Lieve vrouwen van West,

Ik schrijf jullie vandaag omdat ik jullie wil leren kennen. Niet alleen jullie voetstappen in mijn straten, maar jullie blik, jullie stilte, jullie kracht.

Ik zie jullie op het plein met je boodschappentas, in het café waar je je gedachten herleest, tussen de muren die meer van je weten dan je lief is. Ik zie jullie op slippers, op hakken, in sneakers, met kinderwagens, met boeken, met verhalen onder je arm.

Waar in mij voelen jullie je het meest vrouw? Waar in mij kun je ademhalen zonder je aan te passen? Op welke straathoek mag je luid zijn, en waar fluister je liever?

Ik wil het horen. Niet omdat ik antwoorden zoek, maar omdat ik verlang naar jullie woorden. Jullie geur, jullie blik, jullie versie van mij. Want als jullie schrijven, dan hoor ik mijn stad opnieuw. Dan word ik een andere stad. Zachter. Dieper. Voller van betekenis.

Ik wil weten: waar ben ik vrouwelijk voor jou?

Schrijf me. Vertel me wat ik nog niet weet. Ik wacht op jullie brieven. Op jullie taal. Op jullie lichaam in mijn straten. Of schrijf met elkaar, vind je stem door middel van de stemmen van andere vrouwen. Ik kan je in contact brengen als je wil.

Tot dan,
met liefde,

 Amsterdam