Ik zeur soms ook bij mijn vrienden

Lieve Nora,

Wat fijn dat je hulp krijgt bij het brieven schrijven. En het is helemaal niet erg dat je Nederlands nog niet zo goed is. Het is juist leuk om te lezen dat je het probeert. Misschien kan jij mij wat woordjes leren in jouw taal? Dan ga ik proberen dat te leren. Zo leren we beide wat nieuws.

Wat stoer dat je kan breien. Dat lijk mij nou heel moeilijk om te doen. Ik zou zo bang zijn dat ik een foutje zou maken. Ik vind het wel leuk om kleding te naaien, dat kan ik wel. Of om te schilderen. Maar toch teken ik het liefst.

Ik was specialist duurzaamheid bij een supermarktketen, maar ik werd er niet gelukkig van

Omdat ik gestopt ben met mijn baan ben ik nu tijdelijk heel veel aan het tekenen. Ik was specialist duurzaamheid bij een supermarktketen, op het hoofdkantoor, maar ik werd er niet gelukkig van. Mijn manager liet mij bijna niets doen wat ik graag wilde. Ik ben nu op zoek naar een andere baan binnen duurzaamheid. Duurzaamheid vind ik heel belangrijk. Ik ben benieuwd welke baan ik ga vinden, maar voor nu is het dus vooral tekenen. Ik kan ook een keer een tekening voor jou maken. Meestal teken ik een foto na. Zoals het plaatje hieronder. Dit was een foto van een vriendinnetje die van een wandeling genoot. Ik kan ook een keertje een tekening maken voor jou. Misschien heb je wel een foto van iets of iemand die je leuk vindt? Dan kan ik die natekenen.

Het voelt echt als een cadeautje dat hij voor mij koos

Ik heb ook mijn vriend wel eens paar keer getekend. Zoals hieronder, toen hij noedels aan het eten was. Dit was in de zomer op een festival. Ik ben inderdaad heel gelukkig met hem. Ik ben zes jaar alleen geweest voordat ik hem ontmoette. Hij is de liefste die ik ooit heb ontmoet. En hij is heel grappig. Het voelt echt als een cadeautje dat hij voor mij koos. Ik snap ook niet hoe liefde ineens over kan zijn, maar toch is het soms zo. Ik geloofde soms ook niet meer in de liefde. En toen vond ik hem! We zijn nu twee jaar samen en we wonen ook bij elkaar. Hij wil heel graag nu al kinderen, maar ik wacht liever nog een jaartje. Het lijkt me zo een grote verandering om een kind te krijgen. Het leven is nu nog te vol en te leuk om dat te veranderen.

Wat leuk dat je een recept gaat bedenken voor mij. Ik ben heel benieuwd, vooral omdat ik het niet makkelijk voor je maak dat het vegetarisch moet zijn. Soep lijkt me heerlijk!

Ik heb ook een recept voor jou, mijn lievelingsrecept. Het is auberginestoof.

Ingrediënten (voor ongeveer 2 personen)

1 grote ui (in halve ringen)
7 tenen knoflook (in plakjes gesneden)
1 blikje tomatenpuree
1 tl kaneel
2 el dikke ongezoete tamarindepasta
1 blik tomatenblokjes a 400 gr
2 el vloeibare honing
2 aubergines (in dikke halve plakken)
Olie
Peper en zout
Harissa

Maken

Verhit olie in een diepe pak en bak de uien tot ze zacht zijn.
Voeg de knoflook en kaneel toe en bak een paar minuten.
Roer de tamarindepasta, honing, tomatenpuree en tomatenblokjes erdoorheen en laat koken met de deksel op de pan. Laat de stoof minimaal een uur garen op laag vuur. Roer af en toe. Als de saus heel dik wordt, voeg dan wat water toe.
Verwarm in een koekenpan olie en grill de aubergines op hoog vuur totdat ze aubergine zacht is. Houd de gegrilde aubergine apart.
Als de stoof een uur heeft opgestaan voeg dan de aubergine toe en verwarm. Voeg als laatste zout, peper en harissa toe naar smaak.
Eet smakelijk!
Wil je er wat bij? Dan is het lekker met brood vind ik!

Het lijkt me niet leuk om met de feestdagen niet bij familie te zijn. Je familie is ook ver weg. Zoek je ze nog wel eens op? Of bel je met ze?

Vrienden maken vind ik ook niet altijd makkelijk

Vrienden maken vind ik ook niet altijd makkelijk. Je weet nooit zeker of iemand jou ook aardig genoeg vindt om vrienden te zijn. En ik denk dat je echt wel af en toe mag zeuren hoor. Ik zeur soms ook bij mijn vrienden, en mijn vrienden bij mij. Dat vind ik bij vriendschap horen. Hoe was het bij je vriendin haar nieuwe huis? Woont ze bij je in de buurt?

