Ik wordt er altijd zo lekker leergierig van

lieve Ineke

Jeetje morgen alweer tien januari en de beide boys mogen weer naar school. We zijn drie weken samen geweest en dat alleen maar thuis om ons zoveel mogelijk aan de regelgeving te houden. Ook natuurlijk omdat je gewoon het coronavirus het liefste buiten de deur wilt houden.

De eerste week hebben we ons vermaakt met spelletjes en de speelgoedjes die we hebben gekregen van Sinterklaas.
De kerstboom optuigen was het allerspannendst voor onze middelste: wat wou hij graag de boom neer zetten en er de kerstballen in hangen.

Er zijn zowaar geen kerstballen gesneuveld (dit jaar)Ik heb wel al onze antieke ballen boven in de boom gehangen.
De kinderen hebben zelf ook allemaal hun eigen kerstbal en die mogen ze er zelf in hangen. De oudste mag altijd met papa de piek in de kerstboom doen. Het lijkt ons dan zo mooi dat hij dan bijvoorbeeld over zeven jaar zich een echte traditie kan herinneren.

Je kan mij weer een rare vogel vinden, maar ik vind dat click en collect heerlijk

Voor de rest was het natuurlijk allemaal heel veel regen en knudde weer, dus nieuw klei en nieuwe verfkleuren in huis gehaald via click en collect en hoppa! We konden aan de slag.
Je kan mij weer een rare vogel vinden, maar ik vind dat click en collect heerlijk, helemaal van de Action.
Ben nooit van de drukte in de winkels geweest, erg hè! Als kapster ben ik al jaren vrij op maandag en alle andere werken dan alweer, dat was dan mijn dag om te shoppen: kleding en al het andere.

De lockdown en zelfs toen die tijd met de avondklok, deed me niet zo heel veel. Ik was het liefste thuis met onze baby.
Alleen dan die ene dag dat ik mijn vader naar huis moest sturen met code rood van de ijzel en de avondklok.
Ik vraag me af hoe onze kinderen zich deze tijd zullen herinneren, met school en sport en alles eigenlijk.
Tijdens de periode met de avondklok was ik net bevallen van ons derde kindje en ik was heel graag gewoon lekker thuis en bij haar.

Het grootste deel van deze kerstvakantie was mijn man ook vrij en hebben we elkaar om de dag lekker laten uitslapen.
We dachten: een vakantie is om uit te rusten en we maken het beste er van. Dagjes weg plannen we nu toch niet en we gaan ook niet naar een bos of iets want het is vaak en veel slecht weer. En dan komt daarbij de kleinste meis die het anders te koud zou hebben als we al weg zouden gaan.
Onze jongste slaapt ook wat onrustig soms, dus de middagkoese (red. slaap) heeft ze ook nog wel nodig en dan ben je ook het liefste lekker thuis.
Buiten dat allemaal om vond ik de drie weken voorbijvliegen en vind ik het eigenlijk een beetje jammer dat school weer begint. Onze oudste had wat werkjes mee naar huis van juf en die heeft hij mooi kunnen doen tussendoor.
Ook was er af en toe een leuke film om te kijken en konden ze spelletjes doen op de Nintendo Switch of op de computer. Dus ja, schermtijd genoeg voor onze spetters.

Ik mag plaatsje vier innemen op de lijst als lijstduwer en die plek had ik vier jaar terug ook, evenals bij de provinciale verkiezingen

Voor mij betekent het als de kindjes op bed gaan dat ik óf de deur uit ga om te vergaderen met het campagneteam óf me ga inlezen in het verkiezingscampagneverslag. Het is even wat drukker dan anders, maar ik ben weer zo dankbaar dat mijn man mij ondersteunt en ziet dat ik mooi werk vind.
Ik zet me er erg graag voor in om onze gemeente leefbaarheid en veiligheid te blijven geven. Buiten dat je veel leert heb ik nu ook een netwerk, met in mijn geval, veel interessante mensen om me heen. Ik wordt er altijd zo lekker leergierig van en dat vind ik leuk aan mezelf. We gaan goed en we zijn helemaal enthousiast om er een zo goed mogelijk resultaat uit te halen.
Soms is het alleen een beetje ontmoedigend als je leest dat er de verwachting is dat er dit jaar minder mensen gaan stemmen dan anders. Maar goed een goeie winkundige verdeelsleutel eroverheen en de zetels in de raad worden wel verdeeld.
Ik mag plaatsje vier innemen op de lijst als lijstduwer en die plek had ik vier jaar terug ook, evenals bij de provinciale verkiezingen. Dat was ook echt een interessante tijd en een goede leerschool om aan mee te mogen doen.
Voor nu is het even pas op de plaats maken, zodat ik mezelf niet voorbij ren, want ons gezin blijft op de eerste plek staan. Ben soms heel even het spoor bijster: waar begint mama, waar staat de kapster en ook waar staat de vrouw van mijn man is in dit verhaal?
Dus dan zeg ik ook even: 'Nee, ik ben er niet', en blijf ik thuis om er te zijn voor mezelf en onze kids en de allerliefste: mijn man.

