Brief 5 Nina

Lieve Madeleine, 

Je bent het nieuwe jaar goed begonnen, zo te lezen. Ik heb je brief verslonden en je eerdere brieven opnieuw gelezen. Hoe zal het voor je zijn in die mistige kou en de bekende dagelijkse Amsterdamse routine? Bekend is ook vertrouwd en het zal ook fijn zijn iedereen weer te zien. Je zult met open armen ontvangen zijn. Tof dat je na Hongkong bent gaan reizen, je was ook al in Japan, en met kerst lazy op het strand hebt geluierd met een biertje en 2 vriendinnen of meisjes die je daar bent tegengekomen. Gefeliciteerd met je tentamenscores! Verdiend na al je serieuze studeren en het opvijzelen van je wiskundekennis.

Heerlijk om die maanden af te sluiten met yoga in India. Ik doe braaf iedere ochtend yoga en pilates, maar de filosofie en theorie erachter ben ik al lang weer vergeten. 

Mijn neef zat bij de Hare Krishna, niet hetzelfde maar de associatie dringt zich aan mij op, hij verbleef ook een tijd in India, en bleef tot aan zijn dood bij de Hare Krishna. De avond voor hij overleed zaten we met een klein groepje aan zijn bed in het OLVG en opeens kwam er een dame binnen rechtstreeks van Schiphol, die had gehoord dat hij terminaal was en ze kwam een gebed lezen in het Sanskriet. Dat was zo verstild, mooi en troostend.

Ik heb een ultrakort museum/muziekreisje naar Luik gemaakt met oud en nieuw. Het leukste was oudjaar: museum, lekker diner en een sprankelende operette in een prachtig operagebouw met champagne in de pauze. Volgende dag stond Aken op het programma: stadswandeling en de Negende van Beethoven. Ik ben niet meegegaan want te moe, post-covid deed zich gelden en er blies een ijskoude harde wind. De groep kwam 's avonds terug en de algemene reactie was dat ze op die open pleinen weggeblazen werden door de harde ijzige wind en de militaristische gids geen millimeter afweek van het parcours. 's Avonds was Beethoven in een zakelijke congreshal met slechte akoestiek. Zo blij dat ik nieuwjaarsdag in het hotel gebleven ben en verder in Oroppa heb gelezen, het lezen afgewisseld met koppen warme thee en beantwoorden van 100 appjes.

Bonnefantenmuseum was leuk als altijd, maar te kort. Nieuwjaarsetentje met Surinaams netwerk bij mijn neef thuis met na het eten man uit Su die een politieke partij aan het oprichten is voor de verkiezingen van mei. Is al snel. Ik vraag me af of nu Bouterse overleden is zijn partij nog groter wordt. Ik hoop van niet maar alles is mogelijk. Dat hij president is geworden na al die moorden die hij op zijn geweten heeft, had ik ook niet voor mogelijk gehouden.

Toen was het nog maar 10 dagen tot aan onze voorstelling. Ik wist nog steeds niet of ik een vervanger moest zoeken of dat ik energie genoeg zou hebben. Wonder boven wonder voelde ik me een dag voor de voorstelling een heel stuk beter. Proefde van alles, geen lawaai meer in mijn hoofd, volumeknop van de tv op bijna normaal, van 32 naar 17, niet meer die totale uitputting. Het vriest in het Polanentheater, dus ik had mijn warmste thermokleding aan, T-shirt en legging van Bever en daaroverheen een topje en een legging van 100 dernier en een wollen jurk. In het stuk was het een hitterecord en mijn medespeelster, we waren moeder en dochter, Wendy en ik, wapperden met een waaier om de hitte te doorstaan. Ik was heel blij met het toneellicht want ondanks alle kleding had ik het koud. Wendy had een lang T-shirt aan met blote armen en benen en had het niet eens koud...

