Winkelen is me te complex geworden

Hoi Gera,

Wat zit er veel tijd tussen jouw laatste brief van 24 april en deze! Ik moet je zeggen, toen ik je mooie brief kreeg leefden we net een week met onze pup Ziva en ze neemt bijna alle tijd en aandacht in beslag!

Maar nu dan toch een brief terug. Net lekker je verhaal teruggelezen, dat is het leuke van brieven, je kunt herlezen/herkauwen/nog eens voelen en genieten, dat is met een telefoontje zoveel vluchtiger.

Wat is er sinds april veel veranderd om ons heen (los van Ziva), door de versoepelingen enerzijds, door het ingewikkelde politieke klimaat anderzijds. En door de verhardingen en verscherpingen tussen voor- en tegenstanders van vaccineren en beleid, is het soms onaangenaam en rauw om me heen. Wat een krachtenveld om in te leven. Daar heb ik best een kluif aan. Ik lees dat bij jou ook wel terug. Zoeken hoe je zelf omgaat met alle vraagstukken, de mooie gesprekken erover met je kinderen en toch blijven hopen op een mooie toekomst voor hen.

Er is een soort moeheid, misschien wel moedeloosheid in me

Ik moet je eerlijk zeggen, dat ik weinig doe met de versoepelingen. Ik kom niet meer in winkels, doe vrijwel alles online. Ik weet dat lokale winkels me als klant nodig hebben en dat al die kilometers in busjes niet goed zijn voor het milieu. Maar winkelen is me te complex geworden. Mondkapjes vind ik ronduit benauwd en vies en drukte onprettig. Raar hè, hoe dat zo ontwent, de vrijheid van door de stad slenteren was vroeger heerlijk, nu niet meer. Ook taal ik er nog niet naar om naar een restaurant, museum of bioscoop te gaan. Er is een soort moeheid, misschien wel moedeloosheid, in me waardoor ik er niet toe kom. Het contrast met alle problemen in de wereld en ons onbedwingbare verlangen naar luxe en vrijheid. Ik klink wel als een moraalridder nu en ik ben echt niet roomser dan de paus. Een versoepeling die ik mezelf soms toe sta, is de knuffel, van mijn kinderen, ouders of een dierbare vriendin. Geheel tegen de regels in, ik kan het ook niet iedereen vertellen, want dat geeft gedoe, maar wat knap ik daarvan op!

Bijzonder dat je deze morele afweging moet maken om je vader te bezoeken

Mijn man is gisteren naar Frankrijk vertrokken, naar zijn vader. Hij had hem ruim anderhalf jaar niet gezien. Frankrijk opende gisteren de grenzen weer voor toeristen. Nederland staat er nog op dat het om een noodzakelijke reis gaat. We vonden dat anderhalf jaar je vader niet zien (die inmiddels 85 jaar is) een noodzakelijke reden is. Bijzonder dat je deze morele afweging moet maken om je vader te bezoeken. En dat je daar in de loop van de tijd ook in veranderd, een jaar geleden deden we het niet, nu dus wel. Hij is net gearriveerd bij zijn vader, de liefde en het plezier van het weerzien spat ervan af!

Dat steeds afwegen van wat mag, wat je graag zou willen, hoe jij omgaat met de regels en hoe je het leefbaar houdt voor jezelf, dat is denk ik het meest vermoeiende. Wanneer doe je het goed (hier nog een die het graag goed doet), hoe kun je in je eigen kring respectvol met elkaar zijn en de verschillen overbruggen of nemen voor wat ze zijn. In mijn familie ben ik de enige echte twijfelaar wat betreft het vaccineren. Zo ik je brief las ben jij blij dat je een vaccin kunt krijgen. Soms zou ik willen dat ik er niet zo kritisch op was, niet zo veel en er niet zulke tegenstrijdige informatie over lees. Ik ben er nog niet uit, maar voel naar mijn gezin van herkomst gewis ongemak. Ik heb het uitgesproken, ze nemen het zo het is, maar telkens komt hun norm en voorkeur terug. Wat een zoeken samen. Want hoe kom je samen, als iedereen wil dat je gevaccineerd bent en jij doet het niet? Hoe ga je dan om met begroetingen, afstand, elkaar in de armen sluiten? Mooi en ontroerend was hoe mijn moeder zichzelf uitnodigde voor mijn verjaardag. Ze kwam binnen met een grote bos bloemen, liep op me af en gaf me een omhelzing. “Wat kan het mij ook schelen” zei ze, “ik ben twee keer gevaccineerd, ik geloof dat het goed is”. Dat was het grootste cadeau die dag, de begroeting door mijn ouders.