Wat heb jij een heftige tijd achter de rug

Wat heb jij een heftige tijd achter de rug met alles wat er met de mensen om je heen gebeurt. Ik hoop dat je vriendin wel haar moed weer in de schoenen krijgt en op de been komt. Ze kan nu niet alleen maar blijven zitten in een stoel.
Ze verdient het om nog echt een mooie wandeling te kunnen maken met jou of haar zoon, en ik hoop echt dat het allemaal een stuk beter met haar gaat inmiddels.

Mijn vader mis ik steeds meer en dat is een gekke gedachte soms aangezien ik hem maar dertien jaar bij me heb gehad. En wat jij ook zegt: 'Nesjomme'; met mijn ziel hou ik me vast aan hem en aan de tijd die we samen hebben mogen doorbrengen. Het geluk dat hij ons heeft gegeven met al zijn steun aan ons, met hulp bij onze trouwerij bijvoorbeeld en later met zijn kleinkinderen voor school, financieel en alles daarbovenop.
Drie Januari heb ik weer een gesprek gehad en ik kom er bij hem steeds op terug: het is veel, heel veel. Maar ook dat zie ik allemaal duidelijker door wat ik nog van mijn vader heb mogen leren.

Voor jouw dochter, mijn naamgenoot, geld hetzelfde, al is het nu, al is het over vierentwintig jaar.
Haar kinderen gaan het zien, ze gaan zien wat ze hebben moeten missen, omdat zij zo is.
Omdat haar egoïstische en narcistische persoonlijkheid ervoor zorgt dat hun oma niet meer bij hen komt.
waardoor je nooit meer als familie zonder ongemakkelijke stiltes op de bank kunt hangen.
Het krijgt allemaal een plek en een spiegel is zich aan het vormen.

Lieve Ineke dank je wel nog voor het mij er attent op maken hoe we van start gaan met onze brieven.
In jouw woorden hebben we elkaar ontmoet in schrift en ik voel mij er erg goed bij om boven aan de brief met Lieve Ineke te beginnen.

Hopelijk heb je prachtige eerste dagen beleefd in het jaar 2022

Tot snel,
met vriendelijke groet,

Ingrid de Vries Weij

De verkiezingen zijn geweest

Hi Nienke,

Hoe gaat het? Dank voor je mooie brief. Je had er zo mooi werk van gemaakt! Dank je voor de mooie open brief, waarin ik je steeds beter leer kennen. Echt leuk om te lezen. Inderdaad we geven steeds meer en meer een kijkje in ons leven. Echt heel leuk en bijzonder ook!

Deze papieren variant vind ik persoonlijk veel leuker dan een email lezen op de computer of op mijn telefoon. Een prachtige envelop openen en er zes blaadjes uit halen met heel mooi geschreven zinnen (wát een netjes handschrift!), voelt veel leuker en 'echter'.

Het duurde even voordat ik weer ging zitten om je terug te schrijven. Mijn hoofd stond er simpelweg even niet naar. Die weken vliegen voorbij.

Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD .....

De verkiezingen zijn ook alweer geweest.....pfff ik ben geschrokken eerlijk gezegd. Maar het kwam ook niet echt als een verrassing helaas. Ik was de dag erna wel verdrietig en boos ook. Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD na die toeslagenaffaire en tien jaar bezuinigingen in de zorg, huisvesting, cultuur, etcetera. Ik ben benieuwd wat het met jou heeft gedaan.

Ik schreef inderdaad over sneeuw en ijs. Dat is nu alweer een tijdje terug. Ik zag voor mijn neus op de gracht geen mensen schaatsen, helaas. Het ijs was nog te dun op de gracht hier en het was bobbelig.

Leuk te lezen dat jouw vriend hier heeft gewoond! Er was bijna een mogelijkheid om te schaatsen op de stadsgrachten, maar er had een man in een bootje de borden genegeerd. Hij is gaan varen op een afgesloten gracht. IJs kapot. Helaas.

Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

Her en der zijn wel mensen gaan schaatsen, maar dat werd afgeraden. Ik heb zelf hier in het Erasmuspark om de hoek heel even op mijn schaatsen gestaan. Het was heerlijk dat weekend. Die sneeuw, die kou met dat zonnetje erbij. Ik houd erg van de winter. Maar de lente is in de lucht en dat is ook wel erg fijn hoor! Ik ben blij dat we hier in Nederland echt de seizoenen kunnen meemaken. Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

.....................................

(Noot redactie: dit is de laatste brief van Berenice. Ze heeft hem wel opgestuurd naar ons, maar niet meer naar Nienke).

Een korte brief

Lieve Ineke,

Wat goed dat je me een mailtje stuurt ter herinnering. Het was een drukke tijd, zo met kindjes thuis die niet naar school konden en werk dat zich opstapelde. Excuses dat mijn brief zo lang op zich liet wachten.

Wat schrijf je ontzettend veel leuke dingen, wetenswaardigheden en geschiedenissen. Teveel om allemaal op in de haken, maar erg mooi. Vooral op vliegreis met je kleinzoon lijkt me een avontuur. Het Wilhelmina Gasthuis waar je bevallen bent ken ik zeker, nog steeds een prachtig terrein. Er zit toevallig een echocentrum, dus ik heb er mijn kinderen voor het eerst gezien op een schermpje.

Vorige week mocht ik spelen in een opera. Nee, niet zingen. Dat liet ik over aan operazangers, vier mannen en de sopraan Eva-Maria Westbroek. We deden een stuk van Brecht en Weill, Die Sieben Todsünden. De rol van Anna 1 werd gezongen door Eva-Maria, en ik speelde de rol van Anna 2, het zijn zussen in het verhaal.

Dat er toch zoveel mensen ervoor gekozen hebben om ongelijkheid niet aan te pakken, en om ‘de ander’ verder weg te duwen, dat vind ik erg pijnlijk

Het was heerlijk om weer op de planken te staan, van de Stopera nog wel. Er was een heel orkest, het Rotterdams Philharmonisch orkest. Maar geen publiek. Het werd gefilmd en via de computer uitgezonden. Ik zal het laten weten als dit wellicht een keer op televisie komt. We kregen hele mooie reacties.

De dag na de verkiezingen traden we op en ik merkte dat ik wel een kater had van de uitslag. Dat er toch zoveel mensen ervoor gekozen hebben om ongelijkheid niet aan te pakken, en om ‘de ander’ verder weg te duwen, dat vind ik erg pijnlijk.

Verder kan ik niet wachten tot de lente hier in de tuin losbarst. Ik heb sinds kort een tuinkas in de tuin. En daarvoor had ik alvast wat tomatenplanten voorgezaaid, binnen in een bakje. Maar dat bleken er veel te veel! Ik heb nu een tafel vol met wel 40 kleine tomatenplantjes, die ik braaf elke dag omdraai zodat ze niet scheef naar het zonlicht gaan groeien. Enfin, misschien laat ik mijn dochter de plantjes met Koningsdag verkopen, dat lijkt me wel een schattig idee.

Wat leuk dat je het boek De Mannen van Maria wil gaan lezen. Ik heb de monoloog doorgelezen met de schrijver van het boek en zij was ontroerd. Het blijft zo’n mooi verhaal.

Normaal gesproken ging ik om de week naar Artis, en de gedachte dat die arme dieren nu niemand meer zien vind ik best zielig

Door corona is er een stuk minder te beleven in de stad, zoals overal uiteraard. Normaal gesproken ging ik om de week naar Artis, en de gedachte dat die arme dieren nu niemand meer zien vind ik best zielig. Ook de bibliotheek mis ik. Maar goed, als het weer beter is dan biedt de natuur weer afleiding.

Hier in De Baarsjes is het wel leuk hoor. Ze gaan komende tijd alle bruggen vanaf de Raadhuisstraat tot en met de Orteliusstraat vernieuwen. Die prachtige bruggen liggen er al 100 jaar en ze waren een eeuw geleden natuurlijk niet gebouwd op alle zware trucks en vrachtwagens die er nu overheen rijden. Ze worden opnieuw gebouwd, de funderingen, maar worden helemaal hersteld. De oude hekjes en ook het oude natuursteen gaat er uiteindelijk weer op. Mooie gedachte vind ik dat. Dit soort voorliefdes komen vrees ik wel door een jeugd met twee architecten. Mijn ouders wezen altijd maar omhoog, naar gebouwen, torentjes, erkertjes. En nu merk ik dat ik ook altijd zo door de stad fiets.