Deze week is mijn vriend jarig. Ik vind het altijd belangrijk om leuke momenten te vieren. Ik heb slingers opgehangen en cadeautjes gegeven. In de middag zijn we met mijn zus en haar man gaan lunchen. En in het weekend heeft hij een feestje voor zijn vrienden. Allemaal heel gezellig dus!

Het lijkt me leuk jou ook te ontmoeten. Misschien kunnen we binnenkort een wandeling maken, dat is goed voor onze gezondheid én dan hebben we iets leuks te doen. En als het koud is, kunnen we ergens binnen thee drinken. Of misschien is er nog wel iets anders wat je leuk lijkt om een keer met iemand te doen? Ik vind alles leuk!

Hopelijk krijg ik weer een brief van je. En je recept. Ik ben heel benieuwd, en weet zeker dat je het kan 😊

Liefs,

Eilys

Lievelingsbagel

Hoi Adriana,

De Bagels & Beans is hier inderdaad vlak om de hoek, grappig dat je daar graag zit. Ik ben er maar één keer geweest en heb toen niet eens een bagel gegeten. Toen ik nog studeerde in Groningen lunchte ik graag bij de Bagels & Beans daar. Ik denk dat voor mijn gevoel een beetje bij ‘die tijd’ hoort en dat ik er daarom nu niet aan denk om daarheen te gaan.

Het vervult me vaak met liefde als ik bedenk wat voor gekke wezens we eigenlijk zijn

Voorheen ging ik wel graag naar het koffietentje ertegenover, daar kan ik fijn rustig zitten en schrijven. Of mensen observeren, de eigenaresse had vaak vrienden die langskwamen (zo leek het althans) en dan zat ik daar een beetje mee te luisteren. Oké, nu klinkt het een beetje creepy, haha. Ik was niet actief áf aan het luisteren of persoonlijke dingen aan het onthouden, maar het is soms gewoon heel interessant en leerzaam om een inkijkje te krijgen in andermans leven, toch? Hoe ervaren zij dingen, waar maken mensen die ik niet ken zich druk om, waarom moeten ze lachen of waarover maken zij zich zorgen? Ik vind dat in elk geval interessant en het vervult me vaak met liefde als ik bedenk wat voor gekke wezens we eigenlijk zijn.

Maar goed, dat plekje heeft nu een andere eigenaar, volgens mij kun je er niet eens meer zitten. Nu zit ik graag bij Midwest, ken je dat? Je kunt er fijn achter de laptop werken, er is een mooie tuin, lieve mensen. Ik lever er ook mijn compost in! Heel fijn om iets nuttigs te kunnen doen met dat afval vind ik. Heb jij in je tuin al een compostbak ofzo? En groeien er veel dingen in je tuin? (In het seizoen dan?)

Heb jij weleens een schaap geschoren?

Jullie boerenplekkie vroeger klinkt fijn, en goed te horen dat het nog net zo veel ruimte heeft als eerst. Vijfentwintig schapen klinkt voor mij nog als een aardige kudde! Wat komt er kijken bij het onderhouden van schapen? En, heb jij weleens een schaap geschoren? Dat lijkt mij nou echt zo ontzettend leuk en bevredigend om te doen!

Jij hebt dus ook ervaring met heel veel dieren, groot en klein. Zijn er ook dieren waar je bang voor bent? Ik vind de onvoorspelbaarheid van dieren soms spannend – of, zo voelt het voor mij. Ik denk eigenlijk dat de meeste dieren logisch handelen, alleen ben ik heel rationeel en sluit mijn menselijke rationaliteit niet altijd aan op die van dieren. Denk ik. Maar misschien denk ik er ook te veel over na 😉 Vooral honden die ik niet ken kan ik spannend vinden (en dan vooral erfhonden – ik schaam me bijna dit te schrijven aan een dierverzorger die is opgegroeid op een boerderij). Als jij een dierenopvang of dierenhotel wil, vind je honden vast niet eng denk ik?

De stage op een kinderboerderij klinkt als een fijne plek! Ik ben heel benieuwd hoe je het gaat vinden. Het is zo belangrijk om dingen om je heen te hebben waar je blij van wordt – dingen of levende wezens natuurlijk. En het gevoel te hebben dat het iets uitmaakt wat je doet, dat vind ik althans. In de boekhandel organiseer ik bijvoorbeeld ook lezingen en schrijf dingen voor social media en doe ik de nieuwsbrief. Daar ben ik veel mee bezig als er geen klanten zijn en dat vind ik ook fijn werk, want het is een manier om klanten en lezers te betrekken bij de boeken. Ze echt iets vertellen over wat er bijzonder aan boeken is, waarom ze goed bij een bepaald thema of onderwerp passen of hoe ze kunnen helpen je blik te verruimen. Of simpelweg omdat ze heel mooi, grappig of raak zijn.

