Bewustwording is het sleutelwoord

Zo, Sanne daar ben ik weer, vers onder de douche vandaan. Ruik je het?
Gekkigheid… Ik was net, terwijl ik wachtte tot de douche beschikbaar was, al begonnen op de pc met de bedoeling na het douchen verder te gaan op m’n iPad, maar de indeling was zo gek dat ik de hele boel maar gewist heb.

Ik hoop dat mensen niet te lang wachten met naar elkaar te gaan luisteren

Over de toekomst dan: ik had het er vandaag even met m’n zussie over, over klimaat, bio-industrie en zo en vlees eten, en wij waren het er eigenlijk over eens dat er wel beweging in zit. Je hebt natuurlijk de starre ontkenners en de fanatieke vernieuwers, maar er zit een grote groep tussen die er wel degelijk over nadenkt. Ik vind wel dat dat hoop geeft voor de toekomst, al realiseer ik me terdege dat er meer nodig is dan 'erover nadenken'. Maar het is een begin. Hopelijk een goed begin dat tot mooie initiatieven leidt. Ik hoop dat mensen niet te lang wachten met naar elkaar te gaan luisteren. Want wat jij schreef over melkconsumptie klinkt zo logisch! Probeer er op die manier uit te komen in plaats van melkdrinkers 'aan het kruis te nagelen'.

Gisteren waren we bij de reumatoloog voor mijn man en die dokter vroeg dus aan hem of hij wel genoeg melk drink, voor de kalk. Ik bedoel maar. En het was echt geen oude knar, die arts. Ik gebruik met alle liefde amandelmelk voor mijn overnight oats, maar het gros van mijn generatie is echt grootgegroeid met de schijf van vijf. Dus: stapje voor stapje, niet te snel, maar zeker niet te langzaam! Bewustwording is het sleutelwoord.

....zolang iets binnen iemands comfortzone valt, vinden mensen alles best, maar oh wee als het moeite kost of als ze er iets voor moeten doen of juist laten, dan is Leiden in last

Dat vliegen, tja. Mijn man heeft – in wisselende bewoordingen – als opmerking bij een heleboel vraagstukken: zolang iets binnen iemands comfortzone valt, vinden mensen alles best, maar o wee als het moeite kost of als ze er iets voor moeten doen of juist laten, dan is Leiden in last. Ik kan die uitspraak soms niet meer horen, maar het klopt wel. Ik denk bijvoorbeeld ook dat vliegreizen beperkt moeten worden – tot ik naar mijn kind in Amerika wil, dan stap ik zonder enige schroom (nou ja, ik heb wel bedenkingen, maar die hebben niks te maken met het milieu) in een vliegtuig en als ze me morgen een ticket aanbieden, ga ik weer. Ja, zegt 'men' dan, maar dat ligt anders. Dat kan wel zo zijn, maar dat is natuurlijk typisch zo’n geval dat het in mijn straatje past.

Ik hoop echt dat er iets gebeurt en dan voor het te laat is. En, zoals ik al eerder schreef, voornamelijk voor de mensen die na ons komen, want voor mij zal de toekomst geen decennia meer duren, vrees ik. Pfft, ik krijg het er benauwd van, alleen al van het opschrijven van die vorige zin!

De opmerking die je maakte over de verhouding tussen werkgevers en werknemers…. Ik ben het helemaal met je eens. Mijn man, daar duikt hij alweer op 😂, heeft zijn hele leven gewerkt voor hetzelfde bedrijf. Het bestaat dus nog wel. Al geloof ik dat zijn loyaliteit groter was dan die van zijn werkgever(s). Ik geloof wel dat ze er daar van overtuigd waren dat je met elkaar het bedrijf bent!

Ik kon me er zo over opwinden dat ze neerkeken op mensen die een lagere functie hadden

Waar ik werkte daarentegen… Ik kon me er zo over opwinden dat ze neerkeken op mensen die een lagere functie hadden. Ik kon ze er niet van overtuigen dat ze iedereen nodig hadden om een succesvol bedrijf te zijn. Mens, wat een frustratie! De hoogmoed van sommige mensen. In dit geval dus hele rechtschapen mannen, als je begrijpt wat ik bedoel. Discriminatie met de Bijbel in de hand.

