Brief 4 Mandy

Lieve Mies,

 

Dank voor jouw brief in drie delen. Creatief eigenlijk wel en zeer begrijpelijk met alle drukte van tentamens, werk, vakantie en je voorbereiden op je nieuwe studie. Juist leuk, verrassend en heel eigen op deze manier. Precies zoals het leven, jouw leven in dit geval, gaat en daarom ook precies op deze manier heel welkom.

Inmiddels alweer lente. Nieuw jaar. De jaargetijden gaan in onze brieven voorbij en volgen elkaar keurig op als in een dans. De zomer staat al in de coulissen zich klaar te maken voor haar presentatie straks. Hopelijk een milde voorstelling. Ik ben geen hittefan, vandaar.

 

De zomer staat al in de coulissen

 

Jouw brief was heel fijn om te lezen. Mooi je verlangen om met je medicijnstudie straks echt van betekenis te willen zijn. Dat was precies het gevoel dat ik had in het vrouwengezondheidscentrum met mijn projecten. Dit waren vaak vrouwen die uit zichzelf niet snel naar een huisarts gingen. Sommige vrouwen spraken helemaal geen Nederlands en durfden niet goed naar buiten of werden door hun echtgenoot thuis gehouden. De bezoeken aan ons spreekuur in eigen taal waren hierdoor heel belangrijk. Niet alleen voor de gezondheid maar ook voor de sociale contacten en het welzijn van de vrouwen. Soms werd het ook gezellig en namen ze uit dank eten en lekkernijen mee of kwamen ze tegelijk om na het consult met elkaar een ontmoetingsmoment te hebben.

 

Soms namen ze lekkernijen mee om na het consult met elkaar een ontmoetingsmoment te hebben

 

We organiseerden ook zwangerschapscursussen voor deze vrouwen. Zodat ze de mogelijkheden zagen van thuis bevallen in plaats van in het ziekenhuis en thuisraakten in de wereld van kraamzorg, zwangerschapscontrole en het consultatiebureau. Voor veel vrouwen destijds volledig onbekend en naar hun idee soms ook onnodig en overbodig. Ik heb vele foto’s met de vrouwen en hun baby’s die inmiddels ook allemaal volwassen zijn. Ik schreef al dat ik nog steeds vrouwen uit die tijd tegenkom. Die dan zelf nu al vaak grootmoeder zijn.

Ik heb nog een tijd vrijwilligerswerk gedaan als proefpatiënt voor studenten medicijnen. Ik moest dan klachten bespreken waar zij de juiste diagnose aan moesten koppelen. Ondertussen probeerde ik ook het belang van oprechte aandacht, luisteren en zien mee te geven. Dat vind ik van groot belang in het contact met artsen. Ik kan me voorstellen dat de wereld blij mag zijn met een Mies als toekomstig arts.

 

Heel mooi krijgt een dubbele streep of een ezelsoor erbij

 

Ik moet ineens denken aan de kringloopwinkel in de Javastraat waar jij over schreef. Ja, daar kom ik ook, dus de kans is inderdaad aanwezig dat we elkaar daar een keer hebben gezien of nog gaan zien 😊 Ik snuffel meestal door de boeken. Hoewel ik probeer te minderen want ik heb meer boeken dan boekenkast en de stapeltjes zijn gezellig, maar het worden er een beetje veel. Na het lezen terugbrengen of in een van de leuke boekenkastjes in de buurt leggen is natuurlijk een idee. Ik heb alleen de gewoonte om te strepen in boeken. Alles wat ik mooi vind of wat me raakt krijgt een streep. Met potlood of pen. Heel mooi krijgt een dubbele streep of een ezelsoor erbij. Zo maak ik boeken eigen. En kan ik moois makkelijk terugvinden. Ik vouw de rug ook altijd helemaal open, want een boek waarin ik moet gluren omdat het niet echt open wil, vind ik heel onwillig en onprettig. Ongezellig ook. Ik wil een open boek, dat zich ook graag laat lezen. Haha. Maar na mijn lezen is het zo eigen dat het voor een ander niet meer echt geschikt en toegankelijk is.

