Hoe kijk jij terug op afgelopen jaar?

Dag Louis,

Dank je wel voor je ontzettend lieve brief, je warme woorden en het gelukspoppetje. Die hangt nu bij de foto en de rouwtekst van mijn zus. En dank ook aan die lieve goede Sint! Met zijn rijmelarij en chocolade weet die kennelijk precies waar ik warm van loop.

Ik kon niet echt begrijpen dat mijn ouders niet bij hun kinderen en kleinkinderen wilden blijven

Hoe was de kerstperiode voor jou? Heb je die nog kunnen vieren in jullie ouderlijk huis of was het huis inmiddels al over naar de nieuwe eigenaren? Ik herken je gevoel wel, hoor. Het is ook raar om al die spullen met al die herinneringen op te ruimen. Maar misschien was het ook wel juist een manier om mooie en fijne herinneringen op te halen en nieuw leven in te blazen? Je schrijft dat je ouders ver weg gaan wonen; misschien wel in het buitenland? Mijn ouders deden dat namelijk toen ze met pensioen gingen: ze vertrokken met hun hele hebben en houden naar Curaçao. Mijn moeder zei daarbij: 'We gaan toch niet hier zitten wachten totdat jullie een keer naar ons toekomen, dus we gaan gewoon weg, eropuit, een nieuw leven'. Achteraf realiseer ik me dat ze dat waarschijnlijk niet zo gezegd heeft, maar dat dat was wat ik hoorde. Ik kon niet echt begrijpen dat mijn ouders niet bij hun kinderen en kleinkinderen wilden blijven.

Ze hebben uiteindelijk bijna tien jaar op Curaçao gewoond en een heerlijke tijd gehad. Ik bezocht hen regelmatig, minimaal één keer per jaar, en dat was echt een zegen, om op zo'n mooie plek een tweede thuis te hebben. Als ik nu naar de foto’s kijk, dan zie ik hoe vol leven, gezond en gelukkig mijn ouders daar waren. Wat jij zegt: een nieuw avontuur in de herfst van je leven! Met terugwerkende kracht gun ik hen dat met heel mijn hart. Ik hoop dat het voor jou uiteindelijk ook zo gaat voelen, al zie ik dat jij er al een stuk volwassener mee omgaat dan dat ik dat destijds kon.

Mijn hoofd was zo moe van alles dat ik wel een break kon gebruiken

Ook deze brief duurde even. December was een ontzettend drukke maand, want ik besloot spontaan de week voor kerst op vakantie te gaan met een vriend. Mijn hoofd was zo moe van alles dat ik wel een break kon gebruiken. We zijn vijf dagen naar Marrakesh geweest, een fantastische stad. Het was mijn eerste keer in Marokko en wat ik ervan hoopte bleek ook waar te zijn: prachtige landschappen, warme en vooral grappige mensen, mooie architectuur, rijke culturele geschiedenis, heerlijk eten. Het was de perfecte get-away om even helemaal uit de 'toestanden' van hier te stappen. Het hotel had een grote tuin en zwembad, als een oase midden in de medina. We konden dus regelmatig even uitpuffen van de chaos die die stad is. Ik kwam daardoor wel iets uitgeruster terug dan jij van Lissabon, denk ik. En je schrijft dat je naar Denemarken bent geweest; dat moest vast knus geweest zijn in deze periode. (Ik vraag me meteen af hoe het komt dat je daar vriendinnen hebt wonen, maar dat moet je me nog maar eens vertellen.) Hou je eigenlijk van reizen? Ik denk het wel…

Onlangs realiseerde ik me dat ik op een nieuwe manier heb leren kijken naar onze familie

De kerstperiode was natuurlijk raar, maar ook oké. Mijn ouders wilden geen kerst 'vieren' dus zijn gevlucht naar een hotel. Ik ben naar mijn jongste broer gegaan en heb vooral lopen keten met mijn nichtjes. Op derde kerstdag zijn we met zijn allen samengekomen om te vieren dat mijn ouders die dag 50 jaar getrouwd waren. Dat was fijn en ontspannen, eigenlijk. Niemand gaat het grote verdriet uit de weg, maar we hebben het er ook niet de hele tijd over. En dat voelt heel natuurlijk. Ik geloof echt dat deze moeilijke periode ons dichter bij elkaar heeft gebracht. Onlangs realiseerde ik me dat ik op een nieuwe manier heb leren kijken naar onze familie. Lange tijd ben ik ervan overtuigd geweest dat we een nogal disfunctioneel gezin waren. Maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Ja, we zijn allemaal rare vlegels en er is behoorlijk wat 'gevochten' toen we nog allemaal bij elkaar woonden. Maar door de bank genomen is er echt wel met liefde en aandacht voor ons gezorgd, hebben we veel zorgeloze jaren gehad en hebben mijn ouders het goed gedaan. Ik ben trots en zij volgens mij ook.

