Wat ik écht belangrijk vind

Hallo Nienke,

Wat fijn om van jou een brief te ontvangen laatst! Dank daarvoor. Mooi om een kijkje te hebben in het leven van iemand die ik niet ken. Bijzonder ook.

Ook wel heftig om te lezen over je vriend. En mooi dat je meer ruimte ervaart nu om meer dingen te kunnen doen.

Een antwoord op één van jouw vragen die je stelde:ik houd erg van brieven schrijven, omdat ik het een bijzondere fijne manier vind om elkaar te leren kennen. Het uitwisseling van gedachten en gevoelens, opgeschreven met tijd en met liefde voor het woord. Tegenwoordig gaat alles zo snel en willen we snel antwoord op appjes, op mailtjes, op berichtjes etc. Maar een brief met (handgeschreven) woorden die wel of niet zorgvuldig zijn gekozen, die een correspondentie in gang zet zoals dat in het verleden eerder normaal was, is wel heel erg leuk!

En ik zit nu dan eindelijk mijn brief aan jou te schrijven. Excuses dat het zo lang heeft geduurd!

Ik zit aan mijn kleine tafel, aan het raam, met uitzicht op de Admiralengracht, Een fijne brede gracht in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam West. Het uitzicht over de bevroren gracht en de sneeuw is zo mooi; er klinkt zachte, rustige pianomuziek ut mijn box. Ik heb net als jij een koffie gemaakt uit een percolator, heerlijk. Ik drink’m met opgeklopte havermelk en een beetje kaneel.

Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft

Ik wil er echt goed voor kunnen zitten en er de tijd voor vrijmaken en dat is met mijn chaotische leven soms een beetje moeilijk. Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft. Waar ik me meer dan senang bij voel hoor. Maar het betekent af en toe wel dat het een beetje chaotisch kan aanvoelen. En dat accepteer ik dan wel weer.

Want dat is waar ik heel erg goed in ben: accepteren van alles dat is. Van alles wat er gebeurt. Dat doe ik mijn leven lang al. Ik ben dan ook een rasoptimist. Een positiveling. En dat komt nu wel erg goed van pas. Nu in deze maffe tijden.

Inderdaad vóór deze covid-tijd trad ik paar dagen per week op. In binnen- en buitenland. Vloog van hot naar her. En leefde uit een reistas. Dit was mijn leven, mijn leven waarvan ik superveel hield. Niet alleen om mooie andere plekken te zien, maar vooral ook om te verbinden met andere mensen. Sowieso met mensen, want dat mis ik nu wel heel erg. Wanneer ik optreedt is dat zo fijn. Mijn liedjes brengen, energieën uitwisselen etc. LOVE IT. Dit is waarom ik dit mooie vak ook koos. En in 2019 ging het me erg voor de wind. Qua optredens en qua lekker-in-m'n-velgevoel.

Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium

Toen kwam daar letterlijk in een keer een einde aan. En voor mij was het andersom: ik had de eerste drie,vier maanden heel erg veel moeite om me aan te passen aan de nieuwe situatie. Ik dacht toen nog 'tijdelijk', helaas bleek dat niet waar. Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium. Zonder mijn muziek live te kunnen brengen. Wow, wennen was dat. Ik werd verdrietig, onrustig, bozig en down.

Maar na die weken heb ik de knop omgezet. Ik ben echt wel meer dan dat podiumbeest hoor. Ik ben gewoon een leuk mens die ook iets is zónder dat podium. Ik ging een ochtendritueel ontwikkelen. Yoga, mediteren en ochtendpagina’s schrijven. Dat hielp allemaal.

Ik maakte plannen om tóch op te kunnen treden. Ik ben met mijn gitarist, Lorijn een duo begonnen. Ik deed mijn try-out hier in de buurt, het was heerlijk. Dertig mensen, dichtbij, intiem, klein. Ik kon echt mijn verhaal brengen tussen de liedjes door. Mensen hadden tegen die tijd (was in juli) ook echt weer behoefte aan live muziek, dus iedereen luisterde heel erg aandachtig. Super dankbaar publiek.

Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was

Dat smaakte naar meer! Ik heb mijn hele leven lang in dienst gestaan van mega toffe projecten maar nooit echt solo een eigen project gehad. Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was. En dat pad kan prima parallel lopen met Kraak & Smaak en andere projecten. Maar mijn focus ligt nu op Berenice solo. Ik heb toen nog een aantal kleine concerten geregeld en zo konden Lorijn en ik toch nog wat optredens doen.

