Brief 1 Charron

Ha die Kirsten,

Wat een leuke en open brief!

Ik heb net Peranakan even op internet opgezocht. Ik kende het niet, leuk dat het nu wel het geval is. Heb je nog familie in Azië? En zo ja, is daar contact mee?

Gister had ik het met m'n moeder erover dat ik graag met haar en mijn gezin naar Indonesië wil. M'n zoon (hoogblond, blauwe ogen en amandelvormige ogen) is er de laatste tijd geïnteresseerd in. Er was ook een project op school over voorouders en hij heeft iets gedaan het rondom het kookboek van oma (zijn overgrootoma dus). Hij wil graag zien waar omaoma vandaan komt. Leuk om te zien hoe ver die interesse gaat.

Ben je al geweest in het land van je voorouders? Hoe kijk je daar tegen aan?

Ik ben naar Indonesië geweest en voelde me completer na die reis. Ik heb gezien waar m'n oma is opgegroeid. De verhalen gehoord van m'n tantes (zussen van m'n oma) die daar toen nog woonden en ons familiegraf bezocht. 

Ik denk dat wat mij completer maakte een stuk herkenning was, iets dat ik niet terugvond in de Nederlandse cultuur. Het grapjes maken bijvoorbeeld. Ook nog op latere leeftijd, nog langer het gevoel van het 'kind' in mijzelf zien en uiten. Maar ook serieuze gesprekken hebben met mensen die je net ontmoet hebt en die vrij diep gingen. Dat is in Nederland een unicum. 

Tegelijkertijd voel ik mezelf ook heel wit. Zo zie ik er ook uit, maar ik voel mezelf niet 100% Nederlands. Er zijn Indische verhalen, de Indische keuken natuurlijk en ook toch een aantal familiegebruiken. En ja, wat je zegt over dat het makkelijker is om te blenden met andere culturen is ook zeker waar. Maar ik lees in je brief dat je daar een soort imposter-gevoel van krijgt. Is dat iets met wel de lusten en niet de lasten?

Want zo is dat wel voor mij, ik word niet gediscrimineerd. Gelukkig. Want m'n moeder wel veel en wat een rotverhalen zijn dat. En natuurlijk heb ik die verhalen ook gezien, maar altijd vanaf de zijlijn. Ik spreek me vaak wel uit, trouwens. En door die verhalen herken ik het ook eerder, denk ik. Al is dat vast niet altijd zo. 

Jij schrijft in je brief ook over klasse. Kun je dat uitleggen? Wat dat voor jou betekent en hoe dat zich verhoudt tot andere klasse(n)?? Ik heb rijkdom en armoede gekend in mijn jeugd. Al was het nooit zo erg dat het echt dramatisch werd. Meer dat het soms allemaal wat kariger was. Wat voor mijn gevoel van met geld omgaan prima was trouwens. Goede lessen.

Nou Kirsten, heb nog genoeg te vertellen over dit onderwerp maar ga er toch een eind aan breien. Mag ik trouwens wel zeggen dat ik jouw tweede namen heel mooi vind en ik denk dat je ze met trots moet dragen.

O en een laatste vraag / nieuwsgierigheid: met welk land voel jij het meest verbonden? En waarom? Behalve Nederland dan ;) 

Liefs,

Charron