Sterven in het harnas

Lieve Anna,

Hoe gaat het?

Ondertussen is het 8 juli geworden. Vandaag reed ik als zo vaak langs het kerkhof aan de Deurningerstraat. Voor de aula stond het vol met motoragenten. Wie gaan ze de laatste eer bewijzen? Een collega waarschijnlijk die in het harnas is gestorven. Hij of zij is bekend in 'kleine kring'. Een onbekende ziel die doolt naar een definitieve plek en de oversteek gaat maken over de rivier de Styx. Niet achterom kijken, je mag niet achterom kijken want wij kennen je niet. Indrukwekkend om die stoere motoragenten stil te zien wezen, dat wel.

Wonderlijk medium, de televisie. Als je maar vaak genoeg met je hoofd te zien bent word je als vanzelf 'van het volk'

Wij mogen wel omkijken naar Peter R de Vries. Hij is niet bij de rivier waar Charon hem ongeduldig staat op te wachten. Peter kennende van zijn uitspraken, vecht hij bijna 48 uur tegen de oversteek. Het geduld van Charon wordt op de proef gesteld. Charon, De Goddelijke Komedie van Dante Alighieri. Omkijken naar Peter. Wat heb je allemaal gedaan? Vanaf het begin van je carrière tot het vreselijke bericht neergeschoten te zijn. "Ze doen maar," heb je eens gezegd. Ze hebben het gedaan, en vriend en vijand huilen om wat je overkomen is. Het lag voor de hand alleen de vraag rees: Wanneer?

Wonderlijk medium, de televisie. Als je maar vaak genoeg met je hoofd te zien bent, word je als vanzelf 'van het volk'. Als ik terugrijd langs het kerkhof staat er een aantal agenten bij elkaar. Zij vormen een groep, zij zijn hetzelfde gekleed. De een rookt een sigaretje, de ander krijgt een tissue aangereikt. Politie hanteert: waar het ontzielde lichaam is gevonden. Goede ziele-reis voor u, stoere motoragent met je lichaam in een kistje. En de levende, stoere motoragenten starten hun motoren en verspreiden zich als een waaier over de wegen van Hengelo en Twente, spiedend achter hun ondoorzichtige helmklep naar hen die zij op de bon moeten slingeren. Het is niet te zien voor een buitenstaander, de stoere agent die nu extra alert is en verdrietig. Houd je dus aan de verkeersregels, want de kans zo'n agent nu tegen te komen is volop aanwezig. Wrijven helpt niet.

Is de Twent niet goed bij zijn hoofd of is de Amsterdammer een rauwdouwer? Geen van beide. We zijn anders en allebei is goed

Bij thuiskomst hoor ik dat de hooggeboren Heer Dood het voorzien heeft op motoragenten. Waar in Hengelo 'onze' motoragent in gesprek is met God staan er bij Rotterdam vele agenten op een viaduct. Zij staan in gerespecteerde houding als de lijkwagen vanonder het viaduct zichtbaar wordt. "In Twente doen 'wij' dat niet," zegt de Twent, "wij zijn nuchter, wij zijn terughoudend." Dat is raar! Want de Twent wil maar al te graag laten weten dat sportverslaggever Tom Egbers uit Almelo komt. Waardoor die terughoudendheid is ontstaan, is triest.

We mogen met de vinger wijzen naar de textielbaronnen. In die tijd van de heren van het geld moest je als arme sloeber als de sodemieter maken dat je werk had. Om dat werk te behouden moest je wel veel van jezelf inleveren: 'Ja meneer de baron, nee meneer de baron, zal ik doen meneer de baron.' Dienend en onderdanig zijn om je werk te behouden. Het gaat beter met de Twent als het gaat om die onderdanigheid. De textielbaronnen zijn al jaar en dag verdwenen in de mist. De Twent zal nooit het hoogste woord hebben.

Mijn vocabulaire is uitgebreider, standvastiger, maar in Amsterdam moest ik als kind mijn stem gebruiken en vooral mijn ellebogen om erbij te mogen horen. Aan de kant jij! Is de Twent niet goed bij zijn hoofd of is de Amsterdammer een rauwdouwer? Geen van beide. We zijn anders en allebei is goed.

Het getal zes is een omstreden getal. Theo van Gogh op 6 oktober. Onze Pim op 6 mei. Peter op 6 juli met dat verschil: dat hij nog in leven is. Daar is alles mee gezegd. Houd vol Peter, want je moet meemaken dat onze nieuwe bondscoach voetbal de heer van Gaal wordt. Tenminste, dat hopen velen. Peter, staat u op, ik bedoel: staat u weer op?

Lieve Anna, hoe gaat het met je?

Het is 9 juli en Peter ademt zelfstandig. Niet dat dat iemands dag verandert

Ik heb een bewogen maand mei gehad. Een maand van reuring maar ook van vernieuwing. Mijn poezendame Beppie had de tijd van haar leven. Zij houdt van gedoe, ze houdt van mensen. Begin mei kwam de man met de boor en hij boorde alle tegels van de keukenmuur. Nieuwe tegels geplakt, 15x20 centimeter. Liggend, dat maakt -optisch gezien- de keuken ruimer. Oude keuken weg, nieuwe erin. Alles op- en inruimen. 30 mei de woonkamer en weer de keuken ontruimd voor een nieuwe vloer op maandag 31 mei. Zoon en kleinzoon waren de ontruimers. Beppie moest onder de tafel door, bovenop de bank springen, een stoel en dan was ze bij haar kattenbak. En ze vond het leuk! Als er een werkman binnenkwam was het steevast: "Goedemorgen Beppie!"  Nou ja zeg!

Het is 9 juli en Peter ademt zelfstandig. Niet dat het iemands dag verandert, maar het is een lichtpuntje in een donkere tijd voor familie en vrienden.

Op mijn keukentafel ligt Benedict Wells. Hij van Het einde van de eenzaamheid. Het ligt op mijn tafel in de vorm van een boek. Hard land staat er op de cover. Gekregen van Elise voor mijn verjaardag. Zij doet mij denken aan Sally Udema, de vrouw van Udo Udema uit Raamdonksveer. Zij hielden Saluki's, prachtige Perzische windhonden, die in het land van herkomst bij de Bedoeïenen voorop het paard meegaan voor de jacht. Als Sally binnenkwam, kwam er een persoonlijkheid binnen.

Ik mocht een aantal jaren voor die katachtige honden zorgen toen de poezen Charley en Siska waren overleden. Ze heetten Gourzah en Habibati. Of zij bij mij mochten opknappen? Ze waren zwaar mishandeld door een paardenfokker. Gourzah had zijn rug gekneusd en Bibi had diverse open wonden. Ze kwamen bij mij totdat Gourzah overleed door ouderdom. Bibi volgde een week later door heimwee naar haar grote vriend en beschermer. Mijn verdriet was groot, zo ook mijn opluchting. Ze waren weer bij elkaar en dat was het enige voor mij dat mijn verdriet temperde.

Zondag 11 juli houd ik een lunch bij Van der Valk. Voor mijn verjaardag. Even navieren met vrienden. Zoals elk jaar was het mijn bedoeling om een brunch te houden. Dat kan (nog) niet wegens risico op een covid-besmetting. Het geeft niet, als wij maar bij elkaar zijn. Dat telt.

Lieve Anna, hoe gaat het met je? Hoe gaat het met je gezin?

Liefs en stille omhelzing van Ineke