Winterslaap

Dag Sascha,

Oei, deze duurde even… sorry. Ik ben 14 december begonnen aan deze brief. Daarna ging ik drie weken met 'kerstvakantie' en bleef ook alles liggen. Ik zet het maar tussen aanhalingstekens, want het was natuurlijk vooral hard werken, maar dan op een andere manier. We zouden onder andere naar oma in Duitsland gaan, maar zij was ziek en het ging niet door. En om de twee weken vakantie nog langer te maken, was mijn zoon in de week voor de vakantie ziek.

Toen ik op 9 januari weer ging werken, overviel me alles: alles moest tegelijk en nu. Ik heb twee hele
drukke weken achter de rug. En nu merk ik dat ik moe ben. Dat de zon te weinig schijnt. Ik wil in
winterslaap. Onze hamster toont zich van zijn beste kant en blijft doorhollen deze winter. Dat is weleens anders geweest. Hij geeft het goede voorbeeld. Maar ik wil toch in winterslaap.

Ik heb veel zorgen over mijn zoontje

Ik heb veel zorgen over mijn zoontje. Hij gaat dagelijks met heel veel tegenzin naar zijn school. En het wordt alleen maar erger lijkt het. We dachten dat het een fase zou zijn, maar die duurt al weer best lang, enkele maanden. Hij zit sinds september op een nieuwe school. Het is een beetje bizar: ik heb gekozen voor aangepast onderwijs voor hoogbegaafde kinderen, maar omdat alles zo snel moest om het rond te breien voor begin van het nieuwe schooljaar, heb ik het schoolgebouw niet eens vooraf gezien. En dan blijkt dat er helemaal geen fysieke ruimte is voor de kinderen. En je vraagt je af hoe zoiets anno 2023 nog bestaat.

Tussen hotels en musea in zit het schooltje, met als pauzeplein het Museumplein. Hij zei de eerste dag: 'Hier ga ik niet blijven,' en dat is niet meer goed gekomen. Afgelopen vrijdag zei hij: ik ga pas weer over een jaar naar school. En de BSO staat nu ook op dat lijstje, daar deugt het ook niet meer, vindt hij. Hij is ook echt moeilijk: topweekend gehad en als je dan vraagt hoe zijn weekend was: 'ach jaaaahhh…' en dan rolt hij met zijn ogen. Ze noemen dit volgens mij puberen, ik had het alleen niet zo vreselijk vroeg verwacht. Het enige dat mijn zoon op dit moment interesseert is gamen en sporten.

Ik ben 3 december jl. een coaching-traject begonnen. Dat was weer zo'n actie van 'niet goed over nagedacht'. Ik ben een proefkonijn voor een coach in opleiding. Het blijkt dat ik exact hetzelfde programma weleens eerder heb doorlopen, namelijk in mijn eigen coaching opleiding. Dat maakt dat ik de meeste oefeningen saai vind. Het kost me ook veel tijd, maar ik ben te loyaal om nu te stoppen. Dan kan zij haar casus niet goed afronden. Dus nog even doorzetten. Helaas nu ook veel huiswerk.

Deze brief is ook een beetje een moetje, ik geef het toe

Deze brief is ook een beetje een moetje, ik geef het toe: ik ben namelijk al half in winterslaap en dan
schrijf ik je toch, omdat ik vandaag een nieuwsbrief kreeg van Schrijven voor de Toekomst en ineens besefte ik: TOTAAL VERGETEN!!! Ik moet de brief aan Sascha nog afmaken.

Hierbij de brief die ik 14 december 2022 begonnen ben:
Je raadt het al: mijn zoon is weer aan het voetballen :).
Dankjewel voor je lange mooie brief. Zo: wat een verhaal! Intens zou ik het willen noemen. Ik snap dat het heel onveilig voelde en echt niet de context was om meer te doen dan te overleven.

Je klinkt als een vrouw die denkt dat ze alles met zichzelf moet uitmaken

Wat me ook opvalt: ik lees niets over familie, ouders, broers of zussen die jou gesteund hebben. En wat is de positie van je vriend in het hele verhaal? Je klinkt als een vrouw die denkt dat ze alles met zichzelf moet uitmaken. Welkom in de club! Hahaha. Zeer herkenbaar. Maar: ik ben er ook stappen in aan het zetten. Daarom valt het me ook op.

