Schrijven is als een soort mijmeren......

Hallo Gera,

Het is inderdaad heel lang geleden dat ik met pen en papier een brief schreef, maar het beeld sprak me zo aan en ik heb er goede herinneringen aan. Het moment van schrijven zelf, je gedachten die zomaar voor je uitrollen het papier op, een gesprek in eigen hoofd/hart met degene aan wie je schrijft. En dan de dagen erop, verwachtingsvol bij de brievenbus checken of er 'leuke' post is! Daarom pen en papier.

Best gezellig en geinig zelf ineens/langzamerhand bij de grijze krullen uit de buurt te horen

Leuk je al een beetje hebben leren kennen via de inschrijving. Ik zag dat ik eigenlijk heel weinig persoonlijke info had gegeven…. Ik ben 51 jaar en al bijna 25 jaar getrouwd met Leonard. Nog steeds m’n grote lief. Samen hebben we drie dochters gekregen. De oudste is 21 jaar en woont in Den Haag. Ze studeert in Leiden aan de Vrijeschool Pabo. Onze middelste is 20 jaar en studeert en woont in Groningen. En de jongste van 15 woont nog lekker thuis. We wonen aan de rand van Zwolle, met vrij uitzicht wat heerlijk is. Een leuke mix tussen stad en dorp en qua buurt steeds meer aan het verjongen. jonge stelletjes met heel kleine kindjes. Best gezellig en geinig zelf ineens/langzamerhand bij de grijze krullen uit de buurt te horen. We hebben twee katten en twee kippen en hoe leuk, over een maand krijgen we een pup. Het wordt onze eerste hond, een heel avontuur waar we ons erg op verheugen.

Ik kwam dit schrijfproject tegen op LinkedInn, een leraar van me, Jan Vaessen, deed mee en werd geïnterviewd. Ik werd er zo blij van! Contact maken met mensen, delen van gedachten, ervaringen lijkt me zo welkom, juist nu. Soms lijkt het wel of alles om ons heen in opstand komt, strijd voert met/tegen elkaar en daarmee ook tegen zichzelf. Dus delen, contact maken, het leek me heerlijk. En dat ik niet weet met wie geeft eigenlijk wel een leuke spanning of nieuwsgierigheid. Ook daarvan mogen we wel wat meer hebben in deze tijd: belangstelling voor een ander, het andere. Daarnaast vind ik schrijven heel leuk en had ik het briefschrijven al op willen pakken.

Het voelt ook wel passend, door de lockdown en doordat ik nu niet mag werken (shiatsu-therapie valt onder de niet noodzakelijke medische beroepen, helaas) lijkt m’n leven erg te vertragen. Soms zelfs dat alles stilvalt. En schrijven is als een soort mijmeren dat wel bij dat stille en trage past.

......... te allen tijde je midden houden

Hier ligt voor mij ook de grootste uitdaging in deze tijd. Door de leegte voel ik me wel somber en dan te leren/oefenen met dankbaarheid voor alles wat er is (en dat is veel hoor) vind ik een mooie uitdaging. Het past bij, wat me zo enorm aanspreekt in de oosterse levensfilosofie waarop shiatsu is gebaseerd, te allen tijde je midden houden. Dat brengt een heel liefdevolle, warme en ontvankelijke sfeer met zich mee. Op de computer zou ik nu een emoticon toevoegen, geinig dat dat niet kan.

M’n arm/hand is het schrijven niet meer gewend merk ik, voor nu stop ik er mee. Je hebt nu iets meer sfeer en info, ik zie uit naar onze uitwisseling!

Hartelijks, Lies