Brief 2 Imane

Lieve Alek,

Allereerst bedankt voor je mooie brief.
Ik ben een moeder van twee jongens en ik ben 21 week zwanger van mijn derde. Moederschap is een mooie ervaring, en ook krijg je veel obstakels.
Ik hoop dat je naar je innerlijke stem luistert en je niet door anderen laat beïnvloeden over het moederschap. Als je twee jaar geleden met me had gesproken, had ik hetzelfde gezegd: kinderen zijn moeilijk en vanwege de verantwoordelijkheden die je in de toekomst zult hebben, zul je ervoor kiezen om er minder te krijgen. Maar met de tijd heb ik geleerd dat moederschap mooi is, net als elke andere baan, die moeilijkheden en uitdagingen met zich meebrengt.

Ik ben niet met mijn moeder naar Amsterdam verhuisd, maar omdat ik met een Nederlandse man ben getrouwd. Mijn moeder komt af en toe op bezoek. Maar ik begrijp je vraag, ik ben zelf alleen door mijn moeder opgevoed. Ik vraag me altijd af of het beter zou zijn als er een vader in mijn leven was. Mijn moeder is gescheiden toen ze zwanger was van mij en ik heb geen contact meer gehad met mijn vader. Onlangs hoorde ik dat hij is overleden. Dat deed me veel pijn. Maar uiteindelijk ben ik zeker trots op wie ik als vrouw ben geworden.

Ik ben blij om te horen dat je een goede band hebt met je moeder. In het begin vertelde ik helemaal niet zoveel aan mijn moeder. Maar toen leerde ik van mijn omgeving dat mijn moeder mijn enige echte vriendin is, die mij niet zal veroordelen of mij zal haten om wie ik ben.

Wat dat betreft zou ik dankbaar moeten zijn voor alles wat ik heb als vrouw. Ik dacht er niet over na, maar ik was in mijn hart heimelijk een feminist die het stereotype ontkende van hoe een vrouw zou moeten zijn en in opstand kwam tegen culturele regels. Zeker als een vrouw zoals ik die uit Afrika komt en een hoofddoek draagt, had ik dit gevoel toen ik begon met schrijven aan dit project. We kunnen niet ontkennen dat onze maatschappij ons anders behandelt dan andere vrouwen die niet zoals wij zijn. Maar het leven gaat door en ik denk altijd aan andere vrouwen in andere landen die minder rechten hebben dan wij vrouwen die in Europa wonen.

Ik moet er persoonlijk op letten dat ik niet in het openbaar over religie praat. Ik moet me ook in het openbaar goed gedragen. Ik heb het gevoel dat als ik bijvoorbeeld afval op straat gooi (waar ik tegen ben), mensen zullen zeggen dat ik typisch Marokkaans ben. En als mijn kinderen zich op een bepaalde manier gedragen, zullen mensen me raar aankijken. Verder vind ik het heel erg om te horen dat je op je werk niet jezelf kon zijn.
Dank je wel voor deze brief, ik vind het erg leuk om je te antwoorden. Het voelde alsof ik naast je zat en dit gesprek met je voerde.
Ik kijk uit naar jouw brief.

Groetjes,
Imane