Een gevoelig onderwerp

Lieve Noor,

Jouw brief was het wachten waard. Ik heb hem met plezier gelezen. En dat je ondanks je drukke leven en het feit dat je me niet eens kent, toch de moeite hebt genomen om die docu te kijken.. dat heeft wel indruk gemaakt.

Dank ook voor de foto’s. Vind je het niet een gek of grappig idee dat we elkaar zo op straat zouden kunnen tegenkomen en elkaar al dan niet herkennen?

Wat spijtig van jullie kant zeg, wat zal het leeg zijn in huis ineens. Zelf ben ik ook dol op dieren, hoewel ik nu geen huisdier heb (wat in sommige gevallen ook juist een vorm van dierenliefde is). Om op je vraag terug te komen, het land waar ik die hele goede arts heb gevonden is jouw voormalige thuisbasis België. Overigens heb ik geen chronisch vermoeidheidssyndroom maar een chronische infectie, veroorzaakt door een zeer agressieve bacterie. Maar de klachten zijn wel praktisch hetzelfde, vandaar de verwijzing naar die docu om een beetje een idee te krijgen van iets wat eigenlijk niet te begrijpen is.

Eet jij vlees eigenlijk?

Wat leuk zeg dat jullie naar Argentinië gaan! De naam van het stadje komt me bekend voor, is het ook een biermerk of zo? Mate ken ik wel, Luis en ik zijn eens opgetrokken met een groepje Argentijnen die hun mate met ons deelden. Samen barbecueën ontkwamen we ook niet aan 😊 Mooie herinneringen! Eet jij vlees eigenlijk? Ik zie mezelf als flexitariër. Hoewel ik van kinds af aan geen paardenvlees eet, ik heb altijd paardgereden en eens gezien hoe die transporten er aan toe gaan, vreselijk. En ook heel hypocriet van mij ja, ik weet het. :/

Ik ben een paar keer in Peru geweest, het hele land door ook, en ken Pedro's hele familie wel eigenlijk. Daar waren wel meer tripjes voor nodig want ze wonen o.a. ook in New York en Barcelona. Gelukkig zijn het lieve mensen, haha.

Wat betekent familie voor jou?

Het helpt denk ik ook dat ik zelf uit een grote familie kom; mijn vader komt uit een gezin met dertien kinderen. Oh ja, wat ik natuurlijk nog niet verteld had is dat Pedro op z’n achtste al naar Nederland is gekomen, samen met zijn moeder en zusje. Waar ik het gelukkig heel goed mee kan vinden. Wij hebben elkaar ontmoet toen we studeerden, zo’n twintig jaar geleden (jeetje is die tijd echt zo snel gegaan?) *.

Wat betekent familie voor jou? Wat spreek je eigenlijk met Lucia? Begrijp of spreek je ook Spaans?

Wat verdrietig van je vader. En dat je mantelzorger bent voor je moeder. Pittig zal dat allemaal voor je zijn. (Wist je trouwens dat 10 november de dag van de mantelzorger was?)

Mooi dat je leest om er mee om te kunnen gaan. Of misschien geeft het ook een soort bezinning? Doe je af en toe ook iets om voor jezelf te zorgen? Is dat ook waar dat boeddhistisch centrum om de hoek komt kijken? Misschien wil je me er meer over vertellen.

*Oh en wat vrienden betreft. Je vroeg of ik die veel heb, en ik moet bekennen dat dat nu een beetje een gevoelig onderwerp is voor mij, omdat er door mijn ziek-zijn niet veel meer van mijn vriendschappen over is gebleven. Dit had ik nooit verwacht, maar zoals ik al zei, het is voor een ander heel moeilijk om te begrijpen. Of is dat iets wat ik tegen mezelf zeg? In elk geval hebben we hier hele fijne buren waar ik zeer dankbaar voor ben.

Je vroeg me om meer over mezelf te vertellen, ik geloof dat ik dat een beetje ben vergeten

Je vroeg me om meer over mezelf te vertellen, ik geloof dat ik dat een beetje ben vergeten. Wist je dat ik ben geboren en getogen in het mooie Twente? Ik heb verder op verschillende plekken gewoond, ook in het buitenland, maar waar ik het langst woon buiten Twente (Nijverdal, trouwens) is hier 😊 nu drieënhalf jaar. En ik voel me hier thuis.

Goed, dit was ‘em weer voor nu. Dank dat je mij een kijkje in jouw leven gunde. En ik kijk weer uit naar jouw volgende brief.

Hartelijke groet,

Maria

Calamares en gamba's

Hi Sarah!

Wat een dikke envelop ontving ik! Superleuk. Ik heb je brief drie keer gelezen voor ik alles goed gelezen had en terug kon schrijven. Mede door het zwaardere thema, de buurt en onze verschillende zorgen, duurde het even voor ik het kon laten bezinken. Het helpt mij in ieder geval verschillende belevingen en perspectieven te horen (naast de mijne). Ook een stuk verwerking. Bedankt daarvoor.

