Nou, gaat’ie dan. Ik vind dit echt een mooi project. Ergens in de folder kwam ik de woorden ‘dichtbij en toch ver weg’ tegen. Zo is het, en deep down vind ik dit toch een beetje raar. Mensen wonen bij elkaar in de buurt, soms groet je elkaar, maar er is veel afstand. Ik ben inmiddels 66 en ik heb andere herinneringen. Dit is mijn tweede periode in Amsterdam – sinds 2010. Tussen 1984 en 1994 woonde ik ook in deze mooie stad (waarna ik verhuisde vanwege werk), en ik kan me nog goed herinneren dat er toen een heel andere sfeer in de stad hing.
Op de een of andere manier kon je toen veel makkelijker contact maken met vreemden, dat was helemaal niet raar of bijzonder. En nu is er godbetert een project nodig om brieven naar buurtbewoners te schrijven. Heel goed, maar de bijbehorende gevoelde noodzaak duidt op, tsja… helemaal niet goed.
Dat er een touwtje uit de deur hing was toen overal normaal
En toen ik nog een kind was dat op de lagere school zat was het nog anders. Ik woonde toen in Delft in de eerste ‘nieuwe huizen’, zo heette de eerste nieuwbouwwijk toen in het spraakgebruik, in het Poptahof. Ik ging naar school op de Prinses Marijkeschool bij de Hugo de Grootstraat. Op onze zesde, zevende, achtste liepen we toen gewoon in een halfuurtje naar school met een paar vriendjes en vriendinnetjes. Niks achterbank, niks gebracht worden door je ouders – die zouden toen alleen al bij het idee in een lachstuip terechtgekomen zijn.
En onderweg, voortdurend spelletjes met elkaar verzinnend, kwamen we door een volkswijk, ik geloof dat’ie Westerkwartier heette, maar daar wil ik van af zijn, en daar stonden gewoon alle buitendeuren open en liepen alle buurvrouwen de hele dag bij elkaar naar binnen. Dat er een touwtje uit de deur hing was toen overal normaal. Ik wil niet de opa-Jan-Terlouw-vertelt uithangen, ik heb het over herinneringen die ik gewoon zo heb meegemaakt. Tsja.
....alsof ik op een gemaskerd bal terechtgekomen ben en toevallig in gesprek ben gekomen met een ook gemaskerde vreemde dame....
Maar goed, ondertussen vind ik het ook een intrigerend idee dat we allebei voor een alias hebben gekozen. Natuurlijk moet je in deze tijd voorzichtig zijn, al helemaal als je geciteerd kunt worden op een openbare website. Toch intrigeert het me, alsof ik op een gemaskerd bal terechtgekomen ben en toevallig in gesprek ben gekomen met een ook gemaskerde vreemde dame die achter de plantenbak achter mij zit, en zich voorgesteld heeft met de naam Ted, een naam die ik zowel associeer met Ted Talk als Teddybeer.
Je hebt al wat informatie over me gekregen Ted, ik weet niet precies welk deel. Laat ik in elk geval (en misschien nogmaals) zeggen dat mijn AOW in april dit jaar is ingegaan, en dat mediteren en schrijven toch wel de belangrijkste zaken in mijn leven zijn. Voor mijn gevoel zijn ze met elkaar verbonden. Als je wilt, ga ik daar later uitgebreider op in.
In de informatie die ik over jou heb gekregen zie ik als misschien wel het voornaamste woord ‘verbinder’. Dat is mooi. Een verbinder die iets met taal heeft, zowel lezen als schrijven. Ik ben benieuwd.
Nou, tot zover maar even, deze eerste keer.
Hartelijke groet,
Leonard
