5/11
In Amsterdam blijft er steeds iets nieuws te zien
Hoi Naomi,
Hoe is het nu? Bijna of al vakantie van school, neem ik aan? Heb je vakantieplannen? Wij gaan in augustus naar Duitsland. Antwerpen was leuk, ik heb een enorme wandeling gemaakt (fijn dat ik dat weer kan). Weer een nieuw stukje van Antwerpen gezien. En lekker gegeten natuurlijk. Dat vind ik van Amsterdam ook zo leuk, dat er steeds iets nieuws te zien blijft. Ik heb laatst een wandeling langs de nieuwbouw bij Sloterdijk gedaan. Er werd ons van alles over de architectuur uitgelegd. Heel interessant en toch weer wat plekken gezien waar ik niet eerder was geweest. Maar er moeten wel heel veel mensen wonen in al die hoge gebouwen. De appartementen zijn niet al te groot. Toch komen er een boel mensen extra in het stadsdeel. En dan moet er ook wel meer groen komen, wat mij betreft. En niet alleen op de daken van de gebouwen! Ik ben benieuwd hoe het gaat worden. In elk geval gezelliger dan Sloterdijk ooit was…
Naar Parijs ga ik ook graag. Ik heb er vrienden wonen en dus weleens mogen logeren. Dan voel je je helemaal de koning(in) te rijk, met een sleutel van een Parijse woning! Mijn Frans is helaas niet zo goed, dat wordt een beetje gestamel. Had ik laatst ook last van, toen ik vanuit Maastricht een dagje in Luik was. Ik heb Frans gehad op de middelbare school, maar er weinig van opgestoken. Echt spreken leerde je toen ook niet. Gelukkig kon ik wel een heerlijk broodje bestellen. Best een leuke stad ook, al staat het niet zo goed bekend. Ik ga ook graag naar Gent, prachtige stad met oude gebouwen en heel veel leuke marktjes en restaurantjes.
Wat je voor musea en zo doet, klinkt erg goed! Dat lijkt me enorm leuk werk. Ik was vorige week met een vriendin in het Wereldmuseum. Zij is super-Nederlands, uit Amsterdam-Noord, maar haar vader kwam uit India. En dat zie je ook wel aan haar. Ze wilde graag naar de tentoonstelling over sari’s en ook die over martial arts. Ik zou dat zelf niet zo snel hebben uitgezocht, dus vond ik het extra leuk dat ze het voorstelde. In wat vroeger het Tropenmuseum heette ben ik al wel vaker geweest, altijd interessant. Deze twee tentoonstellingen waren ook supergoed gedaan. Niet te veel feitjes, mooie afwisseling van lezen en iets bekijken of luisteren en zelf wat doen. Echt knap.
Ze hadden ook een gedeelte over de slavernij, maar daar waren we te moe voor. Soms zit je hoofd gewoon vol. En ik heb daar ook al veel over gelezen, zoals bij de Suriname-tentoonstelling laatst, echt aangrijpend. Ik ben ook op Curaçao in het slavernijmuseum geweest en op een plantage. Ik had daar helaas maar een weekje vakantie, maar naast het zwemmen, wilde ik dat toch echt wel zien. In Zuid-Afrika heb ik ook veel over het apartheidregime geleerd. Ik ben daar een paar keer geweest, het is echt een prachtig land. Maar wel met grote problemen. Ik probeer op al mijn vakanties of uitstapjes iets te leren over het land en de cultuur en geschiedenis. Het lijkt me niks om alleen te zonnen en je ogen te sluiten voor ellende. Toen ik in de Dominicaanse Republiek was, ben ik met een Belgische hulporganisatie een dag naar Haïti gegaan. Op hetzelfde eiland, maar wat een verschil. Het was in 2005, geloof ik. Tegenwoordig kun je er niet meer heen, denk ik. Het was toen ook al gevaarlijk. Ik ben benieuwd naar je project over Congo. Dat heeft ook een moeilijke geschiedenis…
Wat naar dat je dochter is gezakt terwijl ze er wel hard voor werkte. Maar ik ben het helemaal met je eens dat het niet het eind van de wereld is. Er wordt tegenwoordig veel te veel druk op gelegd. Natuurlijk is een diploma belangrijk, maar er is nog zoveel meer…
De podcasttraining is afgelopen en het is me gelukt om een klein stukje op te nemen over mijn familie. Het is alleen wel heel veel werk en leuker om met iemand samen te doen. Daar hebben we wel afspraken voor gemaakt, maar met de vakantie ertussen is het maar afwachten of daar wat van komt. Ik vind het wel leuk genoeg om ermee door te gaan, maar het is meer iets voor de herfst en winter! Nu wil ik vooral naar buiten.
Tijd om achter de laptop uit te komen dus, tot de volgende keer!
Elsie