Het klinkt uit je brief alsof je je heel erg goed weet te vermaken en bezig te houden. Heel erg mooi is dat. Pasen komt eraan, wellicht dat je dan nog iets met eieren gaat doen, met de familie? Eind april gaan wij even naar de Veluwe. Ik kijk ernaar uit om even door de bossen te wandelen daar.

Voor nu ga ik verder met schrijven. Ik werk aan scripts van een serie, die volgend jaar, als alles goed loopt, uit zal komen.

Hierbij dus even een korte brief, maar telkens dacht ik, nee ik moet er even meer tijd voor hebben en een langere brief terugsturen. Blijkbaar was dat een grote rem op het schrijven zelf.

Lieve groet en tot de volgende post!

Anna

Het Compassiemeisje

Beste Will,

Dankjewel voor je bericht. Bijzonder om een inkijkje te mogen hebben in jouw leven. Wat dat betreft is het wel een uniek project, dat wij als vreemden aan elkaar gekoppeld zijn.

Het klinkt heerlijk dat jij in een omgeving zit waar papegaaien en parelhoenders zich prettig voelen, terwijl wij sneeuw en ijs moeten trotseren. Het wordt deze week maarliefst -14 graden in Nederland! Het leven buiten ziet eruit als een ouderwetse film. Het is een prachtig gezicht waar ik een diep melancholisch geluk bij voel. Wat dat betreft is het jammer dat jij en jouw camera niet hier zijn om winterse plaatjes te schieten.

Uit jouw woorden begrijp ik dat de mooie zwarte hond niet naar Nederland mee zal komen. Kan me voorstellen dat het moeilijk zal zijn om hem achter te laten…

Gelukkig klinkt zijn stem weer krachtig en moppert hij over het slechte voetbal van PSV en over het langzaam herstel.
Dat is een goed teken 😉

Nog gecondoleerd met je oma. Ze heeft een lang leven gekend en mooi om te horen dat ze gemist zal worden door de mensen in haar omgeving. Dankzij haar geloof zal ze ook geliefd worden in het hiernamaals en weer verenigd zijn met haar man. Desalniettemin is het verdrietig dat je haar niet meer kan opzoeken. Bij alle mensen die het aardse bestaan verlaten, realiseer ik me weer dat het leven zo tijdelijk is. In de afgelopen week heb ik opvallend veel overlijdensberichten ontvangen. Van kennissen tot familie. Met familie bedoel ik een tante, want met mijn ouders gaat het gelukkig goed. Mijn vader is iedere dag krachtiger aan het worden. Hij is bijna 10 kg afgevallen en hij is nog steeds niet de oude. Gelukkig klinkt zijn stem weer krachtig en moppert hij over het slechte voetbal van PSV en over het langzaam herstel.
Dat is een goed teken 😉

Hoe is het leven daar zo na de rumoerige verkiezingen?
Ik heb jouw brief voorgelezen aan mijn vriend. Hij is altijd wat beter op de hoogte van het wereldnieuws. Hij liet de jonge politicus zien die een lied zong over Corona. Bobi Wine? Deze videoclip was mij in 2020 onder ogen gekomen, dus zijn manier van communiceren reikt ver 🙂 Hij zong in de videoclip ook over de symptomen waaronder ‘jeukende ogen’. In Nederland wordt gek genoeg niet over dit symptoom gesproken. Zelf vond ik in zijn lied veel herkenning want mijn ogen jeuken nog steeds nadat het virus me te pakken heeft gekregen. Van Jasper begreep ik dat deze man met zijn originele vorm van muziek een groot publiek weet te bereiken, maar dat hij wordt geboycot doordat zijn social media kanalen onderuit zijn gehaald. Wat een rotverhaal… Misschien is dit machtsvertoon ‘zo oud als Methusalem’ (een Nederlandse uitspraak dat betekent dat het in de geschiedenis eigenlijk nooit anders was) maar tegenwoordig lijkt het erop dat alle corruptie, leugens en bedrog aan het daglicht komen.

Gezegend zijn de onwetenden, maar het tapijt lijkt niet groot genoeg meer om alle duistere praktijken onder te vegen.

Gezegend zijn de onwetenden, maar het tapijt lijkt niet groot genoeg meer om alle duistere praktijken onder te vegen.
Ook hier in Nederland zijn er zoveel onwaarheden gaande dat het soms moeilijk is om in vrede te blijven als je het nieuws volgt. Om mijn innerlijke rust te bewaken, besloot ik al jaren geleden het nieuws niet meer te volgen. In het begin voelde ik nog wel eens wat sociale schaamte omdat ik over sommige onderwerpen niet mee kon praten, maar ook dat heb los kunnen laten.
Toch ben ik weer met het nieuws begaan geraakt in maart, toen mijn alarmbellen begonnen te rinkelen over het beleid met betrekking tot de coronamaatregelen en de verschillende tegenstrijdige berichten.
Zoveel verdeelde meningen…
Tegenwoordig vermijd ik het onderwerp liever .

