Brief 3 Mandy

Lieve Mies,

Wat heerlijk jouw brief met twee herfstbladeren en een herfstgedicht van Vasalis. Dank je! Het leukste aan onze briefwisseling is misschien wel het moment van de brief van de ander ontvangen. Het voelt een beetje als een cadeautje. Een heel speciaal cadeautje. 

Een echte brief is het wachten waard

Zoals vroeger een geschenk van Sinterklaas in je schoen. Zo vol belofte. Wat zal Mies schrijven? En zo tastbaar op papier. Zeker jouw handgeschreven brieven. Je raakte mij met hoe je je verheugde op mijn brief waardoor je iedere dag je postbakje ging checken. Ahhh Mies, en toen heb je zo lang moeten wachten :( 
Maar een echte brief is het wachten ook waard. Dat is erbij ingesloten. Bijna net als vroeger je fotorolletjes wegbrengen en wachten tot ze klaar waren. Altijd weer verrassend en bijzonder.
Je gaat ook zorgvuldig en intensief met de brief op pad. Dat voelt fijn. Jouw brief ligt totdat ik terug schrijf bij mijn boekenstapel naast me bij de bank en wordt ook vaak herlezen. Fijn he, dit gewaardeerde contact tussen ons?

Herfst is ook mijn favoriete jaargetijde. Vooral het begin van de herfst wanneer de bladeren aan de bomen kleuren. Dan het eind van de dag met ondergaand of laag zonlicht erop. Zo mooi. Nu zitten we al in de eindfase van de herfst en zijn de bomen al kaal. Staan ze als kale skeletten in de parken en in de straten. Zonder opsmuk. Ons te herinneren dat we ons soms mogen ontdoen van alles om tot de basis en tot rust te komen.
Jij gaat zeker niet rusten als ik jouw brief lees. Wat een bijzondere stap ga je zetten, lieve Mies! Na je taal en cultuurstudie een hele nieuwe wending en voor arts willen gaan. Heel erg mooi! Je bent er heel duidelijk over. Toch schrijf je dat het een oude droom van je is. Wat maakt dat je voor taal en cultuur hebt gekozen destijds en de witte artsenjas achterin de kast had gestopt? Soms is het gewoon nog niet de tijd. Ik geloof dat sommige dingen in ons mogen liggen rijpen tot we er echt klaar voor zijn. Maar misschien had je een hele specifieke reden?

Na mijn afstuderen wilde ook ik ineens de medische kant op

Ik wilde tijdens mijn middelbareschooltijd eigenlijk psychologie gaan studeren. Maar ik had wiskunde uit mijn pakket gehaald en dat bleek een vereist eindexamenvak. Uiteindelijk werd het culturele antropologie. Daar had ik zelf niet eerder van gehoord maar mijn toenmalige partner was dat gaan studeren en het bleek op mijn lijf geschreven. Mijn afstuderen heeft een tijdje op zich laten wachten en als antropoloog liggen de banen niet voor het oprapen. Dat wist ik van tevoren. Mijn studiekeuze was meer vanuit de behoefte mezelf te voeden met ervaring vanuit andere culturen dan dat dit een bewuste beroepskeuze was. Hoewel ik lang voor me heb gezien in het, nu Wereldmuseum, tentoonstellingen te ontwikkelen. Na mijn afstuderen wilde ook ik echter ineens de medische kant op. Ik was afgestudeerd op vrouwen in het Midden-Oosten en had drie maanden onderzoek in Jemen gedaan, maar ik wilde plotseling van betekenis zijn binnen de gezondheidszorg. Zo kan het bij ons allebei dus lopen, hè Mies?

Ik ben als vrijwilliger en ervaringsdeskundige in een vrouwengezondheidscentrum gaan werken en heb daar bij mijn sollicitatie verteld van mijn verlangen om van betekenis te zijn voor vrouwen uit andere culturen in Amsterdam. De directrice had hier oren naar en als snel kreeg ik binnen het gezondheidscentrum een betaalde baan aangeboden en heb ik een heel project op kunnen zetten met cursussen en spreekuren voor wat toen nog vrouwen van allochtone afkomst heette. Met tolken erbij, dus in eigen taal. Ik kom nog steeds vrouwen tegen die hier gebruik van hebben gemaakt en blij en dankbaar zijn. Ikzelf ook. Zo kon ik mijn studie met mijn verlangen combineren. Totdat de subsidie dreigde te stoppen en ik klaar was met mijn aurareadersopleiding en de volgende episode aanbrak. Aurareaden, twintig jaar lang, tot april van dit jaar, zoals ik je eerder al schreef.

