Brief 3 Madelief

Lieve Moraya,

Dankjewel!!! Mil gracias!!!Ooohhh.... Wat fijn om je brief te lezen :)

Ik snap het helemaal, maak je totaal geen zorgen.
No te preocupes por nada, het is een prachtige brief vol met gevoel en inhoud.

Schaamte en schuldgevoel ken ik ook. Het voelt als iets ouds en ingeprents. Een kind voelt niet vanzelf schaamte en schuld, of wel? Fijn dat je de moed en het doorzettingsvermogen verzameld hebt, ik waardeer het enorm. Je brief vind ik prachtig en boeiend. Preciosa y conmovedora.

21-10-24 Heb ik weer je liederen tijdens het lopen geluisterd. Vind het indrukwekkend dat je zo’n mooie vorm aan je gevoelens, ervaringen en wijsheid hebt kunnen geven. Betoverend.
Het is helend voor jou en voor degenen die naar je luisteren...
Wie heeft zich niet in de leegte gevoeld, of heeft zich op zijn hart geschopt gevoeld? Wie wil er niet gezien en geaccepteerd worden? Wie is zijn/haar verschilmaker niet eeuwig dankbaar?

Ik kopieer je nieuwe stijl met de hoofdstukjes:
Je vroeg naar mijn zomer = mi verano
Was heel intens, ik zorgde voor mijn 88-jarige moeder in haar zomerhuis.Het is in een klein dorpje met maar 400 inwoners tijdens de winter, in de provincie van Tarragona. Hoewel er in de maand augustus misschien wel twee keer zoveel mensen zijn. Dit geeft een hele feestelijke sfeer, van mensen die elkaar ieder jaar weer ontmoeten, er wordt veel uitgewisseld, gelachen en gefeest. Wij kennen elkaar van kinds af aan, dat is bijzonder.

Het contact tussen mij en mijn moeder is de afgelopen anderhalf jaar enorm verbeterd. Daarvoor was ze 10 jaar lang heel afstandelijk en boos naar mij toe. Drie weken lang heb ik ontzettend mijn best gedaan om haar te helpen met van alles wat ze wilde doen. Voorwerpen in huis repareren, in de tuin werken, voor haar koken, met haar naar het plein lopen, haar masseren zodat haar been geen pijn meer zou doen en ze beter zou kunnen lopen... Dat kon ze wel waarderen, hoewel ze een fijnproever is en ik niet de beste kok ter wereld ben.

Gelukkig had ik wat tijd over om bij mijn vriendinnen te zijn. Met ze praten in het water van het zwembad, of op het terras van het plein, of wandelend langs de rivier. We zijn zelfs twee keer naar de zee geweest. Eén keer met mijn moeder en één keer met 2 vriendinnen.

Wat voor mij een grote uitdaging betekende, was het contact met mijn zussen, die een paar dagen in hetzelfde huis doorbrachten.Het is een lang, ingewikkeld en onaangenaam verhaal.Mijn moeder verloor 12 jaar geleden een groot deel van haar gezichtsvermogen en hierdoor zijn we haar gaan helpen tijdens haar vakanties. De rest van het jaar woont ze alleen in Barcelona, daar kan ze zich goed redden, ze krijgt wekelijks hulp en ze heeft goeie vriendinnen dichtbij. Tiene buenas amigas cerca.

Natuur = Naturaleza
De afgelopen woensdag was ik de hele dag in de duinen. Ik liep tussen stille mieren onder mijn voeten en gakkende ganzen boven mijn hoofd.Open landschap voor mijn ogen, te midden van spontane wildgroei. De herten keken mij vertrouwd aan, de torenvalk bleef lang in de lucht hangen, de schattige viooltjes glimlachten naar me... Las encantadoras violetas me sonreian.

23-10-24 Lieve Moraya, gisteren zag ik een lichtreflectie op de grond van mijn keuken, deed ik mijn balkondeur open en zag ik precies de halvemaan aan de hemel, ik moest glimlachen.(Vi la media luna en el cielo, que me hizo sonreir...)

In een flits van een seconde voelde ik hoe zou het zijn om het bos te ruiken, te voelen, te horen, te zien door de deur van mijn balkon... Wat een opwinding als ik iets zo levendig, vanuit mijn huis, dag en nacht, zou mogen ervaren.
Gisteren was er zo'n mooie hemel, blauw met hele dikke wolken die grappige vormen deden, moest ik ook om glimlachen, ik heb er een paar gefotografeerd. (Era un cielo azul, con nuves blancas, precioso y divertido, como de pintura.)
Vandaag is er mooie mist, ik hou van de mist, zo nostalgisch en mysterieus.
(Hoy hay niebla, me encanta la niebla, tan nostálgica ella y tan misteriosa.)