Het sluit misschien mooi aan op jouw vraag: wat mis je in deze periode?

........misschien mis ik wel het blinde vertrouwen dat veel mensen hebben.....

Ik mis ‘transparantie en eerlijkheid’ in de extreme beleidsvoering rondvan de zogenaamde pandemie.
Maar misschien mis ik wel het blinde vertrouwen dat veel mensen hebben: ‘de hele wereld doet het, dus het zal wel waar zijn’
Of wellicht mis ik de sluier van onwetendheid, die ik met veel plezier heb gedragen maar die ik niet meer pas.

Mijn brief heeft op zich laten wachten omdat ik aanvankelijk ben begonnen om mijn mening te beschrijven over deze hele Covid-19 periode. Dat heeft me veel tijd gekost en ik heb mezelf in de knoop geschreven door een opsomming van feiten te geven die mijn wantrouwen in het huidige beleid onderschrijven. Terug tot 2009 waarin de World Health Organisation de definitie van pandemie op papier veranderde, tot aan vaccinaties die nu gaande zijn waar ik een felle tegenstander van ben.
Ik kreeg er echt slechte zin van en ben weer tot de conclusie gekomen dat ik het onderwerp liever vermijd ondanks of misschien wel vanwege mijn uitgesproken mening. Als ik voel dat ik mijn mening of overtuiging met een knoop in mijn buik breng, denk ik vaak aan de uitspraak van een oud collega die de wijsheid van relativeren verstaat:
“Een mening is net zoiets als een anus, iedereen heeft er een”. 🙂

Mijn frustratie en verontwaardiging probeer ik steeds weer te transformeren door bewust te gaan denken, voelen en praten door te praten over liefde en verbinding. Hier heb ik zelfs een vorm aan gegeven en die wil ik graag met je delen.

In April 2020, tijdens Pasen heb ik een klein beeld geboetseerd: het Compassie meisje https://www.mooniqpriem.com/compassie-meisje.html.

Mijn wens is dat zij een besmettelijk virus van Compassie zal verspreiden.

Mijn wens is dat zij een besmettelijk virus van Compassie zal verspreiden. Ik wil mensen uitnodigen iets te delen waarin Compassie centraal staat. Het kan jouw eigen definitie zijn: wat betekent Compassie. Of misschien een oproep naar iemand of iets. Het kan een verhaal zijn uit eigen ervaring, of een verhaal dat je ooit hebt gehoord. Misschien heb je compassie gevonden in een afbeelding die je kunt delen, een gedicht, of een fragment uit een film of toneelstuk. Iedere vorm is welkom, groot of klein, want compassie zit denk ik in iedere vorm, en is soms groot of prachtig klein.
Ik wil graag iedere maand een reproductie van Compassie meisje verloten aan één van de inzendingen.

Misschien heb jij een foto met een verhaal die dit onderwerp ondersteunt?
Of een gedicht of een eigen verhaal uit Oeganda… dat zou ik graag lezen.

Het voelt voor mij als een beladen brief waarin ik lang heb gezocht naar wat ik wel en niet met je wil communiceren. Volgens mij heb ik zelfs meer geschrapt dan geschreven 🙂 En eigenlijk had ik je meer willen vragen…

In ieder geval hoop ik van harte dat je het goed maakt!
en ik ben benieuwd of je inmiddels weer bent gaan reizen.

Mag ik trouwens een verzoekje doen?
Zou je een foto willen delen die je zelf hebt gemaakt, bij iedere brief die je stuur?
Dat zou ik heel leuk vinden. Ben benieuwd naar jouw beeldtaal.

Hartelijke groet,

Mooniq

'Samen' schijnt de toekomst te zijn

Hallo Dorine,

Bij deze mijn derde brief. Je schreef in jouw brief over wandelen in de natuur. Dat je dat graag doet. Wat is dat een zaligheid. Buiten zijn en bewegen is zo goed voor een mens.

Tijdens de lockdown zijn we hier ons steeds meer bewust van geworden. Dat we zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Dat lees ik ook terug in jouw brieven. Ik probeer zoveel mogelijk groen te denken., maar dat valt niet altijd mee. Net zoals jij schrijft, pak ik ook makkelijk de auto en zou ik ook graag het vliegtuig willen laten staan. Ik ben hier niet altijd consequent in, realiseer ik me.

