Brief 6 Naomi

Beste Elsie,

Het is grappig dat wij precies hetzelfde hebben gevraagd. Ik had ook gemaild met de vraag of wij onze foto waar wij samen op staan mogen hebben. Het is zo’n leuke foto en ook een mooie herinnering aan onze eerste ontmoeting. Hopelijk vindt Keke het goed, als ze het haar hebben gevraagd.

Ik hoopte dat je de kaart nog voor de feestdagen zou ontvangen.Helaas.Maar wel begrijpelijk. Ik heb hele leuke dagen gehad. Enorm genoten met vrienden en familie, maar met oud en nieuw was ik rustig thuis. Mijn dochter was feesten. Ik vind het heerlijk om dan thuis te zijn of in ieder geval, als ik ergens naartoe ga, niet ver van huis. Ik heb ook een hekel aan vuurwerk. Wat mij betreft mogen ze het verbieden. De vakantie vloog voorbij.

De laatste 3 dagen van de vakantie was ik in Parijs met een vriendin. We hebben zo genoten. We hebben heerlijk gegeten, veel gezien, en heerlijk gewandeld. Er waren prachtige tentoonstellingen met echt prachtige installaties. Het is moeilijk te beschrijven. Daarom schrijf ik je de namen van de kunstenaars dan kun je ze opzoeken als je dat wil. In Grand Palais hebben wij werk gezien van Chiharu Shiota en in Fondation Cartier pour l’art contemporain hebben we werk gezien van Olga de Amoral. Echt fantastisch.
Die vriendin heet trouwens Noémi. Het is altijd grappig als wij ons samen voorstellen als Noémi en Naomi. Mensen moeten dan altijd lachen.

En nu ben ik alweer een paar weken volop aan het werk en is het bijna weer vakantie 😊 Het is best druk op het werk en ik ben ook druk met de opdrachten waar ik aan werk. Maar het zijn allemaal interessante opdrachten. De laatste opdracht waarmee ik aan de slag ga is het vernieuwen van de canon van Amsterdam. In het Parool heeft er een artikel over gestaan. Ik ben niet eens een grote voorstander van een canon maar ik ben heel benieuwd naar het proces. 
Het is ook een leuke en interessante groep mensen en wie weet kunnen wij de canon zo aanpassen dat het gaat leven en het mensen in gesprek kan brengen met elkaar. 
De laatste tijd voel ik mij ook een beetje… Ik weet niet zo goed wat het juiste woord is. Niet somber. Misschien bedrukt? De politiek in ons land, maar ook internationaal, zoals in de VS. De haat tegen vrouwen. Ik vind het veel om allemaal te verwerken. De oorlogen, de dingen die mensen zeggen en doen. Soms zie ik het echt somber in en denk ik: waarom zijn mensen zo? Waarom is onze aard zo?
Maar daar tegenover kan ik ook nog genieten, hoor. Ik heb zoveel lieve mensen om mij heen en ontvang zoveel liefde. 
Ik doe leuke dingen. Eet lekkere dingen.

En laatst ben ik nog in het zonnetje gezet omdat ik al 25 jaar docent ben! Ik schrok er zelf van, hahaha. 25 jaar is niet niks en ik ben er ook wel trots op. Dit had ik echt niet kunnen bedenken 25 jaar geleden. Toen ik jong was wilde ik ook helemaal niet docent worden. Zo zie je maar.

Waar droomde jij van toen je kind was? En heb je nu nog dromen?
In mijn volgende brief zal ik daar meer over vertellen.

Liefs Naomi
🌞