Je schreef dat je moest lachen over mijn brief. Waar heb je over gelachen? Ik vind humor altijd wel belangrijk maar mijn roots zijn Duits en van Duitsers zegt men dat ze geen humor hebben (?). Ik ben op dit moment bezig met een coach. Ik wil (meer) van mezelf houden. Ik wil mezelf (meer) op de
eerste plaats kunnen zetten. Dat heb ik nodig om balans te krijgen in mijn leven. Want ik reageer op ALLES om mij heen. Sta altijd klaar, help iedereen – ook zeer ongevraagd 😉 – ik kan me bijzonder lastig op mezelf focussen.

Ik kan nogal op discipline en zekerheid draaien, terwijl me dat helemaal geen energie geeft

Een verademing is het, dat ik sinds een paar maanden mijn eigen kantoor heb. Daar kan ik ongestoord werken. Zonder dat er van alles om me heen gebeurt. Wat ook altijd een issue is bij mij, is mijn werkplezier. Ik kan namelijk nogal op discipline en zekerheid draaien, terwijl me dat helemaal geen energie geeft. Sterker: de keuzes die ik maak uit oogpunt van financiële veiligheid en loyaliteit (naar een baas/opdrachtgever), staan me in de weg om me echt verder te ontwikkelen in mijn werk en steeds meer de dingen te doen, die mij plezier en energie geven. Ik weet het rationeel allemaal heel goed, maar dat betekent nog niet dat ik het dan ook kan veranderen.

Trouwens weet je nog wat ik schreef over spiritualiteit? Onlangs er nog achter gekomen dat ik spiritualiteit wel belangrijk vind. Ik vind het in mijn seksualiteit, in de natuur en het vuur. Dat laatste moet ik toelichten denk ik. Ik ben altijd al gek geweest op open vuur. Het trekt me aan, zeker als het groot is, en ik kan er urenlang erin staren. Word er ook heel rustig van. En dan krijg ik echt zo een gevoel dat ik en alles waar ik me druk over maak heel nietig is.

Ik had het besliste voornemen om in de kerstvakantie een vuur in het park te stoken. Ik had al een plek gevonden en vuurhout geregeld. Maar er kwam niets van. En weet je waarom? Het heeft drie weken lang min of meer geregend… En nu ben ik te moe voor zo'n actie.

Oké, Sascha, ik laat het hier nu bij. Voordat ik nog drie keer schrijf, hoe groot mijn behoefte is om in een diepe slaap te vallen.

Ik hoop dat er aan jouw kant van het Erasmuspark betere vibes zijn

Dit is een heel andere brief dan mijn eerste denk ik. Ik ben benieuwd hoe je dat vindt. Neem je tijd om me terug te schrijven. Ik hoop dat er aan jouw kant van het Erasmuspark betere vibes zijn. Dat je geniet van de winter, het donker, de kaarsenschijn en andere romantiek 🙂

Hartelijke groet!
Johanna

De stilte van sneeuw

Hoi Adriana,

Broodje Lekker vind ik de ideale naam voor een plek met lekkere broodjes, soms is simpel houden het beste idee. Al is dat vaak ook wel lastig denk ik, zeker voor ons moderne stadsmensen. Weinig uitdagingen en dus op zoek naar dingen om onze energie en gedachten op los te laten. Goed, ik zal niet te ver – of meteen – dit filosofische en wat duistere pad op gaan.

Eten is ook belangrijk in mijn leven, zowel in positieve als negatieve zin. Negatief omdat ik het lang en vanaf jonge leeftijd heb gebruikt om de dingen die ik ingewikkeld vond en mijn niet-zulke-fijne-gedachten wat minder te voelen – een slechte omgang met eten en mijn lijf dus. Tegelijkertijd houd ik ook erg van lekker eten en van voor mensen zorgen. Samen aan tafel zitten, wijn drinken, proeven en uitproberen. Mijn vriend kan echt ontzettend goed proeven. Hij kan een hap nemen van een gerecht, of een slok van een drankje en proeft dan wat erin zit, welke losse ingrediënten of smaken. Ik vind het elke keer weer een klein wonder om daar bij te zijn. Hij is ook beter in genieten van eten denk ik – mijn relatie ermee blijft ingewikkeld, al staat het positieve nu wel voorop hoor.

En het geluid van een sneeuwvlakte! Of het gebrek aan geluid eigenlijk. En zingend ijs!