Ik mag ook graag letten op datgene wat ik eet. Kan mijzelf een flexitariër noemen. Ik ben bewust met eten bezig. Vanwege de gezondheidsvoordelen, milieuwinst en diervriendelijkheid. Ik vind het alleen zo jammer dat dit vaak een duurdere leefwijze is. Zo jammer, als dit meer gereguleerd zou worden, zouden veel meer mensen denk ik de overstap maken. Toevallig ligt er een brochure naast mij over de aanschaf van zonnepanelen via de gemeente. Ik denk dat ik straks toch een afspraak ga maken voor een offerte.

Toevallig ligt er een brochure naast mij (..) over zonnepanelen

Ikzelf mag graag buiten zijn. Gisteren en vandaag lukt mij dat prima. Voor de lockdown probeerde ik tweemaal in de week te sporten. Ik deed aan zumba (dansen op voornamelijk Zuid- Amerikaanse mzuiek) en yoga. Gisteren had ik sinds lange tijd weer eens een yogales. Buiten weliswaar, maar in het zonnetje. Wat was dat heerlijk. Op het Enkhuizerzand, dus ruimte genoeg. We leken wel een stel kleine kinderen: zo blij allemaal dat we weer even mochten. Lessen in de studio kan nog niet. Dus deze heb ik even meegepikt. Ik moet zeggen dat de spierpijn me meevalt. Ik had verwacht er wel meer last van te hebben.

Ik zal ook wat antwoorden geven op de vragen uit de vorige brief. Ik wilde inderdaad altijd al de verpleging is. Als jong kind al. En ik moet zeggen dat het de juiste keuze is geweest. Ik doe mijn werk al 27 jaar. Volgend jaar 25 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben, is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen. Al die mensen, en naar ik begrepen heb vooral jonge mensen, die sombere gedachten en gevoelens hebben. Of zelfs depressief zijn. Best een schrikbeeld vind ik. Gelukkig bespeur ik dat niet bij mijn eigen kinderen. Zijn ook eigenlijk altijd bezig. Studie, stage/werken enz.

Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen

Het bezoek aan mijn opa was leuk. Beiden hebben we daar erg van genoten. Ik had wat lekkers mee voor bij de koffie. Daar heeft hij van gesmikkeld. Hij had al meerdere keren aangegeven zijn kleinkinderen achterkleinkinderen te missen. Ik had hem zelf ook al een jaar niet meer gezien. Wel gesproken over de telefoon, maar dat is toch anders. Zijn muren hangen vol met allerlei foto's van ons. Dat zegt genoeg. Ik heb een mooie foto laten maken van ons samen, en deze in een kaart verwerkt. En zoals je al zal vermoeden: ook deze kaart hangt inmiddels aan de wand. Kleine moeite met een enorme uitwerking. Hebben we alle twee weer mooi meegepikt.

Er is ons gevraagd om ook te schrijven over 2027. Jij hebt daar in je brief over geschreven, lees ik. Of het tot een zelfrijdende auto komt, ik durf daar geen uitspraken over te doen. Twijfel erover. Ik denk toch dat wij wel veel verder zullen zijn in duurzaamheid. Dat kan bijna niet anders meer. We zullen er toch echt aan moeten geloven zo langzamerhand. Uitstellen kan niet meer.

Ik denk dat het onlinewerken wel voor een groot gedeelte zal blijven hangen. We hebben nu gezien dat dat ook heel goed kan. Ik kan mij nog herinneren dat het voor COVID bijna ondenkbaar was om thuis te werken. Dat zowel werkgevers als werknemers het bijna onmogelijk achtten. Weet jij dat ook nog? Dat iedereen beren op de weg zag, ja-maar excuses kon bedenken? Bijzonder dat dit toch zo snel voor 100% is omgedraaid. Wat kan een mens toch flexibel zijn.

Wat kan een mens toch flexibel zijn

Dat er iets van een COVID of een andere ziekte al bestond, dat denk ik wel. Mensen zijn nou eenmaal steeds flexibeler over de wereld aan het reizen (wat naar mijn idee ook niet zal veranderen), komen met elkaar in contact. In mijn werk zie ik al een toename van isolatieverpleging bij minder ernstige ziektes de afgelopen jaren. Dus ik denk zeker dat we rekening moeten houden met iets, of het nu COVID heet of niet.

Ik zou zeggen, vaccineren, vooral vaccineren. Naar mijn idee is dat de enige echte oplossing.

