Dus schilder ik

Lieve Karin,

Het is nu zaterdagochtend en ik ben maar meteen achter mijn tablet gaan zitten om jou een brief te schrijven. Het moment pakken.

Want dat moet ik doen. Eerlijk gezegd ben ik zo druk bezig met mijn seksschilderijen dat ik nergens anders haast meer tijd voor neem. Ja, wat huishouden tussendoor omdat dat nu eenmaal moet. En dan maar weer verder dus met seksschilderijen maken. Ik heb er nu zo'n 33 klaar. Als er dan visite komt, dan wordt het al snel hoofdonderwerp van gesprek. Er volgen al snel openbaringen over en weer. Mijn vriendin van in de zeventig heb ik bijvoorbeeld uitgelegd wat squirten is. Niet dat ik dat uit persoonlijke ervaring ken, maar ik weet wel wat het woord inhoudt. Mijn broer zegt overigens dat het een fabeltje schijnt te zijn. Het zijn vrouwen die hun plas laten lopen tijdens de seks, had hij gehoord. Meer zou het niet zijn. Wie zal het zeggen?

Ook heb ik een vriendin van me uitgelegd hoe je dat doet: klaarkomen. Ze is inmiddels al in de veertig en weet niet wat het is. We zaten in de auto en met het schaamrood op de kaken zijn we samen gaan praten. Ik haar vragen stellen:"Voel je dan wel dat het gaat gloeien als je je met je vinger daar aanraakt?"

Zij terugzeggend: "Mirna, ik heb niet om het gesprek gevraagd. Het hoeft voor mij niet per se. Maar als je er dan toch over wilt praten, dan luister ik gewoon wel. Geen lastige vragen stellen."

Ik weet wel dat ze dit meer uit schaamte tegen me zegt. En dus ga ik door: "Ja, maar luister eens. Ik wil met mijn tips wel goed zitten en dan moet ik wel weten wat jij allemaal al wel weet."

Ze kijkt me nog eens indringend aan en zegt: "Dus als het warm aanvoelt en gloeit, dat is een goed teken?"

Ik: "Ja, dan ben je op de goede weg en dan moet je doorgaan."

Vervolgens heb ik haar stapje voor stapje uitgelegd wat ik doe om zover te komen. Omdat ik meestal praat met mijn hele lichaam, met heel wat handgebaren erbij, kun je je vast wel voorstellen dat het gesprek er komisch uit zag.

.... nu ik eenmaal met het thema seks bezig ben, valt me op hoeveel onduidelijkheid en ongemak er nog rondom heerst

Maar nu ik eenmaal met het thema seks bezig ben, valt me op hoeveel onduidelijkheid en ongemak er nog rondom heerst. Niet alleen mijn vriendin die niet weet wat klaarkomen is, maar zo zijn er nog wel meer aspecten te benoemen. Allochtone kinderen die niet uit de kast durven te komen omdat die vorm van seksualiteit in sommige religies niet geaccepteerd is. En in bestaande relaties: hoe ga je ermee om als je ook gevoelens voor iemand anders ontwikkelt?

Er is zoveel onduidelijk, onbesproken, niet open, verzwegen, wat het volgens mij alleen maar moeilijker maakt. Daarom schilder ik onder andere nu ook binnen dit thema. Om openheid te realiseren. Om barrières te slechten.

En goh wat een nieuwe termen leer ik er inmiddels bij door al die gesprekken: golden shower, rim job… Ha ha. Ik noemde het altijd plasseks. Maar door het golden shower te noemen krijgt het opeens een mooiere lading lijkt het wel.

De kunstenaar heeft overigens helemaal geen moeite het thema seksualiteit te bespreken. Over de app hebben we inmiddels levendige gesprekken. Hij toont plaatjes van wat hij mooi vindt en voor je het weet heb ik er alweer een schilderij van gemaakt. Toch vind ik het best wel gek om met een andere man zulke gesprekken te hebben Over en weer waarderen we het contact dus gaan we ermee door. Wel met het in acht houden van elkaars grenzen, wat er in de praktijk op neer komt: rekening houden met mijn grenzen. Het lijkt inmiddels dat ik er eindelijk een mannelijke vriend bij heb met wie ik open heel veel kan bespreken, zonder dat we een relatie hebben. Dat vind ik heel fijn. Ik weet niet hoe lang het stand houdt, want we botsen ook, maar zo lang het lukt, is het goed en een leuke verlevendiging van mijn leven.