Spaans om je heen
Lieve Moraya, dat lijkt me heel moeilijk, het gemis van je vader... En een oma zo ver weg, met een oceaan en een vreemde taal tussen jullie in, het spijt me zeer...Que difícil Moraya, que triste dolor, me sabe muy mal!Si quieres contarme cosas sobre tu padre y/ o tu abuela, soy toda oidos. Mocht je meer over je vader en/of oma aan mij willen vertellen, ik ben één en al oor. Ik wil zeker Spaans tegen je praten, al klinkt "mijn Spaans" heel anders dan Puertorriqueño.

Je zei dat je op reis wou. Zou je naar Californië of Puerto Rico kunnen gaan? Islas Canarias is veel goedkoper en wie weet hoor je daar alle talen behalve Spaans...Het is niet altijd even makkelijk om het toerisme te ontlopen.Het Spaans uit Spanje klinkt heel anders.
In Californië... zou je bij je oma mogen logeren? Met haar zou je kunnen praten, met en zonder woorden. Lijkt me een short cut (atajo) naar waar jij bij wilt zijn. Of niet? Is zij de moeder van je vader? Es la mamá de tu padre? Wou je haar dichter bij je moeders kant van je familie brengen?
Het zou voedend en helend kunnen zijn... Warm en vol, het tegenovergestelde van leegte. Beschermend, veilig, voldaan... Hopelijk gaat het lukken!

Grote verantwoordelijkheid richting je oma en moeder
Mooi Moraya, dat betekent voor mij dat je je moeder en oma hebt mogen vergeven. Lief dat je ze wilt helpen, je eigen liefde wilt delen, een betere plek voor ze wilt helpen creëren.

Het effect dat mijn familie op mij heeft, lijkt soms op een zwart gat... Als een magneet brengt het mij tegen mijn wil in een neerwaartse spiraal. Later heb ik grote moeite om mezelf daarvan los te maken, heb ik last van zware verteringen van heftige emoties. Soms zijn mensen erg beschadigd, soms zit er een verslaving tussen hen en hun dierbaren, of een psychische aandoening, een psychose of zoiets...

Goed contact met mijzelf houden, mijn emoties en gevoelens identificeren, ze serieus nemen, op tijd grenzen stellen, me terugtrekken om goed voor mijzelf te zorgen, dat is voor mij de sleutel.Ik oefen dagelijks met meditatie en The Work om alert en helder genoeg te zijn. Alsnog ben ik soms te open, te naïef en val ik weer in dat gat.
Van ze wegblijven is mij niet gelukt, precies door wat jij zegt: "Er komt een dag waarop ik of zij hier niet meer zijn en dan is die kans voorbij..."

Of je verantwoordelijk voor hen bent? Mijn mening is: absoluut niet, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Ik snap de verwarring wel, heb ik ook heel lang gehad en soms, als ik ter plekke ben, nog steeds. Aan de ene kant denk ik dat alle kinderen zich schuldig voelen voor wat hun ouders niet beter konden doen. Waarom? Ik noteer wat bij mij opkomt als mogelijke redenen/ gedachten:

Iemand moet schuldig zijn...Als ik schuldig ben, dan kan ik de situatie veranderen door in de toekomst, niet meer schuldig te zijn...
Als ik de schuld op me neemt, dan is mijn moeder niet schuldig, en dat is wat ik wil, ik wil dat ze een goed mens is, ik wil haar mogen vertrouwen.
Ik wil haar van haar mogelijke schuld zien te bevrijden, ik wil haar redden, ik wil dat ze gelukkig is.
Ik heb een deel hier in dus ik zou medeschuldig kunnen zijn.
enzovoort, enzovoort

Ik weet helemaal niet of dat het geval is of niet, maar het is de bedoeling van manipulatief gedrag om ons schuldig laten voelen. Manipulatieve mensen (bewust of onbewust) weten heel goed alles om te draaien.Ons laten geloven dat het onze schuld is, bijvoorbeeld. Omdat wij te druk en vermoeiend waren, terwijl zo zijn alle kinderen. Ik noem maar wat. Net als ze vals aan het spelen zijn, voelen wij verwarring en schuld.

Andere verwarrende concepten:

"Je oogst wat je zaait" wordt gezegd...Dat kan zijn, maar aan het begin van ons leven zijn wij nog aan het zaaien.
Karma: zijn wij vroeger daders geweest?Ik denk dat we allemaal wel eens beulen zijn geweest, de geschiedenis is daar vol meet.Wij hebben vast klappen uitgedeeld toen wij in de grotten leefden, maar dat is ons al lang vergeven, vind ik.