En inderdaad komt er dus een EP! We gaan zo snel mogelijk opnemen. Ik heb een klein bedrag gekregen uit een noodfonds voor muzikanten, opgericht in de covidperiode. Anders had ik het nooit kunnen doen. Muziek maken en opnemen kost geld. En helaas veel geld…..

En deze crisis heeft zeker invloed gehad op de liedjes die ik heb geschreven. Ik heb vier nieuwe liedjes geschreven in deze periode. Ik vertel je in de volgende brief meer over de inhoud, en zal ik je wat stukjes uit de teksten laten zien met de betekenis, als je dat leuk vindt.

Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook

Naarmate het jaar vorderde voelde ik meer en meer de rust over me heen komen en de acceptatie van alles dat er is. Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook. Want ik voel en merk ook echt dat ik voor de covid veel te druk was met te veel dingen die ik niet echt belangrijk vond. Ik kijk nu veel meer naar wat ik écht belangrijk vind.

Kleine dingen. Lief zijn voor jezelf en voor de familie en vrienden. Ik heb veel intensiever contact met mijn familie en vrienden. Ik was zo vaak weg, ook in de weekenden dat ik helemaal niet zo sociaal kon zijn. Nu wel. En dat voelt goed.

En natuurlijk duurt het veel te lang nu. Dus is er ook vaak een gevoel van, okay genoeg nu. Ik wil weer openheid van spontane acties en knuffels. Maar geduld. Ja, dat is het. Nu meer dan ooit.

Ik ga vanmiddag naar een vriendin rijden in Terborg, in het oosten van het land. Morgen is ze jarig. We gaan wandelen in de mooie buurt. Het is daar prachtig!

Maar eerst ga ik zo even schaatsen. Hier in het Erasmuspark. Ik heb mijn schaatsen gisteren laten slijpen. Ben benieuwd of ik het nog kan, maar volgens mij verleer je dat niet.

Gaan jullie nog schaatsen?

Ben jij eigenlijk opgegroeid in Hengelo?

Ik ben benieuwd naar jouw bezigheden verder. Je schrijft toch?

En heb jij deze periode iets nieuws geleerd en/of gedaan?

Ik heb bijvoorbeeld een zuurdesembrood gebakken. Heel erg leuk en dat heeft geleid tot een volgend plan. En dat vertel ik je graag in de volgende brief.

Veel liefs,

Berenice

De verkiezingen zijn geweest

Hi Nienke,

Hoe gaat het? Dank voor je mooie brief. Je had er zo mooi werk van gemaakt! Dank je voor de mooie open brief, waarin ik je steeds beter leer kennen. Echt leuk om te lezen. Inderdaad we geven steeds meer en meer een kijkje in ons leven. Echt heel leuk en bijzonder ook!

Deze papieren variant vind ik persoonlijk veel leuker dan een email lezen op de computer of op mijn telefoon. Een prachtige envelop openen en er zes blaadjes uit halen met heel mooi geschreven zinnen (wát een netjes handschrift!), voelt veel leuker en 'echter'.

Het duurde even voordat ik weer ging zitten om je terug te schrijven. Mijn hoofd stond er simpelweg even niet naar. Die weken vliegen voorbij.

Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD .....

De verkiezingen zijn ook alweer geweest.....pfff ik ben geschrokken eerlijk gezegd. Maar het kwam ook niet echt als een verrassing helaas. Ik was de dag erna wel verdrietig en boos ook. Dat een Rutte gewoon kan blijven zitten met zijn VVD na die toeslagenaffaire en tien jaar bezuinigingen in de zorg, huisvesting, cultuur, etcetera. Ik ben benieuwd wat het met jou heeft gedaan.

Ik schreef inderdaad over sneeuw en ijs. Dat is nu alweer een tijdje terug. Ik zag voor mijn neus op de gracht geen mensen schaatsen, helaas. Het ijs was nog te dun op de gracht hier en het was bobbelig.

Leuk te lezen dat jouw vriend hier heeft gewoond! Er was bijna een mogelijkheid om te schaatsen op de stadsgrachten, maar er had een man in een bootje de borden genegeerd. Hij is gaan varen op een afgesloten gracht. IJs kapot. Helaas.

Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

Her en der zijn wel mensen gaan schaatsen, maar dat werd afgeraden. Ik heb zelf hier in het Erasmuspark om de hoek heel even op mijn schaatsen gestaan. Het was heerlijk dat weekend. Die sneeuw, die kou met dat zonnetje erbij. Ik houd erg van de winter. Maar de lente is in de lucht en dat is ook wel erg fijn hoor! Ik ben blij dat we hier in Nederland echt de seizoenen kunnen meemaken. Wat vindt jij de lekkerste jaargetijden?

.....................................

(Noot redactie: dit is de laatste brief van Berenice. Ze heeft hem wel opgestuurd naar ons, maar niet meer naar Nienke).

Alsof ik weer meer ‘aan’ sta

Hoi Tanja,

Dank weer voor je brief. Ik heb er van genoten om je brief te lezen. Ik vind je manier van schrijven prettig en ook je manier van kijken fijn en leerzaam. Toen ik je brief las dacht ik, dat moet ik in ieder geval teruggeven in mijn volgende brief. Dat ik genoot van het lezen van je brief.

Verder was ik benieuwd hoe jij er nu in staat? Hoe vind je het brieven schrijven? Zijn er onderwerpen waar je nog over zou willen schrijven? Is er een frequentie die je prettig vindt? Hoe vind je het tot nu toe? Misschien wel goed eens te evalueren.

Ook bij mij stond de afgelopen twee weken steeds 'Tanja schrijven' op mijn to-do lijstje. Nu pas op deze mooie zonnige zondag neem ik er de tijd voor. Er komen altijd zoveel dingen tussendoor en ik heb ook vaak zin om mijn laptop gewoon even dicht te doen en buiten te gaan wandelen. Zeker met dit mooie weer van de afgelopen dagen.

Als de zon weer begint te schijnen, krijg ik letterlijk het gevoel dat ik uit mijn winterhol kruip.

Van winter zijn we opeens vol in het voorjaar aangekomen. Als de zon weer begint te schijnen, krijg ik letterlijk het gevoel dat ik uit mijn winterhol kruip. Alsof ik alles weer meer kan voelen. De mooie en euforische dingen, maar ook de moeilijke dingen, de worstelingen. Alsof ik weer meer ‘aan’ sta. Ik geniet er enorm van. Als ik mij dan realiseer dat het pas eind februari is, vind ik het ook een beetje zorgelijk. Maar los van de tijd van het jaar, ben ik dol op de zon. Dus doet dit me erg goed.

De dag nadat ik jouw brief kreeg ben ik samen met mijn man op een mini-vakantie gegaan in Nederland. We zijn eerst twee dagen naar Ens geweest en hebben daarna nog drie nachtjes op Texel in een huisje geslapen. Het was prachtig en heerlijk. Echt zo fijn er even tussenuit te zijn. Voor deze hele coronasituatie gingen we regelmatig op vakantie. Verre reizen zijn voor mij altijd onderdeel van mijn leven geweest. Nu vind ik het idee om voor een vakantie naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te vliegen te zot voor woorden. Want Ens en Texel zijn prachtig en daar was ik ook nooit eerder geweest. Dit lijkt alweer een eeuwigheid geleden, want toen gingen we schaatsen en wandelden we door de sneeuw. Nu zit ik in de volle zon en ruikt het naar lente.

Ik hoef niet meer de wereld over om het geluk ergens anders te zoeken, dat voelt als een groot cadeau.

Corona brengt mij veel. Deze periode geeft me veel rust. Ik kan meer van de kleine dingen genieten en ik sta veel meer stil bij wat ik heb. Mijn vrienden en familie. Mijn man en mijn drie katten. Ik ben dolgelukkig in mijn huisje in Rotterdam. Ik hoef niet meer de wereld over om het geluk ergens anders te zoeken, dat voelt als een groot cadeau.

Voor jou zal het sneeuwweekend misschien ook alweer ver weg voelen, maar het klonk heerlijk. Niet meer naar huis kunnen vanwege de sneeuw. Samen gezellig koffiedrinken. Binnen bijkomen van de kou.

Wat bijzonder en leuk dat je een huisgenoot hebt, die ook als je zoon voelt. Het inspireerde mij ook meteen weer om buiten de kaders te denken. Kinderen, familie, je kunt het op zoveel manieren invullen en voelen. Dat hoeft niet allemaal bloed en eigen te zijn.