Ik hoop dat de bossen mooi herfstig zijn

Het eerste boek waar ik aan dacht voor jou is Laura H. Van Thomas Rueb. Dat gaat over een Nederlands meisje dat naar het kalifaat in Syrië gaat. Thomas Rueb is in contact met haar gekomen toen ze terug was en heeft helemaal haar weg en keuzes gereconstrueerd. Het klinkt misschien en beetje sensatieachtig of eng, maar hij laat echt haar stem horen en laat zien hoe een mens soms tot bepaalde keuzes komt. Spannend daardoor ook, en heel knap gedaan.

Ik ga nu even stoppen met schrijven, want ik ga morgenochtend vroeg weer weg om te wandelen met de tent, een paar daagjes. Het is zo fijn dat we door die tent en onze rugzakken heel makkelijk en goedkoop gewoon een paar dagen de natuur in kunnen! Ik hoop dat de bossen mooi herfstig zijn, we gaan een stukje Duitsland in – vier uurtjes rijden. De volgende keer schrijf ik over mijn familie en land waar ik graag heen ga (Finland!! Ik denk dat ik eigenlijk een Fin ben) en op je opmerking over geld verdienen en dingen met kleine stapjes doen; dat vond ik mooie woorden van je.

Een vraag die ik me telkens afvraag: kun jij je voorstellen ooit ver van Amsterdam te wonen? En wat je lievelingsbagel is, haha. Lijkt irrelevant, maar lekker eten is altijd belangrijk, vind ik!

Groetjes,

Birka

Geen wonder dat ze ons gematcht hebben

Beste Jacob,

Onze eerste brief. Ik heb er zin in!

Geen wonder dat ze ons gematcht hebben. Ik werd meteen enthousiast van het feit dat je op fietsvakantie bent geweest. Ik ben zelf meer van het wandelen in de bergen met backpack en tent, maar ik moet zeggen dat een fietsvakantie me ook ontzettend tof lijkt. Volgens mij kom je met de fiets bij de leukste dorpjes en interessantste mensen terecht. Waar ben jij/zijn jullie dit jaar geweest? Zou je het leuk vinden om er wat meer over te vertellen? Waar ben je terechtgekomen? Hoe vaak heb je je band moeten plakken? Wat is de bijzonderste plek waar je gekampeerd hebt? Ik ben heel benieuwd!

Ik hoop trouwens dat je het niet erg vindt dat ik meteen met je/jij begonnen ben. Van huis uit heb ik
meegekregen om mensen die ouder zijn dan ik netjes met u aan te spreken. Ik probeer in deze
brieven echter zoveel mogelijk mezelf te zijn en – als ik heel eerlijk ben – vind ik het altijd maar een
beetje ongezellig klinken.

Ik ben altijd gek op verhalen van mensen die dingen anders doen dan de status quo

Jacob, ik moet zeggen, je klinkt, uit de paar zinnen die ik over je heb mogen lezen, alsof je veel energie en liefde te geven hebt. Twee mannen in je leven, dat klinkt als een luxe. Waar heb je je man ontmoet? En waar heb je Bas ontmoet? Was je op dat moment op zoek naar een tweede partner, of kwam het gewoon op je pad? Ik ben altijd gek op verhalen van mensen die dingen anders doen dan de status quo, dus ik hoor er graag meer over. Ook snap ik het natuurlijk als je bepaalde vragen wellicht te persoonlijk vindt om te beantwoorden. Dan kun je ze natuurlijk gewoon negeren. Andersom mag je mij alles vragen. Ik zal het ook eerlijk aangeven als ik ergens liever geen antwoord op geef (al gebeurt me dat niet zo vaak haha).

Wat zijn je favoriete plekjes in de wijk?

Ik woon sinds 2012 in Amsterdam, maar pas sinds anderhalf jaar in Bos en Lommer. Voor zover ik begrijp jij al een stuk langer. Wat zijn je favoriete plekjes in de wijk? En heb je wellicht nog een verborgen pareltje waar we echt eens naartoe moeten? Ik heb in 2012 een jaartje in Slotervaart gewoond, maar vanaf toen eigenlijk altijd in de Rivierenbuurt. Je weet vast hoe die dingen gaan; ik kwam toch iets minder in West dan ik zou willen, dus alle tips zijn welkom!

Ik kijk uit naar je antwoord.

Hartelijke groetjes,
Fleur

Als een kind in een snoepwinkel

Hoi Birka,

Oké, je woont dus in de Baarsjes! Dan woon je in de buurt van de Bagels & Beans, of vergis ik me? Dat is mijn lievelingslunchplekje, haha! Ik kom zelf eigenlijk nooit in de Baarsjes, dus geen idee hoe het daar wonen is.

