We worden de pechgeneratie genoemd

Woensdag 30 maart 2022. 22:23 – Ik zit in bed op mij kamer in Amsterdam


Lieve Jona,

Het is eindelijk over: weer een tentamenweek achter de rug! Juist deze keer was de stress
echt niet mee normaal, omdat ik dus deze maand rond twee weken ziek was en daarom heel
veel moest inhalen. Soms heb ik echt het gevoel dat het schoolsystem geen ruimte heeft
voor ziektes, je moet gewoon altijd werken en dat creëert zo veel stress voor de studenten.
Niet echt optimaal als je me vraagt. Maar ja, “Who am I to judge, hè?”

Nou dat is dus de reden waarom ik nu pas een antwoord stuur. Sorry daarvoorL
Toen ik vanmiddag na het tentamen naar huis kwam moest ik ook eerst even bijkomen. Beetje slapen dus, hahah.

Wat leuk, dat je naar Hengelo bent gegaan! Hoe was het om opnames van Ineke te maken?
Lijkt me echt erg spannend om iemand te leren kennen die ook aan dit project meedoet!
Ik moet zeggen dat ik nog helemaal niet met het openbaar vervoer gereisd heb sinds er
geen mondkapjesplicht meer is, maar het lijkt me wel heel apart. Sowieso vind ik het heel bizar dat in Nederland dus helemaal geen maatregelen meer zijn; net zoals jij zei, dat ging wel heel snel.

Die man probeert uit te leggen waarom heel veel mensen de
klimaatverandering niet als een gevaar zien en er daardoor ook niet naar handelen

Klimaatverandering is natuurlijk een heel bijzonder contrast. Afgelopen
woensdag had ik een lezing over duurzaamheid bij het vak sociale psychologie en onze
professor heeft ons een filmpje laten zien van een Ted-talk waarin het precies over dit
onderwerp ging. Die man probeert uit te leggen waarom heel veel mensen de
klimaatverandering niet als een gevaar zien en er daardoor ook niet naar handelen. Het heeft er dus
blijkbaar mee te maken dat de gevolgen van de klimaatverandering te langzaam merkbaar worden.
Hier is de link als je geïnteresseerd bent: https://vimeo.com/10324258 (het duurt ook maar
10 minuten J) Kijk maar of je er zin in hebt en of het je interesseert!

Duurzaam leven is volgens mij ook heel belangrijk, juist omdat ons generatie eigenlijk
helemaal geen andere optie meer heeft, we worden niet voor niks de pechgeneratie
genoemd. Ik probeer dus ook alleen maar nog tweedehands dingen te kopen, juist kleding. Ik
moet wel toegeven dat ik wel een beetje een obsessie heb met kleding dus ik koop wel heel
veel, maar dan tweedehands 😉

...al die kleine stapjes helpen al enorm als
iedereen het zou doen!

Ook fijn om te horen, dat je veganistisch eet! Ben je al lang veganistisch? En was je daarvoor al vegetarisch? Wat was voor jou het moment dat je dit hebt besloten voor jezelf?? Ikzelf ben ook al vegetarisch sinds ik twaalf ben en eet
veganistisch sinds mijn achttiende, dus jouw leeftijd eigenlijk. In Amsterdam heb je ook gewoon
heel veel leuke opties om veganistisch te gaan eten en heel veel mensen hier eten ook
minder vlees en zuivel volgens mij! Heel goed want al die kleine stapjes helpen al enorm als
iedereen het zou doen! Is jouw familie trouwens ook vegetarisch of veganistisch of wat
denken ze ervan dat jij het bent?

Ik kan me helemaal niet voorstellen hoe het voelt als de laatste jaren van je schooltijd
voor het grootste gedeelde online zijn. Ik heb ook echt problemen om me te concerteren als ik
bevoordeeld colleges online in plaats van op de campus bekijk. Nu kun je tenminste naar je
opleiding in Maastricht uitkijken - naar veel sociale interacties dus! Voelt ook meteen beter
en geeft meer motivatie denk ik!

In Maastricht
ga je waarschijnlijk ook wat verschillen merken, zo spannend!

Ik denk ook dat de verschillen tussen culturen een interessant onderwerp voor ons project
zouden kunnen zijn. Niet alleen maar tussen landen, maar ook binnen een land verschilt de
cultuur natuurlijk en het is heel erg afhankelijk van in welk gebied je woont. In Maastricht
ga je waarschijnlijk ook wat verschillen merken, zo spannend!
Ik denk ook wel dat de cultuur een grote invloed heeft gehad op hoe mensen zich tijdens corona gingen
gedragen, omdat corona voor de hele wereld een gevaar was, anders dan de
klimaatverandering helaas. Terwijl het wel steeds ernstiger wordt.

Laten we inderdaad binnenkort weer afspreken om te kunnen brainstormen over wat we kunnen
gaan maken. Ik vond het weer heel leuk om jouw brief te lezen en ben wel benieuwd naar onze
aanstaande brainstormsessie.

Morgen komen mijn vrienden uit Duitsland. Ze blijven twee weken en het is het eerste weekend dit jaar dat ik
niet hoef te werken dus ik kijk er heel erg naar uit om een fijn weekend met hen te hebben! Heb jij ook al leuke plannen?


Hopelijk tot snel! Fijne weekend alvast!
Liefs,
Roz

Kan de geest weer terug in de fles?

Ha die Meinmein,

We zijn goed op stoom! Je hebt op heel wat knopjes gedrukt dus ik ga zonder verdere inleiding meteen even wat gedachtenspinsels met je delen.