Dat is eigenlijk begonnen met mijn studieboeken. Dat strepen en omvouwen. Dat doe ik nu met alles wat ik lees. Ik ben nu bezig in het filosofisch essay van Tommy Wieringa. Optimisme zonder hoop. Ken je het? In het kader van deze maand van de filosofie. Over de klimaatcrisis die ons toekomstdenken beïnvloedt en de macht van de leugen van vooral de schreeuwende sterk willen lijkende man. Niet per se vrolijk stemmend maar wel nodig, rakend en roepend om actie. Al weet ik nog niet wat of welke actie. Vroeger was ik activistisch en als ik nu jong was had ik misschien op snelwegen gezeten met Extinction Rebellion. Nu denk ik erover om eind deze maand naar de klimaatwake te gaan in de Dominicuskerk. Doe ik iets. Minder gewaagd dan een snelweg blokkeren. En minder boeken gaan kopen, haha. Zijn de bomen ook blij mee.

Wieringa schrijft mooi dat mensen van zijn en mijn leeftijd een meetpunt hebben uit het verleden waarmee we kunnen vergelijken en we dus goed zien hoe het leven verandert en ook wat er verdwijnt, aan gletsjers, ijs en sneeuw, stilte, vlinders en insecten. Dat jongeren dat meetpunt nu juist maken en over veertig jaar weer zien hoe het leven vooruit, voorbij of achteruit gaat. Het leven is nu eenmaal verandering, denk ik. Maar niet alle verandering is ten goede voor de mensheid, de aarde, de dieren en het stenen volk. Dat zal jij, als Mies die van oude dingen houdt, ook misschien zo zien?

 

Ik ben momenteel bezig met een heerlijke cursus filosofie. We hebben net het boek van Marcus Aurelius gelezen. Een filosoof en keizer uit de 2e eeuw na Christus. Ongelofelijk wat die man in zijn dagboekje schreef na veldslagen in zijn tentenkamp. Wijsheid die we nu nog heel goed kunnen gebruiken. Hij schreef dat filosofie als zijn echte moeder voelde omdat hij daar de rust en voeding vond. En dat hij zich nergens beter terug kon trekken dan in zijn eigen ziel. Ook daar lag de rust en wijsheid die hij zocht. Zo prachtig.

Verder ben ik ook bezig met het beoefenen van het socratisch gesprek. Om samen met anderen te denken en te kijken of we dan verder komen dan alleen meningen delen of al klaarstaan met je eigen verhaal als iemand iets vertelt. Dat laatste ken ik heel goed. Dus nu oefen ik in terughouden, langer stil blijven en proberen niet te weten en zeker niet in te vullen. Ik ben eigenlijk ongeduldig, dus dit is best lastig. Maar ook nieuw en leuk. Ik houd ervan nieuwe dingen te blijven ervaren.

 

Lieve Mies, ik ga deze brief nu eindigen, dan kan deze hopelijk maandag weer afgeleverd worden om zo naar jou door te reizen. Ik wens jou veel succes met alles waar je nu mee bezig bent. Neem de tijd die jou past om je antwoord te schrijven. Ik vind het fijn als het gewoon organisch gaat tussen ons en er geen tijdslimiet aan vastzit. Het gaat zoals het gaat en voor mij voelt dat op deze manier helemaal goed.

Dank voor je mooie kaart uit Florence die bij je post zat. En deel 2 van je brief op het papier uit het schriftje van jouw 97-jarige schoongrootmoeder. Heel bijzonder! Mijn moeder van 85 was trouwens net op tv met een wasbord van mijn grootmoeder die vroeger met de hand de was daarop schoon schrobde. Zo leuk die oude dingen, zeg ik met grote dank voor de wasmachine die dat werk nu voor me doet. Soms zijn veranderingen wel heel erg fijn en voordelig.

Lieve Mies, geniet van de lente met al het moois wat ze brengt en tot de volgende brief!

 

Heel veel liefs, Mandy