Iets wat ik onlangs leerde: doe niet aan goede voornemens, maar kies een thema om op te focussen

Ja, het einde van het jaar (en nu het begin van een nieuw jaar) maakt me nu eenmaal ook nostalgisch. Zeker een jaar als dit, eentje met veel verlies. Maar ik heb ook veel om mee te nemen. Hoe kijk jij terug op afgelopen jaar? Wat laat je achter en wat neem je mee? Iets wat ik onlangs leerde: doe niet aan goede voornemens, maar kies een thema om op te focussen. Mijn thema voor dit jaar is gezondheid: goed eten, slapen, bewegen en mentaal. Moet eerlijk zeggen dat het niet meteen goed gaat. Eergisteren struikelde ik, niet één maar twee keer zo ernstig dat mijn enkel flink gekneusd is en ik nu met een kruk loop. Weer niet naar de sportschool dus!

Hoe gaat het verder met je, Louis? Hoe voel je je hier in de buurt? Hoe is het met die leuke labradorvriend van je? De koffie moet er nog van komen, maar dat komt goed.

Liefs,

Ik begin volgende week met m’n nieuwe baan!

Hee hoi Charron,

Bedankt weer voor je mooie en leuke brief. Ik vind het echt zo gaaf dat je naar het theater gaat en kan niet wachten om te weten hoe het was! Ik had nog niet gelezen over die voorstelling, maar ik heb het even opgezocht. De drang heet het, of niet? Ik ben heel erg benieuwd!

Ik kan vandaag ook eindelijk het boek waarover je schreef ophalen bij de bibliotheek, dus ik zal je binnenkort even updaten wat ik ervan vond!

En wordt de schoen gezet?

Ah, wat een heerlijke herfstvakantiedag schets je zeg! Ik heb vorig jaar met m’n werk op basis van de Grote Sinterklaasfilm een groot Pietenhuis opgezet. Dat was zo’n feest, niet normaal! Bedenken wat voor spellen er gespeeld konden worden. Heerlijk. Vieren jullie Sinterklaas ieder jaar uitgebreid? En wordt de schoen gezet?

Dat klinkt heel lekker, wat je schrijft over de vakantieperiode. Democratisch opvoeden, ik las dat dat betekent dat ouders en kinderen gelijk zijn. Betekent dat dat jullie over alle beslissingen met elkaar praten? Wat mooi! Waarom hebben jullie daarvoor gekozen? (Ik ben zelf nog niet zo thuis in opvoed-stijlen, dus erg benieuwd naar hoe je tot zo’n beslissing komt!)

Gisteren nam ik afscheid bij m’n oude baan, poeh wat is dat gek

Ik begin volgende week met m’n nieuwe baan! Ik heb er heel erg veel zin in. Gisteren nam ik afscheid bij m’n oude baan, poeh wat is dat gek. Ik had super fijne collega’s en zat er wat dat betreft erg op mijn plek, alleen qua werk niet en dat maakte het voor mij toch minder leuk. Maar gisteren was erg bijzonder, er was van alles georganiseerd en ik ben echt overladen met lieve woorden. Dus nu ga ik daar nog even van nagenieten en dan aanstaande dinsdag met heel veel frisse energie en enthousiasme naar de nieuwe werkplek! Ik vind collega’s heel belangrijk en dat vind ik dan ook het spannendst denk ik. En de uitdaging die de nieuwe baan gaat bieden, maar daar heb ik ook echt veel zin in. Ik hou je op de hoogte!

Ik ga daar 36 uur per week werken, verdeeld over vier dagen. Dus elke week een dag vrij! Heerlijk. Jij? Grappig, dat je het ook frustrerend vindt om nog te leren. Ik loop er dus tegenaan dat ik het heel frustrerend vind om niet te leren. Wat vind je er frustrerend aan? Of heeft dat ook met het geduld te maken? Wat voor baan heb je ook alweer?

Ik speel een beetje gitaar (kampvuurkwaliteit)

Wat leuk dat je een instrument gaat leren spelen! Welk instrument? Het is absoluut frustrerend! Ik speel een beetje gitaar (kampvuurkwaliteit), en het duurt echt wel even voordat je de akkoorden onder de knie hebt. Als je het eenmaal kunt, verleer je het echt niet meer. Dat is misschien een troost! Ik vind het wel altijd echt fijn om even te doen – even iets zonder scherm en iets waar je niet te veel over na hoeft te denken. Al voelt dat misschien nog niet zo nu voor jou? Haha.

