Brief 4 Madeleine

Lieve Nina,

Geen zorgen, ik ben je niet vergeten!!! Ik was druk met allerlei dingen waar ik je in deze brief over zal vertellen. Maar eerst wil ik je een gelukkig nieuwjaar
wensen. Ik hoop dat je een fijne tijd hebt gehad. Ik ben op dit moment in Rishikesh, India. Dit is mijn laatste pitstop op weg naar huis.
Na mijn tentamens in Hongkong, die ik gehaald heb ☺, ben ik vertrokken naar Thailand. Mijn vriendin Rinske doet haar master in Bangkok en was daar met
haar familie kerst vieren. Drie dagen tot aan kerstavond ben ik met hen geweest. Ik ken haar familie goed en het is altijd een groot feest om met ze te zijn. Van
Thais eten tot Thaise dragshows, het was een exotische viering.

Eerste kerstdag ben ik in mijn eentje vertrokken naar Koh Chang en Koh Kood. In Koh Chang ontmoette ik twee meisjes, Tilda uit zweden en Anneke uit
Indonesië, die beiden wonen in Jakarta. We hadden alle drie hetzelfde idee over kerst vieren: de hele dag op het strand liggen, bij zonsondergang een biertje en in
de avond vroeg naar bed. Ik heb daar het boek HhhH van Laurent Binet gelezen. Gaat over Reinhart Heydrich, een van de grote nazileiders in Praag. Een
ongezellig boek, maar met de focus op de helden die de aanslag op hem hebben gepleegd.

Na afscheid te hebben genomen van deze lieve meisjes die beiden op hun eigen manier aandoenlijk waren, ben ik vertrokken naar Koh Kood, een minder
bekend eiland met prachtige rustige stranden, met het plan om 6 dagen te lezen en te zonnen. Na drie dagen werd mijn plan verstoord door een nachtmerrie: bedwantsen. Ik droomde dat ik onder deze kleine monsters zat en toen ik wakker werd durfde ik niet te bewegen van de jeuk.

De volgende dag ontdekte ik de bloedsporen en eitjes en ben ik hem direct gepeerd naar een ander hotel. Het hele eiland was volgeboekt, de geldautomaat werkte niet, de mensen van het hostel lachten me uit en nergens kon ik wassen op hoger dan zestig graden, dus ben ik noodgedwongen twee dagen eerder vertrokken naar Bangkok om dit probleem op te lossen. Het idee dat ik zo’n beestje mee zou nemen naar huis hield me 's nachts samen met de jeuk wakker, want als je dit thuis treft, kun je je huis in de fik steken. Ze verstoppen zich achter muren en ze kunnen een jaar overleven van een maaltijd, oftewel jouw bloed. Ik heb het idee dat deze dieren de wereld gaan overnemen. Maar goed, genoeg over deze ellende, het is allemaal goed gekomen en het lukte me gelukkig om van Bangkok te genieten.

Ik bevind me nu dus in Rishikesh, het spirituele episch centrum van India. De stad wordt doorkruist door de Ganges, de heilige rivier die met de kilometer
smeriger wordt. Hier, aan de voet van de Himalaya, kun je zonder zorgen je voeten in het water dopen. Gelukkig bevinden we ons twintig minuten buiten de
stad, want ik heb nog nooit zo veel hectiek voor elk zintuig meegemaakt.

En dit moet een rustige stad voorstellen vergeleken met de rest van India, dat ik deze trip niet te zien zal krijgen. Ik ben hier namelijk met het doel om beter te worden in yoga. Ik heb er nu twee weken opzitten bij een yogaschool en ga nu mijn derde en laatste week in, vol met yoga, filosofie en anatomielessen. De docenten zijn supergoed en de leerlingen komen uit alle hoeken van de wereld met hetzelfde doel. We leren veel van elkaar, maken plezier, lachen en dansen. Ik ben superblij en voel dat ik op de juiste plek ben.
Over een week gaat mijn vlucht van Delhi naar Amsterdam en ik weet dat het tijd is om naar huis te gaan. Om te implementeren wat ik geleerd heb en om na
een tijdje weer doelen te vinden om te reizen, want die heb ik op dit moment niet meer.

Wat leuk van het promofilmpje! Ik heb het meteen bekeken. Leuk om nu een beeld bij je te hebben. Hoe zagen jouw kerst en oud & nieuw eruit? Ik kijk uit
naar je brief, ditmaal te ontvangen in Nederland.

Veel liefs, Madeleine