Ik vond het zelf ook heel fijn om op de boerderij op te groeien

Je hebt op aardig wat plekken gewoond! Mag ik vragen waar je in het buitenland hebt gewoond? Ik vond het zelf ook heel fijn om op de boerderij op te groeien. We woonden in een groot boerderijhuis met een stal eraan vast. Mijn ouders wonen nog steeds op deze plek. Deze straat is nog een beetje een boerenweggetje, waar inderdaad al best veel is bijgebouwd. Maar onze plek is gelukkig nog even groot.

Er zat vroeger een boerenbedrijf met koeien bij, maar tegenwoordig is dit er niet meer en is mijn vader nu hobbyboer. We hebben rond de vijfentwintig schapen in de wei en er staan wel eens paarden van andere mensen bij. Als je er nog steeds van droomt om misschien boerin te worden, is het misschien wel waard om hier naar toe te werken, toch? 😊

Misschien zou ik zelfs mijn eigen dierenopvang willen beginnen

Mijn opleiding dierverzorging houdt in dat ik eigenlijk van alles leer over het voeren, houden en verzorgen van dieren. Ik ga binnenkort stage lopen op een kinderboerderij en als ik mijn diploma heb gehaald, zou ik aan het werk kunnen in o.a. een dierenasiel/hotel, dierentuin of boerenbedrijf. Mij lijkt het eigenlijk heel leuk om in een dierenhotel te werken. Misschien zou ik zelfs mijn eigen dierenopvang willen beginnen (of hotel). Het trimmen van dieren lijkt me trouwens ook wel leuk, maar dit is weer een hele andere opleiding.

Ik vind het ook heel belangrijk dat ik een werkplek vind waar ik ook echt graag naar toe ga. Het lijkt mij ook wel leuk om in een boekhandel te werken! Wat doe je daar zoal als je geen klanten hebt? Het lijkt me inderdaad ook soms wel saai. En ik begrijp precies dat veel direct contact mensen niet fijn is. Dit kost mij zelf ook altijd teveel energie.

De schrijfopleiding die je doet klinkt ook wel heel leuk. Het is makkelijk om iets maar te blijven uitstellen hè, als je er een beetje tegenop kijkt. Mij helpt het altijd om het in kleine stappen te doen. Als je dan eenmaal bezig bent gaat het vaak hartstikke lekker.

Ik voel me in een boekwinkel vaak als een kind in een snoepwinkel

Ik vind het wel leuk om boeksuggesties van je te krijgen hoor! Het liefste lees ik vaak waargebeurde verhalen. Ik vond bijvoorbeeld het boek Echte mannen eten geen kaas goed en verder kan ik niet echt een boek bedenken waar ik heel enthousiast over ben. Op de een of andere manier lees ik vaak een beetje middelmatige boeken, haha! Ik haal ze ook vaak van de kringloop of uit een boekenkastje, omdat nieuwe boeken vaak wat prijziger zijn. Al voel ik me in een boekwinkel vaak als een kind in een snoepwinkel hoor 😊 Verder hou ik ook van spannende of gewoon goede verhalen. Ik ben benieuwd wat je me aanraadt.

Als ik ga wandelen, ga ik meestal naar het Amsterdamse Bos of naar een park bij mijn ouders in de buurt. Ook vind ik het leuk om nieuwe mooie plekken te ontdekken, maar ik wandel vooral altijd graag in het bos. Ik denk dat ik ook wel een stuk minder fanatieke wandelaar ben als jij hoor! Als ik het zo lees met een tent op je rug! Respect hoor!

Zweden lijkt me ook echt heel mooi. Heb je een lievelingsland waar je graag naar toe gaat? Of een land waar je heel graag nog een keer naar toe zou willen? Ik ben alleen een keer door Zwitserland heengereden en ik vond het daar zó mooi. Ik zou daar heel graag een keer naartoe willen! Vooral de beekjes, watervallen, bergen en groene grasvelden spreken me daar aan.

Ben jij zelf eigenlijk ook op een fijne plek met een hechte familie opgegroeid? En heb je broers en/of zussen? Ik heb zelf een zusje van 30 en een broer van 33. En doe je verder nog aan sport, behalve wandelen?

Ik spreek je snel weer!

Groetjes,
Adriana

We proberen het zo leuk mogelijk te maken

Lieve Irina,

Het woordje 'lieve' gebruik ik niet per ongeluk. Een aantal jaren geleden volgde ik een cursus in Italië en de 'Professore' die de lessen gaf zei aan het begin van iedere les tegen ons: "lieve mensen, welkom op deze zaterdagmiddag. Wat fijn dat jullie er zijn en 'vi voglio bene, per principio'!" oftewel 'Ik hou van jullie uit principe!'. Vanwege het principe dat we meedoen, dat we kozen om daar te zijn en samen hetzelfde te doen. Daarom kies ik ook voor 'Lieve Irina', omdat je meedoet, omdat wij samen iets gaan doen waarvan we niet weten wat het ons gaat brengen. Met liefde gaat dat makkelijker dan met afstand.

