In IJmuiden gebeurt nog nét iets meer dan in Spierdijk, lijkt me

Hoi Regina,

Dank je voor je leuke introductiebrief! Inderdaad, een schot voor de boeg is altijd gokken, maar de kop is er dan wel af, zullen we maar zeggen.

Ik ben van 1965, geboren in Wassenaar (inderdaad nét te jong voor de Beverly Hillbillies, ik herkende het niet, de Fabeltjeskrant, Ti Ta Tovenaar, De weg naar Hamelen, het programma met de Muis enzo zijn mijn vroegste tv-herinneringen). Na Leiden (ongeveer twee jaar), Utrecht (ruim achttien jaar) en Amsterdam (toevallig ook ruim achttien jaar) woon ik nu sinds mei 2019 met mijn vriendin in IJmuiden, tegen de Kennemer Duinen aan, vlakbij zee met een prachtige tuin. Hoe we daar terecht zijn gekomen, komt misschien nog wel een keer, maar we zijn nog steeds heel blij met de keuze. In IJmuiden gebeurt nog nét iets meer dan in Spierdijk, lijkt me, maar ik ben eigenlijk nog maar een paar keer in Amsterdam geweest.

Op ons dakterras in Amsterdam Oud-West was ik al voorzichtig begonnen te ‘tuinieren’ in potten en bakken. Mijn ouders hadden vroeger ook een moestuin, het in de weer zijn met planten zat er bij mij al vroeg in en is nooit weggegaan.

Het blijft trouwens vissen en niet vangen, dus ik garandeer bijna nooit het avondeten

Ook ging ik vanuit Amsterdam al vaak vissen vanaf de pier in IJmuiden (eerst met vouwfiets in de bus naar IJmuiden, later met de auto). Dus het tuinieren en het vissen is naar een ‘volgend level’ gegaan. Het (nog wel…) bescheiden moestuintje heeft al aardig wat opgeleverd, en er valt nog veel te leren.  Ik heb nu ‘eventjes’ naar de pier kunnen fietsen om een visje te vangen. (Zo vers kan je het niet kopen en ook geniet ik van het kokkerellen -in het algemeen trouwens. Het blijft trouwens vissen en niet vangen, dus ik garandeer bijna nooit het avondeten. Mijn vriendin er daar aan gewend ;-)). Overigens is de pier al sinds augustus (!) dicht wegens reparaties, waardoor het vissen in coronatijd ook op een veel te laag pitje is komen te staan L

Maar goed, andere beestjes vind ik ook interessant, maar dan vooral om te fotograferen. Omdat de tuin zo dicht bij het bos ligt komen er ook veel vogels in de tuin. Met hier en daar wat opgehangen voerballetjes en een paar wasbakjes met water lukt het vrij aardig een soort open volière te onderhouden. Ik heb al meer dan 25 soorten in de tuin kunnen spotten en dan ben ik lang geen volleerd vogelaar. Er is ook een vijvertje in de tuin vol met kikkers, padden en salamanders. Veel insecten en vlinders afgelopen zomer op de bloemen gehad en een nest spitsmuizen en een egel maken de levende have af. Het is heerlijk al dat leven zo dicht rond huis te hebben. Ik heb al een flinke verzameling foto’s en filmpjes geschoten en een aantal Attenborough-momentjes op m’n netvlies staan (want op dat soort momenten ligt de camera nog binnen, ofzo…)

M’n andere passie is muziek, ik heb zo’n twintig jaar alle kanten van het podium gezien, als muzikant en als technicus (en ook als sjouwer trouwens, ik heb de installatie van Pinkpop een paar keer mee helpen opbouwen). Dat was een leuke tijd Tegenwoordig luister ik vooral nog of speel ik een beetje gitaar voor mezelf. Ook heb ik jarenlang computers gerepareerd bij een winkel in Utrecht.

Ik vond een recensie van De Herdershut van Tim Winton, waarin de vertaling werd geprezen. Dat was jij dus?

