Brief 2 Merel

Lieve Judith,

Eerst: sorry voor mijn late antwoord! Ik ben eind februari een beetje ingestort, waardoor alles een beetje on hold kwam te staan. Zal ik zo meer over vertellen! Maar excuses dus voor mijn late reactie! Dan nu de brief. 
Ik kan niet anders dan eerst reageren op het feit DAT JIJ OOK OP EEN BOOT WOONT! Wat?!! Ik heb onze matchmakers niet verteld over mijn boot, dus dit is volledig het lot. Maar wat geweldig! Jouw ark klinkt prachtig! 

Om op je vraag te reageren, hoe heb ik dat geflikt om zo snel een ligplek te vinden, ja geen idee! Ik ben langs alle havens in Amsterdam gegaan en heb gevraagd of ze een plekje hadden voor mij en mijn toekomstige boot (ik had toen nog geen boot, ik had het idee eerst een plek te moeten regelen, aan een boot kom je zo. Dat bleek waar.) en bij deze jachthaven zei de man “ja heb ik, wil je hem, dan is hij meteen van jou”. Wat natuurlijk echt waanzin is, dat dat zo snel ging. Toeval, geluk, karma, ze stonden allemaal aan mijn kant. 

EN JE HEBT EEN HOND!! Ooh wat ben ik jaloers. Wat een zalig leven lijkt me dat, om te leven met hond. En een corgi ook!!!! Wat een ondeugende snoepies zijn dat. Ik heb een paar weken geleden naar een hondje gekeken om te adopteren (ze heette ook Merel, dat leek me én narcistisch én te gek), maar het leek me toch beter om in een iets stabieler mentale sfeer te zijn om de zorg voor een hondje op me te nemen. Maar het lonkt Judith, het lonkt ontzettend. Ik ben wel benieuwd, hoe is dat voor jou? Hoe is het single dog mom leven in Amsterdam? Raad je het aan, af, neutraal, ben je blij, heb je tips?

Al heb je ook van die reizende ganzen die maar blijven vliegen

Trouwens, wat een reis heb je afgelegd! Eerst de kaart van Nederland uitgespeeld, Londen en nu Amsterdam als (voorlopig) eindstation. Het maakt me erg nieuwsgierig. Allereerst, zit die nieuwsgierigheid naar nieuwe plekken in jou, of was het steeds extern gemotiveerd om te moeten verhuizen? Waar voelde je je tot nu toe het meest op je plek? En hoe was het om in een ander land te leven? Ik kan me voorstellen dat, wat je later ook schrijft in je brief, veel verhuizen ook kan bijdragen aan een beetje een ontheemd gevoel. Dat je nergens écht wortels kan slaan. Of dat je wortels steeds een beetje kort blijven. Al heb je ook van die reizende ganzen die maar blijven vliegen en neerdwalen en nieuwe plekken ontdekken. Kan ook!

En ik hoor je denken, hoezo knap en dapper, hoe weet ze dat?

Maar jeetje, wat een verhaal (al heb je nog niet zoveel verteld). Het klinkt alsof je een grote transitie achter de rug hebt. Of in ieder geval een enorme ommezwaai. Wat knap en dapper dat je een nieuw leven voor jezelf aan het maken bent! En ik hoor je denken, hoezo knap en dapper? Hoe weet ze dat? Nou, het is knap en dapper omdat je het aangaat. Omdat je opnieuw een poging gaat doen. Met de vergaarde kennis een nieuwe richting opgaat en kiest voor hoop! En liefde! En dat is heel knap! En heel dapper! Dat hoef je namelijk niet te doen. Je kunt er ook voor kiezen om niet meer een poging te doen. Om te denken, nee ik heb het nu wel gezien en je af te sluiten (sorry als ik heel erg als een lifecoach klink). Dus respect, maat! En mocht je het fijn vinden om me er meer over te vertellen, bied ik je een geduldig luisterend oor (in de vorm van een wit Word-document). Maar hoeft niet!

Sorry als ik heel erg als een lifecoach klink

Wel ook spannend hoor, om opnieuw te beginnen. En dus als Amsterdammer! Je tips vind ik al erg goed klinken, maar ik denk dat ik er wat aan wil toevoegen:

- Broodje eten bij Broodje Daan. Zelf nog ooit geweest, wil ik heel graag heen, ik hou enorm van broodjes.
- Ponttijden uit je hoofd weten. Voelt als een handige skill voor handige Amsterdammers.
- Op een bootje over de grachten varen.
- Een route intikken op Google, dan denken “dit weet ik zelf sneller” en dan het ook sneller weten
- Op de pont staan en de stad mooi vinden.
- Dingen zeggen als “ik was laatst op de jo de bree”.
- Naar het Holocaustmuseum gaan (volgens mij maakt dit je niet per se een Amsterdammer, maar gewoon een goed mens, wat denk ik in veel gevallen hetzelfde is!).

Ik moet zeggen dat ik ook heel erg vrolijk werd van het openen van je brief. Het voelde als een enorm cadeau dat me uit het niets geschonken werd! Ik vind het nu al een heel geslaagde briefwisseling!

