Zaterdag 2 april 12:46 - de trein richting Maastricht, net voorbij Utrecht

Lieve Roza, 

Het was heel leuk om naar Hengelo te gaan en mensen te ontmoeten die mee hebben gewerkt aan het project! Ineke was heel erg aardig, ze heeft me meegenomen naar een truckersrestaurant waar we veganistisch geluncht hebben. Ze heeft ook een kat, die ze behandelt als een klein kindje. Beppie (kat) heeft zelfs haar eigen kamer, heel lief. Ineke was echt verbonden met de kat, dat ontroerde me. 

Nu zit ik weer in de trein, weer zonder mondkapje. Deze keer ga ik naar Maastricht, de eerstejaars hebben een introductieweekend georganiseerd! Vanavond is er een feest met de hele toneelacademie. Ik heb er heel veel zin in. Ook ben ik best wel zenuwachtig eigenlijk, de toekomst van volgend jaar komt steeds dichterbij. Spannend. 

Het is wel gek want maar de helft van mijn nieuwe klas zal er zijn; één iemand is afgehaakt en gaat volgend jaar in Arnhem studeren, een ander moest werken, weer iemand anders woont in Wenen en had al kaartjes voor een concert, en een ander was ziek. Gezellige boel… Ik ben heel blij dat ik wel kan gaan. 

Het voelt als een logische en rationele keuze

Mijn familie is niet vegan, maar ze eten bijna altijd vegetarisch en vaak ook vegan. Ik ben vegan geworden doordat een vriend van mij er veel mee bezig was. Toen heb ik me er zelf ook in verdiept en sinds vorige zomer eet ik veganistisch. Het voelt als een logische en rationele keuze. Mijn twee voornaamste redenen zijn het klimaat en dierenwelzijn. 

Ik ben veel bezig met nadenken over de toekomst. Zowel over mijn eigen toekomst als over die van de wereld, Europa, of Nederland. Laat ik beginnen bij mezelf. De meeste mensen van mijn leeftijd worden wel gedwongen om over hun toekomst na te denken, ze moeten een studie kiezen en als ze dat niet doen moeten ze gaan bepalen wat ze dan willen gaan doen. Zelf heb ik mijn studiekeuze niet als heel lastig ervaren. Als ik ergens ben geweest, een proefles of rondleiding heb gekregen weet ik vrij snel of iets bij me past. Ik heb ook nog het geluk gehad dat mijn middelbare school me verschillende vakgebieden heeft laten zien. Zo kon ik theaterles en abstracte wiskunde tegelijk volgen, in allebei was ik goed en allebei vond en vind ik interessant. Onder theatermensen is er een grap ‘dat je altijd nog wiskunde kunt gaan studeren’ als je audities mislukken, maar voor mij was dat een serieuze overweging, haha. 

Ik heb een tussenjaar genomen om me bezig te houden met theater, en daardoor wist ik al vrij snel dat theater me ligt en dat ik het wilde gaan studeren. 

..de belangrijkste keuzes in je leven (..) moet je snel en op basis van je gevoel maken

Mijn moeder zegt altijd; de belangrijkste keuzes in je leven (huis kopen, studie) moet je snel en op basis van je gevoel maken. Over onbelangrijke dingen als wat gaan we eten vanavond, mag je je hoofd breken. 

Dat vind ik altijd een prettige gedachte, en ik geloof dat het waar is. 

Ik vind het leuk om mezelf voor te stellen waar ik over een paar jaar mee bezig zal zijn. Wat voor vrienden ik om me heen zal hebben, waar ik mee bezig ben. Nu ben ik heel veel met klimaatverandering bezig, dus ik denk straks ook in mijn theaterwerk. Ik hoop op een eigen gezelschap, of gastprojecten bij coole groepen. Theater Artemis vind ik bijvoorbeeld echt heel vet, zij maken super leuke jeugdvoorstellingen die ook mega interessant zijn voor volwassenen! 

Ik vond je videofragment interessant en verontrustend… De grootste misvatting over klimaatverandering is denk ik dat de mensheid denkt dat dit op te lossen valt met technologie, en dat als we een magisch apparaat hebben dat alle CO2 opslaat, we gewoon door kunnen leven. Dat we vast kunnen houden aan wereldreizen, massa’s spullen kopen en elke dag vlees eten. Wie dat denkt is naïef en immoreel. Het dilemma is dan natuurlijk dat mensen niet van verandering houden, daarom bestaan er geloven die al meer dan 2000 jaar oud zijn. En dat mensen niet de urgentie van de verandering zien of willen zien natuurlijk. Dat laatste werd scherp en pijnlijk blootgelegd in de film 'Don’t look up' van Netflix. In die film komt er een komeet op aarde af, maar de mensen doen alsof die niet bestaat (don’t look up). Uiteindelijk komt de komeet neer op de aarde en is iedereen geschokt. De film is breder te trekken dan klimaatverandering hoor, kijk maar naar Oekraïne bijvoorbeeld…

Voor mij is het ook echt verandering, en niet vermindering

Zelf vind ik het makkelijk om me aan te passen, omdat een aanpassing voor mij meteen een helder doel en uitkomst heeft. Een soort rechtvaardigheidsgevoel waardoor ik dingen ‘verdraag’. Voor mij is het ook echt verandering, en niet vermindering. Ik ben anders gaan eten en meer dingen lekker gaan vinden door mijn dieet. Ik hecht meer waarde aan mijn kleren en spullen die ik heb. Om maar twee voorbeelden te noemen. 

Ik denk dat verandering begint bij bewustwording: als je van dingen weet of ze goed of slecht zijn, kan je daar in je hoofd alvast aan wennen, en kom je vanzelf op een dag tot de conclusie dat je met bepaalde dingen moet stoppen. 

Wacht. Dat klinkt te negatief. Dat je bepaalde dingen moet veranderen, anders gaan zien, anders gaan leven. 

Ik hoop dat het voor meer mensen zo werkt. 

... ik maak me veel zorgen over hoe traag de verandering gaat, hoe conservatief de wereld is

Dit klinkt nog best positief misschien, maar ik maak me veel zorgen over hoe traag de verandering gaat, hoe conservatief de wereld is. Dat frustreert me en dan word ik boos. Ik wil dan tegen iedereen schreeuwen dat ze een keer hun hoofd moeten gebruiken en naar de wereld moeten kijken. Maar zo werkt het niet. Ik denk dat je mensen beter zachtaardig kan benaderen, maar dan gaat het wel traag. Daarom hoop ik toch ook op een beetje radicaliteit van de medemens. Want vroeg of (te) laat zullen ze zich aan moeten passen. 

Ik ben nu bijna in Maastricht dus ik sluit deze brief voor nu af. Ik ben benieuwd naar jouw standpunten! Tot maandag

Veel liefs 

Jona