Dus ga voor je oude droom, lieve Mies!

Maar dat is ook het leven. John Lennon heeft ooit gezegd: ‘Life is what happens while you’re busy making other plans.’ En precies zo is het. Met open armen ontvangen wat er vanuit onszelf of van buiten op ons pad komt. Precies op het moment dat het komt. Dus ga ervoor, lieve Mies! Jouw oude droom waarvoor je de stoute schoenen moet aantrekken. Sinterklaas zou denk ik wel weten wat hij met deze stoute schoenen moest doen, een cadeau erin verstoppen. Ter bemoediging.

Het is fijn om te lezen over jouw leven, Mies. Ik krijg er steeds meer een beeld bij. Jij samenwonend met een nicht, reizend naar werk in museumcafeetjes, de stad en jouw herinneringen overdenkend. En dan het verhuizen per taxi met de cavia’s als huisgenoten. Ik zie het als een filmpje aan me voorbijgaan. En zie meteen ook mezelf in een taxi zitten toen ik na zeventien jaar het huis verliet waar mijn ex en ik samen hadden gewoond. Hij wilde zonder mij verder en in de taxi naar het huis van mijn moeder belde de taxichauffeur met zijn vrouw en besloten ze die avond pizza te eten thuis. Ik moest huilen van het beeld van klein huiselijk geluk terwijl ik weg reed van waar ik dacht dat mijn geluk lag. Maar ook dat geluk is op meerdere plekken te vinden. Vooral in onszelf, heb ik daarna mogen ontdekken.

Daarna werd het water toegezongen

Ik vraag me af of jij vorig weekend nog iets gedaan hebt in het kader van Spirit of Amsterdam. Net als onze briefwisseling onder de vlag van Amsterdam 750 jaar. Ik was vorige week vrijdag naar de kapel van het OLVG Oost. Daar was een spiegelvijver geplaatst. Tussen de pilaren door een laag bassin gevuld met water. Acht vrouwen in het wit gekleed die als wachters in het water stonden. Daarna werd het water toegezongen en werd er gesproken. Om te reflecteren. Heel mooi. Het weekend heb ik afgesloten met een lezing van Marjolein Moorman, de preek van de leek in de Singelkerk. Met prachtig poëtisch gezang van een Syrische zanger, Wasim Arslan. Zijn stem kwam van diep vanbinnen en raakte me enorm. Er was zoveel te doen dat weekend. Ik hoop op een volgende editie hiervan. Moskeeën en synagoges hadden ook hun deuren geopend en er was veel waar ik bij had willen zijn. Ik moest aan je denken en vroeg me af of je ergens ertussen kon staan. We hebben natuurlijk nog geen idee hoe we eruit zien en zouden elkaar simpelweg kunnen passeren zonder herkenning. Behalve aan die brieven die jij soms in je tas en ik denk wij beiden in ons hart meedragen.

Dan ga ik nu eindigen met deze brief, lieve Mies. Mijn printer doet het momenteel niet en ik wil de brief morgen elders printen en maandag voor je gaan afgeven bij onze contactpersonen. Zodat deze hopelijk aankomende week in jouw postbus valt en jij weer lekker kunt lezen. Ik weet niet of we elkaar nog schrijven voor het einde van het jaar maar voor de zekerheid wil ik jou alvast een hele mooie decembermaand wensen, lieve Mies. Houd je van de traditionele feestdagen? Sint, Kerst en oudjaar? Ze staan alle te trappelen voor onze deuren.

Voor nu heel veel liefs,
Mandy

Lieve Mies,
Omdat de Sint het niet kan laten
Wil zij/hij/hen ook even tegen je praten 
Over stoute schoenen en grote dromen
En al het uitnodigende uitdagende dat je tegen kunt komen
Leef de droom als kompas
En heb het leven lief bij de dag
Achteraf kun je zien
Dat alles betekenis heeft gehad.
Het leven is een groot mysterie maar zoekt en vindt jou waar het kan
In een brief, een museumcafé of in de herinnering aan zoete cavia's en dit was het voor nu dan

Sint + Piet