Dat is een beetje de voorwaarde, dat ik het zelf leuk vind

En wat leuk dat je ook van theater houdt! Ik maak denk ik leuk theater, althans ik vind het zelf leuk. Dat is een beetje de voorwaarde, dat ik het zelf leuk vind, of er vlinders van krijg. Zo probeer ik naar mijn kompas te luisteren! Mijn laatste toneelstuk heette Hen en ging over een kip die een toneelstuk had geschreven. Of liever, de reactie van de mens áls een kip een toneelstuk had geschreven. Theater over theater, waarin het theater een metafoor was voor de wereld. Of zoiets. Het was heel grappig en ook wel activistisch, of in ieder geval allerlei gedachten oproepend. Ik was er erg trots op!
Het was een samenwerking met theater Bellevue en het Nationaal theater. Ik zou meteen daarna een solovoorstelling maken over een zeemeermin (geïnspireerd op mijn giga fascinatie, zeg maar gerust obsessie, met zeemeerminnen vroeger, wilde er een worden, ik vond ze het allermooiste ooit) maar ben tijdens dat maakproces een beetje ingestort... Heel erg jammer en heel erg moeilijk, maar ik heb de stekker uit dat proces moeten trekken. 

Daar ben ik nu een beetje herstellende van. Ik dacht eerst dat ik gewoon heel erg moe was, maar ik begin nu toch steeds meer te merken dat het niet voor niets is dat je lichaam zo op de rem trapt en hoe het komt dat je op zo’n punt geraakt. Nu wil ik niet zeggen dat ik een burn-out heb, maar merk wel dat ik mezelf erg snel kan uitwonen en verlaten. Dus daar ben ik nu zelf én met behulp van een psycholoog naar aan het kijken! Hoe kan ik een mens zijn dat naar zichzelf kan luisteren, in de wereld? En wat wil ik eigenlijk doen, hoe wil ik dat eigenlijk doen, met wie en met wie niet? En wiens oordelen staan me in de weg, naar welke stemmen luister ik en zijn ze nuttig? 
Zulke dingen. Het hangt wel erg samen met mijn ding over een heel mens zijn. Ik kan mezelf erg goed opdrachten geven en dingen van mezelf vragen en moeten, maar voel me dan ook heel leeg. Want waarom moet ik dat allemaal? Wanneer zal ik dan tot het punt komen dat ik trots op mezelf ben en zeg: ja Merel, nu ben je er. Dus om terug te komen op mijn af willen zijn, ik denk dat het nu is geworden: ik wil mezelf zijn. En dat voelt als een veel fijner én haalbaarder streven 

Ik heb Frenchcore geluisterd. Ik wil beginnen met zeggen dat ik je nu al heel cool vind dat je hiernaar luistert. Want het is voor mij een best alien wereld die ik indrukwekkend vind! Toen heb ik een kleine docu op Youtube gekeken over Frenchcore, waar het vandaan komt en hoe het verschilt van andere hardstyles. En eigenlijk heel boeiend! Dat vind ik altijd zo fascinerend aan smaak, hoe het ook echt te maken heeft met kennis. Dat meer kennis altijd meteen meer waardering oplevert. Eigenlijk dat ding van aandacht is liefde. 
Ik kan niet zeggen dat ik ook fan ben nu, maar kan het wel beter waarderen! En het zou wel echt heel geinig en heel leuk zijn om een keer samen te gaan (mochten we elkaar ooit willen ontmoeten natuurlijk). Gabbers waren we heb ik trouwens gezien! Echt een geweldige voorstelling, hè! Wat leuk dat jij die ook hebt gezien. Wat is de laatste voorstelling die je gezien hebt? Wow dat was veel het woord gezien achter elkaar. 
Gezien.

Wat een indrukwekkend werk doe je! En wat goed om te horen dat het je zo bevalt! Maar ik kan me ook goed voorstellen dat het erg zwaar kan zijn. Wat doe je nu om die balans te bewaren? Ook al ben je er slecht in, ben wel benieuwd. Kan me ook voorstellen dat de rit van en naar huis ook kan helpen. Zo de afstand, wind door je haren, nu ben ik er en nu ben ik weer thuis. Wat doe je om te decompressen? Hou je van sporten? Kijk je graag films en series?

Ik vind Arie een heel leuke poezennaam

Oké, laatste rubriek, 10 feitjes:
1. Op dit moment pas ik op de woonboot van mijn oom en tante, zij hebben óók een woonboot maar dan een grote aan de KNSM-kade. Ik zit aan hun tafel terwijl ik mijn 1500 puzzelstukjespuzzel negeer en cinnamon rolls aan het maken ben. Het is 19.06.
2. Een paar weken geleden heb ik voor het eerst een grote roestvlek behandeld en voelde me toen heel stoer en cool en stoer.
3. CMAT is een Britse zangeres en ze is GEWELDIG.
4. Blijkbaar is een burn-out dus helemaal niet een 21e-eeuwse ziekte. Het bestaat al eeuwenlang en bij elke snelle verandering vallen mensen uit. Wist je dat ze de leerplicht wilden terugdraaien omdat zoveel kinderen het niet aankonden?
5. Ik vind Arie een heel leuke poezennaam.
6. Ik ben niet meer verliefd, hij werd bang en ik onzeker en toen verdrietig.
7. Ik ben voor het eerst op date geweest met een vrouw! Erg spannend, erg leuk, heel nieuw en leuk om dit te ontdekken.
8. Ik hou van dutjes.
9. Paarden zijn racistisch tegenover witte paarden.
10. Severance, White Lotus (seizoen 3) en Adolescence zijn echt geweldige series.

Sorry voor mijn hak-op-de-takbrief en ik hoop dat hij leuk was om te lezen! Ik wens je in ieder geval een heel fijne avond toe en zie met veel liefde je brief tegemoet!

Liefs, Merel