En privé? Jeetje, over zes jaar dan ben ik 55. Ik zal denk ik ook nog wel werken. En ik hoop dan toch echt een gezellig en lief maatje naast mij te hebben staan. Mijn laatste date is niet meer. Te veel verschillende ideeën over hoe een relatie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk, met toch wel pijn in het hart besloten niet meer verder te gaan. Ondanks dat het wederzijds was, blijft het pijnlijk. Dus maar weer van voren af aan beginnen dan.

Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn en doen wat ze graag willen

En in 2027 zijn mijn kinderen 27 en 25 jaar. Ik vermoed beide afgestudeerd, en werkend? Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn, en doen wat ze graag willen. Misschien voor hen ook een partner? Ik zeg steeds tegen hen dat zij vooral lekker hun eigen weg moeten gaan. Ik hoef echt nog geen oma te zijn over zes jaar. Ooit natuurlijk prima, heel graag zelfs, maar dan nog niet. Nu lijkt het alsof ik daar ook maar iets over te vertellen heb. Ahum, …

Ik denk niet meer in mijn huidige huis te wonen. Als mijn kinderen zijn uitgevlogen, zou ik graag willen verhuizen. Waarnaartoe weet ik nog niet. Gek genoeg heb ik ook al eens mijn gedachten laten gaan over het leven in een hofje. Jij schreef hier ook al over. In een hofje, met wat meer sociale contacten, maar toch zelfstandig. Schijnt de toekomst te zijn, heb ik al eens vernomen. Maar ik moet zeggen dat het bij mij alleen nog maar bij gedachtes gebleven is.

Groetjes,
Geertje

Het is nu of nooit

Ha Geertje,

Ik wilde eigenlijk net gaan lopen, begint het weer te regenen. Ik loop heel veel, sowieso met een vriendin drie à vier keer in de week, een vast rondje in de duinen. En op de andere dagen loop of fiets ik alleen of met iemand anders. Ik fiets meestal naar het strand bij Bloemendaal, ga daar dan even zitten en maak vaak dezelfde foto. Daarna fiets ik weer terug, dezelfde weg of een groter rondje. Mijn stappenteller gebruik ik eigenlijk niet meer, rondje duinen lopen is ongeveer 6500 stappen weet ik, en met de rest kom ik wel op 10.000.

Soms denk ik er wel eens over om naar een andere stad (terug) te verhuizen, maar als ik hier zo fiets en loop dan denk wel: 'Wat is het hier toch mooi en je zit zo in de natuur'. We gaan wel zien wat er op mijn pad komt! Ik heb in een aantal andere steden gewoond waaronder Amsterdam voordat we hier kwamen.

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon...

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon, hij houdt er ook van, we hebben gelopen in bijvoorbeeld Noorwegen, Engeland, Schotland en op Madeira. Een week, tien dagen is wel de max met je moeder natuurlijk, maar ik vind het geweldig dat hij dat met mij wil doen. En het is geen opoffering, hij vindt het gewoon leuk! De oudste was ook mee naar Schotland, dat was helemaal fantastisch, ook qua landschap.

Tja, die toekomst. Hoe is het over zeven jaar. Het eerste wat in me opkwam, was dat het goed moet gaan met de kinderen. En in het verlengde daarvan zou ik het wel heel erg leuk vinden om oma te worden. Dat zal nog wel even duren en dat is ook goed, maar ik hoop dat ze niet te lang gaan wachten. Het lijkt me echt geweldig.

Voor mij persoonlijk hoop ik dat ik zo gezond mogelijk zal zijn, en uiteraard die lieve en leuke partner ben tegen gekomen. Ik wil wel heel graag kunnen lachen met iemand. Dat was toch echt weg in mijn relatie. Jammer trouwens dat jouw date niet loopt zoals je graag had gewild, is het niet leuk meer en/of komen jullie ideeën niet overeen?

Ik wil heel graag kunnen lachen met iemand

Het is trouwens wel heel fijn voor je dat je werk ook je hobby is. Nu kan ik me niet echt voorstellen dat je in de zorg zou werken en eigenlijk het geen leuk werk vindt, want dat kan volgens mij niet. Ik neem aan dat je ook op andere afdelingen dan neurologie hebt gewerkt? Waar werk je het liefst? En wilde je als kind al de verpleging in?

Hoe ziet jouw leven er straks uit, of hoe ziet de wereld er straks uit?

Het zijn vragen die nu eigenlijk ook wel spelen met de verkiezingen. Voor mij in ieder geval wel, een keuze nu gaat over de toekomst. Ik maak me erg veel zorgen over de manier waarop wij met de wereld omgaan, met elkaar, het milieu, de dieren, het gaat helemaal fout als er nu niet ingegrepen wordt. Ik stem op een partij die daar echt grote stappen in wil maken, want wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen? Ik twijfel nog wel trouwens...

de verkiezingen: (..) wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen?

