Ik was direct gegrepen door Schrijven naar de Toekomst. Brieven, ja! Die gun ik iedereen. Ik ben voor een kind van de jaren ‘90 wat ouderwets aangelegd: met Facebook en Instagram heb ik geen ervaring, Twitter gaat mij veel te snel en e-books vind ik maar raar. Doe mij maar een stoffig boek of een mooie brief! Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat eenvoudige letters op papier (en vooruit, op een scherm) in staat zijn ons te ontroeren, boos of blij te maken en ons iets kunnen doen inzien, over onszelf, maar ook over de ander en de wereld om ons heen.
Dat gebeurt ook in de correspondenties van Schrijven naar de Toekomst. De brieven hebben wel iets weg van een gedeeld dagboek: het (samen) bespiegelen en reflecteren, het stellen van oprechte vragen en het lef hebben daar eerlijk op te antwoorden. Leuk toch? Zeker in deze ongewone tijd. Schrijven (en lezen) is uitreiken naar elkaar. Daarom ben ik zo blij dat ik als redacteur aan dit platform mag bijdragen.