Gelukkig, we verschillen ook!

Ha die Anne,

Eerlijk gezegd denk ik dat er niet zoiets bestaat als 'de werkgevers', of 'de politiek'. Het doet me denken aan vroeger, toen ik op een activiteitencentrum werkte voor mensen met een auditieve- en verstandelijke beperking. De mensen die op de woongroepen werkten zeiden dan tegen me, “wat doe jij op het activiteitencentrum, je bent veel meer iemand voor wonen”. Later werkte ik ook op woongroepen. Toen ik ondernemer was, vonden mensen mij geen type voor werken in loondienst, enz, enz. Ik ben werkgever geweest en werknemer. Werkte op activiteitencentra en woongroepen. Zat in leidinggevende posities en werkte op de vloer. Was /ben ondernemer en werkte/werk in loondienst. Wat ik eigenlijk bedoel is: overal werken mensen en overal zijn oprechte mensen te vinden met de beste intenties, ook onder werkgevers en ook in de politiek. Misschien is dat een naïeve veronderstelling, maar eentje die ik kies te geloven. Ik richt me op die mensen en die intenties. Ik denk wel dat de systemen hoognodig aan verandering toe zijn en dat het binnen die systemen zelf misschien niet mogelijk is om die transformatie te bewerkstelligen. Dus in die zin ligt mijn hoop niet in de eerste plaats bij de huidige politiek, maar stemmen ga ik zeker. Omdat ik vind dat ik, zolang ik gebruik maak van voorzieningen van deze samenleving en een mening heb over wat er gebeurt, ik ook moet deelnemen. Ik voel dat als een verantwoordelijkheid ofzo, al kan het zeker ook een keuze vanuit verantwoordelijkheidsgevoel zijn om niet te stemmen, dat besef ik maar al te goed. Gelukkig, we verschillen ook!

Over zeven jaar..., dan ben ik bij leven en welzijn 55, mijn dochters bijna 13 en 21!

Ik merk dat ik heel thuis ben bij mezelf..

Ik heb geen plan en zeker niet iets vastomlijnds in gedachten. Eigenlijk ben ik heel tevreden met mijn leven zoals het nu is. Work in progress is het altijd, ook over zeven jaar. Ik hoop me over zeven jaar nog net zo omringd te voelen door dierbare vrienden en familieleden als nu. Ik voel me rijk en krachtig en verbonden, zonder dat ik de hele tijd loop te juichen hoor. Ik merk dat ik heel thuis ben bij mezelf. Zou mooi zijn als dat over zeven jaar nog altijd zo is, maar ach.., vasthouden of pogingen daartoe werken averechts. Er kan zo veel gebeuren in zeven jaar, ik kijk er met nieuwsgierigheid naar uit. Mijn verlangen is om weer steeds meer in direct contact te zijn met mensen met 'onbegrepen gedrag', daar wordt ik het gelukkigst van. Rechttoe rechtaan werk, plezier, eenvoud, aandacht. Mijn verlangen is om daarin te exploreren, out of the box, te vernieuwen in alle eenvoud en daar dan van te kunnen leven, vrij en zorgeloos. Ik zou mijn huis willen verduurzamen. Minder afval willen produceren. Mild en lief zijn voor mezelf. Bijdragen aan een nieuwe wereld. Genieten. Ontspannen. Stap voor stap. Net als nu.

Liefs,

Nicole.