Over vegan gesproken. Ik heb gisteren voor het eerst in mijn leven compleet vegan gekookt. Een veganistische vriendin kwam met haar man eten en ik wilde nu echt eens een keer voor haar koken, ook al is zij daar zelf behoorlijk relaxt in en eet ze wat de pot schaft. Maar ik wilde dit echt graag voor haar doen. Een eerdere poging was gruwelijk mislukt, en ook nu had ik in eerste instantie een leuk menu bedacht, maar kwam ik er pas heel laat achter dat vis niet echt vegan is... hahaha, echt. Ik heb die dierlijke producten zó in mijn systeem zitten, zo onbewust, dat het echt een uitdaging was om compleet vegan iets lekkers te verzinnen. Maar met wat hulp van een nogal culinair onderlegde vriendin en Ottolenghi heb ik werkelijk iets moois op tafel gezet. Zelf een frambozentaartje met harde bodem en slagroom is vegan gelukt!

Denk je dat we terug kunnen naar die mate van vleesconsumptie dat het weer echt een traktatie is? Kan de geest weer terug in de fles?

En natuurlijk ging het aan tafel over de bio-industrie, en over die uitspraak van de rechter dat een poster waarop feitelijk staat dat met zuivel dierenleed gemoeid is (want kalf wordt van moeder gescheiden bijvoorbeeld) verboden is. Waarom kan een kalf niet bij de moeder blijven? En dat wij niet alle moedermelk stelen van het kalf, maar het met hem delen? Is dat dan geen optie? Ik zou niet zonder kaas en roomboter willen. En ook niet zonder een lekker stuk biefstuk of stoofpotje op z'n tijd. In die zin snap ik je helemaal. Het is een traktatie. Maar zorg er dan wel voor dat de koe een goed leven heeft gehad, en steek niet ondoordacht een hamburger van de McDonalds in je mond. We zijn zo ontzettend doorgeslagen in onze consumptie en productie van voedsel. Maar denk je dat we terug kunnen naar die mate van vleesconsumptie dat het weer echt een traktatie is? Kan de geest weer terug in de fles?

Diverse collega's vertelden me afgelopen week dat ze deze vakantie weer als vanouds een stedentripje van een paar dagen of een skivakantie hebben gedaan. Tja, ik vind dat eigenlijk onbegrijpelijk....

En het ging ook over de vraag of de interrail-vakantie die mijn vrienden deze zomer met hun zoons hadden gedaan, nu echt zoveel milieuvriendelijker is geweest dan wanneer ze een vliegvakantie hadden gedaan. Want treinen = kolen en treinstel half leeg, etc. etc. Ze kwamen er niet uit. Diverse collega's vertelden me afgelopen week dat ze deze vakantie weer als vanouds een stedentripje van een paar dagen of een skivakantie hebben gedaan. Tja, ik vind dat eigenlijk onbegrijpelijk, maar ja, ook hiervoor geldt dat het een enorm genot is om je te kunnen verplaatsen naar andere oorden en je onder te dompelen in een andere cultuur, dat je even een ander leven kan leiden. En het vergt wel een soort calvinistische discipline om dat jezelf te beperken, terwijl iedereen om je heen wel gaat en geniet. Mag je dat wel van jezelf en de ander verwachten?

En daar komt nog iets anders bij; dat coronavirus kan zich zo lekker verspreiden omdat we massaal over de wereld reizen! Net als dat de trekvogels die vogelgriep makkelijk verspreiden. Maar we zouden nog in de middeleeuwen zitten als we niet op ontdekkingsreis waren gegaan, en ja, daarmee allerlei ziektes hebben overgebracht naar inheemse stammen en dieren. Collateral damage? Weegt dat op tegen de voorspoed die het ons brengt? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat een stedentripje of skivakantie weinig van doen heeft met een ontdekkingsreis.

Ik heb met mijn neefje wel eens een gedachte-experiment gedaan. Ik stelde dat iedereen bij de geboorte drie vliegtickets zou krijgen. Dat vond David (tien jaar) wat weinig. Hij onderhandelde tot vijf tickets. Oké. Maar dan wel echt voor iedereen op de hele wereld hè? Dus ook de arme mensen uit de sloppenwijken in India, Zimbabwe of Venezuela, en echt alle Chinezen. Ja, iedereen vijf tickets. Mochten ze ook verkocht worden? Zoals de emissierechten. Nee, zei hij, want het doel was toch om de milieuvervuiling tegen te gaan?! Spijker op z'n kop! Die jongen van tien snapt het. Dus hoezo hebben we verhandelbare emissierechten? Deze gedachte kunnen we natuurlijk ook doortrekken naar voedselproductie en vleesconsumptie.

Hoe ik de toekomst zie? Ik vrees met grote vrezen

Hoe ik de toekomst zie? Ik vrees met grote vrezen. De afgelopen decennia is er een enorme welvaart gekomen, maar die is ongelijk verdeeld. En nu we wel een paar stappen terug móeten (alleen al vanwege het klimaat en corona), ontstaat er enorme druk op die ongelijkheid. Dat betekent protesten en opstanden, onrust en als we pech hebben oorlog. En dan zijn er een paar van die gekkies aan de macht, die ik persoonlijk niet vertrouw met al dat wapenarsenaal. Social media gooit voortdurend olie op het vuur en voilà, een levensgevaarlijk cocktail voor vrede, welzijn en natuur. Dus op wereldlijke schaal zie ik het allemaal behoorlijk somber in. Maar als ik dan nadenk over de vraag waar ik zelf sta in 2027, dan is dat allemaal totaal niet in beeld. Dan bedenk ik me dat ik ergens woon op het platteland, dat ik bijna alleen nog maar digitaal thuiswerk, dat ik misschien mijn eigen kippen hou voor eieren en een moestuin onderhoud. Dat zelfvoorzienende, al betwijfel ik of ik daar het talent voor heb. Maar er is geen oproer of armoede in beeld. Best raar toch? Dat ik dat in mijn eigen leven niet kan voorstellen, terwijl ik het in algemene zin wel denkbaar acht.