Daarom kies ik ook voor 'Lieve Irina', omdat je meedoet, omdat wij samen iets gaan doen waarvan we niet weten wat het ons gaat brengen.

En dan nu om echt te beginnen,

Dag lieve Irina, hallo. Hoe gaat het met je?

Wat ben je aan het doen vandaag? En hoe voel je je? Hou je het leven in de lockdown en met de avondklok nog vol?

Ik heb vandaag met mijn vrouw, twee dochters en de hond een lange wandeling gemaakt. We zijn naar een berg in de buurt gereden, de Montagne de Lure, en tot onze grote verbazing lag daar nog sneeuw, zelfs ver onder de top. De berg is 1860 meter hoog en een iets kleinere versie van de Mont Ventoux. Wij liepen op ongeveer duizend meter hoogte en het was betoverend mooi om door de sneeuw te lopen in de felle zon onder een helderblauwe hemel in een wild bos van alleen maar loofbomen waarvan sommigen honderden jaren oud moeten zijn. Op de terugweg zagen we een thermometer die zestien graden aangaf dus ik denk niet dat die sneeuw nog lang zal blijven liggen.

We hebben ook een zoon. Hij woont sinds september in Straatsburg. Daarvoor heeft hij linguïstiek gestudeerd in London op UCL. Ik neem aan dat jij wel ongeveer weet wat dat inhoudt omdat ik las dat jij vertaler, tolk en docent talen bent. Onze zoon werkt op dit moment voor de tolken van de Raad van Europa. Hij ondersteunt de tolken met het gebruik van het online tolkenplatform Kudo, dat gebruikt moet worden vanwege de coronamaatregelen. Dit betekent dat de tolken niet meer in de plenaire vergaderzaal kunnen zitten maar op afstand live de sessie moeten tolken. Hij heeft een contract tot en met maart om dat online platform goed te laten draaien. Ondertussen praat hij veel met de tolken omdat hij ook loopt te denken om een studie tot tolk te gaan doen. Omdat we in Italië en Frankrijk hebben gewoond en mijn vrouw Amerikaanse is, spreekt hij al vier talen vloeiend. In welke talen hij zich wil specialiseren weet ik niet.

Welke talen beheers jij allemaal Irina? En hoe pas je dat toe in je werk in de marketing en communicatie? Moet je veel vertalen of schrijf je rechtstreeks in bepaalde talen? En waar heb jij je studie gedaan?

Ik heb door al het verhuizen ook Frans en Italiaans moeten leren. In beide talen heb ik mijn diploma voor niveau B2 gehaald, maar ik spreek ze met een zwaar accent en omdat ik geen werk buiten de deur heb, blijft het moeilijk om het vloeiend te spreken. Maar ik vind het echt leuk om vreemde talen te leren. Engels kon ik al omdat ik na mijn middelbare school bijna vijf jaar in Amerika heb gewoond, nog voordat ik mijn vrouw tegenkwam. Die ontmoette ik jaren later in een café in Amsterdam. Ik ben al meer dan vier maanden niet meer in een café geweest.

Dat lijkt nu bijna iets uit een andere tijd, een ander leven, dat je iemand tegen kon komen in een café.

De lockdowns duren hier nu echt lang. We hadden een eerste lockdown van 17 maart tot 15 juni, de tweede lockdown van begin oktober tot na Sinterklaas en toen is de lockdown eigenlijk vervangen door de avondklok, dus dat is nu ook alweer bijna twee maanden. De bioscoop is dicht, alle cafés en restaurants zijn al maanden dicht, al vanaf oktober, het enige wat mag is naar school of naar je werk, snel boodschappen doen en dan thuis zitten. We proberen het zo leuk mogelijk te maken met spelletjes doen, muziek maken, lekker eten elke dag, samen Netflix kijken en soms ook juist niet samen Netflix kijken, boeken lezen, wandelingen maken zoals vandaag, en als het regent gaan we tekenen en schilderen.

Voor onze jongste dochter die nog op de middelbare school zit, zijn al die maatregelen echt heel zwaar om vol te houden. Ze zegt regelmatig hoe kwaad ze is dat ze nog steeds haar normale leven niet terug heeft. Ze wil volleyballen! Ze wil met haar vriendinnen naar de film! Ze wil dat stomme masker niet meer op!

Waar dit heen moet en hoe lang dit nog gaat duren, we weten het niet. Misschien dat het vaccineren zal helpen, misschien gebeurt daar ook nog wat mee, dat het toch niet zo goed zal zijn als men nu denkt.

Het is moeilijk in de toekomst te kijken. Ik weet dat dit een van de thema's van deze correspondentie zal zijn, hoe zien we de toekomst over zeven jaar. Ik heb daar op niet moment nog niet veel over nagedacht. Ik maak me zorgen voor de toekomst van het leven op aarde, ik maak me zorgen om dingen zoals drinkwater en CO2 uitstoot en de opwarming van de planeet.

