Brief 2 Desirée

Lieve Shirley,

Wat een waanzinnig mooie brief heb je geschreven, dankjewel. Ik heb mijn jongens voorgelezen over jouw vierjarige isolement. Ze kregen ogen zo groot als schoteltjes! "Dat zou jij nooit kunnen mama", voegden ze er nog fijntjes aan toe. Tja, eerlijk zijn ze, haha.

Het is echt onvoorstelbaar, ook wat je schetst over de strijd die je tegenkwam en het oordeel bij artsen. “Stel je niet aan!” Ik ben allergisch voor die tekst. Iets te vaak gehoord als kind. En als ik jouw verhaal dan lees... tenenkrommend. Ik heb bijzonder veel bewondering voor je veerkracht en je mindset!

Heb jij het boek Man’s search for meaning gelezen? Gaat over een psychiater die in een concentratiekamp terechtkomt en die het lukt om bewust en creatief te blijven ondanks de mensonterende omstandigheden. Zo'n bijzondere wils- en zijnskracht. Zijn lezing is dat iedereen dat kan. Als je maar, en dan komt het moeilijkste, je gedachten puur houdt en niet in oordelen valt.

Elke dag kom ik zelf wel momenten tegen dat ik van mijn vertrouwen afval. Ik probeer me steeds te herinneren dat het gaat om de weg terug naar vertrouwen, niet om ‘t nooit verliezen ervan. Gelukkig heb ik steeds meer fijne mensen om me heen die me daaraan kunnen en willen herinneren en niet meegaan in slachtofferdrama. Ik ben dankbaar voor mijn netwerk. Het is superklein en ook nog ver weg qua afstand, maar zeer dierbaar. Heb jij een goed en krachtig vangnet of een setje met vertrouwelingen? Je schreef dat veel mensen die jij kende inmiddels overleden zijn.

Je vroeg me hoe oud ik ben. 47 jaar en al door de overgang heen op jonge leeftijd, helemaal finito, net als mijn moeder en tante. Zit in de familie dus.

Qua hobby’s heb ik niet veel ruimte, nee. Ik schrijf graag, brieven dus. Ik heb nog twee hele mooie projecten lopen, met eentje die ik nooit in het echt ontmoet heb schrijf ik al 4 jaar. We hebben elkaar ooit ontmoet op een datingapp en dat klikte, we bouwden samen een heel mooi verhaal op zonder dat er een kans was dat in de ‘echte wereld’ te onderzoeken.

Daarnaast lees ik graag. Vroeger kookte ik met veel plezier grote ambitieuze, liefst Aziatische gerechten. Nog steeds, maar het is meer snelkoken geworden. Ik probeer mijn jongens wel zoveel mogelijk mee te nemen. Dus niet te lang hetzelfde, ook wel eens een curry of iets anders exotisch.

Een paar keer per week doe ik zelf thuis yoga of krachttraining. Dit schiet er wel bij in vaak tegenwoordig. Dat wil ik weer rechttrekken. Mijn lichaam voelt zich zoveel beter als ik beweeg. O ja en ik houd ook erg van films kijken. Geen documentaires, dan slaap ik meteen. Maar actiefilms, arthousefilms, animatiefilms. Ik verlies me graag! En dat is dan ook te zien. “Mama zit je nou alweer te janken?” Ha ha. Ja kinders, je moeder beleeft dingen nogal intens. Ik vond Vaiana heel mooi, dat kijk ik steeds opnieuw en steeds opnieuw raakt het me.

Overigens, jij vroeg of ik overdenk of lang stilsta bij dingen van vroeger. Ik kan heel goed doorgaan na bijvoorbeeld een breuk of besluit. Maar ik kan me heel lang zorgen maken voordat ik de kogel door de kerk jaag. Dat is dan ook de fase waarin ik veel pieker. Zoals met mijn relatie, daarvan voelde ik al heel lang: ik klop hier niet helemaal, iets werkt niet. Maar mijn wilskracht en getwijfel houdt me dan lang ‘vast’. Ik wil niet opgeven, te snel. Ik heb mezelf nu beloofd meer naar mijn lijf te luisteren. Zodra ik dat doe en een besluit neem, doet het nog veel pijn en verdriet, maar dan kan ik wel door, zonder vast te houden of te twijfelen of terug te kijken. Dat laatste doe ik wel, maar dan op een heel helende manier, niet boos of bitter.

Als ik schrijf heb ik wel last van te veel denken. Met brieven niet trouwens. Maar de gedichten en verhalen die ik wil schrijven of soms schrijf, die durven soms niet naar buiten. Vertel me meer over jou! Waar ben je opgegroeid? Ik vond de overgang naar de stad geweldig! Heerlijk, vrij, Amsterdam. Nu mis ik groen om me heen, soms ben ik de bakstenen moe. Ik ga de stad ooit uit, denk ik.

Wat haak je graag? Waar wandel je?

Liefs Desirée