Werknemers zijn wegwerpmateriaal geworden. Het is over en weer keihard

Een ander aspect waar ik gisteren mee rondliep: vroeger was er een duurzame relatie tussen werkgever en werknemer. Ik zeg niet dat vroeger alles beter was, zeker niet, maar dat idee van die duurzame relatie triggerde iets bij me. Ik woon in een straatje van arbeidershuisjes, ooit gebouwd door een timmerbedrijf voor zijn werknemers. En waarschijnlijk werkten de bewoners daar hun hele carrière. Dat is ook in de afgelopen twintig jaar in rap tempo losgelaten. Werknemers zijn wegwerpmateriaal geworden. Het is over en weer keihard. 'Voor jou tien anderen', afhankelijk van de economie is het voordeel van de een of de ander. Maar samen aan iets werken wat de moeite waard is, iets opbouwen en doorgeven aan een volgende generatie, enige mate van loyaliteit... dat gebeurt toch niet meer? Ik vind dat we ook daarin zijn doorgeslagen. Herken je dat?

Anyway, tijd om de pen weer aan jou over te geven. Ik ga nog wat langer filosoferen over mijn leven in 2027.

Groetjes,
Sanne

De toekomst dan

Zo, Sanne, daar ben ik weer. Niet zo vroeg als jij, maar die tijd heb ik ook gehad.

Toen wij nog aan het werk waren, waren we heel vroeg op. JJ werkte in Vlaardingen. Toen we net getrouwd waren, vertrok hij rond acht uur die kant op om dan om half negen te kunnen beginnen (behalve die ene keer dat ik hem voor dag en dauw de deur uitzette, grijns, omdat we in de war waren - ik met name, maar hij deed gehoorzaam mee - en hij er op het metrostation achter kwam dat er nog niet eens metro’s reden, zo vroeg was het). Dat werd steeds vroeger, z’n vertrektijd bedoel ik, in eerste instantie met kwartiertjes tegelijk, maar tegen de tijd dat we stopten vertrok hij om half zes ofzo om de files voor te zijn. Dan ging hij 's middags rond half vier weer naar huis en was hij ook dan de files voor. Ik heb heel lang zijn goede voorbeeld gevolgd, het was heerlijk om op kantoor een paar uur ongestoord te kunnen werken voor alle lastposten binnen kwamen.

Ik zag leeuwen en beren op onze weg, zoals overlijden kort na pensionering en dan niet samen nog even rustig aan kunnen doen

Hij had zoveel vrije dagen over dat hij bijna een half jaar voor z’n officiële afscheid kon stoppen. Ik ben hem na twee maanden gevolgd, nadat we goed hadden gekeken of we dat financieel zouden redden, want dat betekende dat ik een maand of acht geen inkomsten had. Wat we belangrijker vonden en wat dus zwaarder woog was dat JJ het heel moeilijk vond, niet meer werken. En ik, tja, ik had het niet voor niets over op de loer liggende sipjes (dipjes komt in de buurt van depressies en daar doe ik niet aan mee 😜, beter gezegd: ik heb mensen gezien in een depressie en daar wil ik mijn sombere buien niet mee vergelijken). Ik zag leeuwen en beren op onze weg, zoals overlijden kort na pensionering en dan niet samen nog even rustig aan kunnen doen. Daar kwam nog bij dat ik eigenlijk een soort van hekel had aan mijn werk. Dus in dat opzicht was het een pluspuntje, eerder stoppen.

Nou, dat hebben we financieel overleefd dus en ook in alle andere opzichten, anders zouden wij nu onze geweldige briefwisseling niet hebben. Warrig verhaal en niet echt een antwoord op je opmerking over denken over de toekomst. Waarom ik erover begon schiet me nu weer te binnen, hahaha, dat was vanwege jouw matineuze e-mail: wij hebben er toen we ons werk hadden neergelegd jaren over gedaan om op een beetje een 'normale' tijd ons bed uit te komen. Met name het eerste jaar waren we echt achterlijk vroeg. En nu, vooral als ik echt veel wakker ben 's nachts, val ik tegen de ochtend als een blok in slaap om dan vervolgens rond kwart over acht of nog later wakker te schrikken. En stom, maar dat voelt nog steeds als tijdverspilling.
Ik vraag me af hoe dit terugleest... ik denk dat ik dat maar niet doe.

Ik mis het achterlijke drie zoenen op de kaak van betrekkelijk vreemde mensen planten absoluut niet

De toekomst dan. Zoals je al terecht opmerkte, ben ik daar niet zo mee bezig als jij. Maar dat wil inderdaad niet zeggen dat ik er helemaal niet mee bezig ben. Ik denk dat we nooit meer echt van corona afkomen, eerlijk gezegd. Ik denk ook dat de boel zich wel een beetje zal 'normaliseren' en hoop oprecht dat het een kwestie wordt van elk jaar een prikkie halen en misschien wat zaken anders aanpakken. Ik mis het achterlijke drie zoenen op de kaak van betrekkelijk vreemde mensen planten bijvoorbeeld absoluut niet. Maar er zijn ook mensen die ik graag met enige regelmaat warm omhels.

