Winterslaap

Dag Sascha,

Oei, deze duurde even… sorry. Ik ben 14 december begonnen aan deze brief. Daarna ging ik drie weken met 'kerstvakantie' en bleef ook alles liggen. Ik zet het maar tussen aanhalingstekens, want het was natuurlijk vooral hard werken, maar dan op een andere manier. We zouden onder andere naar oma in Duitsland gaan, maar zij was ziek en het ging niet door. En om de twee weken vakantie nog langer te maken, was mijn zoon in de week voor de vakantie ziek.

Toen ik op 9 januari weer ging werken, overviel me alles: alles moest tegelijk en nu. Ik heb twee hele
drukke weken achter de rug. En nu merk ik dat ik moe ben. Dat de zon te weinig schijnt. Ik wil in
winterslaap. Onze hamster toont zich van zijn beste kant en blijft doorhollen deze winter. Dat is weleens anders geweest. Hij geeft het goede voorbeeld. Maar ik wil toch in winterslaap.

Ik heb veel zorgen over mijn zoontje

Ik heb veel zorgen over mijn zoontje. Hij gaat dagelijks met heel veel tegenzin naar zijn school. En het wordt alleen maar erger lijkt het. We dachten dat het een fase zou zijn, maar die duurt al weer best lang, enkele maanden. Hij zit sinds september op een nieuwe school. Het is een beetje bizar: ik heb gekozen voor aangepast onderwijs voor hoogbegaafde kinderen, maar omdat alles zo snel moest om het rond te breien voor begin van het nieuwe schooljaar, heb ik het schoolgebouw niet eens vooraf gezien. En dan blijkt dat er helemaal geen fysieke ruimte is voor de kinderen. En je vraagt je af hoe zoiets anno 2023 nog bestaat.

Tussen hotels en musea in zit het schooltje, met als pauzeplein het Museumplein. Hij zei de eerste dag: 'Hier ga ik niet blijven,' en dat is niet meer goed gekomen. Afgelopen vrijdag zei hij: ik ga pas weer over een jaar naar school. En de BSO staat nu ook op dat lijstje, daar deugt het ook niet meer, vindt hij. Hij is ook echt moeilijk: topweekend gehad en als je dan vraagt hoe zijn weekend was: 'ach jaaaahhh…' en dan rolt hij met zijn ogen. Ze noemen dit volgens mij puberen, ik had het alleen niet zo vreselijk vroeg verwacht. Het enige dat mijn zoon op dit moment interesseert is gamen en sporten.

Ik ben 3 december jl. een coaching-traject begonnen. Dat was weer zo'n actie van 'niet goed over nagedacht'. Ik ben een proefkonijn voor een coach in opleiding. Het blijkt dat ik exact hetzelfde programma weleens eerder heb doorlopen, namelijk in mijn eigen coaching opleiding. Dat maakt dat ik de meeste oefeningen saai vind. Het kost me ook veel tijd, maar ik ben te loyaal om nu te stoppen. Dan kan zij haar casus niet goed afronden. Dus nog even doorzetten. Helaas nu ook veel huiswerk.

Deze brief is ook een beetje een moetje, ik geef het toe

Deze brief is ook een beetje een moetje, ik geef het toe: ik ben namelijk al half in winterslaap en dan
schrijf ik je toch, omdat ik vandaag een nieuwsbrief kreeg van Schrijven voor de Toekomst en ineens besefte ik: TOTAAL VERGETEN!!! Ik moet de brief aan Sascha nog afmaken.

Hierbij de brief die ik 14 december 2022 begonnen ben:
Je raadt het al: mijn zoon is weer aan het voetballen :).
Dankjewel voor je lange mooie brief. Zo: wat een verhaal! Intens zou ik het willen noemen. Ik snap dat het heel onveilig voelde en echt niet de context was om meer te doen dan te overleven.

Je klinkt als een vrouw die denkt dat ze alles met zichzelf moet uitmaken

Wat me ook opvalt: ik lees niets over familie, ouders, broers of zussen die jou gesteund hebben. En wat is de positie van je vriend in het hele verhaal? Je klinkt als een vrouw die denkt dat ze alles met zichzelf moet uitmaken. Welkom in de club! Hahaha. Zeer herkenbaar. Maar: ik ben er ook stappen in aan het zetten. Daarom valt het me ook op.

Je schreef dat je moest lachen over mijn brief. Waar heb je over gelachen? Ik vind humor altijd wel belangrijk maar mijn roots zijn Duits en van Duitsers zegt men dat ze geen humor hebben (?). Ik ben op dit moment bezig met een coach. Ik wil (meer) van mezelf houden. Ik wil mezelf (meer) op de
eerste plaats kunnen zetten. Dat heb ik nodig om balans te krijgen in mijn leven. Want ik reageer op ALLES om mij heen. Sta altijd klaar, help iedereen – ook zeer ongevraagd 😉 – ik kan me bijzonder lastig op mezelf focussen.

Ik kan nogal op discipline en zekerheid draaien, terwijl me dat helemaal geen energie geeft

Een verademing is het, dat ik sinds een paar maanden mijn eigen kantoor heb. Daar kan ik ongestoord werken. Zonder dat er van alles om me heen gebeurt. Wat ook altijd een issue is bij mij, is mijn werkplezier. Ik kan namelijk nogal op discipline en zekerheid draaien, terwijl me dat helemaal geen energie geeft. Sterker: de keuzes die ik maak uit oogpunt van financiële veiligheid en loyaliteit (naar een baas/opdrachtgever), staan me in de weg om me echt verder te ontwikkelen in mijn werk en steeds meer de dingen te doen, die mij plezier en energie geven. Ik weet het rationeel allemaal heel goed, maar dat betekent nog niet dat ik het dan ook kan veranderen.