Ik stop ermee, dit is niet goed voor een gepensioneerde ouwe taart. Grijns, ik kreeg van dochter Kim voor mijn 70ste verjaardag een pot met bakmix en op het etiket stond 'ouwe taart'. Ik heb hem gisteren gebakken en hij is heerlijk!

Dag!

Meinmein

Tenslotte is mee bewegen beter dan tegen de stroom in zwemmen

Lieve Nicole,

In de stilte van de ochtend geniet ik het meest. Met de kinderen nog thuis stond ik om vijf uur op voor de broodnodige me-time. Dan was ik goed ‘aan’ als mijn kinderen uit bed kwamen om waar nodig begeleiding te geven. Twee van mijn drie kinderen hebben te maken met speciale problematiek. Ik heb altijd te maken gehad met hulpverlening. Daar werden mijn kinderen niet blij van, te gemaakte vriendelijkheid en onervarenheid veel wisseling van personen.  Een ervaringsdeskundige kun je mij dus noemen. Ja, ik ben zeker voor bepaalde vrijheden. Ik dwing niet maar, heb wel altijd een heel duidelijke structuur geboden en een prikkelvrije omgeving. Geen mobieltjes mee naar bed, maar een vaste plek op de kast beneden en een gewoon wekkertje. Alle drie hebben ze een natuurlijke spiritualiteit die uiteraard nu ontkend wordt. Geloof mij, ook met 20-22-en 24 jaar ben je als moeder nog de persoon die niets begrijpt van het leven. Het schijnt ooit anders te worden en daar houd ik mij dan maar aan vast. Vragen aan je kinderen wat ze nodig hebben is belangrijk, kinderen worden teveel in verwachtingen van ouders gedwongen ‘buitenwereld perspectief’. Ik heb mijn kinderen zelfstandigheid meegegeven en tevens geleerd dat naast een plan a er ook een b en een c plan nodig is. Dat houd je leven flexibel en ik zie dat zij daar in de huidige chaos wel bij varen. Tenslotte is mee bewegen beter dan tegen de stroom in zwemmen. Daar moet je een zalm voor zijn en dan hopen dat een beer je niet opvreet. 😉

Dat was een soort oorlogssituatie, die niet uit te leggen valt! 

Volgende week krijg ik op de dinsdag een dag extra fysio erbij. Was weer een heel gedoe met verzekering en wat de overheid bedacht heeft als covid herstel zorg.  Ik ben zoals ik eerder vertelde ook van de zorg, verzorgende IG met een hbo-opleiding in coaching, counseling en mediation, en ook een RET-certificaat, maar inmiddels is mij duidelijk dat je ‘ons kent ons’ moet hebben, wil je een baan krijgen die daar bij past.  Voor mijn re-integratie doet niemand wat. Inmiddels ben ik tien maanden ziek en is er geen plan van aanpak. Een werkgever maakt het geen bal uit, die mag een reparatie uitvoeren straks, zit geen consequentie aan vast.  Dat laat ik los, want ik ben echt af en toe nog aan het janken van alle mensen die dood zijn gegaan op onze covid unit. Dat was een soort oorlogssituatie, die niet uit te leggen valt!  Dus ik mijd zoveel mogelijk negatief nieuws, het komt te hard binnen bij mij. Ik vind de wereld al zo hard, er is nergens een nood uitgang te vinden, dus ik doe waar ik blij van word en hou geen rekening met of dat kan of niet.

De planeetstanden zijn in mijn voordeel. Ik ben jarig vrijdag, 55 alweer, al gelooft niemand dat die mij ziet. Dezelfde maan als bij mijn geboorte, ik ben een ram, ascendant weegschaal. Positief gezien word ik opnieuw geboren, want je kunt ziekte ook zien als een kans op loslaten en vernieuwen.

Hoe kwam die zo weer jouw leven binnen wandelen?

Die oude nieuw liefde van jou maakt mij nieuwsgierig, daar wil ik wel meer van weten. Hoe kwam die zo weer jouw leven binnen wandelen?  Die van mij?  Is een wisselvallig typje en je snapt daar heeft Anne geen zin in. Als je niet weet wat je wil, dan maar niet 😁

Dag lieve Nicole, een fijne dag en de lieve groetjes voor je kinderen en je oude nieuwe liefje,

Liefs 🙏🌹 Anne