Dat er iets ingrijpenders moet veranderen denk ik ook. Iets met de bio-industrie en legbatterijen en zulk soort bronnen van zorg voor de volksgezondheid. Ik heb geen idee hoe je dat aan zou moeten pakken. Een van mijn schoondochters is aardig radicaal in dat opzicht, is via vegetarisch ongeveer volslagen veganist geworden en heeft overal een heel uitgesproken mening over. Ik snap haar tot op zekere hoogte, maar vind haar tegelijkertijd knetterhard. Te hard, want ze heeft absoluut geen oog voor mensen van onze generatie (die van mij en mijn leeftijdgenoten) die op een heel andere manier opgegroeid zijn.

Als er dan alsmaar geroeptoeterd wordt dat onze generatie het helemaal verkeerd doet, in plaats van begrip te hebben en samen naar oplossingen te zoeken, gebeurt er helemaal niks

Mijn ouders konden zich bijvoorbeeld pas later een stukje vlees enzo veroorloven en dan ga je dat zien als een traktatie. Net als de schijf van vijf in eerste instantie iets onbereikbaars was en toen ineens binnen handbereik lag. Ik bedoel niet dat ik er zo over denk, maar het heeft me wel beïnvloed. En ik vind vegetarisch eten geen enkel probleem, maar een stukje vlees op z’n tijd vind ik ook heel lekker. Snap je m’n dilemma? Ik denk dat die mindset moet veranderen, maar dat heeft tijd nodig die er eigenlijk niet is. Als er dan alsmaar geroeptoeterd wordt dat onze generatie het helemaal verkeerd doet, in plaats van begrip te hebben en samen naar oplossingen te zoeken, gebeurt er helemaal niks.

Ik hoop dat er een regering komt die meer doet dan Kamervragen stellen

Maar dat is slechts één aspect van de toekomst. Ik hoop dat er een regering komt die meer doet dan Kamervragen stellen. Ik hoop dat de aarde leefbaar wordt voor toekomstige generaties, dus dat er ook gewerkt wordt aan klimaat bijvoorbeeld. Voor mezelf: ik hoop dat – stom maar het speelt wel door m’n hoofd – ik ouder word dan mijn ouders, die allebei 74 zijn geworden. Ik doe er altijd heel luchtig over, maar toch… Ik zeg altijd dat ik om al m'n boeken te kunnen lezen in goede geestelijke gezondheid en met nog functionerende ogen minstens 120 moet worden. Op de een of andere manier betwijfel ik of dat een reële gedachte is, haha. Maar ik zou toch wel graag nog een poosje hier rondhobbelen en leuke dingen doen, zoals een schrijfworkshop en e-mails uitwisselen met ene Sanne.

Dit zijn de eerste paar dingen die daarover (= de toekomst) in me opkomen. Ongetwijfeld is er meer, als ik er wat beter over nadenk. Maar ik wacht eerst eens even jouw verhaal af.

Schattig, trouwens, dat ‘vooruit huilen’.  Over huilen kan ik ook nog wel wat kwijt, maar ik krijg nu koffie van JJ en ik moet zo langzamerhand heel nodig plassen!

Fijn weekend, Sanne!

Meinmein

Hoe vond je het, om op je zeventiende naar Nederland te komen?

Beste Hanna,

Bedankt voor je brief! En wat een mooi verhaal over het inspreken van cassettebandjes om contact te hebben met je familie. Ik heb dat nog nooit eerder gehoord. In die tijd lijkt me dat een heel leuke manier van communiceren. Nog steeds wel eigenlijk.

Hoe vond je het om op je zeventiende naar Nederland te komen? Wat mis je naast je familie het meest aan Marokko? Het lijkt mij heel spannend om te emigreren naar een nieuw land, maar ook heel dapper.

Als de maatregelen opgeheven worden, ga ik denk ik, een feestje geven. Ik ben een paar maanden geleden afgestudeerd en heb net een nieuwe baan gevonden. Ik heb dat nog niet echt kunnen vieren en dat zou ik nog wel willen doen. Maar op vakantie gaan en even tot rust komen lijkt me ook heerlijk!

Hoe hebben je kinderen het afgelopen jaar ervaren?

Ik kan me goed voorstellen, dat het lastig is dat je niet goed weet met wie je kinderen in aanraking zijn geweest. Hopelijk wordt er op school goed op gelet door de de leraren. Hoe hebben je kinderen het afgelopen jaar ervaren? Kunnen ze nog wel een beetje de dingen doen die ze leuk vinden? En jij, heb je nieuwe hobby’s of bezigheden opgepakt? Ik ben vooral meer gaan sporten thuis, omdat ik zoveel stil zat. Dat heb ik er wel in gehouden., dus ik voel me nu best fit en dat is fijn! Daarnaast tennis ik nog, heb veel planten in huis, die ik met liefde verzorg, houd ik van muziek, lezen en films kijken. Zo houden we ons wel bezig!

.... mijn vriend wil wel erg graag kinderen en het liefst ook niet al te laat...

Ik denk er wel eens aan om ooit kinderen te nemen, maar vind het nu nog een beetje te vroeg. Ik begin net pas met fulltime werken en mijn vriend en ik wonen op dit moment in een éénkamerappartement. Een kleine erbij zou niet echt passen. Maar mijn vriend wil wel erg graag kinderen en het liefst ook niet al te laat, dus ik vrees dat het er wel een keer van gaat komen ja! Ik heb altijd getwijfeld over kinderen, maar ik denk dus dat ik uiteindelijk wel overgehaald ga worden. Het is ook niet zo dat ik geen kinderen wil, maar ik weet niet of ik er ooit echt klaar voor ga zijn. Maar ja, dat ben je waarschijnlijk nooit. Ik weet in ieder geval dat ik niet meer dan drie kinderen zou willen.