Hopelijk gaat het lukken om deze lente wat te laten groeien in je tuin. Volgens mij schreef je al eerder dat het je zo blij maakt plantjes te zien opkomen. Mijn balkon is ook een treurige bedoening nu, al heb ik niet per se zin in de lente, maar in een goede winter! De lente is mijn minst favoriete seizoen. Voor jou? Van sneeuw en ijs daarentegen houd ik ontzettend veel. Ik kan daar echt heel sterk en actief naar verlangen. Het ontroert me, mijn binnenste wordt er ook stiller van. En het geluid van een sneeuwvlakte! Of het gebrek aan geluid eigenlijk – niet dat het dan stil is, maar de sneeuw slokt het geluid op, legt er een laagje overheen en tussendoor dat fijne gekraak. En zingend ijs! Ben je gaan schaatsen toen het twee jaar geleden kon, of herinner je het nog van de jaren daarvoor, dat geluid van ijs? Is een soort tzinngg, heel langgerekt en hoog, dat zo door het ijs heen schiet. Een beetje eng ook, en buitenaards.

Ik heb rond mijn twintigste een keer 's nachts geschaatst, en dat was echt magisch. Pikdonker. Het glimmende ijs en dan dat geluid telkens. Wel op een kleine, afgesloten plas hoor en na veel vorst. een groot meer in het donker is mij veel te gevaarlijk.

Ja, als ik niet meer terugschrijf ben ik geëmigreerd!

Met de sneeuw- en ijsliefde snap je vast ook wat ik eerder schreef, dat ik zo dol ben op Finland. De eerste keer dat ik daar was voelde ik me meteen thuis, ook door de mensen. Het was toen maart, in Helsinki lag geloof ik geen sneeuw, hoger in Finland wel, ik bent toen tot ongeveer het midden gekomen (maar Finland is heel groot – en leeg!) De mensen zijn kalm, rationeel, nuchter, in touch met hun omgeving. Aanpakkers, maar wel met gevoel voor schoonheid, een beetje schuchter en onhandig. Niet allemaal precies zo natuurlijk, het zijn mensen, dus iedereen is verschillend, maar dat is het gevoel dat ik er vooral bij krijg en daarin voelde ik me heel erg thuis. Totdat ze drinken, dan gaat het los, met soms ook wat theater en heftigheid (punk en rock is er niet voor niets zo populair, daarbij voelde ik me ook thuis).

Ja, als ik niet meer terugschrijf ben ik geëmigreerd. We zijn voor begin februari een vakantie naar Finland aan het plannen. Heel veel zin in. En dus wel echt heel koud en winters! ❤

Grappig dat je de Veluwe noemt als plek áls, mócht je toch eens buiten Amsterdam gaan wonen, want dat zou ik ook uitkiezen. Het is prachtig daar. Maar ik begrijp de praktische bezwaren en ik hoop voor je dat de wens uitkomt en je de komende jaren Amsterdam niet kán verlaten door je kleine kinderen 😉

Ik heb zelf die wens niet, dat maakt beweging in theorie wat makkelijker. In de praktijk vind ik het lastig – naast financieel, vind ik verandering echt heel erg eng. Dat is een lastige eigenschap vind ik, zeker voor een verder wel erg nieuwsgierig en ondernemend iemand (zo zie ik mezelf).

Ik heb altijd meegekregen dat dingen eng waren, mensen niet te vertrouwen zijn en je je maar beter nergens op kan verheugen

Misschien is dit een goed bruggetje om iets te vertellen over mijn familie, want die angst, maar óók het ondernemende, heb ik vroeger echt meegekregen. Ik ben opgegroeid met mijn beide ouders en een jonger zusje. Tot en met mijn zesde woonden we op een mooie oude verbouwde boerderij (ik kan me nog het verdriet herinneren toen we daar weggingen). Volgens mij schreef ik al eens dat ik in het buitenland ben geboren, daar hebben mijn ouders elkaar ook ontmoet. Dus daarin zijn ze heel ondernemend en nieuwsgierig, ook nu reizen ze nog naar allerlei plekken.

Tegelijkertijd is mijn moeder heel angstig en afhoudend, en best wel negatief. Dus ik heb altijd meegekregen dat dingen eng waren, mensen niet te vertrouwen zijn en je je maar beter nergens op kan verheugen. Nu – ik ben inmiddels 36 – moet ik vaak actief die ideeën uitdagen, want dat heeft zich wel in me genesteld en dat vind ik niet altijd leuk of terecht.