Dat deel over praten herken ik heel goed van mijn relatie met een Nicaraguaanse jongen. Ik heb vier jaar in Latijns Amerika gewoond en trots speelde daar een andere rol, dan wij ooit kunnen snappen. Ik weet niet of dit voor jouw huisgenoot ook speelt, maar ik kan me voorstellen dat er soms dingen aan ten grondslag liggen die wij nooit helemaal zullen doorgronden, omdat onze culturele normen en waarden weer heel anders zijn. Wel mooi om er enerzijds over in gesprek te gaan om elkaar op die manier beter te leren kennen en anderzijds te respecteren wat voor iemand anders belangrijk is.

Ook je 'over 5 jaar', herken ik heel goed in mijn eigen leven. Elke keer dacht ik: ik heb nog alle tijd. Nu voelt dat niet meer zo. Al zijn er natuurlijk ook genoeg vrouwen die pas na hun 35e beginnen aan kinderen tegenwoordig. Toch voelt het niet meer alsof ik de keus voor mij uit kan blijven stellen. Terwijl ik dit schrijf denk ik meteen dat dat misschien wel kan, omdat het voor mij ook goed zou zijn als het er niet van zou komen. Ik heb in ieder geval ook genoeg redenen waarom ik het niet zou willen en een leven zonder kinderen lijkt me in veel opzichten heerlijk.

Dank voor jouw blik en je verhaal over dit onderwerp.

Dat corona mij een baan in loondienst en een vakantie op Texel zou brengen, had ik nooit verwacht.

Morgen begint mijn nieuwe  baan als projectleider. Ik ben heel benieuwd naar wat dit mij allemaal gaat brengen. In ieder geval een grote verschuiving van zelfstandig werken naar 32 uur in loondienst. Ik heb in mijn leven nog niet meer dan 24 uur in loondienst gewerkt en ook dat heb ik maximaal tien maanden volgehouden. Mijn leven ziet er inmiddels heel anders uit, dus ik denk dat het nu veel meer past. Daarnaast heb ik ook nooit eerder werk en een organisatie gevonden die zo goed passen en aansluiten bij mijn eigen gevoel en visie. Dat corona mij een baan in loondienst en een vakantie op Texel zou brengen, had ik nooit verwacht. Wel denk ik dat als we de wereld allemaal wat dichterbij halen- op het gebied van reizen, consumeren, werken- het leven op aarde nog een stuk langer houdbaar is.

Ik wens je een mooie week toe. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat en kijk uit naar je volgende brief.

Liefs,

Charlotte

Ik heb mijn schaatsen aan de wilgen gehangen

Dag Annemieke,

Bedankt voor je gezellige en onderhoudende brief. Ik heb even voorrang gegeven aan het verwerken van de aantekeningen die mijn neef in het familieverhaal heeft gemaakt. M’n eerste familieverhaal heb ik alleen geschreven en ik kon dus zelf het ritme bepalen. Nu ben ik afhankelijk. Aan de andere kant weten hij en zus meer dan ik, a) omdat ze respectievelijk zeven en acht jaar ouder zijn en b) omdat zij meer logeerden bij mijn oma en opa in Rotterdam omdat zij in Weert woonden. Wij kwamen meer op de zondagmiddagen. Het dagelijkse leven van je oma en opa maak je dan niet mee.

Dat je al eerder had gelezen over de ‘autotreintjes’ op de snelweg, verbaast mij niet. Ik heb het vast ergens gelezen en het moet me zo hebben aangesproken dat ik het geïnternaliseerd  heb. In 2027 zullen we het nog steeds over het verbeteren van het milieu hebben, denk ik. Ik vind het moeilijk te voorspellen hoe het er dan uitziet. Wat ik wel hoop is dat de kernenergielobby een plaats krijgt aan de klimaattafels. Ik vind het vreemd dat ze buitengesloten zijn. Iedere tak moet een kans krijgen om mee te praten. Dat er dan uiteindelijk besloten wordt dat kernenergie geen goede optie is, vind ik OK, maar niet van tevoren buitensluiten.

Wij zijn geen milieuridders

Het grootste probleem op dit moment blijft het opslaan van teveel opgewekte energie. En welke energiebron zorgt voor stabiliteit? Op dit moment blijven dat de fossiele brandstoffen. Op kleine schaal gebeurt er genoeg om schoner te produceren, meer te hergebruiken en minder afval te hebben, maar of het genoeg is om de problemen op te lossen, betwijfel ik. Ik ben benieuwd welke alternatieve brandstof het gaat winnen van de fossiele brandstoffen. Waarschijnlijk wordt het een combinatie van brandstoffen. Tata Steel zal anders bediend moeten worden dan de huishoudens.