Als er ooit een generatie was die het echt anders zou kunnen aanpakken, dan zijn dat de tieners en twintigers van nu.

Maar ik heb ook hoop en die hoop is toch vooral gevestigd op de nieuwe generatie, de generatie die is geboren zo rond de millennium-wisseling of daarna. Ik vind ze vaak zo slim en betrokken en positief. Ze kunnen zo goed benoemen wat de patronen zijn onder geïnstitutionaliseerd gedrag. Ze kunnen ook zo goed outside the box denken over oplossingen voor complexe vraagstukken. En dan hebben ze al die kennis van al die technologie. Als er ooit een generatie was die het echt anders zou kunnen aanpakken, dan zijn dat de tieners en twintigers van nu.

Irina, mag ik met deze positieve gedachte afsluiten? Er is natuurlijk nog veel meer om over te schrijven. Dit is slechts een begin, de eerste brief. Ik hoop dat je wat aanknopingspunten vindt om op te reageren.

Ik kijk uit naar je antwoord, maar haast je vooral niet.

Met hartelijke groeten,

Pieter

Een echte brief met woorden

Hi Martine,

Wat was het leuk om een keer een ‘echte’ brief te ontvangen! Met echte woorden. Geen brief van de Belasting of een reclame folder, maar een echte brief met woorden. Deze heb ik, denk ik al jaren niet meer ontvangen als je postkaartjes niet meerekent. Ik heb inderdaad drie kindjes. Een zoontje van twaalf, een dochter van elf en een meisje van zeven. Het is wel druk inderdaad, maar ik vind het wel fijn om iets voor mezelf te doen. Heb echt jarenlang fulltime voor mijn kinderen gezorgd, maar op een gegeven moment mis je toch wel je eigen ding hoor.

Ik heb nu wel minder tijd voor het schilderen. Ik merk wel dat ik dat mis. Het is echt een uitlaatklep, waarbij je toch even je hoofd leeg kan maken. Ik denk net zoals jij en het rondstruinen op de markt? Of heb je nog andere hobby’s?

Ik heb niet zo heel veel schilderijtjes gefotografeerd, maar zou met liefde een keer wat laten zien.

Het is een generatie die uitsterft.

Ik moet je eerlijk zeggen, dat ik echt heb moeten lachen om je brief over Marokko. Je weet er meer over dan ik geloof me! Hahaha. Ik zou graag weer naar Marokko willen gaan.. Dat komt omdat ik het laatste jaar in 2021 zoveel familieleden verloren heb, ook in Marokko. Dat deed me ook beseffen dat ik zoveel familie heel lang niet gezien heb. Dat doet wat met je. Je weet nooit wanneer het leven ophoudt. Ik zou zo graag sommige tantes en andere familieleden die nog over zijn, willen zien. Misschien zelfs knuffelen als het nog kan. Het is een generatie die uitsterft. Dat heeft mij in ieder geval wel het gevoel gegeven, dat ik graag het land van mijn ouders weer terug wil zien. Ik heb niet zoveel steden gezien helaas.

Ik ben vroeger een aantal keren in Egypte geweest geweest. Mijn plan was om daar eens in een koude periode een rondreis te maken. Er is zoveel geschiedenis en kunst, daar hou ik echt van. Vooral de geschiedenis. Qua cultuur valt het dan wel tegen als ik eerlijk mag zijn. Hahha. Maar ik hou wel van musea. Voor corona had ik nog een jaarkaart en gingen we er geregeld heen, maar nu…. niks meer.

Ik heb altijd gezegd dat ik moeder wilde worden.

Wat leuk, dat je denkt aan moeder worden. Ik was geloof ik 25? Het overkwam me eigenlijk, maar was welkom. Ik heb altijd gezegd dat ik moeder wilde worden. Ik was vroeger zo gek op kinderen. Nog steeds, alleen maken deze bijna puber en pubers me nu wel horendol, haha! Maar toch zou ik ze niet willen missen! Het verrijkt je leven toch. Ik denk dat je een fantastische moeder zal zijn!

Over Marokko en eten nog even. Ja, ik moet zeggen, niet om bevoordeeld te zijn hoor, maar ik vind Marokkaans eten toch wel echt heerlijk. Er zit gewoon veel smaak aan. Vind het echt een rijke keuken. Je hoeft in Marokko niet verlegen te zitten om eten. De mensen daar zijn inderdaad vaak erg dankbaar en gastvrij met het beetje wat ze hebben. Zelf raak ik daar ook door geïnspireerd. Hou zelf ook van verwennen. Voor corona hield ik, als het kon wel leuke gatherings. Gewoon ladiesdagjes en dan kletsen met allemaal lekkere dingetjes erbij. Lijkt wel eeuwen geleden! Hoop dat dit snel weer kan!

Ik ben echt benieuwd naar je indrukken van de wijk. Je vertelde me in je brief dat je daar de volgende keer meer over zou vertellen. Ik hoop ook op je eerlijke mening. haha.