Wat ontzettend leuk was je bloemenpost!

Mooi te lezen hoe jullie als gezin met het milieu bezig zijn. Earth Hour kende ik wel van zeggen, niet van doen. En Earth Today niet. In het klein proberen wij onze ‘postzegel’ rondom huis zo groen mogelijk te maken. Wat ontzettend leuk was je bloemenpost! Ik had nog een leeg plekje in de voortuin en inmiddels zie ik het zaaigoed boven komen. Ben zo benieuwd welke kleuren en bloemen er uit gaan komen! Ik zal je tegen die tijd een foto sturen, het is echt een wilde bloemenoase aan de voorzijde, zo gezellig, al dat zoemen, als je ertussen zit!

Ja die kinderen staan zo in het nu, dat herken ik. Ik word ook wel (stevig soms hoor) aangesproken op mijn mening of visie. De jongste is de enige die nog thuis woont, ze is vijtien jaar, maar ze wil echt weten waarom ik iets vind en zoekt altijd naar de nuance. Wat een wijsheid zit er in haar, dat is zo waardevol. De oudste twee brengen al zoveel eigen ervaring en weten mee. Ontzettend leuk dat ze dat delen en dat ik als moeder nog wat aan de stelligheden mag morrelen. Wat dat betreft heb ik ook echt hoop voor de toekomst, de jonge mensen zitten vol levenslust, nieuwsgierigheid, gretigheid. Prachtige energie om een wereld mee op te bouwen. En daar wil ik als moeder ook wel een steentje aan bijdragen, door gesprek, discussie, ervaringen creëren.

Mijn werk in de praktijk is fijn. Vrouwen komen met heel verschillende vragen of klachten, maar in feite gaat het altijd om (weer) kunnen ervaren wie je bent, en dat dat super ok is. Telkens weer een bijzondere reis, soms van één sessie, soms van langere trajecten. Binnenkort komt er een oncologisch chirurge bij me in de praktijk om een borstweefselbehandeling te ervaren. Ik hoop echt dat daar een samenwerking uit gaat komen. Niet alleen voor vrouwen die al borstkanker hebben, maar ook preventief. Shiatsu en borstweefselbehandelingen zijn echt preventieve zorg, al kun je vanuit de Chinese geneeskunde ook heel mooi en waardevol ondersteunen bij curatieve of palliatieve zorg.

Chinees gezien behandel /ondersteun je iemand voor herstel van levensenergie

Het ziekenhuis is bezig wijkteams op te zetten voor complementaire zorg aan kankerpatiënten, ik was bezig met iets vergelijkbaars, maar dan samen met een acupuncturist. Mooi dat we elkaar nu aan het verkennen zijn. Wat ik wel interessant vond om te merken in het gesprek met mijn collega is dat wij niet naadloos in zo’n regulier opgezet team passen. Het lijkt me echt erg leuk om die visiediscussie, die toch meer filosofisch is ook, met het reguliere veld te voeren. Om je een beeld te geven: regulier behandel je bij kanker de tumor, je focust volledig op het doen verdwijnen van de kanker. Chinees gezien behandel /ondersteun je iemand voor herstel van levensenergie, het kunnen leven van je opdracht hier op aarde. Een wereld van verschil! Het lijkt me zo leuk (mooi) om dit samen te brengen. Misschien is het wat abstract, vraagt het meer dan een brief… (dus) Wat leuk dat je zin hebt om een keer shiatsu te komen ervaren. Altijd welkom! Vanuit de ervaring is praten over dit onderwerp zoveel makkelijker.

Ik hoop voor je dat het zonnige weer je helpt je humeur te managen, vaak hoeft het dan niet meer zo toch? Ik knap er in elk geval van op dat ik bijvoorbeeld tot laat in de avond kan genieten van het buiten zijn. Die avondklok eraf gaf wel een raar soort opluchting trouwens, ik loop toch graag vrij over straat. Al is dat hier wel grappig, we wonen aan de rand van de stad, direct naast een weiland en schelpenpad. Geen haan die ernaar zou hebben gekraaid als ik daar tijdens de avondklok was gaan wandelen, maar toch deden we het niet. Ook prima hoor, samen bijdragen aan een goede sfeer.

Zeg Gera, ik moet ermee stoppen. Ziva meldt zich voor een pitstop buiten!

Ik vond het leuk weer met je te praten, sorry dat ik zolang op me heb laten wachten, het is echt gezellig!

Moeten we nu ook de organisatie onze brieven gaan sturen? We zitten al op de drie over en weer.

Liefs, Lies