Wij zijn geen milieuridders, maar scheiden ons afval zo veel mogelijk. Mijn man krijgt het zelfs voor elkaar om het plastic van de kaasverpakking te scheiden van het papier. Helaas is de GFT-container beneden in het appartementengebouw ineens verdwenen, omdat hij zo stonk. Toen we nog een tuin hadden, stond daar een compostvat en die stonk nooit. Integendeel, het rook heerlijk herfstachtig als je hem opendeed. Je moet dan wel goed de instructies lezen en weten wat er wel of niet in mag. In zo’n complex is dat lastiger. De volgende vergadering ga ik het erover hebben.

We kopen goede kleding en daar doen we heel lang mee. Voor de schoonmaak gebruik ik zachte zeep, schoonmaakazijn, soda en ammonia. Bij het lezen van je brief realiseerde ik me dat ik in omgekeerde richting in de file heb gestaan dan jij. Ik vond het nooit erg. In dat uur kun je de werkdag doornemen en overzien wat je goed hebt gedaan en wat je niet zo slim hebt aangepakt. Als ik dan thuiskwam, was de stress van de werkdag grotendeels van me afgevallen. Ik beschouwde de reistijd als een gegeven en ik realiseerde me ook dat ik net als zoveel anderen alleen in de auto zat en als we meer met elkaar zouden meerijden dat beter zou zijn. Eerlijk gezegd vond ik dat uurtje alleen in de auto zalig.

Op mijn tocht naar een wilg kwam ik langs verschillende vijvers vol met schaatsers en het deed me niks

Toen ik uit praktische overweging besloot de brieven te tikken, realiseerde ik me niet dat het ook kansen bood, zoals foto’s erin plakken. Dat zag ik pas toen ik jouw brief onder ogen kreeg.

Deze winter heb ik een belangrijk besluit genomen. Ik heb mijn schaatsen aan de wilgen gehangen. Elk jaar als er natuurijs was kriebelde het, en ondanks dat mijn man zei dat ik gek was, ging ik toch. Deze keer was het anders. Ik heb in de zomer mijn pols gebroken en dat wilde ik niet nog een keer. Ik vroeg een vriendin die coach is, hoe ik nu definitief afscheid kon nemen en zij kwam met het idee om de uitdrukking te gebruiken: ‘Ik heb mijn schaatsen aan de wilgen gehangen’. Wilgen heb je hier genoeg en ik ben gelijk op pad gegaan en heb mijn schaatsen aan een wilg gehangen. Op Facebook gezet en een afscheidsbrief aan mijn schaatsen geschreven. Op mijn tocht naar een wilg kwam ik langs verschillende vijvers vol met schaatsers en het deed me niks. Ik had een besluit genomen en ik was op missie. Het gekke is dat ik nu allemaal leeftijdgenoten tegenkom, die zeggen ‘Oh, ik schaats al jaren niet meer’, terwijl ik voorheen altijd sportieve leeftijdgenoten tegen het lijf liep die vorige zondag nog vijftig kilometer hadden geschaatst. 

Het blijft bevreemdend hoe de geest werkt. Vorige keer schreef ik dat de tweede lockdown mij zwaarder viel en dat is nog steeds zo. Over het algemeen houd ik me aan de maatregelen, maar daar maak ik één uitzondering op en dat is de leesclub. Van de zomer zijn we begonnen om buiten bij elkaar te komen en daar zijn we deze winter mee doorgegaan. Een van de leden heeft een boerderij en bij de schuur is een afdak en daar komen we bij elkaar. Van de acht leden doen er zes mee. We spreken af om vijf uur en om zeven uur komen we als stramme oudjes weer overeind. De volgende dag hebben we allemaal spierpijn, maar we vinden het te fijn om elkaar te zien en te spreken.