Ik bots er ook nog steeds weleens over met mijn moeder. Vroeger botsten we wel meer, ik was ook niet echt makkelijk als kind. Ik was eigenwijs, werd vaak niet goed begrepen en begreep zelf ook vaak niet goed waarom dingen werden gedaan zoals ze gedaan werden en wat er van me werd verwacht. Maar ik was ook slim en wilde het graag goed doen. Dus pas een paar jaar geleden heb ik een diagnose gekregen die het een en ander verklaart en dat helpt. Ook in het contact met mijn ouders.

Ineens besefte ik dat wat we met z'n vieren hadden ook voorbij kan gaan en dat ik het moest koesteren

Ik ben verder wel fijn en liefdevol opgevoed hoor, ze deden en doen duidelijk hun best en ouders zijn ook maar mensen. We deden ook veel leuke en bijzondere dingen. Met mijn zusje is de band nu heel goed. We lijken qua uiterlijk veel op elkaar – mensen zien metéén dat we zusjes zijn - maar hebben een heel ander karakter. Vroeger ging dat niet zo goed samen, maar zij heeft rond haar twintigste iets vervelends meegemaakt, waarbij we als familie hebben ingegrepen en dat heeft de relatie wel in een ander daglicht gezet. Ineens besefte ik dat wat we met z'n vieren hadden ook voorbij kan gaan en dat ik het moest koesteren. Daarna zijn mijn zusje en ik naar elkaar toe gegroeid. We zijn nu natuurlijk ook volwassen en kunnen als zodanig met elkaar praten.

Heb jij dat ook met je familie? En hoe was het eten bij Moon? Ik ben er nog nooit geweest, maar ga er zeker eens naar kijken. Wij hadden vorige week vrienden te eten en hebben daar nog heel erg lekkere kaas van over, dus die is voor vanavond, nu al zin in! Ik ben echt een kaasmonster. Jij? Wat vind je de beste kaasboer? En, heel belangrijk, ben je een kerstbomenmens? Wij halen er volgende week eentje van 'Beterboompje' van Midwest. Die gaat daarna terug het bos in. Nu al zin om op te zetten.

Groetjes!

Birka

De verkiezingen zijn geweest

Hi Nienke,

Hoe gaat het? Dank voor je mooie brief. Je had er zo mooi werk van gemaakt! Dank je voor de mooie open brief, waarin ik je steeds beter leer kennen. Echt leuk om te lezen. Inderdaad we geven steeds meer en meer een kijkje in ons leven. Echt heel leuk en bijzonder ook!

Deze papieren variant vind ik persoonlijk veel leuker dan een email lezen op de computer of op mijn telefoon. Een prachtige envelop openen en er zes blaadjes uit halen met heel mooi geschreven zinnen (wát een netjes handschrift!), voelt veel leuker en 'echter'.

Het duurde even voordat ik weer ging zitten om je terug te schrijven. Mijn hoofd stond er simpelweg even niet naar. Die weken vliegen voorbij.

Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD .....

De verkiezingen zijn ook alweer geweest.....pfff ik ben geschrokken eerlijk gezegd. Maar het kwam ook niet echt als een verrassing helaas. Ik was de dag erna wel verdrietig en boos ook. Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD na die toeslagenaffaire en tien jaar bezuinigingen in de zorg, huisvesting, cultuur, etcetera. Ik ben benieuwd wat het met jou heeft gedaan.

Ik schreef inderdaad over sneeuw en ijs. Dat is nu alweer een tijdje terug. Ik zag voor mijn neus op de gracht geen mensen schaatsen, helaas. Het ijs was nog te dun op de gracht hier en het was bobbelig.

Leuk te lezen dat jouw vriend hier heeft gewoond! Er was bijna een mogelijkheid om te schaatsen op de stadsgrachten, maar er had een man in een bootje de borden genegeerd. Hij is gaan varen op een afgesloten gracht. IJs kapot. Helaas.

Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

Her en der zijn wel mensen gaan schaatsen, maar dat werd afgeraden. Ik heb zelf hier in het Erasmuspark om de hoek heel even op mijn schaatsen gestaan. Het was heerlijk dat weekend. Die sneeuw, die kou met dat zonnetje erbij. Ik houd erg van de winter. Maar de lente is in de lucht en dat is ook wel erg fijn hoor! Ik ben blij dat we hier in Nederland echt de seizoenen kunnen meemaken. Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

.....................................