Je schreef over angsten en spanningen die zich vast gaan zetten in je lichaam en dat je daar misschien zangtherapie voor wilt volgen. Ik heb van anderen gehoord dat zangtherapie inderdaad bevrijdend kan werken, dus ik ben benieuwd naar je ervaringen.

Weet je, ik zie mensen van alles wel doen om hun angsten in te dammen of te bezweren

Weet je, ik zie mensen van alles wel doen om hun angsten in te dammen of te bezweren. Bijvoorbeeld pillen nemen. Zoals jij ook deed toen je naar Zweden ging. En op zich: als dat het mogelijk maakt dat je wel naar Zweden kunt, prima, denk ik dan. Maar aan de andere kant: het is maar een hulpmiddel.

Ik weet nog van die keer dat ik begin twintig was en enorm gestresst naar de dokter ging omdat ik mijn werk niet aankon. Of ik misschien een pilletje mocht om rustiger te worden. Wat hij toen tegen mij zei, ben ik nooit vergeten: "Je moet leren dit zelf aan te kunnen. De oplossing zit niet in een tabletje, maar in jou."

Hele duidelijke woorden en hij had gelijk, vond ik. Maar hoe? Jarenlang heb ik met dezelfde problemen geworsteld, totdat het zoveel werd dat ik naar een psycholoog ging. Daar heb ik vervolgens zoveel geleerd. Vooral door meditatie heb ik geleerd meer bij mezelf en bij mijn gevoel te blijven. Dat het niet erg is om angstig te zijn. Het is maar een gevoel. Als je bij dat gevoel blijft, niet handelen, niks doen, dan zie je vaak dat het zichzelf oplost. Dus trouw blijven aan jezelf, niet bang worden van je gevoelens. Gewoon accepteren als iets wat er even is en op een gegeven moment vanzelf weer weg gaat drijven.

Sinds ik dat eenmaal geleerd had, ben ik tegelijk veel steviger en vrijer in het leven komen te staan.

Als ik om me heen kijk zie ik soms mensen die dit nog niet hebben geleerd. Zo ken ik iemand die allemaal mooie soorten natuurstenen verzamelt, daar een altaartje van maakt en daar rituelen mee doet, om innerlijke rust te krijgen. Goed, als dat je helpt. Maar zo iemand wens ik eigenlijk toe te leren vertrouwen op zichzelf in plaats van dat neer te leggen in die stenen.

Ik moet er echter ook voor oppassen dat wat voor mij zo goed werkt niet als de enige heilzame weg te zien. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Zo kan die stemexpressie wellicht je heel goed helpen bij het je beter kunnen uiten, je stem te laten horen, je grenzen aan te geven. Kortom, te staan voor wie je bent, zodat je minder spanning hoeft te ervaren. Ik heb meer goede verhalen gehoord, dus ik ben heel benieuwd naar je ervaringen, Karin.

Ik wil eerlijk zijn. Ik ben ook niet zonder angst

Ik wil eerlijk zijn. Ik ben ook niet zonder angst. Niemand is dat. Ook ik heb niet altijd even goede manieren misschien om ermee om te gaan. Zo ben ik behoorlijk ziek, al is het nog maar deels aangetoond. Mijn weerstand is laag en ik reageer op heel veel dingen allergisch. Daarom durf ik geen vaccinatie te nemen. Ik weet oprecht niet wat het met mijn lichaam gaat doen. Besmetting met corona zal natuurlijk nog raarder gaan, maar dat heb ik tot nu toe nog steeds buiten de deur weten te houden. Echter, nu met die super besmettelijke omicron weet ik het niet...en dan gaat de samenleving ook nog weer eens meer open, omdat ze niet zo bang zijn voor de gevolgen van dit virus. Maar mijn vermoeden is, dat als het me pakt, dat het me goed zal pakken. Ja, daar heb ik best wel angst voor. Als ik eraan denk, krijg ik haast spontaan tranen in mijn ogen. Want het leven vind ik nu al zwaar en dan corona er nog bij...ik moet er niet teveel bij stil staan.

Dus schilder ik. Het ene schilderij na het andere. Om maar niet na te hoeven denken wat de toekomst eventueel voor narigheid kan brengen. Want dat is dan, dat is niet nu. Is het een juiste strategie? Voor nu werkt het. Maar het heeft ook wel wat van kop in het zand steken, vind ik. Het is zoals het is.

Ik drink mijn thee op, neem straks wat havermoutpap en dan weer schilderen. Het volgende seksstandje. En dan kijk ik weer uit naar je volgende brief, lieve Karin. Ben zo benieuwd wat jij misschien al zingend hebt beleefd.

Liefs,

Mirna