De hele Aziatische keuken vind ik lekker,

Wat leuk van het eten van sushi zo’n goed gevoel geeft! Zelf eet ik eigenlijk nooit sushi, omdat ik zoveel mogelijk veganistisch eet. Maar toen ik nog weleens vis at, vond ik sushi erg lekker. De hele Aziatische keuken vind ik lekker, Indisch, Koreaans, Thais, heerlijk! Morgen gaan mijn vriend en ik een vijfgangenmenu koken met in iedere gang aubergine als hoofdingrediënt . Ben heel benieuwd hoe alles gaat worden. Dat hoor je de volgende keer!

Ik wens je een heel fijn weekend en een fijne moederdag. Hopelijk woord je goed verwend door je zoons!

Hartelijke groeten,

Soline

pagina 1 van de brief van Soline aan Hanna van 7 mei
Hoe vond je het, om op je zeventiende naar Nederland te komen?

'Samen' schijnt de toekomst te zijn

Hallo Dorine,

Bij deze mijn derde brief. Je schreef in jouw brief over wandelen in de natuur. Dat je dat graag doet. Wat is dat een zaligheid. Buiten zijn en bewegen is zo goed voor een mens.

Tijdens de lockdown zijn we hier ons steeds meer bewust van geworden. Dat we zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Dat lees ik ook terug in jouw brieven. Ik probeer zoveel mogelijk groen te denken., maar dat valt niet altijd mee. Net zoals jij schrijft, pak ik ook makkelijk de auto en zou ik ook graag het vliegtuig willen laten staan. Ik ben hier niet altijd consequent in, realiseer ik me.

Ik mag ook graag letten op datgene wat ik eet. Kan mijzelf een flexitariër noemen. Ik ben bewust met eten bezig. Vanwege de gezondheidsvoordelen, milieuwinst en diervriendelijkheid. Ik vind het alleen zo jammer dat dit vaak een duurdere leefwijze is. Zo jammer, als dit meer gereguleerd zou worden, zouden veel meer mensen denk ik de overstap maken. Toevallig ligt er een brochure naast mij over de aanschaf van zonnepanelen via de gemeente. Ik denk dat ik straks toch een afspraak ga maken voor een offerte.

Toevallig ligt er een brochure naast mij (..) over zonnepanelen

Ikzelf mag graag buiten zijn. Gisteren en vandaag lukt mij dat prima. Voor de lockdown probeerde ik tweemaal in de week te sporten. Ik deed aan zumba (dansen op voornamelijk Zuid- Amerikaanse mzuiek) en yoga. Gisteren had ik sinds lange tijd weer eens een yogales. Buiten weliswaar, maar in het zonnetje. Wat was dat heerlijk. Op het Enkhuizerzand, dus ruimte genoeg. We leken wel een stel kleine kinderen: zo blij allemaal dat we weer even mochten. Lessen in de studio kan nog niet. Dus deze heb ik even meegepikt. Ik moet zeggen dat de spierpijn me meevalt. Ik had verwacht er wel meer last van te hebben.

Ik zal ook wat antwoorden geven op de vragen uit de vorige brief. Ik wilde inderdaad altijd al de verpleging is. Als jong kind al. En ik moet zeggen dat het de juiste keuze is geweest. Ik doe mijn werk al 27 jaar. Volgend jaar 25 jaar in dienst bij dezelfde  werkgever. Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben, is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen. Al die mensen, en naar ik begrepen heb vooral jonge mensen, die sombere gedachten en gevoelens hebben. Of zelfs depressief zijn. Best een schrikbeeld vind ik. Gelukkig bespeur ik dat niet bij mijn eigen kinderen. Zijn ook eigenlijk altijd bezig. Studie, stage/werken enz.

Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen

Het bezoek aan mijn opa was leuk. Beiden hebben we daar erg van genoten. Ik had wat lekkers mee voor bij de koffie. Daar heeft hij van gesmikkeld. Hij had al meerdere keren aangegeven zijn kleinkinderen achterkleinkinderen te missen. Ik had hem zelf ook al een jaar niet meer gezien. Wel gesproken over de telefoon, maar dat is toch anders. Zijn muren hangen vol met allerlei foto's van ons. Dat zegt genoeg. Ik heb een mooie foto laten maken van ons samen, en deze in een kaart verwerkt. En zoals je al zal vermoeden: ook deze kaart hangt inmiddels aan de wand. Kleine moeite met een enorme uitwerking. Hebben we alle twee weer mooi meegepikt.

Er is ons gevraagd om ook te schrijven over 2027. Jij hebt daar in je brief over geschreven, lees ik. Of het tot een zelfrijdende auto komt, ik durf daar geen uitspraken over te doen. Twijfel erover. Ik denk toch dat wij wel veel verder zullen zijn in duurzaamheid. Dat kan bijna niet anders meer. We zullen er toch echt aan moeten geloven zo langzamerhand. Uitstellen kan niet meer.

Ik denk dat het onlinewerken wel voor een groot gedeelte zal blijven hangen. We hebben nu gezien dat dat ook heel goed kan. Ik kan mij nog herinneren dat het voor COVID bijna ondenkbaar was om thuis te werken. Dat zowel werkgevers als werknemers het bijna onmogelijk achtten. Weet jij dat ook nog? Dat iedereen beren op de weg zag, ja-maar excuses kon bedenken? Bijzonder dat dit toch zo snel voor 100% is omgedraaid. Wat kan een mens toch flexibel zijn.

Wat kan een mens toch flexibel zijn

Dat er iets van een COVID of een andere ziekte al bestond, dat denk ik wel. Mensen zijn nou eenmaal steeds flexibeler over de wereld aan het reizen (wat naar mijn idee ook niet zal veranderen), komen met elkaar in contact. In mijn werk zie ik al een toename van isolatieverpleging bij minder ernstige ziektes de afgelopen jaren. Dus ik denk zeker dat we rekening moeten houden met iets, of het nu COVID heet of niet.