Naast werk voetbal ik ook! Ik train een keer in de week en op zondagen heb ik een wedstrijd. Het is met een vriendenteam, superleuk! We zijn alleen door de KNVB te hoog ingedeeld waardoor we een pijnlijk eerste begin van het seizoen hebben… Hopelijk worden we na de winterstop wat beter ingedeeld en wordt het wat spannender, haha. Doe jij aan sport?

Jij ook een hele fijne dag en hopelijk veel fijne herfstvakantie-momenten met z’n allen! Het is in ieder geval goed weer om lekker de hort op te gaan.

Groetjes,

Isa

En dan toch de nacht in gesleept worden...

Beste Ignas,

Dankjewel voor de mooie aftrap en je brief.

Je raakte er een gevoelige snaar mee: van alle dingen die niet kunnen nu, mis ik de kroeg het allermeeste, en het ongeplande dat daarin besloten ligt.

Je voornemen om het niet laat te maken. En dan toch de nacht in gesleept worden, onder het mom van 'laatste' en 'hoedje-toe'.

Dit schrijvende, denk ik aan een bord (zelf gesneden) frikandellen van Inge van café Waterlooplein 77, waar het bord 'Werkman en Bankier – Allen zijn welkom hier' hangt.

'Acht bier! Als je nog hebt.'

Aan hoe één toevallige samenkomst van acht semi-onbekenden in de rookserre van Eijlders, zich wekelijks bleef herhalen, jarenlang. 'Acht bier! Als je nog hebt.' De rookserre die niet meer is, behalve dan in de ode die we schreven voor het 75 Jaar Eijlders boek.

Dat ongeplande is ook wat me aanspreekt in deze brievenwisseling. Een (papieren) brief heeft geen track-and-trace instantbezorging. Het vergt geen instant-antwoord. Als je het over toekomst hebt, is dat wat mij zorgen baart. De instant-cultuur, met haar gemaksverslaving. Dating-prospects, nieuwsberichten: alles mag rekenen op een seconde van aandacht, en een swipe naar links, of rechts.

Er lijkt zo weinig grijs, soms.

Ja-nee. Voor-tegen. Er lijkt zo weinig grijs, soms. Sinterklaas. Mondkapjes. Trump of Biden. De huidige situatie helpt dat natuurlijk ook niet, met de twee-bezoekers-per-dag-armoe en een door algoritmes geregeerde online wereld. Gisteravond konden we daar de impact van zien, op de trappen van het Capitool.

Hoe zouden we ervoor kunnen zorgen dat de wereld er over zeven jaar wat grijzer uitziet? Hoe kunnen we zorgen dat er meer menselijk contact gemaakt wordt, in een tijd van afstand houden en remote werken?

Ik weet niet of dat je helpt, met vooruitkijken. Maar vragen leiden altijd wel tot iets, ook als ze onbeantwoord blijven. We kunnen ook beginnen met april 2021, en vandaaruit naar 2027 reizen. Of met het 'nu' en het volgende 'nu'. Of een mix van beiden.

De wereld die we daarin verkennen, is wat mij betreft ook zo groot – of klein – als we haar maken, en waar we comfortabel mee zijn. De wijdere wereld, of jouw of mijn persoonlijke wereld: ik heb er geen voorkeur in. Ik weet niet of je dat van mij verwachtte, maar ik beperk me niet graag. Misschien daarom ook die liefde voor grijs.

Ik weet niet of het de huidige tijdgeest is, waarin we in door persconferenties ingedeelde tijdblokken leven, maar het 'nu' of het volgende 'nu' dient zich daarin wel dwingend aan. Dat zou denk ik ook het soort gesprek zijn dat je zou hebben in een café, nadat je toevallig aan de praat raakte, of inhaakte op een gespreksflard.

Van veel reizen naar weinig reizen.

Van mij zou je daar (als het over het 'nu' zou gaan) wel een clichéantwoord krijgen, denk ik. Van veel reizen naar weinig reizen. Van veel buitenshuis (borrels, etentjes, bios, concerten) naar binnenshuis. Ik ging ook klussen, koken, bakken, een taal leren (Spaans) en schaken. Ik kwam ook tot stilstand en nieuwe gewoontes. Sommigen tijdelijk, anderen iets levensvatbaarder (misschien – de tijd zal het leren).

Maar oude gewoontes bleven ook in stand. De zelfhulp- en businessboeken (productiviteit, leiderschap, etc.) bleven stof vangen, net als de kookboeken. De homegym kreeg evenveel bezoek als de gewone gym (weinig tot niet). Werkdagen bleven lang. Of het 'volgende nu' nou zo anders wordt dan bijvoorbeeld december 2019, vraag ik me af. Hoe zie jij dat?

Liefs,

Nicolette