Ik las al veel en sinds corona is dat alleen maar meer geworden. Momenteel lees ik vooral non fictie, romans eigenlijk nog maar zelden (Otmars Zonen was de laatste. Kurt Vonnegut, Jonathan Franzen, Philip Roth, om er een paar te noemen, horen bij de favorieten. Onze boekenkast is ruim gevuld). Ik moet toegeven dat ik de schrijvers die jij vertaalt niet ken. Het lijkt me mooi werk om te doen. Wellicht is er zelfs in coronatijd weinig voor jou veranderd? Ben je al lang vertaler? Ik vond een recensie van De Herdershut van Tim Winton, waarin de vertaling werd geprezen. Dat was jij dus?

Ik heb genoten van de boeken van Charles Mann ‘The Wizard and the Prophet’ (over landbouw en overbevolking) en ‘1491’ en ‘1493’ (over Amerika en de wereld voor en na Columbus). De boeken van David Quammen zoals The song of the Dodo (over evolutie en biotopen) of Spillover (over virussen die van dieren naar mensen overspringen, ik las het toevallig eind vorig jaar…) hebben grote indruk gemaakt.

Mijn opleiding is aan de School voor de Journalistiek in Utrecht (1991) geweest. Zo vanaf 2014 viel een en ander samen. Ik kon aan de slag als redacteur van een website over sportvissen. In 2018 kwam ik zelfs terecht op de redactie van het laatste papieren blad over sportvissen Beet. Hier vertaalde ik oa ook artikelen uit het Engels en Duits. Lang heeft die pret helaas niet geduurd. Na zomer van 2019 werd mijn tijdelijke contract niet verlengd en bleek het blad te worden verkocht.

En toen kwam corona en is het dus zelfs lastiger te worden betaald werk te vinden. Gelukkig is het werk van mijn partner doorgegaan. Ik doe inmiddels vrijwilligerswerk bij het Pieter Vermeulen Museum, een klein museum op het gebied van natuureducatie, gericht op kinderen. Ook hier natuurlijk coronaperikelen, dus vrij lastig om te wennen aan een organisatie. Er speelt bovendien een hele geschiedenis rond de toekomst van dit museum, dus het is wel interessant om hierbij betrokken te zijn.

Ik hoop dat Biden wint, al maak ik me weinig illusies dat de wereld dan ineens ‘beter’ wordt

Terwijl ik dit schrijf houd ik het nieuws in de gaten rond de US-verkiezingen, niet via CNN, maar door af en toe op de telefoon te kijken. Ik hoop dat Biden wint, al maak ik me weinig illusies dat de wereld dan ineens ‘beter’ wordt. Trump is knettergek, totaal ongeschikt. Maar Amerika lijkt al langer een beetje ‘stuk’, waardoor deze malloot zoveel mensen achter zich kon krijgen. De tweedeling en de hypocrisie zijn te groot. Ik hoop dat de pleuris niet alsnog uitbreekt als Biden wint. Wel reken ik er op dat hij Amerika weer mee gaat laten doen aan alle akkoorden waar Trump is uitgestapt. Maarja, voor China en Rusland en de planeet in het algemeen is deze wissel slechts een eh…wissel, maar dan met (te) veel lawaai en verspilde energie die beter aan andere zaken besteed had kunnen worden.

Ik merk dat de coronatijd me al wat zwaarder begin te vallen. Mijn broer en zijn vriendin hebben het onlangs gehad en als ik ze nu hoor over het langzame herstel, hoef ik het niet te krijgen. Dus ben ik blij met mijn leesplezier en de tuin en het internet, maar ik hoop niet dat deze halve quarantaine nog zo lang als de Spaanse Griep (4 jaar!) gaat duren.

Nou ja, wat je zegt, als je eenmaal op stoom bent kun je lang doortikken, dus even tot hier en nu ben jij weer aan de beurt.

Groeten!

Marc Borst