Hoi Louis,

Het is heel bijzonder om op deze manier, op papier, met louter woorden, een buurtgenoot te leren kennen. En na jouw handgeschreven brief begreep ik meteen waarom wij uitverkoren zijn om met elkaar te schrijven. Want ook al ben ik misschien (precies) 20 jaar ouder dan jij, ik voel meteen herkenning. Ook ik trok naar Amsterdam om te gaan studeren, al was het mijn tweede studie. Ik had een van die kruispunten, zoals jij het zo mooi beschrijft in je brief, net overgestoken: na een studie Nederlands in Tilburg, trok ik naar Amsterdam om mijn hart te volgen en Filmwetenschappen te gaan studeren. Twaalf jaar geleden kwam ik in Bos en Lommer wonen en ben er nog elke dag blij: groen en stads. Wat vind jij mooi aan onze buurt?

Net als jij woon ik alleen, met twee katten (Dino en Roco) van wie er één een Ragdoll is. En ik ben dol op die beesten, zo fluffy, lief, zachtmoedig en volstrekt autonoom als ze zijn. Ik ben echt een kattenmens, maar ik beschrijf mezelf vaak als een labrador: vrolijk, een beetje onhandig en ik word heel blij van veel dingen. Dat laatste maakt dat ik vaak maar moeilijk kan kiezen en ik zou mezelf eerder omschrijven als een generalist dan een specialist. Dat maakte mijn carrière aan de universiteit ook lastig: ik ben niet het type dat zich lang kan vastbijten in één onderwerp, want ben snel afgeleid door alle andere leuke dingen die er nog zijn.

Misschien komt het ook omdat ik de jongste van vier kinderen ben; de benjamin. Met een Antilliaanse moeder en Nederlandse vader, een zus en twee broers groeide ik op in een Brabants gehucht. Groen, rustig en met veel vrijheid (véél geklommen, geracet en gespeeld!), maar ook vaak benauwend, kleingeestig en saai. Dat ik in de grootste en mooiste stad uiteindelijk pas echt wortelde, met zoveel cultuur (afleiding!), zegt ook veel over mij. Mijn broers, zus en ik zijn over het hele land uitgewaaierd.

Zij allemaal met kinderen, ik zonder. En we leiden allemaal heel verschillende levens. We spreken elkaar hooguit één keer in de zes weken, maar altijd is het warm en fijn. Het is een soort onbeschreven en onbreekbare band, die ik voel met mijn broers en zus. Bij niemand ben ik zo gegrond als met en bij hen. Waar ben jij eigenlijk opgegroeid? En wat voor ouders heb je?

Voor een jongvolwassen vrouw, klink je trouwens behoorlijk volwassen. Zeker als je schrijft over je relatie met die leuke, lange jongen. Ik snapte maar weinig van de liefde toen ik 23 was. En eerlijk gezegd: pas sinds kort begrijp ik beter hoe je op een gezonde manier een relatie aan gaat (denk ik…). Volgens mij kan ik veel van je leren wat dat betreft.

Ik ben zo benieuwd waarom je gekozen hebt voor Verloskunde als studie. Het lijkt me echt een prachtig vak, maar ook heel spannend. Wil je me er meer over vertellen? Wat fascineert je aan gezondheidszorg? Maak je je ook zorgen over hoe pittig het is om te werken in de zorg? Ooit, toen ik 12 was, droomde ik ervan om plastisch chirurg te worden. Ik keek veel medische televisieprogramma’s, met bloederige operaties en zo, en zag hoe je als plastisch chirurg mensen weer een ‘gezicht’ kon geven. Dat leek me fantastisch. Totdat de meester van groep 8 me ging voorrekenen hoe lang ik dan nog moest studeren (zo’n 22 jaar) en ik de droom direct liet varen: dat klonk als onoverbrugbaar voor mij. Dat ik nu de directeur ben van een filmfestival over wetenschap, toont maar weer eens die labrador in mij: ik ben nog steeds gefascineerd door de medische wereld en wetenschap, maar ik hou zo van film, taal en cultuur.

En ja, ik luister ook graag naar podcasts! Dank voor je tips, ik ga ze meteen beluisteren. In de categorie crime kan ik je zeker De Deventer Moordzaak aanraden. Maar vooral ook De Kasteelmoord en De Schaduw van Dutroux, gemaakt door een goede vriendin van me. Mijn favoriete Amerikaanse crime podcast is Bear Brook, een verhaal over drie onbekende kinderen en vrouw die vermoord worden gevonden.

Och Louis, podcasttips zijn een brief op zichzelf waard. Zelf luister ik graag naar kletspodcasts als De Eeuw van de Amateur, Teun en Gijs Vertellen Alles en Ik Ken Iemand Die (over kinderen en opvoeden – hilarisch, ook voor mensen zonder kinderen). Verder houd ik me graag met politiek bezig, evenzeer voor het soapgehalte als om de hoop op een betere wereld. Ik luister daarom ook naar De Kamer van Klok (Volkskrant) en Haagse Zaken (NRC). Maar als ik je één podcast mag aanraden, dan is het Bob (VPRO). Dat is zo’n prachtig, hartverscheurend en bijzonder verhaal. Ga dat luisteren!

Welnu, vandaag is mijn vakantie begonnen. Drie weken hoef ik me even geen zorgen te maken over financiën, subsidies, personeel en deadlines, maar mag ik ongelimiteerd rommelen in mijn huis, naar het strand, lummelen, boeken lezen, mijn yogamat opzoeken, uitwaaien en de bioscoop in duiken. En een weekje naar Schiermonnikoog. Wat ga jij deze zomer doen? Gek idee eigenlijk, maar ook grappig, dat we elkaar zomaar voorbij kunnen wandelen hier in de straat en elkaar niet zullen herkennen. Toch?

Tot de volgende!

Liefs, D.

Ps. Jouw handgeschreven brief was echt een cadeautje om te krijgen. Zo persoonlijk! Mijn handschrift is een drama als ik er niet de tijd voor neem. Ik beloof je bij de volgende mijn woorden handmatig op papier te zetten. Oh, en ik ben gewoon ‘jij’, natuurlijk. Maar dat had je vast al door. Geniet van de zomerse dagen die gaan komen.