Sporten was echt een momentje voor mezelf.

Je vroeg me hoe ik me oplaad. Dat is nu echt wel moeilijk soms, helaas. Ik werk nu thuis n verband met de maatregelen en kom soms gewoon amper buiten. Even snel een boodschapje en dat is het. Ik was net lekker aan het wandelen in de bossen, Slotermeer, Geuzenveld of Erasmus park. En op de sportschool was ik zodra het kon. Sporten was echt een momentje voor mezelf. Nu is het soms even op de bank als de kinderen slapen. Kopje koffie erbij en iets lekkers als ik niet in de zoveelste lijnpoging zit ( en dan nog). Dat is nu voor mij bijkomen.

Ik kan niet wachten tot het mooier weer wordt en de cijfers een beetje teruglopen. Ik ging vaak naar Artis bijvoorbeeld. Dat is iets wat ik mis. Met m’n kinderen naar de dierentuin. Of een terrasje pakken met m’n vriendin. Even snel naar de Bijenkorf en een koffietje met cheesecake nemen. Heeeeerlijk!

Help mensen graag. Dat is iets wat ik met liefde doe.

Wat heftig, jouw werk! Ik doe het je niet na, nogmaals. Al klinkt dat echt reuze interessant dat je dokters moet controleren. Heftig joh om een zorgverlener waar mensen tegenop kijken op z’n vingers te tikken. Rare wereld leven we in. Gelukkig zijn er mensen, zoals jij, die dat in de gaten houden!

Ik heb zelf rechten gestudeerd, maar ben nu op een laag pitje bezig. Ik vond het namelijk erg leuk om te doen, maar ben liever dienstverlener. Help mensen graag. Dat is iets wat ik met liefde doe. Het sociale aspect.

Ik ben benieuwd naar jouw volgende brief. Soms weet ik gewoon niet meer waar ik het over moet hebben. Als je nog vragen hebt, dan hoor ik het graag!

Warme groet van Sarah

Het is nu of nooit

Ha Geertje,

Ik wilde eigenlijk net gaan lopen, begint het weer te regenen. Ik loop heel veel, sowieso met een vriendin drie à vier keer in de week, een vast rondje in de duinen. En op de andere dagen loop of fiets ik alleen of met iemand anders. Ik fiets meestal naar het strand bij Bloemendaal, ga daar dan even zitten en maak vaak dezelfde foto. Daarna fiets ik weer terug, dezelfde weg of een groter rondje. Mijn stappenteller gebruik ik eigenlijk niet meer, rondje duinen lopen is ongeveer 6500 stappen weet ik, en met de rest kom ik wel op 10.000.

Soms denk ik er wel eens over om naar een andere stad (terug) te verhuizen, maar als ik hier zo fiets en loop dan denk wel: 'Wat is het hier toch mooi en je zit zo in de natuur'. We gaan wel zien wat er op mijn pad komt! Ik heb in een aantal andere steden gewoond waaronder Amsterdam voordat we hier kwamen.

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon...

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon, hij houdt er ook van, we hebben gelopen in bijvoorbeeld Noorwegen, Engeland, Schotland en op Madeira. Een week, tien dagen is wel de max met je moeder natuurlijk, maar ik vind het geweldig dat hij dat met mij wil doen. En het is geen opoffering, hij vindt het gewoon leuk! De oudste was ook mee naar Schotland, dat was helemaal fantastisch, ook qua landschap.

Tja, die toekomst. Hoe is het over zeven jaar. Het eerste wat in me opkwam, was dat het goed moet gaan met de kinderen. En in het verlengde daarvan zou ik het wel heel erg leuk vinden om oma te worden. Dat zal nog wel even duren en dat is ook goed, maar ik hoop dat ze niet te lang gaan wachten. Het lijkt me echt geweldig.

Voor mij persoonlijk hoop ik dat ik zo gezond mogelijk zal zijn, en uiteraard die lieve en leuke partner ben tegen gekomen. Ik wil wel heel graag kunnen lachen met iemand. Dat was toch echt weg in mijn relatie. Jammer trouwens dat jouw date niet loopt zoals je graag had gewild, is het niet leuk meer en/of komen jullie ideeën niet overeen?

Ik wil heel graag kunnen lachen met iemand

Het is trouwens wel heel fijn voor je dat je werk ook je hobby is. Nu kan ik me niet echt voorstellen dat je in de zorg zou werken en eigenlijk het geen leuk werk vindt, want dat kan volgens mij niet. Ik neem aan dat je ook op andere afdelingen dan neurologie hebt gewerkt? Waar werk je het liefst? En wilde je als kind al de verpleging in?

Hoe ziet jouw leven er straks uit, of hoe ziet de wereld er straks uit?