We blijven op de afgesproken grensovergang ieder in ons eigen land zitten op een klapstoeltje en drinken onze meegebrachte koffie

In februari kon ik nog samen fietsen met mijn fietsvriendin uit België, net voordat er reisbeperkingen in België waren afgekondigd. Aanstaande zondag gelden de beperkingen nog steeds. We hebben nu afgesproken dat we elkaar fietsend ontmoeten bij de grens. Vorig jaar hebben we de Dodendraadroute gefietst op de grens van Nederland en België. Die route is aangelegd om de elektrische draadversperring uit de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Tijdens die route ga je regelmatig de grens over en nu hebben we afgesproken bij een van die grensovergangen.

We blijven op de afgesproken grensovergang ieder in ons eigen land zitten op een klapstoeltje en drinken onze meegebrachte koffie (respectievelijk thee) op en eten een boterham. En kletsen weer even bij. Ze vertelde mij over de telefoon vandaag dat bij haar werk is afgekondigd dat twee dagen thuiswerken de norm wordt, ook na corona.

PS 1: Ik combineer interviewen met onderzoek in archieven of op internet.

PS 2: Ik ben in Rijnland opgegroeid: Leidschendam, tegen Voorschoten aan. Ik laat het hier even bij en ik kom nog wel terug op mijn schrijverij en ik wil van jou wel meer weten over levensverhalen schrijven.

Groet, Bettie

Je bent hoe dan ook de eerste op ‘de intekenlijst met signering’!

Hoi Regina,

Allereerst gecondoleerd met het verlies van je tennismaatje, wat tragisch als iemand ‘zomaar’ verdwijnt. Al is er misschien een verband geweest met corona, dan nog.

Ik ben het helemaal met je eens over dat brievenschrijven, je kan je gedachten rustig ordenen en doorschrijven tot er staat wat je bedoelt. Ik ben (ook?) niet zo’n haantje de voorste in groepsgesprekken over van alles en nog wat (hoewel ik ook heus wel een ‘slap ouwehoeren-modus heb, hoor, maar die gaat niet altijd ‘aan’).

Ja, de stap naar de schrijfcoach is spannend, ze heet trouwens Mireille Geus, misschien ken je haar (boeken)? Ik kende haar niet, maar dat is meer omdat ze vooral kinder/jeugdboeken schrijft en die lees ik niet (want we hebben geen kinderen). Maar ik heb er nu dus wel een paar gelezen om haar schrijfstijl te leren kennen.

Ik kwam vorig jaar al op een idee voor een toekomstverhaal over Nederland

Ik kwam vorig jaar al op een idee voor een toekomstverhaal over Nederland, waarmee ik nu dus sinds januari aan het ‘kleien’ ben: de onderdelen, de opbouw, de structuur, dat soort dingen. In mijn journalistiektijd was het overzicht houden over een lang artikel al iets waar ik moeite mee had. Dat is helaas nog niet veranderd, waardoor ik nu ben vastgelopen in de vele mogelijkheden en volgordes. Maar vandaar dus die stap naar de coach. Komende maandag spreken we elkaar weer en dan hoop ik dat de boel weer vlotgetrokken kan worden.

Frappant is trouwens dat Adriaan van Dis met een nieuwe roman (KliFi) is gekomen en daar zitten vrij veel ideeën in die ik ook heb. Gelukkig zijn er genoeg verschillen, maar bij mij staat het land na een (natuur)ramp ook voor een deel onder water, en zijn de Oranjes vervangen (bij hem door een dictatuur, en ik heb er een republiek van gemaakt.) Maar ik denk niet dat het slim is dat boek nu te gaan lezen.

Het plan is er een jaar onder haar begeleiding aan te werken. Van mij mag er dan een versie één liggen, maar misschien is dat te hoog gegrepen en is een werkbare structuur al heel mooi. Hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen, ik ga het zien. Je bent hoe dan ook de eerste op ‘de intekenlijst met signering’!

Vertalen is natuurlijk iets anders, maar ik kan me voorstellen dat je halverwege een boek ook wel eens tot de ontdekking kan komen dat er iets ‘anders’ moet? Hoeveel tijd krijg (heb) jij voor een boek (nodig)?

Ik heb niet één grote held in de schrijverij, jij wel?

