Schrijven is een fijne manier om gedachten en gevoelens te delen

Dag Elsie,

Ik verheugde mij er echt op om een brief van jou te ontvangen. Ik leek wel een kind dat vol verwachting iedere keer de brievenbus opende en een verrassing zou krijgen. Mijn naam is Naomi. Ik had er niet over nagedacht dat ik een andere naam kan gebruiken. Elsie is een mooie naam. Ik had een tante met de naam Elsie. Ik heb goede herinneringen aan haar.

Wat leuk om elkaar op deze manier te leren kennen. Ik zag dat we wat overeenkomsten hebben, zoals de liefde voor cultuur. Ik kan niet van mezelf zeggen dat ik echt van schrijven houd. Ik vind het heerlijk om brieven en kaarten te schrijven en ik schrijf sinds mijn dochter is geboren schriften vol met gebeurtenissen. Mmm, misschien houd ik toch meer van schrijven dan ik denk. Maar ik zou nooit een boek of artikelen willen schrijven. Die lees ik liever. Al sinds ik jong ben schrijf ik brieven en kaarten. Het is een fijne manier om gedachten en gevoelens te delen. Soms is het voor mij ook makkelijker om gevoelens te delen op papier dan ze hardop te zeggen.  Al ben ik met het laatste door de jaren heen wel steeds beter geworden.

Je schreef dat je van reizen houdt. Ik ben benieuwd waar je allemaal bent geweest. In mijn hoofd klonk je als een echte wereldreiziger. Alleen al het verhuizen binnen Amsterdam klinkt als een wereldreis! Op 11 verschillende plekken wonen. Al was dat misschien niet altijd je eigen keuze?

Ik heb lang geleden een huis gekregen via de woningbouw, omdat ik in het onderwijs werk. Ik ben blij met mijn woning, maar soms heb ik wel het gevoel dat ik klem zit. Eigenlijk verdien ik te veel voor sociale huur. Maar ik verdien te weinig om te kopen of particulier te huren. Maar goed, ik heb een woning en vanuit mijn woning kan ik de lucht zien en bomen. Daar ben ik heel blij mee. Maar soms verlang ik wel naar een tuintje. Dat zal wel het dorpsmeisje in mij zijn, haha.

Ik kwam hier 23 jaar geleden wonen en ik ben nu 24 jaar docent Geschiedenis en Maatschappijleer. In Amsterdam Nieuw- West lesgeven vind ik nog steeds heel leuk. Maar het onderwijssysteem vind ik niet altijd zo fijn. Daarom ben ik blij dat ik de stap heb gezet om uiteindelijk toch mijn eigen bedrijf op te zetten. Omdat ik nu dingen kan doen die ik zelf leuk en interessant vind. Ik heb trouwens ook 1 keer een podcast opgenomen.  Dat was heel leuk om te doen. Wat voor podcasts maak jij? Zijn de interviews voor de podcast of voor de artikelen die je schrijft?  Wat voor soort artikelen zijn het?

Ik ben ook wel benieuwd of we weleens op dezelfde plekken zijn geweest tegelijkertijd. Omdat wij beiden houden van musea en theater. Wie weet waren we een keer samen in het Concertgebouw zonder dat we dat van elkaar wisten. Kom je ook wel eens in Podium Mozaïek? Ik vind zelf dat ik er te weinig kom, terwijl het bij mij om de hoek is. Zo graag als ik musea en theaters bezoek, zo graag lig ik ook in mijn bed. Als ik vrij ben, ben ik heel goed in niksen en lanterfanten. Het klopt wat je schreef. Ik zie veel mensen en ik ben ondernemend, maar rust is belangrijk. Met een eigen bedrijf heb ik de afgelopen jaar moeten leren om de balans te houden. Niet alles kan en ik wil ook niet alles.

Hoe heb jij de balans kunnen houden? Nu mijn dochter 18 is en zij steeds meer haar eigen leven heeft heb ik veel meer tijd voor mezelf. Soms mis ik haar een beetje, ze woont nog thuis maar ze is veel op pad met vrienden en druk met school en haar bijbaantje, zoals het hoort. Ik zou haar dan ook nooit daarin tegenwerken. Opvoeden is loslaten vanaf dag één, tenminste zo zie ik het. En al zeg ik het zelf, ik heb het best goed gedaan als moeder. Het is leuk om te zien hoe ze zich blijft ontwikkelen, ze is een prachtig mens met nog een hele toekomst voor zich. Wonen jouw nichtjes ook in Amsterdam? Hoe is het voor jou om ze te zien opgroeien? Tijd om te stoppen met schrijven. Twee vellen vol is wel genoeg!

Tot snel,

Liefs Naomi