Het zijn vragen die nu eigenlijk ook wel spelen met de verkiezingen. Voor mij in ieder geval wel, een keuze nu gaat over de toekomst. Ik maak me erg veel zorgen over de manier waarop wij met de wereld omgaan, met elkaar, het milieu, de dieren, het gaat helemaal fout als er nu niet ingegrepen wordt. Ik stem op een partij die daar echt grote stappen in wil maken, want wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen? Ik twijfel nog wel trouwens...

de verkiezingen: (..) wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen?

Echt heel consequent zijn kan ik ook niet, ik zou er niet aan moeten denken dat ik geen auto zou hebben of nooit meer zou kunnen vliegen (in een vliegtuig dan wel haha).

Ik rij heel weinig, maar daar hoef ik niks voor te laten. Geen werk dat per openbaar vervoer onmogelijk te bereiken is of iets dergelijks. Het doet dus geen pijn om de auto te laten staan. Hier is vrijwel alles per fiets te bereiken en als ik naar vrienden of familie ga buiten de Randstad dan ga ik graag met de trein, dat wil zeggen, nu even niet en dan is de auto wel heel fijn. Geeft je absoluut een zekere mate van vrijheid. De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto. Ik denk dat dat nog wel even duurt, maar die is er misschien wel in 2027! Dat zou toch wel geweldig zijn. Tony Seba, een Amerikaan, denkt dat er in 2030 geen privé-bezit van auto's meer is. Alle zelfrijdende auto's staan op bijvoorbeeld parkings langs de rand van de stad, en je kunt thuis een auto bestellen en die staat dan in minder dan 10 minuten voor je deur. Er zijn dan ook veel minder auto's nodig. Ik vind het een leuk idee. Heb me er niet zodanig in verdiept dat ik er veel van weet, maar zolang er dat soort mensen zijn....

De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto

Want er zijn gelukkig zoveel goeie ideeën voor een betere wereld, maar zolang geld en 'ikke ikke' het belangrijkst blijven zal het moeilijk zijn om te veranderen. Gelukkig zijn er veel idealisten die toch doorgaan, en dat moet ook, anders gebeurt er niks.

Intussen zijn we weer wat dagen verder en zijn de verkiezingen achter de rug. Ik stem eigenlijk altijd Groen Links, maar heb nu op Sigrid Kaag gestemd. Ik las hoeveel rotzooi de vrouwelijke bewindslieden over zich heen krijgen via onder andere Twitter, en zij krijgt nog vier keer zo veel. 'Je hebt gewoon een beurt nodig', 'Palestijnenhoer' en ga zo maar door, tot doodsbedreigingen toe. Ik vind haar ook gewoon goed en in het programma van D66 staan geen dingen waar ik het echt niet mee eens ben, dus heb ik nu op haar gestemd. En ik was niet de enige ;-).

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken, want als we nu niks ondernemen komt er niks van terecht. Met alleen ons kleine landje iets doen is natuurlijk niet voldoende, maar je moet wel ergens beginnen.

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken

Ik begrijp niet dat er mensen zijn die de klimaatcrisis ontkennen.

Het lijkt me heel erg leuk om over een tijd in een soort woongemeenschap te wonen. En dan bedoel ik een eigen huis of appartement, rond een hofje of iets dergelijks, met wel veel privacy maar waarbij je toch contact kunt zoeken met elkaar als je daar zin in hebt. Elkaar ook kunt helpen met dingen. Er wordt al best veel op deze manier gebouwd, alleen heel weinig in de Randstad vanwege de ruimte. Er zitten natuurlijk ook wel veel haken en ogen aan, maar dat is met zoveel dingen zo. Vroeger, toen ik een jaar of zestien was, wilde ik later in een commune gaan wonen. Love and peace en geen eigen bezit. Dat soort idealisme is niet helemaal gebleven, haha, maar zo'n woonvorm als boven spreekt me erg aan.

Over zeven jaar zullen we geen Covid hebben, maar misschien een andere ziekte. Hoe zal het zijn met verdeling van water en eten? Grondstoffen? Overbevolking? Wij en onze kinderen moeten veel doen de komende tijd. Er zal veel moeten gebeuren op wereldniveau, en met leiders die alleen maar op uitbreiding van macht uit zijn zal het lastig worden. Maar wat heb je aan macht en geld, als de wereld kapot gaat?

Laten we positief blijven, in ons eigen wereldje verstandig doen voor zover mogelijk en van elkaar genieten. En lachen natuurlijk!

En voor nu wachten we op onze vaccinatie. Wat een gedoe met AstraZeneca. Wel goed dat ze heel zorgvuldig zijn, en ik wil natuurlijk ook graag een verantwoord vaccin. Het zal wel nog even duren denk ik, mijn neef in Brabant heeft hem net gisteren gehad. Dus voordat ze in Noord-Holland zijn zijn we waarschijnlijk weer wat weken verder. We zien het wel!

Hartelijke groet,

Dorine