Brief 3 Desiree

Lieve Shirley,

Wat had je mij een prachtige brief gestuurd. Ik heb, zoals ook eerder, hele passages aan mijn kinderen voorgelezen en we waren er allemaal stil van.
Deze brief schrijf ik met een zwaar hart maar met lichte vingers. Ik heb de afgelopen maanden zoveel meegemaakt, en het kwam erop neer dat ik tegen een muur liep – niet fysiek, maar mentaal.
Zonder in detail te treden, escaleerden de dingen met Captain. Ik heb uiteindelijk een interventie moeten laten doen om hem elders onder te brengen. Dit besluit, de aanloop ernaartoe en het afscheid heeft zoveel teweeggebracht dat ik onderuit ging. Alsof vastgekoekte emoties van de afgelopen 50 jaar losweekten.
Dat moest opgeruimd worden. Ik heb in zekere zin mijn hele levensaanpak opnieuw bekeken. Wat gebeurt er in mij als ik iets wil? Wat gebeurt er in mij als iets niet lukt? Wat betekent commitment voor mij? Waar stop ik mijn energie in? Wat heb ik eigenlijk nodig? Wie moet ik daarvoor zijn?

Nu zijn we een jaar verder. Captain is elders en schijnt het geweldig te doen. Wij zijn ook tot rust gekomen. Ik heb geleerd dat ik me in de stroom mag laten vallen in plaats van er altijd maar tegenin te moeten zwemmen Ik kan mezelf niet meer overal doorheen duwen; ik kies ervoor om niet alleen op wilskracht en vastberadenheid te vertrouwen. In plaats daarvan leun ik achterover en kijk wat het leven van mij vraagt.
Ik heb veel laten vallen en veel is me ontvallen. Dat voelt opgeruimd. Ik beweeg meer, ik lees weer, ik heb mooiere gesprekken. Minder doen van hogere kwaliteit. Weinig breedte, meer diepte. Minder controle, meer vertrouwen.
Het is bijzonder dat ik in jouw brieven teruglees dat jouw leven dit al veel eerder van jou heeft ‘afgedwongen’, als ik zo vrij mag zijn. Accepteren wat is en je energie stoppen in wat wél kan. Ik merk dat je daar een inspiratiebron voor me bent geweest. Hoewel onze situatie niet vergelijkbaar is, haal ik toch inspiratie uit jouw verhaal en jouw manier van zijn…

Mijn excuses dat deze brief alleen over mij gaat, maar het is belangrijk voor me om te delen hoe ik heb bewogen de afgelopen maanden. Het is duidelijk geworden dat wanneer mijn toewijding niet meer oprecht is, dingen onder spanning komen en ik niet kan zijn wie ik wil zijn – iemand die alles geeft wanneer ze zich ergens aan committeert.
Daarmee is dit de laatste brief van mij. Ik heb ontzettend genoten van dit brievenproject en van jouw verhalen. Ergens hoop ik dat we elkaar nog een keer tegenkomen, zoals toen met de fotoshoot. Dan drinken we een kop thee.

Veel liefs, Desirée