Brief 1 Mies aan Mandy

Beste Mandy, 

Wat was ik blij met de brief! Het is zoiets magisch om iets persoonlijks te ontvangen van iemand die je (nog) niet kent.
Zestig is een mooie leeftijd. In zestig jaar tijd gebeurt er zoveel, verandert er zoveel. Zowel de stad als hoe je je zelf verhoudt tot je omgeving en de wereld om je heen. Ook tussen mensen gebeurt er veel: er komen nieuwe mensen op je pad, ze gaan weer. Dat merk ik in mijn 22 jaar op deze wereld al, dat niets voor eeuwig is en dat vind ik stiekem soms best geruststellend.

Niets is voor eeuwigs en dat vind ik stiekem soms best geruststellend

Ik ben ook geboren in Amsterdam-Zuid, maar in een rustigere buurt. Ik groeide op in Buitenveldert en daar heb ik gewoond tot ik op mijn 18e uit huis ging. Toen ben ik naar het oosten van de stad verhuisd. Hier is iets meer reuring dan in het serene Buitenveldert, een buurt bestaand uit blokken met jarenzestigwoningen die worden afgewisseld met stadsparkjes, enkele lanen met bomen en winkelstraatjes met stomerijen en supermarkten.
Ik ben blij in Amsterdam-Oost. Het centrum van de stad is op steenworp afstand, maar ook de rust is makkelijk op te zoeken, bijvoorbeeld in het Oosterpark of juist richting IJburg/Diemen. Ik fiets regelmatig door de Javastraat om mijn ogen uit te kijken bij de buurtwinkeltjes of op de Dappermarkt. De Indische buurt is een fijne buurt met karakter. Ik geloof dat mijn vader daar geboren is.
Het is mooi dat er zoveel culturen zijn die samenkomen in ‘onze’ stad. Ik denk dat er zoveel te leren valt van andere culturen, want inderdaad: uiteindelijk zijn we allemaal mens.
Zoals u ziet is deze brief niet op een gewoon A4'tje geschreven. Vanochtend heb ik het Stedelijk Museum bezocht, de expositie van het werk van Marina Abramović. Haar werk weet je te confronteren met het mens-zijn, omdat ze haar lichaam toepast in haar kunst en dat roept toch wat op bij de toeschouwer. Dat heeft bijna iets spiritueels. 
Er werd een aantal van haar ‘performances’ nagedaan, waaronder een naakte man en een naakte vrouw die aan weerszijden van een deurpost staan. Ze kijken elkaar onafgebroken diep in de ogen aan. De toeschouwer dient door deze deurpost te lopen om in de volgende expositieruimte te komen. Ergens riep dat een soort ongemak bij me op, ondanks dat ik me nooit erg ongemakkelijk voel bij naaktheid. De ruimte tussen de mensen was erg smal dus dan moet je een bewuste overweging maken naar welke kant je jezelf positioneert om door de doorgang te lopen. Zullen ze ook naar jou kijken? 
Het viel me op, toen ik een tijdje naar het tafereel bleef kijken, dat de meeste toeschouwers met hun lichaam naar de vrouw gekeerd door de deurpost liepen. Ik had dat zelf ook gedaan, maar waarom? Het zo gek dat deze mensen als het ware object werden, deel van de deurpost, maar toch kon je hun menselijke warmte waarnemen in de seconde dat je tussen hen door liep. 
Het was een hele bijzondere ervaring. U zal dat wel begrijpen na jarenlang ervaring als aurareader en healer. Ik ben heel benieuwd hoe dat was. Het klinkt als erg dankbaar werk. Ik kende ooit iemand die healer was en die vertelde dat het erg zwaar kan zijn om met energieën te werken. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik vind het een mooi idee dat u zich al die jaren op die manier heeft ingezet voor anderen (maar hopelijk niet al te veel ten koste van uw eigen gezondheid). Hopelijk komt er iets anders vervullends op uw pad binnenkort :)

De muziek die ik luister varieert van psychedelische rock uit de jaren 60 tot madrigalen uit de renaissance

Momenteel heb ik al zomervakantie. Ik geniet van de vrijheid en ruimte om dingen op mijn eigen tempo te kunnen doen. Vooral nu het al zo warm begint te worden. Ik merk dat mijn lichaam een ander soort behoeften heeft met dit klimaat. Ik vind het fijn om buiten wandelingen te maken. ik word blij van de stad (en dat heeft niets met het weer te maken: ik ga juist liever in de herfst of winter naar buiten, door weer & wind). Verder ga ik regelmatig naar yoga of bezoek ik musea en (antiek)markten. En wat betreft muziek luister ik graag naar oude muziek. Dat is natuurlijk een ruim begrip, maar de keuze is ook reuze ;) Het varieert van psychedelische rock uit de jaren 60 tot madrigalen uit de renaissance, Verdi opera’s, meeslepende vioolconcerten, maar ook jazzmuziek en zelfs ‘wereldmuziek’ (klassieke Indiase muziek!). 
Ik ben benieuwd van welke muziek u blij wordt. Ik zou zelf niet één favoriet kunnen noemen omdat ik muziek vind samengaan met sfeer. Waar worden uw dagen verder door gevuld, wat doet u graag? Hopelijk heeft u niet te veel last van de keelklachten.
Deze briefwisseling voelt nu al heel hoopvol. Ik weet niet precies waarom, dat is gewoon het eerste dat in me opkomt. Ik vind het eerlijk gezegd jammer dat deze brieven eventueel gepubliceerd worden. Eigenlijk vind ik brieven heel privé en het idee dat iedereen straks mee zou kunnen lezen, geeft me toch het gevoel dat ik minder vrijuit kan schrijven. Ik zou nog honderd dingen willen schrijven en vragen...
Heeft u favoriete plekken in de stad?
Houdt u van dieren?
Hoe vangt Ted van Lieshout het woordje liefde? Slechts in een luciferdoosje?

Een paar minuutjes laten trekken in water van 100° voor een florale smaakexplosie

Voor nu ga ik er een eind aan breien. Bedankt voor het theezakje, dat was een grote verrassing! Ik zal ook wat thee bijvoegen. Dat was echt een briljant idee (en het stukje handgeschreven brief ook) Dit is de Bukit Sari Imperial Black uit 2022. Het is een hele aromatische (niet te verwarren met gearomatiseerd, dat is deze niet) zwarte thee uit Indonesië. Deze komt bij Simon Lévelt vandaan en is wat mij betreft een van de mooiste (zwarte) theeën in hun assortiment. Een paar minuutjes laten trekken in water van 100° voor een florale smaakexplosie. 
Geniet ervan en ik kijk nu al uit naar de volgende brief!

Liefs Mies

PS Wat is het mooiste woord dat u kent?