Grappig dat je met beide handen kan schrijven, handig. Zie niet gelijk verschil.

Het is natuurlijk geen probleem dat je tijd voor bezinning hebt genomen, heel goed juist. Zijn de lekkernijen inmiddels op? Ik kreeg ook heerlijke en prachtige zelfgemaakte koekjes. Mmm…

Wat goed dat je vroeger thuis sportte,

Nu heb je geen excuus meer Sarah. De sportschool is open en het is mooi weer. Graag hoor ik in je brief hoe je sportervaring was.

Ik zit nu in het Erasmuspark aan een van de lange tafels te schrijven.

Je werkt klinkt leuk, divers. Ik hoorde dat we in ieder geval tot na de zomer thuiswerken.

Hihi, dat hoepelen. Ja, dat is in het begin lastig. Je moet het juiste ritme vinden, een bepaalde draai maken. maar als je gaat, dan ga je hard! Ik wil je wel coachen! Wat goed dat je vroeger thuis sportte, zo kan je van die zwangerschapskilo’s afkomen en je fit voelen ondanks dat je een gezin had.  Ik ben benieuwd, waar je precies woont. Je huis klinkt als een droom. Wat hebben we toch goed, hè! Dat realiseer ik me elke dag. Ondanks sommige tegenslagen in het leven.

De angst van ouders is dat je kind verkeerde, vervelende dingen gaat doen, of meegezogen wordt in het gedrag van anderen.

Ik moest lachen om jouw zin: “met kinderen kan je niet eens naar perfectie streven”. Heerlijk. Wat jij schrijft over de bescherming van je kinderen, daar heb ik meer mensen over horen vertellen. De angst van ouders is dat je kind verkeerde, vervelende dingen gaat doen, of meegezogen wordt in het gedrag van anderen. Maar wat je schrijft, je moet ze toch eens loslaten. Wat grappig, dat je dochter zich zo bekommert om het plastic. Doet ze dat met het afval in huis of ook buiten?

Een vriendschap, hoe dan ook, kan heel intens aanvoelen

Wat je schrijft over het onderhouden van vriendschap herken ik wel. Alle contacten kosten tijd en energie, en dan is een klein aantal mensen al snel voldoende. Ik heb soms tijden met veel afspraken, en dan ineens is het klaar. Dan wil ik lekker alleen m’n weekend doorbrengen of met contacten die geen energie kosten, zoals m’n moeder. Zo schommel ik tussen introverte en extraverte periodes. Wat leuk dat je je beste vriendin via de school hebt leren kennen. Zijn jullie kinderen ook bevriend geraakt? Een vriendschap, hoe dan ook, kan heel intens aanvoelen en lang duren. Bijzonder is dat.

Maar ik denk dat we of ik het verst kom, als je zelf het goede voorbeeld geeft.

Met verschillende emoties heb ik je verhaal over jouw verschillende buurtervaringen gelezen. Het frustreert me, ik wil het snappen, er een verbindende rol in spelen. Maar ik denk dat we -of ik- het verst komen, als je zelf het goede voorbeeld geeft. En je je omringt met gelijkgestemden, anders verzand ik erin. Ik merk ook dat ik anders blijf hangen in dat ‘onwelkome’ gevoel, iets wat er eigenlijk niet meer is. Ik vind het eng, dat er in die docu op zo’n vernederende manier gesproken wordt. Ik snap helemaal, dat je dat in je ziel raakt. Het is in ieder geval fijn dat je een fijne jeugd hebt gehad in de wijk. Wat een andere tijden waren dat, haha.

Hulde voor jouw vader, geweldig om te lezen. Ook super dat jij je ook zo betrokken voelt en opstelt. Een prachtig voorbeeld voor jouw kinderen, iets waar ze zich ook aan vast kunnen houden in lastige tijden. Ik denk dat er in zekere mate twee of meer gescheiden werelden blijven. Maar dat is niet erg, zolang je maar met respect met elkaar omgaat en in elk geval een leuk contact met elkaar hebt. Ik ben in ieder geval blij dat we elkaar op deze manier hebben leren kennen! Ik heb ook zin in de bijeenkomst van dit project, ben benieuwd naar jou en de andere buurtgenoten.

Vandaag gaan we een stuk door de stad fietsen, naar Sloten. Lekker in het zonnetje. Gisteren kwam een vriendin, één die ik al 21 jaar ken. We hebben 15 km geskeelerd door Spaarnwoude en de Bretten. Heerlijk! ’s Avonds hadden we heerlijk klaargemaakte calamares en gamba’s (door m’n buurvrouw). Wij twee hadden namelijk weer wat spullen van grof huisvuil verkocht, haha (ik doe de handel, zij het koken).

Fijne zondag en tot snel! Liefs, Martine