Ik zou zeggen, vaccineren, vooral vaccineren. Naar mijn idee is dat de enige echte oplossing.

En privé? Jeetje, over zes jaar dan ben ik 55. Ik zal denk ik ook nog wel werken. En ik hoop dan toch echt een gezellig en lief maatje naast mij te hebben staan. Mijn laatste date is niet meer. Te veel verschillende ideeën over hoe een relatie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk, met toch wel pijn in het hart besloten niet meer verder te gaan. Ondanks dat het wederzijds was, blijft het pijnlijk. Dus maar weer van voren af aan beginnen dan.

Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn en doen wat ze graag willen

En in 2027 zijn mijn kinderen 27 en 25 jaar. Ik vermoed beide afgestudeerd, en werkend? Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn, en doen wat ze graag willen. Misschien voor hen ook een partner? Ik zeg steeds tegen hen dat zij vooral lekker hun eigen weg moeten gaan. Ik hoef echt nog geen oma te zijn over zes jaar. Ooit natuurlijk prima, heel graag zelfs, maar dan nog niet. Nu lijkt het alsof ik daar ook maar iets over te vertellen heb. Ahum, …

Ik denk niet meer in mijn huidige huis te wonen. Als mijn kinderen zijn uitgevlogen, zou ik graag willen verhuizen. Waarnaartoe weet ik nog niet. Gek genoeg heb ik ook al eens mijn gedachten laten gaan over het leven in een hofje. Jij schreef hier ook al over. In een hofje, met wat meer sociale contacten, maar toch zelfstandig. Schijnt de toekomst te zijn, heb ik al eens vernomen. Maar ik moet zeggen dat het bij mij alleen nog maar bij gedachtes gebleven is.

Groetjes,
Geertje

Ik heb zelf net m’n eerste werkweek achter de rug

Hoi Judith,

Long time no speak. We zijn wel goed in radiostiltes laten vallen haha. Maar het is wel heel mooi dat we dat van elkaar weten, toch? Ik ben allereerst wel heel benieuwd hoe het met je gaat. Ik volg je nu natuurlijk op LinkedIn en Instagram. Heb je al een beetje succes in de banenzoektocht? Ik heb zelf net m’n eerste werkweek achter de rug. Wel heel gek hoor, om jezelf in te werken vanuit huis. Heb eigenlijk geen idee wat ik aan het doen ben en wat ik moet gaan doen. Ik hoop dat we volgend jaar weer naar kantoor mogen!

Ik vond je brief erg leuk om te lezen! We worden wel steeds langer van stof hè? Ik moet soms echt een beetje schakelen naar waar we het nou ook alweer over hadden. Het kan zomaar dat ik flink in herhaling val. Dus mocht dat zo zijn, alvast mijn excuses haha. Wie weet heb ik sommige verhalen ondertussen al drie keer verteld. Maar goed, doe je dat bij ‘’real life’’ gesprekken ook niet? Hoe vaak heb jij van vrienden en familie al dezelfde verhalen gehoord?

We worden wel steeds langer van stof hè?

Ik heb uiteindelijk één keer m’n bikini aangehad. Dus gelukkig wel een keer, maar hopelijk kan ik hem volgende zomer wat vaker aan. Ik had hem online besteld, bij een Amsterdams merk dat in Portugal wordt geproduceerd. Het heet JUNGL. Wie weet iets voor volgend jaar.

Ik moest wel lachen om je stuk over de naakte kabouters haha. Arme kabouters. Hebben ze nu kleertjes gekregen? Sommige mensen kunnen echt niets hebben hè? Zijn overal van in shock. Ik zal het maar eerlijk toegeven, wij gingen vroeger met het gezin al naar het naaktstrand. Was hartstikke rustig daar en als kind heb je toch amper badkleding aan. Heb eigenlijk enorm veel respect voor mensen die gewoon schijt hebben aan alle regeltjes waar je aan zou moeten voldoen. En die gewoon lekker naar een naaktstrand gaan of naar een naturistencamping. Oh en zulke goede herinneringen aan Villa Achterwerk. Wat een prachtig programma was dat. Met die Roos haha.

Ik durf het vaccin niet op mezelf te laten testen, maar als het eenmaal gecheckt is, neem ik het meteen. Als we op die manier de samenleving kunnen beschermen? Maar uiteindelijk is het probleem nooit opgelost. Want zolang wij dieren op deze absurde manier blijven houden, komt er wel weer een nieuwe zoönose. Het is heel pijnlijk om te zien dat vooral mensen met een slechte gezondheid en een ongezonde leefstijl last hebben van corona. En dat daar weinig aan gedaan wordt. Er is nog steeds veel te weinig aandacht voor gezond eten en gezond leven.

Ik heb nooit echt Boer zoekt Vrouw gekeken moet ik eerlijk zeggen, maar ik snap je gedachtegang wel. Ik vind het soms vooral heel erg sneu hoe mensen praten over dieren, ze weten niet beter, maar willen ook niet beter weten. Als je zelf niet open staat voor nieuwe informatie, dan sta je daar zeker niet voor open. Ook niet als iemand het recht in je gezicht schreeuwt. Daarom blijf ik het lastig vinden hoe je nou een boodschap overbrengt. Hoe vertel je mensen dat dierenleed verschrikkelijk is? Ik heb zelf bijvoorbeeld nooit echt boeken gelezen of uitgebreid films gekeken voordat ik besloot om geen dieren en dierlijke producten meer te eten. De laatste tijd heb ik wel een aantal boeken gelezen, bijvoorbeeld Eating Animals van Jonathan Safran Foer. En dan denk ik: als je leest hoe walgelijk die dieren worden behandeld, hoe kan je dan nog vlees eten? Ik ben trouwens sinds juli net aan dertiger haha. Maar hé, team forever young!