Echt heel consequent zijn kan ik ook niet, ik zou er niet aan moeten denken dat ik geen auto zou hebben of nooit meer zou kunnen vliegen (in een vliegtuig dan wel haha).

Ik rij heel weinig, maar daar hoef ik niks voor te laten. Geen werk dat per openbaar vervoer onmogelijk te bereiken is of iets dergelijks. Het doet dus geen pijn om de auto te laten staan. Hier is vrijwel alles per fiets te bereiken en als ik naar vrienden of familie ga buiten de Randstad dan ga ik graag met de trein, dat wil zeggen, nu even niet en dan is de auto wel heel fijn. Geeft je absoluut een zekere mate van vrijheid. De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto. Ik denk dat dat nog wel even duurt, maar die is er misschien wel in 2027! Dat zou toch wel geweldig zijn. Tony Seba, een Amerikaan, denkt dat er in 2030 geen privé-bezit van auto's meer is. Alle zelfrijdende auto's staan op bijvoorbeeld parkings langs de rand van de stad, en je kunt thuis een auto bestellen en die staat dan in minder dan 10 minuten voor je deur. Er zijn dan ook veel minder auto's nodig. Ik vind het een leuk idee. Heb me er niet zodanig in verdiept dat ik er veel van weet, maar zolang er dat soort mensen zijn....

De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto

Want er zijn gelukkig zoveel goeie ideeën voor een betere wereld, maar zolang geld en 'ikke ikke' het belangrijkst blijven zal het moeilijk zijn om te veranderen. Gelukkig zijn er veel idealisten die toch doorgaan, en dat moet ook, anders gebeurt er niks.

Intussen zijn we weer wat dagen verder en zijn de verkiezingen achter de rug. Ik stem eigenlijk altijd Groen Links, maar heb nu op Sigrid Kaag gestemd. Ik las hoeveel rotzooi de vrouwelijke bewindslieden over zich heen krijgen via onder andere Twitter, en zij krijgt nog vier keer zo veel. 'Je hebt gewoon een beurt nodig', 'Palestijnenhoer' en ga zo maar door, tot doodsbedreigingen toe. Ik vind haar ook gewoon goed en in het programma van D66 staan geen dingen waar ik het echt niet mee eens ben, dus heb ik nu op haar gestemd. En ik was niet de enige ;-).

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken, want als we nu niks ondernemen komt er niks van terecht. Met alleen ons kleine landje iets doen is natuurlijk niet voldoende, maar je moet wel ergens beginnen.

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken

Ik begrijp niet dat er mensen zijn die de klimaatcrisis ontkennen.

Het lijkt me heel erg leuk om over een tijd in een soort woongemeenschap te wonen. En dan bedoel ik een eigen huis of appartement, rond een hofje of iets dergelijks, met wel veel privacy maar waarbij je toch contact kunt zoeken met elkaar als je daar zin in hebt. Elkaar ook kunt helpen met dingen. Er wordt al best veel op deze manier gebouwd, alleen heel weinig in de Randstad vanwege de ruimte. Er zitten natuurlijk ook wel veel haken en ogen aan, maar dat is met zoveel dingen zo. Vroeger, toen ik een jaar of zestien was, wilde ik later in een commune gaan wonen. Love and peace en geen eigen bezit. Dat soort idealisme is niet helemaal gebleven, haha, maar zo'n woonvorm als boven spreekt me erg aan.

Over zeven jaar zullen we geen Covid hebben, maar misschien een andere ziekte. Hoe zal het zijn met verdeling van water en eten? Grondstoffen? Overbevolking? Wij en onze kinderen moeten veel doen de komende tijd. Er zal veel moeten gebeuren op wereldniveau, en met leiders die alleen maar op uitbreiding van macht uit zijn zal het lastig worden. Maar wat heb je aan macht en geld, als de wereld kapot gaat?

Laten we positief blijven, in ons eigen wereldje verstandig doen voor zover mogelijk en van elkaar genieten. En lachen natuurlijk!

En voor nu wachten we op onze vaccinatie. Wat een gedoe met AstraZeneca. Wel goed dat ze heel zorgvuldig zijn, en ik wil natuurlijk ook graag een verantwoord vaccin. Het zal wel nog even duren denk ik, mijn neef in Brabant heeft hem net gisteren gehad. Dus voordat ze in Noord-Holland zijn zijn we waarschijnlijk weer wat weken verder. We zien het wel!

Hartelijke groet,

Dorine