Ik heb niet één grote held in de schrijverij, jij wel? Maarten Biesheuvel, Bob de Uyl steken er In Nederland voor mij nog steeds boven uit. Harry Mulish, Gerard Reve, W.F. Hermans, noem maar op, ik ben van allemaal onder de indruk geweest. Van de ‘nieuwere’ lichtingen heb ik de romans van Buwalda gelezen; mooie verhalen, maar de eindes van beide boeken waren voor mij iets te ‘open’. Oek de Jong’s Zwarte Schuur heb ik onlangs gelezen (mijn eerste kennismaking met deze De Jong), ook een fraaie vertelling maar ik vond het raar om deze verzonnen schilder een expositie in Het Stedelijk Museum te laten hebben, omdat dat een te bekende plek is waar die expostie dus nooit is geweest, maargoed. Verder lees ik graag ‘Amerikanen’: Kurt Vonnegut vind ik prachtig, en Philip Roth of Jonathan Franzen vertellen mooie verhalen. Maar ook Bukowski, Kerouac en als enige Fransman Houellebec lees ik graag. De Engelse boeken liefst in het Engels, maar anderstalige in vertaling.

Laatst las ik Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon, ik vind het een geweldig verhaal en prachtig hoe het is opgeschreven.

26 februari

De sneeuw en het ijs (op de vijver) heb ik vooral vanuit het raam gezien, ik was door m’n rug gegaan dus helaas geen ijspret voor mij. Wel een paar wandelingen door de inmiddels veel drukkere Kennemerduinen, we zien elke keer wel hertjes, of een vos of een vogeltje ala een specht. Ik ben (was?) een schaatser, zeker op natuurijs is het grote genieten! Jaren terug op de Oostvaardersplassen of de Kagerplassen, de Nieuwkoopse Plassen of bij De Weerribben, ja dat waren mooie tochten.

Wel was het druk in de tuin qua vogels, de voerplek trok veel bekijks. Er zaten geen bijzondere soorten bij, wel veel meer merels, die de voorraad appeltjes hebben opgegeten. Na de sneeuw zag ik een ‘nieuwe’ soort voor het tuinlijstje, een tuinfluiter. Deze herkende ik natuurlijk niet, maar omdat het vogeltje een paar minuten rond de vijver scharrelde kon ik hem goed zien en dus opzoeken in mijn vogelapp op de telefoon. Het lijstje loopt al richting de dertig!

Is het water te koud, te zoet, is de boel leeggevist?

Ik heb inmiddels een keertje gevist, maar fiets sinds deze week elke dag even naar de pier om te kijken hoe het er gaat. En er wordt bar weinig gevangen, iedereen klaagt, de ‘dagwinnaar’ is iemand die een gulletje (= een kleine kabeljauw) vangt. Is het water te koud, te zoet, is de boel leeggevist? We weten het niet. Wel zijn er vogels te zien die je niet elke dag ziet, zoals zwarte zeeëenden en diverse soorten duikers. Dat hoor ik dan weer van de vogelaars met hun enorme lenzen, die die soorten allemaal wel kennen. Zo leer je toch weer wat.

De sessie met Mireille heeft me trouwens wel weer wat moed gegeven, al blijft het lastig om een keus te maken over hoe bijvoorbeeld het verhaal -voorlopig- gaat beginnen. Doorploeteren dus nog maar even, ik had niet verwacht dat dat soort keuzes zo zwaar zouden kunnen zijn.

Toevallig speelt vandaag het relletje over de vertaling van het werk van Amanda Gorman

Toevallig speelt vandaag het relletje over de vertaling van het werk van Amanda Gorman (die op de Biden-inauguratie dat gedicht voordroeg) door Marieke Lucas Rijneveld. Omdat laten we zeggen ‘hun kleurtje niet matcht’ zou dit niet werken volgens de critici en heeft Rijneveld de opdracht teruggegeven, terwijl ze nota bene was gevraagd door het team van Gorman. Ik weet niet goed wat hiervan te vinden, maar ik neig naar ‘vreemd’ en (bijna zelfs) ‘racistisch’. Heb jij, als vertaler, hier een mening over?

Mijn vriendin en ik doen mee aan een online seminarserie van School of Life: zes schrijvers behandelen een boek dat je, volgens hen, gelezen moet hebben. Eind maart de eerste met Arthur Japin die ons De dood van Ivan Iljitsj van Tolstoj laat lezen. Mijn eerste ‘Rus’, dus ik ben benieuwd. Rijneveld doet hier trouwens ook aan mee, maar die heeft nog geen boek gekozen. Voor als je het interessant vind, hier is de link: https://www.theschooloflife.com/amsterdam/programma/reeksen/event-list/klassiekers-lezen-met-schrijvers-online-boekenclub/

Leuk dat m’n ‘kritiek’ op je schilderij zinnig is geweest en dat je ermee door gaat. Als je het weer wilt laten zien, ik wil wel weer kijken.