Hoe vertel je mensen dat dierenleed verschrikkelijk is?

Ik ben nooit in Lubeck geweest, maar het klinkt prachtig. Ik zal de stad op mijn lijstje zetten! Wie weet maak ik ooit een keer met een trein een reis naar verschillende plekken in Duitsland. Lijkt me heerlijk! Ik weet niet of ik het al had gezegd, maar ik heb geen rijbewijs, dus vrij afhankelijk van het openbaar vervoer. Wat nu in deze corona tijd erg lastig is, maar hopelijk kun je straks gewoon weer met de trein. Wat betreft musea, ik vind  het museum van Volkenkunde en het museum van Oudheden hier in Leiden beide echt heel erg leuk. De Hermitage in Amsterdam blijkt ook prachtig. Ik was afgelopen zomer  in het Wereldmuseum in Rotterdam. Ook een echte aanrader! Het is zo jammer dat de musea dicht zijn nu. Ik bezoek ze graag, maar het kan nu niet. Ik wilde bijna voorstellen, zullen we een keer samen naar een museum gaan? Duurt vast nog maanden voordat het kan, maar het lijkt me leuk je eens in het echt te ontmoeten!

zullen we een keer samen naar een museum gaan?

Ik snap dat je je schuldig voelt over je vakantie, maar dat hoeft echt niet hoor. Zolang je niet op een dag heen en weer vliegt naar de andere kant van de wereld. Je kunt het nooit helemaal perfect doen en het is net zo belangrijk om aan je mentale gezondheid te denken. Ik denk dat de vakantie je echt goed heeft gedaan. Lekker even ergens anders, heerlijk! Vooral jezelf blijven belonen met dat soort uitstapjes (zolang het kan). Zo bezoek ik nog steeds vrienden, ook al mag dat officieel niet. Maar ik woon wel alleen en ik heb echt sociaal contact nodig. En dan bedoel ik echt sociaal contact, niet de zoveelste Skype meeting pff. Ik bezoek m’n ouders niet, want ik ben bang voor hun gezondheid. Maar mijn vrienden kunnen wel wat hebben. Ik knuffel niemand, dat scheelt hopelijk ook wat, toch?

Ik herken ook veel wat je zegt over het veel nadenken over dingen. Dat doe ik namelijk ook. Of dan haal ik meteen in m’n hoofd dat mensen me vast een achterlijke idioot vinden. Terwijl niemand dat zegt. Ik heb tijden op Instagram alles in het Engels geschreven, maar dat sloeg nergens op. Moest de hele tijd nadenken over wat ik schreef, omdat ik dan twijfelde over de spelling enz. haha. Dus sinds een tijdje doe ik alles in het Nederlands en deel ik vooral gewoon dingen die ik zelf wil delen. Iets waar ik trots op kan zijn of gewoon wat ik leuk vind. En ja, dan nog zit je in je hoofd met de gedachtegang: ‘’Waarom liken mensen mijn foto niet?’’ Zo stom!

Hoe zie jij de pers over 7 jaar?

Even iets heel anders als afsluiting. Ik ben altijd al veel met het nieuws en de pers bezig geweest, maar nu met mijn nieuwe baan natuurlijk nog iets meer. Hoe zie jij de pers over 7 jaar? Of 10, of 20 jaar? Is straks iedereen journalist? Kan iedereen zichzelf journalist noemen die een bericht op social media plaatst? Dat vind ik best eng en tegelijkertijd heel interessant. Het is namelijk geen beschermde titel, dus het kan ook gewoon. Je mag jezelf zomaar journalist noemen. Net als dat mensen zichzelf gewoon schrijver kunnen noemen. En het dan nog voor elkaar krijgen om stukken vol spel- en typfouten te schrijven. Dat is wel een ding over social media, ik erger me echt groen en geel aan alle lelijk geschreven stukken. Ik check altijd mijn spelling. Maar schijnbaar is het een privilege om goed te kunnen schrijven en mag ik daar tegenwoordig niets meer over zeggen. Zucht… Taal is zo belangrijk. Juist daarom moeten we taal goed beheersen en geen gekke, slordige foutjes maken.

Wat vind jij? ☺

Tot de volgende brief!

Groet, Lauri

Ik gok dat jij ook nieuwsgierig bent

Hoi Judith,

Het heeft eventjes geduurd, maar ik wilde er goed voor gaan zitten in plaats van haastig een brief te schrijven. In ieder geval allereerst superleuk je zo digitaal te ontmoeten! Ik ben heel erg benieuwd wat dit project ons gaat brengen en eigenlijk überhaupt alle mensen die eraan meedoen. Ik gok dat jij ook nieuwsgierig bent, want waarschijnlijk had je je anders niet opgegeven.

Ik ben heel erg benieuwd wat dit project ons gaat brengen

Ik begreep dat je Communicatie studeert en uit Enschede komt. Ik weet dat daar de Universiteit Twente staat, maar ik wist niet dat je daar ook Communicatie kunt studeren. Of studeer je dat in een andere stad? Je zult sowieso niet echt meer naar een andere stad reizen op dit moment, vanwege de coronacrisis. Gaan jouw colleges allemaal online door? En hoe bevalt dat? Ik woon zelf in Leiden, ik heb hier Geschiedenis gestudeerd en ik hoor om me heen dat de Universiteit Leiden alle colleges heel goed geregeld heeft. Lijkt me wel heel gek om zo achter je schermpje je college te volgen. Hoe doe je dat als je een vraag wilt stellen? Doe je dat achteraf? Of via een chat? Ik ben wel benieuwd hoe dat werkt!

