Lieve Irina,

Het woordje 'lieve' gebruik ik niet per ongeluk. Een aantal jaren geleden volgde ik een cursus in Italië en de 'Professore' die de lessen gaf zei aan het begin van iedere les tegen ons: "lieve mensen, welkom op deze zaterdagmiddag. Wat fijn dat jullie er zijn en 'vi voglio bene, per principio'!" oftewel 'Ik hou van jullie uit principe!'. Vanwege het principe dat we meedoen, dat we kozen om daar te zijn en samen hetzelfde te doen. Daarom kies ik ook voor 'Lieve Irina', omdat je meedoet, omdat wij samen iets gaan doen waarvan we niet weten wat het ons gaat brengen. Met liefde gaat dat makkelijker dan met afstand.

En dan nu om echt te beginnen,

Dag lieve Irina, hallo. Hoe gaat het met je?

Wat ben je aan het doen vandaag? En hoe voel je je? Hou je het leven in de lockdown en met de avondklok nog vol?

Ik heb vandaag met mijn vrouw, twee dochters en de hond een lange wandeling gemaakt. We zijn naar een berg in de buurt gereden, de Montagne de Lure, en tot onze grote verbazing lag daar nog sneeuw, zelfs ver onder de top. De berg is 1860 meter hoog en een iets kleinere versie van de Mont Ventoux. Wij liepen op ongeveer duizend meter hoogte en het was betoverend mooi om door de sneeuw te lopen in de felle zon onder een helderblauwe hemel in een wild bos van alleen maar loofbomen waarvan sommigen honderden jaren oud moeten zijn. Op de terugweg zagen we een thermometer die zestien graden aangaf dus ik denk niet dat die sneeuw nog lang zal blijven liggen.

We hebben ook een zoon. Hij woont sinds september in Straatsburg. Daarvoor heeft hij linguïstiek gestudeerd in London op UCL. Ik neem aan dat jij wel ongeveer weet wat dat inhoudt omdat ik las dat jij vertaler, tolk en docent talen bent. Onze zoon werkt op dit moment voor de tolken van de Raad van Europa. Hij ondersteunt de tolken met het gebruik van het online tolkenplatform Kudo, dat gebruikt moet worden vanwege de coronamaatregelen. Dit betekent dat de tolken niet meer in de plenaire vergaderzaal kunnen zitten maar op afstand live de sessie moeten tolken.  Hij heeft een contract tot en met maart om dat online platform goed te laten draaien. Ondertussen praat hij veel met de tolken omdat hij ook loopt te denken om een studie tot tolk te gaan doen. Omdat we in Italië en Frankrijk hebben gewoond en mijn vrouw Amerikaanse is, spreekt hij al vier talen vloeiend. In welke talen hij zich wil specialiseren weet ik niet.

Welke talen beheers jij allemaal Irina? En hoe pas je dat toe in je werk in de marketing en communicatie? Moet je veel vertalen of schrijf je rechtstreeks in bepaalde talen? En waar heb jij je studie gedaan?

Ik heb door al het verhuizen ook Frans en Italiaans moeten leren. In beide talen heb ik mijn diploma voor niveau B2 gehaald, maar ik spreek ze met een zwaar accent en omdat ik geen werk buiten de deur heb, blijft het moeilijk om het vloeiend te spreken. Maar ik vind het echt leuk om vreemde talen te leren. Engels kon ik al omdat ik na mijn middelbare school bijna vijf jaar in Amerika heb gewoond, nog voordat ik mijn vrouw tegenkwam. Die ontmoette ik jaren later in een café in Amsterdam. Ik ben al meer dan vier maanden niet meer in een café geweest.

De lockdowns duren hier nu echt lang. We hadden een eerste lockdown van 17 maart tot 15 juni, de tweede lockdown van begin oktober tot na Sinterklaas en toen is de lockdown eigenlijk vervangen door de avondklok, dus dat is nu ook alweer bijna twee maanden.  De bioscoop is dicht, alle cafés en restaurants zijn al maanden dicht, al vanaf oktober, het enige wat mag is naar school of naar je werk, snel boodschappen doen en dan thuis zitten. We proberen het zo leuk mogelijk te maken met spelletjes doen, muziek maken, lekker eten elke dag, samen Netflix kijken en soms ook juist niet samen Netflix kijken, boeken lezen, wandelingen maken zoals vandaag, en als het regent gaan we tekenen en schilderen.

Voor onze jongste dochter die nog op de middelbare school zit, zijn al die maatregelen echt heel zwaar om vol te houden. Ze zegt regelmatig hoe kwaad ze is dat ze nog steeds haar normale leven niet terug heeft. Ze wil volleyballen! Ze wil met haar vriendinnen naar de film! Ze wil dat stomme masker niet meer op!

Waar dit heen moet en hoe lang dit nog gaat duren, we weten het niet. Misschien dat het vaccineren zal helpen, misschien gebeurt daar ook nog wat mee, dat het toch niet zo goed zal zijn als men nu denkt.

Het is moeilijk in de toekomst te kijken. Ik weet dat dit een van de thema's van deze correspondentie zal zijn, hoe zien we de toekomst over zeven jaar. Ik heb daar op niet moment nog niet veel over nagedacht. Ik maak me zorgen voor de toekomst van het leven op aarde, ik maak me zorgen om dingen zoals drinkwater en CO2 uitstoot en de opwarming van de planeet.

Maar ik heb ook hoop en die hoop is toch vooral gevestigd op de nieuwe generatie, de generatie die is geboren zo rond de millennium-wisseling of daarna. Ik vind ze vaak zo slim en betrokken en positief. Ze kunnen zo goed benoemen wat de patronen zijn onder geïnstitutionaliseerd gedrag. Ze kunnen ook zo goed outside the box denken over oplossingen voor complexe vraagstukken. En dan hebben ze al die kennis van al die technologie. Als er ooit een generatie was die het echt anders zou kunnen aanpakken, dan zijn dat de tieners en twintigers van nu.

Irina, mag ik met deze positieve gedachte afsluiten? Er is natuurlijk nog veel meer om over te schrijven. Dit is slechts een begin, de eerste brief. Ik hoop dat je wat aanknopingspunten vindt om op te reageren.

Ik kijk uit naar je antwoord, maar haast je vooral niet.

Met hartelijke groeten,

Pieter