Waarom zijn wij in zo'n gezin geboren?
Misschien om oude wonden te helen? Door de wonden te 'raken', worden ze zichtbaar en mogen wij ze aandacht geven.
Misschien om een familielijn of patroon te doorbreken? Iemand moet het doen. Iemand die daartoe in staat is, kan oude reacties omkeren.
Misschien om voldoende empathie te ontwikkelen om de beulen en onszelf te kunnen vergeven?
Misschien om voldoende empathie te ontwikkelen om de wonden van anderen te voelen, te begrijpen en te leren genezen?
Misschien moeten we een potentieel van ons ontwikkelen dat alleen onder deze omstandigheden kan groeien? Bijvoorbeeld empowerment, nederigheid, leren loslaten, onvoorwaardelijke liefde...
Misschien omdat we in een ander leven met boosheid of verlangens uit elkaar zijn gegaan?
Misschien omdat we in een ander leven/dimensie onze moeder beloofden dat ze de kans zou krijgen om haar gedrag naar ons anders te doen, en dat is haar weer niet gelukt?
Misschien wisten we, toen we dit allemaal aan het plannen waren, niet welke vorm het hier op aarde zou aannemen? Er bestaan veel rekenfouten onder de mens.
Misschien is de bedoeling dat wij gaan leren dat we sommige dingen aan Het Leven, Het Universum, De Liefde, God, (of hoe jij het ook wilt noemen) laten. Dat het leven ervoor zorgt om recht te zetten, precies wat wij niet kunnen. Loslaten, overgave, aan het leven teruggeven... Want "zorgen voor" iemand anders, creëert vaak afhankelijkheid. Soms kunnen we alleen een voorbeeld zijn. Soms kunnen we ze licht en liefde sturen en dat is al heel veel.

24-10-24 Lieve Moraya, er is geen stipje aan de lucht, helder diepblauwe hemel, wat een wonder. Hopelijk ben je blij vandaag. Gisteravond zag ik weer een prachtige halvemaan.

Moeder zijn
Uit je eerste brief: "Maar ben ik daar wel klaar voor...."
Wie is er klaar voor? Ik denk dat moeder zijn het moeilijkste is wat er is.Vroeger was moeder zijn het mooiste wat er was.
En daarvoor was moeder zijn onvermijdelijk, dat gebeurde, of je had een probleem...
Naar mijn mening is het belangrijk om te weten welke redenen (soms niet zichtbaar) wij hebben om kinderen willen krijgen.
Voor jou kan heel anders zijn, misschien denk je: "Ik werk niet zo met mijn hoofd, ik ben intuïtief, ik voel dat zo sterk, het moet wel kloppen." Dan klopt het voor jou en zal het ergens goed voor jullie beiden zijn.
Deze vraag vind ik heel moeilijk dat heb je al gevoeld.

25-10-24
Kinderen
Je vroeg me of ik kinderen heb. Ik heb 2 stiefkinderen, een jongen en een meisje, ze zijn een tweeling, ze worden binnenkort 25 jaar oud.Ze willen allebei kinderen krijgen, net als jij.
De jongen komt wekelijks bij mij thuis eten. Wij hebben een heel liefdevol en oprecht contact, vind ik. Wij vertellen elkaar over onszelf en spreken over veel verschillende onderwerpen.
Het meisje komt minder vaak bij mij, ik zie haar ongeveer een keer per drie weken. Onze relatie is soms ingewikkelder geweest maar wij houden van elkaar, steunen elkaar en wij praten over onszelf en over betekenisvolle onderwerpen, waaronder astrologie.

Er zijn nog twee andere meisjes in mijn leven betrokken. Zij waren op hun zeer jonge leeftijd mijn buren. De ene is 25 en de andere 28 jaar oud.Ik zie ze beiden veel minder vaak, al hebben wij een hele liefdevolle en bijzondere band.Vandaag ben ik met degene van 25 jaar een poosje geweest. Wij gingen wandelen en praten in het Vondelpark. Ik word heel blij als ik eraan terug denk.Strakjes ga ik met mijn beide stiefkinderen samen eten, ik bof vandaag!

Ik ga er een eind aan breien.Lieve Moraya, gefeliciteerd, felicidades, voor je doorzettingsvermogen! Hopelijk ga je door met duolingo, jij ben al heel ver! Gefeliciteerd dat jij ook zo ver bent gekomen met deze zeer lange brief. Je ziet het, ik doe er niet echt aan "less is more" met zoveel lettertjes je kant op.

Ik hoop dat je je niet overweldigd voelt door zoveel informatie.Hopelijk voel je dat niet als verplichting voor jouw brief naar mij toe. Ik weet dat je van alles te doen hebt en dat jij wel "less is more" beoefent ;-)
Hopelijk kun je "in alle rust doen wat je voelt".

Alle alle goeds en tot de volgende keer.Te deseo lo mejor :-)
Hartelijke groeten, saludos desde mi corazón,

Madelief

Vorige brief Volgende brief