Brief 2 Judith

Lieve Merel,

 

Hier is ie dan, de langverwachte brief terug! In je vorige brief schreef je dat je wel een beetje tegen een burn-out aan het aanhikken bent, en best wel heel erg moe bent. Om je een klein beetje te helpen met stilstaan, rust nemen, en hopelijk blij maken, heb ik een paar enveloppen aan deze post toegevoegd. Maak ze pas open op de datum die erop staat. Verrassing!

Maar inderdaad, we zijn dus allebei waterbewoners!! Dit is echt supergrappig en inderdaad VOLLEDIG het lot! Een lot uit de loterij :D

Wat tof dat je gewoon een plekje hebt gevonden door langs alle jachthavens te gaan. Is jouw plek voor onbepaalde tijd beschikbaar of wordt de huur jaarlijks verlengd? En krijg je ook het magazine Vlot in de bus? En ben je een beetje aan het genieten van het waterwonen nu het zomer is? Ook veel aan het zwemmen? Nu de verbouwing van mijn boot eindelijk (zo goed als) achter de rug is, heb ik al meerdere zwemfeestjes gegeven. Ik word er altijd vrolijk van als andere mensen kunnen meegenieten van m’n mooie plekje. Ik heb ook een waterfiets en een sup, dus we hebben vaak de grootste lol. Voor mijn hond heb ik laatst een hondenfontein gekocht. Die is gekoppeld aan het water met een slang, als ze er met haar pootje op drukt, dan spuit er water uit. En hij heeft wel 5 verschillende standen. Ze vindt het helemaal geweldig.

Je vraagt hoe het single dog mom leven is, omdat je misschien zelf ook een hondje zou willen. Het is enorm goed voor mij om een hondje te hebben; ik ga 3 of 4 keer per dag wandelen, dankzij mijn hond kende ik alle buren binnen no-time en het is superfijn om voor een beestje te zorgen dat áltijd superblij is als je thuiskomt. Ze is echt een schat!! Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de zorg voor een hond in mijn eentje soms ook best zwaar vind. Ik heb best een druk leven met festivals, werk, leuke dingen doen. Ze is een enorm speelse hond en vraagt soms om meer aandacht dan ik haar kan geven. En hoewel ik veel mensen om mij heen heb die op haar willen passen, merk ik toch dat ik het lastig vind om daar steeds weer om te moeten vragen.

Daarom heb ik besloten op zoek te gaan naar een co-ouder. Iemand die de zorg voor haar met mij wil delen. Bijvoorbeeld de ene week bij mij, de andere week bij de ander. Dat vind ik ook wel weer spannend, ik vertrouw haar natuurlijk niet zomaar aan iedereen toe. Dus… raad ik het single dog mom leven aan of af….? Het is een beetje afhankelijk van je situatie, maar ik zou het niet aanraden om een hond te nemen als je single bent, tenzij je heel veel thuiswerkt en een groot netwerk van mensen om je heen hebt die graag willen oppassen. Een hondje kan je zeker helpen om mentaal stabieler te worden (daarmee heeft ze mij zéker geholpen), maarrr het vraagt tegelijkertijd mentaal ook wat van je.

Je vroeg ook waarom ik zo vaak ben verhuisd. Sowieso heb ik altijd een enorme drang naar avontuur. Ik vind het heeeeeeeeerlijk om nieuwe plekken te ontdekken en nieuwe mensen te leren kennen. Het geeft mij zoveel levensenergie. Dus eigenlijk was/ben ik wel een echte reisgans, haha! Op mijn twaalfde riep ik al: ik wil naar de grote stad! Destijds was de motivatie om te verhuizen wel dat ik mij helemaal niet fijn voelde in het dorp waar ik ben opgegroeid. Ik was best een buitenbeentje, werd gepest, en was gewoon anders dan de rest. Later wilde ik heel graag naar een steeds grotere stad, het avontuur tegemoet! Nu ik eindelijk weer in Amsterdam woon, heb ik die drang helemaal niet mee. Ik voel me hier zó enorm op mijn plek en heb fijne mensen om mij heen. Ik zeg nu: hier ga ik NOOIT meer weg. Voor niemand niet. Dat geeft me wel een rustig gevoel. En ook een heel dankbaar gevoel. Ik knijp mezelf nog regelmatig in mijn arm als ik over de grachten fiets. Dan denk ik: wauw, droom ik nog, of is het écht zo dat ik hier nu woon?

