Brief 1 Mandy

Hoi Mies,

Wat leuk, 22 jaar en dan een naam als Mies dragen en van ouderwetse dingen houden. Ik zie meteen mijn oude houten leesplankje voor me van aap, noot, Mies. Die heb ik hier thuis nog ergens liggen. Zegt jou dat iets? 
Wie ben ik en waar is mijn thuis? Ik ben Mandy. Mijn naam was in mijn tijd juist vrij modern. Mijn moeder zag een Engels toneelstuk op televisie en de hoofdrolspeelster heette Amanda en werd in een moment van liefde ‘Mandy’ genoemd. Mijn naam was geboren.

Mijn leeftijd voelt eerder als een prestatie

Ik word volgende maand zestig jaar. Ik vind dat mooi. Leeftijd is voor mij nooit moeilijk geweest. Het voelt eerder als een prestatie. Zestig jaar als Mandy, dit leven levend. 
Ik ben geboren in Amsterdam en ben er altijd blijven wonen. Ik houd van de stad. Van de rustige lieflijke straatjes en dan de hoek omgaan waar het leven bruist. Ik ben geboren in Amsterdam-Zuid. Midden in de Pijp, dicht bij de Albert Cuyp en het Sarphatipark. Buiten spelen kon niet. De tram en het verkeer raasden met veel kabaal door de straat en maakten raadselachtige lichtstrepen op het plafond vlak boven mijn stapelbed. 

Ik word blij van een vriendelijke groet of glimlach als uitwisseling en wederzijds weten

Ik heb daarna in Oost, weer in Zuid, in Noord, weer in Zuid en weer in Oost gewoond. De laatste dertig jaar in de Indische buurt. Destijds een achterstandswijk waar ik een woning kocht. Inmiddels zit ik in een huurhuis en is de wijk met de Javastraat, Studio K en het Flevopark hip and happening geworden. Ik houd van deze buurt vanwege de culturele diversiteit. Ik voel me thuis tussen mensen van verschillende culturen en word blij van een vriendelijke groet of glimlach als uitwisseling en wederzijds weten dat we voorbij onze verschijningsvormen, huidskleur en kledingstijlen uiteindelijk allemaal mens zijn.
Ik woon hier alleen en geniet daar enorm van. Na mijn scheiding, bijna dertig jaar geleden, was ik verdrietig en miste ik mijn man, ons thuis en de liefde maar het alleen wonen heb ik onmiddellijk omarmd als vrijheid. 
Hoe is dat bij jou, Mies? Wat is jouw thuissituatie? Woon je bij ouders, alleen of met partner, op kamers of heb je een eigen plek en in welke buurt woont jouw huis? Ik hoorde ooit een jongere in mijn buurt tegen een ander roepen: ‘Pas op, ik weet waar jouw huis woont.’ Straattaal is van jongeren en moet ik zeker op mijn leeftijd niet eigen maken. En toch ben ik deze uitdrukking nooit vergeten en vind ik het een hele lieve. Wij wonen in een huis maar het huis woont zelf ook in een straat, wijk en stad. 
Ik houd van taal, ik houd van woorden, ik houd van lezen, ik houd van schrijven. Zo leuk dat wij elkaar brieven gaan schrijven om elkaar te leren kennen en Amsterdam te eren voor haar 750-jarig bestaan. Daar is mijn zestig jaar niets bij vergeleken.
Als laatste voor deze eerste brief wil ik je laten weten dat ik onlangs ben gestopt met mijn werk. Ik heb twintig jaar een eigen praktijk gehad als aurareader en healer. Ik gaf consulten en cursussen voor bewustzijnsontwikkeling. Heel erg fijn en vervullend om te doen. Maar mijn lichaam deed me stoppen. Vooral langdurige keelklachten maakten dat ik niet meer meerdere readings per dag kon doen en noodgedwongen ben gestopt. Ik hoop in de toekomst wel weer iets te kunnen gaan betekenen, misschien als vrijwilliger. Nu ben ik er voor mijn lichaam en is mijn focus gericht op herstel en mijn eigen bewustzijnsontwikkeling.
Hoe is dat bij jou, Mies? Waar worden jouw dagen door gevuld? Naast theetjes drinken en naar oude muziek luisteren en films kijken? Ik ben benieuwd wat jouw favoriete muzieknummer is op dit moment. Waar luister jij graag naar? En waar haal jij theetjes? En wat is het met jou en antieke luciferdoosjes? Ik denk nu aan het MatchBox miniboekje in een luciferdoosje dat ik laatst gekocht heb. Een lief klein boekje van Ted van Lieshout. Het Woordje Liefde. Zo heet het. Met illustraties. Gevouwen en geplakt in een luciferdoosje. Zo zoet.

Hopelijk wordt onze briefwisseling ook om in een doosje te doen.

Hopelijk wordt onze briefwisseling ook om in een doosje te doen. Met een grote strik eromheen of achteloos weggelegd in een keukenla? Wie zal het zeggen? De toekomst. Die zal het uitwijzen. Voor nu geniet ik van het schrijven naar jou en verheug ik me op jouw brief. Ik kies ervoor om deze brief niet te mailen maar heerlijk in de brievenbus te laten bezorgen. Dat lijkt me passend voor Mies die van ouderwetse dingen houdt.
Te weinig ruimte om goed af te sluiten, dus voor nu, groet van Mandy
En omdat ik het niet kan laten, toch een klein stukje handgeschreven brief erbij. Omdat het leuk is.
En omdat ik heb bedacht hier een theetje voor jou bij te doen. Het is niet een heel bijzonder theetje. Maar de geur van het zakje is wel al heel lekker. Misschien vind je deze ook fijn smaken.

Nogmaals groet, Mandy