Nog even doorzetten totdat de maatregelen (hopelijk) versoepeld kunnen gaan worden. Wat was het weer een klucht met die avondklok, ik word een beetje moe van al die mensen die, niet gehinderd door echte kennis, hun ‘kritiek’ blijven rondbazuinen. Maargoed, als het Poldermuseum weer opengaat, komen we zeker een keertje langs.

Groeten,

Marc

Leven vanuit blijdschap en dankbaarheid

Hoi Rayan,

Het is nogal een complex iets om in een brief te gaan uitleggen hoe ik uit 'mijn duisternis' ben gekomen. Laat ik het er op houden dat ik veel lieve mensen om me heen heb gehad die mij hebben gesteund. Ook de professionele hulp en mijn eigen doorzettingsvermogen hebben me gebracht waar ik nu sta. Vanaf nu zet ik alleen maar stappen vooruit en heb ik alles lekker op de rit. Ik maak wat van mijn leven en leef meer vanuit blijdschap en dankbaarheid.

Leven vanuit mijn gevoel/hart/intuïtie werkt beter. Ik bekijk de dingen dan vanaf een afstand. Ook de corona

Ik kan leven vanuit mijn ratio (en gelukkig hebben we ons verstand!), maar vaak zijn dit ook de negatieve gedachten (angst, boosheid). Daarom werkt voor mij leven vanuit mijn gevoel/hart/intuïtie beter. Ik bekijk de dingen dan vanaf een afstand. Zo ook de corona. Voor jou helpt andersom beter geef je aan. Ik kan me daarin vinden. Als je gevoelsmatig alles zou bekijken zou dit te pijnlijk worden. Lijkt me. Soort bescherming voor jezelf dus.

Wat heb jij een flinke LP collectie zeg! 280! Wow! Leuk zo'n verzameling en dat je die bent gaan uitbreiden. Bij ons ligt veel Pink Floyd, Bruce Springsteen, Pearl Jam, Kensington, en meer.

Bijzonder dat je je foto's naar Oostenrijk stuurt. En ja, jouw foto's zijn dan altijd puur, zonder nabewerking 🙂 (in de vorm van Photoshop).

Ik ben heel benieuwd naar de gedichtenbundel ja, de winkels zijn natuurlijk niet open dus het kan nog wel even duren zeiden ze, voordat het de verkoop in gaat.

En jaaaa, ijs! ❤️ Ik heb zelf jarenlang op schaatsen gezeten, dus ik ben echt wel een liefhebber! En leuk dat je zegt ''Zon en ijs zijn altijd goed samen''. Laatst was ik bij de ijsbaan, eromheen zit een betonnen pad, skeeler/hardloopbaan. Er kwamen allemaal mensen op af en ze waren vrolijk! Mooi om te zien.

Het is lastig om concreet een beeld te schetsen van de toekomst

Mooi verhaal van het huisje in Biddinghuizen. Zoiets vergeet je nooit meer. Leuke herinneringen waar je het jaren later nog over hebt.

In 2020 is Schrijven naar de Toekomst begonnen met hun schrijfproject. Inmiddels zijn we in 2021, nog zes jaar tot een nieuwe cyclus begint. Het is lastig om concreet een beeld te schetsen van de toekomst natuurlijk. Ik denk dat er wel wat dingetjes gaan veranderen richting 2027. Meer digitale lessen/technologische ontwikkelingen. Er zal nog wel meer onrust komen wat betreft corona. Daar zijn we de komende jaren nog wel zoet mee (het 'bestrijden' van corona plus de gevolgen/wederopbouw van economische zaken).

Ik hoop dat we wat meer gelijkheid krijgen dat iedereen weer zorg krijgt en dat er niet teveel wegbezuinigd wordt (psychische zorg en dergelijke). Meer vrede, meer licht en minder duister. Nou ja, tot zover mijn kijk.

Dit was ook mijn vierde brief. Ik vond het leuk, ik heb geschreven wat ik wilde schrijven. Maar voor mij is het goed zo. We schrijven elkaar weer in de toekomst (2027). Benieuwd hoe het leven dan is met veranderingen etcetera.

Bedankt voor je vertrouwen. Ik wens je alle goeds toe.

Groetjes,

Hester