Brief 1 Nina

Lieve Madeleine,

 

Fijn dat wij elkaar gaan schrijven. Ik ben laat met mijn eerste brief omdat augustus een beetje chaotisch verliep. Maar zo ben ik zelf ook. Ik heet Nina, ben 68, word eind van deze maand 69 jaar. Ik heb een tweeling van 39 jaar die in oktober 40 wordt en dat vind ik een bijzondere leeftijd. Ze zijn geen ‘jongeren’ meer en ik ben sowieso oud, ook al zie ik er veel jonger uit.

Mijn dochter heeft een dochtertje van 4 en een zoontje die volgende week 1 jaar wordt, en mijn zoon heeft een dochtertje van 3 jaar. Ik doe zelf veel aan theater en ik vind het zo leuk om met mijn kleinkinderen naar theater te gaan. Ik vind het net zo leuk als zij.

Theater ligt nu stil. In september/oktober begint mijn groepje met repeteren en ik wil ook weer een cursus gaan doen.

Ik wilde het blad omdraaien en dacht: wat is het dik. Blijkt dat ik op een envelop heb geschreven. Sorry. Ik ga het niet overschrijven, maar straks op gewoon papier verder. Een voorbeeld van mijn chaotische manier van doen. Sinds ik met pensioen ben, per 1 september 3 jaar geleden, is er weinig structuur in mijn leven en dat vind ik heerlijk. Niet weten wat ik de volgende dag ga doen, laat staan volgende week.

Ik was vanaf eind juli tot afgelopen zondag in het huis van mijn dochter. Met een hele grote tuin. Ik dacht, daar heb ik alle tijd om je te schrijven. Zij was weg met haar vriendin en hun kinderen. Maar er kwamen allerlei vriendinnen langs en ik ben naar theater in Amsterdam geweest, onder andere naar de musical Jesus Christ Superstar. Vijftig jaar geleden de film voor de 1e keer gezien. Ik was met 2 vriendinnen. En alle 3 kenden we alle teksten nog. Die film had toen zoveel indruk op mij gemaakt. Heb de film toen 3 x gezien. De muziek blijft heel mooi.

Vandaag minder warm. Ik was zo blij met de hitte van de afgelopen dagen. Ik slaap dan beter en alles gaat soepel in een iets lager tempo. Daar houd ik van. Ik heb met mijn kinderen die toen 5 jaar waren en hun vader 2 jaar in Suriname gewoond. Op die warme dagen komt dat tropische gevoel terug. Geen extra sjaal en vesten meenemen. Als je om 7 uur opstaat is het al warm. In Suriname stond ik om 5 uur op en ging dan eerst warm eten koken en daarna mediteren en dan de kids wakker maken. Toen ik na 2 jaar terug was in Amsterdam was ik het mediteren meteen kwijt. Sinds mijn pensioen doe ik wel elke dag 1,5 a 2 uur pilates en yogaoefeningen vóór het ontbijt. Geeft soms wel een gevoel van tijdnood maar ook trots dat ik toch al mijn oefeningen heb gedaan.

Ik ben heel benieuwd naar jou, Madeleine. Leuk idee dat je ook in stadsdeel Zuid woont. Bijna iedereen die ik ken woon in Oost of Centrum/Oost. Woon je al lang in Zuid?

Ik probeer me een voorstelling van jou te maken, maar ik heb geen idee.

Als je mijn handschrift niet kan lezen ga ik volgende keer typen. Dus eerlijk zeggen.

Hartelijke groet,

Nina