(Noot redactie: dit is de laatste brief van Berenice. Ze heeft hem wel opgestuurd naar ons, maar niet meer naar Nienke).

Alsof ik weer meer ‘aan’ sta

Hoi Tanja,

Dank weer voor je brief. Ik heb er van genoten om je brief te lezen. Ik vind je manier van schrijven prettig en ook je manier van kijken fijn en leerzaam. Toen ik je brief las dacht ik, dat moet ik in ieder geval teruggeven in mijn volgende brief. Dat ik genoot van het lezen van je brief.

Verder was ik benieuwd hoe jij er nu in staat? Hoe vind je het brieven schrijven? Zijn er onderwerpen waar je nog over zou willen schrijven? Is er een frequentie die je prettig vindt? Hoe vind je het tot nu toe? Misschien wel goed eens te evalueren.

Ook bij mij stond de afgelopen twee weken steeds 'Tanja schrijven' op mijn to-do lijstje. Nu pas op deze mooie zonnige zondag neem ik er de tijd voor. Er komen altijd zoveel dingen tussendoor en ik heb ook vaak zin om mijn laptop gewoon even dicht te doen en buiten te gaan wandelen. Zeker met dit mooie weer van de afgelopen dagen.

Als de zon weer begint te schijnen, krijg ik letterlijk het gevoel dat ik uit mijn winterhol kruip.

Van winter zijn we opeens vol in het voorjaar aangekomen. Als de zon weer begint te schijnen, krijg ik letterlijk het gevoel dat ik uit mijn winterhol kruip. Alsof ik alles weer meer kan voelen. De mooie en euforische dingen, maar ook de moeilijke dingen, de worstelingen. Alsof ik weer meer ‘aan’ sta. Ik geniet er enorm van. Als ik mij dan realiseer dat het pas eind februari is, vind ik het ook een beetje zorgelijk. Maar los van de tijd van het jaar, ben ik dol op de zon. Dus doet dit me erg goed.

De dag nadat ik jouw brief kreeg ben ik samen met mijn man op een mini-vakantie gegaan in Nederland. We zijn eerst twee dagen naar Ens geweest en hebben daarna nog drie nachtjes op Texel in een huisje geslapen. Het was prachtig en heerlijk. Echt zo fijn er even tussenuit te zijn. Voor deze hele coronasituatie gingen we regelmatig op vakantie. Verre reizen zijn voor mij altijd onderdeel van mijn leven geweest. Nu vind ik het idee om voor een vakantie naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te vliegen te zot voor woorden. Want Ens en Texel zijn prachtig en daar was ik ook nooit eerder geweest. Dit lijkt alweer een eeuwigheid geleden, want toen gingen we schaatsen en wandelden we door de sneeuw. Nu zit ik in de volle zon en ruikt het naar lente.

Ik hoef niet meer de wereld over om het geluk ergens anders te zoeken, dat voelt als een groot cadeau.

Corona brengt mij veel. Deze periode geeft me veel rust. Ik kan meer van de kleine dingen genieten en ik sta veel meer stil bij wat ik heb. Mijn vrienden en familie. Mijn man en mijn drie katten. Ik ben dolgelukkig in mijn huisje in Rotterdam. Ik hoef niet meer de wereld over om het geluk ergens anders te zoeken, dat voelt als een groot cadeau.

Voor jou zal het sneeuwweekend misschien ook alweer ver weg voelen, maar het klonk heerlijk. Niet meer naar huis kunnen vanwege de sneeuw. Samen gezellig koffiedrinken. Binnen bijkomen van de kou.

Wat bijzonder en leuk dat je een huisgenoot hebt, die ook als je zoon voelt. Het inspireerde mij ook meteen weer om buiten de kaders te denken. Kinderen, familie, je kunt het op zoveel manieren invullen en voelen. Dat hoeft niet allemaal bloed en eigen te zijn.

Dat deel over praten herken ik heel goed van mijn relatie met een Nicaraguaanse jongen. Ik heb vier jaar in Latijns Amerika gewoond en trots speelde daar een andere rol, dan wij ooit kunnen snappen. Ik weet niet of dit voor jouw huisgenoot ook speelt, maar ik kan me voorstellen dat er soms dingen aan ten grondslag liggen die wij nooit helemaal zullen doorgronden, omdat onze culturele normen en waarden weer heel anders zijn. Wel mooi om er enerzijds over in gesprek te gaan om elkaar op die manier beter te leren kennen en anderzijds te respecteren wat voor iemand anders belangrijk is.

