Hoi Lies,

Allereerst dank voor je leuke brief en prachtige kaart. De kaart toont een prachtig lenteboeket, daar kan ik echt van genieten. Niet alleen via de kaart, maar ook door er een te plukken in de natuur en mijn tuintafel ermee te versieren. Ik begrijp dat jij hier ook zo van kunt genieten.

Hoe grappig hoe je de reis beschrijft bij het aankopen van deze kaart. Winkelen op afspraak. Dan ook nog een code geel. Echt een uitdaging dus. Weet daarom dat je kaart zeer wordt gewaardeerd!

Bij ons in de kinderopvang zijn we sinds 19 april jl. weer helemaal open, dus ook de BSO. We hebben locatieplannen geschreven om te zorgen dat kinderen zoveel mogelijk in bubbels worden opgevangen om de risico’s voor besmetting zoveel mogelijk uit te sluiten voor zowel medewerkers als de kinderen.

Het laatste persbericht voelde naast zakelijk ook persoonlijk als een soort van bevrijdend voor me. Terrassen weer open, vrij winkelen zonder dit vooraf te plannen, vaccinatie in het vooruitzicht.  Ik kan er echt naar uit kijken. Wanneer ik dan de cijfers zie, geeft dat natuurlijk wel weer bedenkingen. Tijdens de eerste lockdown was er zo’n groot gevoel van saamhorigheid en respect voor zorgmedewerkers. Helaas zie ik dit nu minder terug in de maatschappij omdat eigen belang dan toch weer meer prevaleert. Jammer, maar gezien de duur van alles misschien ook wel  begrijpelijk.

Want hoever ben ik bereid te gaan als ik ook dingen moet laten?

Ik wil eens een schot voor de boeg doen om te kijken waar wij over zeven jaar staan. Het lijkt ver, maar het zal ook sneller daar zijn dan verwacht. Wat mij het meest bezighoudt is het milieuvraagstuk (opwarming van de aarde). Wij rijden sinds kort volledig elektrisch en dat bevalt goed. Ik hoor nu dat er ook vliegende auto’s verwacht gaan worden. Over zeven jaar zullen deze misschien wel tot ons 'straatbeeld' gaan horen en vinden we dat gewoon, net als nu de elektrische auto’s. Hoe dragen we de wereld over aan volgende generaties en voelen we voldoende urgentie? Dit is ook best een gewetensvraag merk ik bij mezelf. Want hoever ben ik bereid te gaan als ik ook dingen moet laten? Ik denk dan aan het minderen van vliegen voor een fijne vakantie. Maar ook bewuster, dan nu, kijken wat ik koop en of het wel echt nodig is.

27 maart was er Earth Hour, heb je daar wel eens van gehoord? Met Earth Hour wordt aandacht gevraagd voor de natuur en de aarde. Wereldwijd doen mensen één uur het licht uit om aandacht te vragen voor de kwetsbare natuur op aarde. Ik heb gelezen dat er inmiddels miljoenen mensen in meer dan 190 landen meedoen. Toen onze kinderen klein waren, deden we hier al aan mee. Dit had een heel leuk bijeffect. We gingen dan met jas en vuurkorf buiten zitten, marshmallows in het vuur en hadden het erg gezellig. Bij de laatste Earth Hour was alleen onze jongste (inmiddels 21) thuis en hebben we opnieuw met z’n drieën een uur buiten met kaarslicht doorgebracht. Heel gezellig en juist dan krijg je ook hele leuke gesprekken met elkaar.

Ken je het initiatief van Earth Today?

Maar waarin zouden wij verder het verschil kunnen en willen maken? Ken je het initiatief van Earth Today? Het idee is hier om vierkante meters natuur te beschermen.  Het doel van de initiatiefnemers is om in de eerste maand één miljoen vierkante meters veilig te stellen. De vierkante meter natuur die wordt aangekocht wordt beschermd door een van de deelnemende natuurbeschermingsorganisaties. Veel influencers zetten hun bekendheid in voor promotie van dit initiatief. Wat ik hier mooi aan vindt is dat het een overzichtelijk initiatief is, dat het verbindt en dat het ook visueel maakt welke impact gemaakt kan worden. En virussen als Covid zullen naar verwachting, net als de 'gewone' griep deel van ons leven blijven uitmaken, vrees ik.

Jij schrijft dat je hoopt dat over zeven jaar de verdraagzaamheid weer terug is. Ik herken wat je schrijft over dat verschillen nu soms eerder uitvergroot worden. Het leven als uitgangspunt nemen is een mooi uitgangspunt, Lies. Hieraan zou ik willen toevoegen dat we diversiteit meer gaan omarmen en minder veroordelen. Ik geloof er heilig in dat we onze levens verreiken wanneer we een meer open en belangstellende blik hebben naar anderen. Wat beweegt die ander en waarom? We hoeven het ook niet altijd met een ander eens te zijn maar veroordelen is wat mij betreft de andere kant van het spectrum.

En hoe leuk is het zoals wij aan elkaar verbonden zijn door dit initiatief. De basis begint bij belangstelling en nieuwsgierigheid en het levert zoveel meer op.

Ik wilde het geloof ik vooral goed doen.......

Ik weet niet hoe jij dat ervaart maar ik leer ook zoveel van mijn eigen kinderen wat dat betreft. Ze kunnen me soms echt een spiegel voorhouden en me tot nadenken stemmen. Onbetaalbaar (en oké soms een klein beetje irritant). Het beeld van jongeren over hun toekomst intrigeert mij. Ze lijken meer in het moment te leven en zich minder te laten leiden door verwachtingen. Dat is interessant als ik terugkijk naar mijn eigen jeugd. Ik wilde het geloof ik vooral goed doen (wat dat ook moge zijn) en dat ervaar ik eigenlijk nog steeds wel een beetje.

Hoe vergaat het jou nu de praktijk weer iets langer open is? Heb je een weg hierin kunnen vinden? Je bent bezig met de ontwikkeling van integrale zorg voor vrouwen in Zwolle. Dat lijkt mij een prachtig initiatief. Zijn er al ervaringen opgedaan? Hoe kijk jij er overigens tegenaan als ik mijn shiatsu-ervaring bij jou opdoe?

Wat betreft jouw vragen over het nieuwe werken: voor mij is het nog steeds een deel vanuit huis en een deel op locaties. Dit bevalt wel goed en is ook nodig omdat de dienstverlening ook op locatie plaatsvindt. Het leidinggeven zo is ook wel verrijkend geweest, ik merk dat ik andere voelsprieten moet opzetten om het gemis aan non-verbale signalen een beetje te kunnen opvangen. Daarnaast is mijn team ontzettend goed bezig en nemen zij ook regie naar mij als dat nodig is. Zo fijn! Ik heb in mijn woonkamer een plank met enorm veel kaarten, die ik in de afgelopen periode heb ontvangen met lieve woorden, die doen zo goed. Ik probeer hier ook zo attent mogelijk in te zijn naar mijn collega’s. Wat voor mij lastiger was, is mijn eigen humeur te managen gedurende bepaalde perioden de afgelopen tijd. Ik geef mezelf dan een schop onder de kont en ga naar buiten om te ontspannen en hopelijk nieuwe inzichten op te doen.

Lies, ik heb gelezen dat je graag de brievenbus in de gaten houdt. Dat heeft mij geïnspireerd tot een initiatief waarvan je snel meer zult merken. Ik hoop dat je ervan geniet.

Voor nu warme groet vanuit Slijk-Ewijk,

Gera