Woon je in een studentenhuis in Enschede? En heb je leuke huisgenoten? Of woon je in een studio? En is deze periode voor jou erg eenzaam, of heb je nog wel genoeg sociale contacten? En heeft deze tijd bij jou voor nieuwe inzichten gezorgd?

Ik heb nu een heleboel vragen over je uitgestort, wel zo sociaal als ik ook wat over mezelf vertel. Ik ben dus Lauri, ik woon zoals ik al schreef in Leiden en ik ben op dit moment op zoek naar een nieuwe baan. Helaas ben ik vanwege de coronacrisis mijn baan kwijtgeraakt. Maar waar een deur zich sluit, opent zich ergens anders weer een andere deur. Ik ben ervan overtuigd dat er ergens een andere leuke functie voor me is, die hopelijk ook wat beter bij mijn wensen en capaciteiten aansluit. In mijn vrije tijd (wat nu redelijk veel is, haha) ben ik bestuurslid bij GroenLinks en vrijwilliger bij een organisatie die zich inzet voor de promotie van een plantaardige levensstijl. Ik eet zelf al jaren geen dierlijke producten meer en het is voor mij heel leuk om te zien dat veganisme langzaam maar zeker iets minder ‘vreemd en gek’ wordt. Ik kan hier in de stad bijna op elke plek wel iets eten, en dat was jaren terug echt nog niet zo.

In mijn vrije tijd (wat nu redelijk veel is, haha) ben ik bestuurslid bij GroenLinks

Om een linkje te leggen naar de huidige situatie: deze hele crisis is voor mij wederom een bevestiging dat de manier waarop wij als mensheid omgaan met dieren niet oké is. We kunnen heel hard roepen en met een vingertje wijzen naar die ‘rare mensen’ in China die zo nodig ‘rare dieren’ willen eten. Zelf doen we het natuurlijk niet veel beter met de hele bio-industrie. Ik denk uiteindelijk dat deze crisis nodig was, om alles op pauze te zetten en mensen ervan bewust te maken dat deze manier van leven niet langer zo door kan gaan.

Zo zie ik het ook een beetje met de Black Lives Matter-beweging. Als student Geschiedenis heb ik hier helaas weinig over geleerd. De Gouden Eeuw werd toch vooral beschreven als een succesvolle economische periode. Uiteraard kregen we wel de verhalen over de slavenhandel te horen, maar de nadruk lag wel op de welvaart. Het doet me pijn om de protesten te zien, het grote onrecht wat mensen van kleur nog steeds wordt aangedaan. En dit gebeurt ook in Nederland. Nu ik zelf druk aan het solliciteren ben, word ik nog meer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik word afgewezen omdat ik niet voldoe aan de eisen, omdat er beter gekwalificeerde mensen solliciteren, er iets niet duidelijk is in m’n brief... Dat soort punten. Mensen met kleur, met een niet-westerse achtergrond, worden soms gewoon al afgewezen puur en alleen vanwege hun naam. Dat is toch belachelijk? Ik word hier heel verdrietig van. Ik ben benieuwd hoe jij dit allemaal beleeft. Heb jij hier iets over geleerd bij je geschiedenislessen op de middelbare school?

Mensen met kleur, met een niet-westerse achtergrond, worden soms gewoon al afgewezen puur en alleen vanwege hun naam. Dat is toch belachelijk?

Tot slot de vraag hoe ik deze wereld over zeven jaar zie. Om eerlijk te zijn, dat vind ik heel erg lastig om te beantwoorden. Ik heb veel hoop, ik weet alleen niet of dit te optimistisch is. Als ik kijk naar de wereld waar ik graag in zou willen leven, is dat een wereld waarin iedereen, mens en dier, als gelijken worden gezien. Een wereld waarin we niet meer discrimineren, een wereld waarin we geen harde oordelen over elkaar hebben en een wereld waarin dieren niet meer misbruikt worden, omdat mensen het nou eenmaal lekker vinden om vlees te eten. Uiteraard ben ik me ervan bewust dat dit te extreem kan zijn. Dat veel mensen dit totaal niet voor zich zien, wie weet ook niet voor zich willen zien. Ik weet ook niet of dit haalbaar is. Of het realistisch is. Elke stap de goede kant op is er natuurlijk een. We zijn er nog lang niet, maar we komen ook van ver.

Ik denk dat de coronacrisis wat dat betreft wel goed voor ons is geweest. Er gebeurt nauwelijks meer wat, je kunt niet vluchten in mee rennen met de dagelijkse sleur, we worden gedwongen na te denken. Bovendien zit je vooral met jezelf opgescheept, dus leer je ook veel over jezelf. En juist daarom is er ineens ruimte in het nieuws voor al het onrecht in deze wereld.

Ik hoop dat ik je niet ontzettend heb afgeschrikt met deze brief, haha. Mocht je wel dierlijke producten eten, dan neem ik je dat zeker niet kwalijk hoor. Ik heb genoeg vrienden en kennissen die dat doen. Ik vind het fijn om hierover te kunnen praten en ik sta ook echt heel erg open voor meningen van andere mensen. Dat wilde ik toch nog even benadrukt hebben.

Ik ben ontzettend benieuwd naar jouw mening en natuurlijk naar jouw beleving van de afgelopen periode! Hoe heb jij je vrije tijd besteed? Ben je iemand die veel van lezen houdt? Of spendeer je juist meer tijd met Netflix? Houd je van sporten, of ben je meer iemand die van wandelen houdt?

Groet,

Lauri