's Middags hadden we een doorloop en door de kou bevangen raakte ik 2 x mijn tekst kwijt en was ik af en toe niet te verstaan. Helemaal in paniek want ik ben heel tekstvast behalve als ik het koud heb, dan krimp ik geheel in elkaar. De anderen bleven in het theater en aten daar ook. Ik ben naar huis gegaan, en in tropen temp heb ik mijn tekst op oorlogssterkte gedaan. Half uur van tevoren pas teruggegaan, helemaal warm en opgeladen.

Vrolijke zaal die helemaal meeging in beide eenakters. In de 2e eenakter speelden Wendy en Jan. Jan is de schrijver van de stukken en mijn oud-collega, we hebben 17 jaar in het team studentendecanen aan de VU samengewerkt.

Ik had 18 fans naar het theater weten te krijgen. Trouwens, de zaal was nagenoeg uitverkocht. Heel blij weer op de vloer te staan, geeft mij op een bepaalde manier veel vrijheid. En het hele proces is een reis van gezellige repetities en ook echt werken in de 2 uur dat Wendy offline gaat. De anderen zijn allemaal met pensioen. 2 dagen na de voorstelling op bed en de bank doorgebracht. Dat had ik ingecalculeerd, maar niet dat mijn smaak en reuk opnieuw tot bijna 0 gereduceerd zouden worden met de uitputting erbij. Afijn, gaat nu weer wat beter. Gestopt met ergotherapie, want het enige advies dat hij kon geven was veel rust nemen. Hoop dat het onderzoek in die 3 centra iets gaat opleveren voor die post-covidpatiënten die amper of niet uit bed kunnen. 

Dat je ook Binet hebt gelezen. Wij hadden het voor de leesclub in december uitgekozen, wel een heel ander boek van hem: Perspectieven, over de moord op een kunstenaar in Florence ten tijde van de familie De Medici. Ik wil HhhH ook lezen. Nou ja, ook, Perspectieven heb ik niet kunnen lezen omdat ik door die post-covid totaal geen concentratie had. Ik ben wel naar de leesclub gegaan voor de boekbespreking. Heb toen voor het eerst iets geproefd, olijven, ik heb het hele bakje leeggegeten, was echt een sensatie. Volgend boek is Oroppa.

Morgen met mijn nichtje uit New York naar mijn moeder. Ze heeft met ons kerst gevierd, supergezellig, en blijft een paar maanden hier, ik had haar jaren niet gezien, en gaat dan een nomadebestaan leven in o.a. Kenia. Kerst bij mijn dochter was heel gezellig, mijn zoon met vriendin en dochtertje waren er ook en natuurlijk mijn moeder. De girlies waren door het dolle heen, ze vinden kerst heel leuk en de cadeautjes niet te versmaden.

Vorige week Wende in Carré gezien, zij is zo fantastisch, alleen een piano (heel goede pianist) en dansend en soms in razend tempo in allerlei muziekstijlen haar songs. Was een cadeautje van mij aan een van mijn oudste vriendinnen, vanaf 1e jaar van de rechtenstudie aan de VU. Toen was ik 18 en nu 69... Eerste kerstdag was ik bij haar en haar familie. 

Jij kent ook mensen over de hele wereld dat je de dagen voor kerst bij een vriendin en haar familie in Thailand was. Woont haar familie daar of waren ze op vakantie in Bangkok?

Erg gelachen en vooral gerild over je bedwantsen-story.

Heb je voor jezelf een dagboek bijgehouden van al je belevenissen en gevoel over Hongk ong en de landen daarna waar je superlekker hebt gegeten en genoten hebt van wat je tegenkwam en opzocht? 

We zouden elkaar dus nu tegen kunnen komen, dat wil zeggen jij mij, want jij weet hoe ik eruitzie.

Heel leuk dat een fragment van onze correspondentie op de website gepubliceerd wordt. 

Sterkte met acclimatiseren!

Veel liefs, Nina