Ook je 'over 5 jaar', herken ik heel goed in mijn eigen leven. Elke keer dacht ik: ik heb nog alle tijd. Nu voelt dat niet meer zo. Al zijn er natuurlijk ook genoeg vrouwen die pas na hun 35e beginnen aan kinderen tegenwoordig. Toch voelt het niet meer alsof ik de keus voor mij uit kan blijven stellen. Terwijl ik dit schrijf denk ik meteen dat dat misschien wel kan, omdat het voor mij ook goed zou zijn als het er niet van zou komen. Ik heb in ieder geval ook genoeg redenen waarom ik het niet zou willen en een leven zonder kinderen lijkt me in veel opzichten heerlijk.

Dank voor jouw blik en je verhaal over dit onderwerp.

Dat corona mij een baan in loondienst en een vakantie op Texel zou brengen, had ik nooit verwacht.

Morgen begint mijn nieuwe baan als projectleider. Ik ben heel benieuwd naar wat dit mij allemaal gaat brengen. In ieder geval een grote verschuiving van zelfstandig werken naar 32 uur in loondienst. Ik heb in mijn leven nog niet meer dan 24 uur in loondienst gewerkt en ook dat heb ik maximaal tien maanden volgehouden. Mijn leven ziet er inmiddels heel anders uit, dus ik denk dat het nu veel meer past. Daarnaast heb ik ook nooit eerder werk en een organisatie gevonden die zo goed passen en aansluiten bij mijn eigen gevoel en visie. Dat corona mij een baan in loondienst en een vakantie op Texel zou brengen, had ik nooit verwacht. Wel denk ik dat als we de wereld allemaal wat dichterbij halen- op het gebied van reizen, consumeren, werken- het leven op aarde nog een stuk langer houdbaar is.

Ik wens je een mooie week toe. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat en kijk uit naar je volgende brief.

Liefs,

Charlotte

Ik hoop dat de Kolenkit een mooie buurt wordt met mooie mensen

Beste Soline,

Wat leuk om met jou te schrijven. Het is wel spannend want we kennen elkaar niet eens.

Ik vond het leuk om mee te doen aan het project, want het leek me wel spannend om brieven te ontvangen van iemand die ik niet ken.

De buurt is nu wel aan het veranderen naar iets moois.

Ik woon zelf niet in de Kolenkit maar wel in de buurt. Ik ken de buurt wel en heb daar ook vrienden wonen. De buurt is nu wel aan het veranderen naar iets moois. De gebouwen worden gesloopt en er worden zelfs nieuwe flats/huizen gebouwd. Het wordt wel steeds mooier, vind je niet?

Vroeger woonde ik in Bos en Lommer aan de Haarlemmerweg. Ik was vaak in Bos en Lommer, want ik werkte daar bij een supermarkt. Vroeger zag het echt anders uit. Er waren niet zo veel van die hoge gebouwen, zelfs die gebouwen op de brug waren er niet. De markt was eigenlijk onder in plaats van boven. Nu ziet het er heel anders uit. Ik heb daar best veel mooie herinneringen.

Ik hoop dat de Kolenkit een mooie buurt wordt met mooie mensen.

We leven in een hele aparte tijd.

Voor de rest verlang ik op dit moment graag naar de lente. Ik ben de winter een beetje zat. Het was best een lange winter omdat we te lang binnen zaten en alles dicht was. We leven in een hele aparte tijd. De tijd waarin je elkaar geen hand mag geven, niet zoenen of knuffelen....zelfs van je dierbaren moet je afstand nemen, best heftig. Ik geloof dat ik mijn moeder sinds vorige jaar maart 2020 niet meer heb gezoend of geknuffeld. Tuurlijk maak je je druk om hun gezondheid, maar ik vind dat ouderen ook steeds eenzamer worden zonder de liefde. Dat is voor hun ook belangrijk! De aanraking, het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Het is vreselijk.

Ik hoop dat we snel terug kunnen gaan naar ons oude normaal. Want het nieuwe normaal zullen de mensen moeilijk accepteren. Want zo zijn wij niet gemaakt als mens om afstand te houden van elkaar.

Dit is mijn eerste brief. Met spanning wacht ik op jouw brief.

Groeten,

Hanna