En jij? Met jouw schip kun je natuurlijk alle kanten op! Zou je ooit nog willen verhuizen of weet je dat nu nog niet zo goed? Het lijkt me fijn om je meer over mijn levensloop te vertellen (volgens mij ben je een hele goeie life coach, haha), maar dat doe ik liever als ik je ooit een keer in het echt zie.

Ik maak er echt een momentje van om mijn drukke dag aan de andere kant van het IJ te laten

Dank je voor de zo-word-ik-een-echte-Amsterdammer-tips! Een paar daarvan heb ik zelfs al gedaan! Dat zijn deze:

- De ponttijden uit mijn hoofd weten (behalve die van de Distelweg, die weet ik nog niet)

- Op een bootje over de grachten varen (ik wil heeeeel graag nog een eigen klein bootje erbij zodat ik zelf over de grachten kan varen)

- Dingen zeggen als “ik was laatst op de jo de bree”. Ik zei laatst: “en toen fietste ik over de Jan Eef richting het Mercatorplein”. Weet jij nog meer van dit soort leuke afkortingen?

- Op de pont staan en de stad mooi vinden (ik vind het amaaaaazing op de pont. Als ik terugkom van mijn werk en ik heb een drukke dag gehad, dan maak ik er echt even een momentje van om alles wat ik heb meegemaakt aan de andere kant van het IJ te laten)

Misschien kunnen we samen een paar tips afvinken als je dat leuk lijkt. Bijvoorbeeld naar het Holocaust Museum gaan en daarna een broodje eten bij Broodje Daan. En dan de route naar huis intikken op Google en dan toch zelf sneller de weg terugvinden :P

Kun je mij nog een beetje meer vertellen over Hen? Ik vroeg me vooral af waarom het zo’n activistische kip was? Wat vond Hen nou echt belangrijk in het leven?

Ik vind het echt SUPERCOOL dat je naar frenchcore hebt geluisterd en dat je die docu hebt gekeken! Weet je nog welke docu dat was? Die wil ik ook graag zien, haha! Ben jij toevallig ook naar het Festival op de Ring geweest? Er was daar een hardcore truck van Cyndium. Het was zoooo raar om daar aan het hakken te zijn. Niet alleen omdat het bloedheet was (en er veeeel te weinig watertappunten waren), maar ook omdat er de hele tijd allemaal mensen langsliepen met hun vingers tegen hun oren aangedrukt, die vonden de muziek veel te hard. Of die me uiterst verbaasd aanstaarden. Zo van: wtf ben jij aan het doen?? Ik denk dat ik wel 400 keer gefilmd ben die dag. Nu ben ik een BG’er. Bekende Gabber, hahaha. Wil ik helemaal niet. Ik hou niet zo van in de spotlights staan. Hoe is dat eigenlijk voor jou als je op het toneel staat? Wat voor gevoel geeft dat jou? Houd je van de belangstelling? Heb je plankenkoorts? Heb je bepaalde rituelen die je móet doen voordat je opgaat?

Eigenlijk wilde ik nog veel meer schrijven, maar ik moet weer verder met werken. Ik heb zondagdienst en ik heb zo afgesproken om met een klant pizza te gaan eten. Pizzaaa. Lekker!! Dat is trouwens mijn favoriete eten. Wat is jouw favoriete eten?

Wil je dan een Aus van mij lenen?

 O ja! Nog een paar dingen dan toch die ik echt niet wil vergeten te zeggen:

- Ja! Laten we samen naar een hardcorefeestje gaan. Ouwesteil is Boteregeil kan ik aanraden. In de Melkweg of Paradiso. Wil je dan een Aus van mij lenen? :P

- Vertel eens???? Hoe was/ is het daten met een vrouw?? En waar ben je nu in datingland beland? Ik ben zelf ook hartstikke veel aan het daten de laatste tijd en ik ben helemaal verbaasd over hoe het er tegenwoordig aan toegaat op Tinder en zo (zei oma, hahaha). Dus vind het leuk om jouw ervaringen te horen.

- Tegelijkertijd: wat jammer dat de verliefdheid niet meer is…. :( Dat zal wel even een pittige tijd zijn geweest. Maar misschien ben je nu wel weer verliefd… 😉 Ben benieuwd!

Een hele dikke knuffel, sorry voor het lange wachten, en hopelijk tot schrijfs/ziens!

 

Judith