Trouwens weet je nog wat ik schreef over spiritualiteit? Onlangs er nog achter gekomen dat ik spiritualiteit wel belangrijk vind. Ik vind het in mijn seksualiteit, in de natuur en het vuur. Dat laatste moet ik toelichten denk ik. Ik ben altijd al gek geweest op open vuur. Het trekt me aan, zeker als het groot is, en ik kan er urenlang erin staren. Word er ook heel rustig van. En dan krijg ik echt zo een gevoel dat ik en alles waar ik me druk over maak heel nietig is.

Ik had het besliste voornemen om in de kerstvakantie een vuur in het park te stoken. Ik had al een plek gevonden en vuurhout geregeld. Maar er kwam niets van. En weet je waarom? Het heeft drie weken lang min of meer geregend… En nu ben ik te moe voor zo'n actie.

Oké, Sascha, ik laat het hier nu bij. Voordat ik nog drie keer schrijf, hoe groot mijn behoefte is om in een diepe slaap te vallen.

Ik hoop dat er aan jouw kant van het Erasmuspark betere vibes zijn

Dit is een heel andere brief dan mijn eerste denk ik. Ik ben benieuwd hoe je dat vindt. Neem je tijd om me terug te schrijven. Ik hoop dat er aan jouw kant van het Erasmuspark betere vibes zijn. Dat je geniet van de winter, het donker, de kaarsenschijn en andere romantiek 🙂

Hartelijke groet!
Johanna

Ik heb wel vertrouwen in ons!

Zaterdag 19 maart 2022 21:13 – Ik zit in de trein richting Amsterdam.

Lieve Jona,

ik vond het ook heel leuk om net jouw brief te lezen. Ik zit dus in de ICE richting Amsterdam, terug naar huis. Het voelt soms nog steeds heel gek als ik dat zeg: Amsterdam, mijn thuis. Alsof ik soms vergeet dat Amsterdam niet altijd mijn thuis was. Of Nederland dan. Op de een of andere manier voelt het wel heel normaal, maar het is bizar hoe snel dat gaat eigenlijk. Misschien heb je dat ook als je met jouw opleiding in Maastricht gaat beginnen. Dat op een bepaalde moment Maastricht dus als jouw thuis gaat voelen. Zal wel leuk zijn. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat het nog moeilijk is om je dat voor te stellen. Je gaat het zien!

Nou, terug naar de brief, een heel leuke eerste brief trouwens! Ik moet wel zeggen dat ik vind dat je heel goed kunt schrijven. Het is alsof ik in jouw hoodt kan duiken door jouw woorden. Misschien is dat ook wel een van de redenen dat een regieopleiding heel goed bij jou zal passen☺

Ik vraag me wel de hele tijd af: sinds wanneer wist je dat dit was wat je wilde doen! Wist je dat al jouw hele leven? Of kwam je daar pas later achter, en hoe?? En wat vinden jouw ouders ervan?? Sorry voor al de vragen meteen maar ik kan me dus goed voorstellen hoe moeilijk het soms is om mensen te vertellen dat je iets creatiefs gaat doen voor jouw opleiding. Meestal hoor je dan waarschijnlijk dat je liever iets moet doen met meer ‘zekerheid’ of misschien ook juist niet? Ik ben wel benieuwd!

... ik wil dan liever heel veel juist aan jou vragen, omdat ik mijn eigen verhaal natuurlijk al ken

Ik wil wel proberen om al jouw vragen in deze brief te beantwoorden, maar het is soms heel lastig voor me, want ik wil dan liever heel veel juist aan jou vragen, omdat ik mijn eigen verhaal natuurlijk al ken. Andersom is het waarschijnlijk hetzelfde voor jou. Toen je vroeg of het toen voor mij voelde alsof ik wegging of dat ik juist juist ergens naartoe ging, moest ik wel ff nadenken. Ik vond het een heel goede vraag. In eerste instantie dacht ik dus: Het voelde meer alsof ik ergens naartoe ging, want dat deed ik natuurlijk ook. Maar ja, omdat te doen, moest ik natuurlijk eerst weg- weg van Kiel, Duitsland- waar ik was geboren en de eerste negentien jaar van mijn leven had doorgebracht. Een plek met zo veel herinneringen, goede maar ook slechte. Ik kom uit een best wel groot gezin. Ik heb drie zussen en twee broers en ben ook al tante van de drie dochters van mijn oudste broer- hij is als 35. Mijn jongste zus is deze week pas veertien geworden. Het voelt raar, want ze is wel een puber nu. Toen ik bijna drie jaar geleden naar Amsterdam was verhuisd, was ze nog elf en een kind. Het is bijna onmogelijk om me dat voor te stellen soms. Eigenlijk heb ik haar hele jeugd gemist.

Er is zo veel gebeurd sinds ik ging verhuizen En juist door corona voelt het apart. Ik ben nooit bang geweest voor corona denk ik. Ik had het ook tot begin van dit jaar nooit gekregen. Inmiddels ben ik wel bang om het weer te krijgen denk ik Ik ben helaas nog steeds beetje zwak sinds ik het heb gehad, dus nu er geen maatregelen meer zijn, maak ik me een beetje zorgen. Nederlanders kijken een beetje anders naar de pandemie dan Duitsers denk ik. Dat heb ik dit weekend ook weer heel erg gemerkt. Ik was dus in Münster op de markt vanmiddag. De markt was wel buiten, maar echt iedereen had een FFP2 mondkapje op, terwijl het buiten was. In het begin vond ik het wel bijna grappig hoe anders Nederlanders in het leven staan: ze laten zich nooit iets voorschrijven en genieten van het leven met een aantal borrels. Inmiddels ben ik er wel zo erg aan gewend dat ik elke keer als ik weer terug naar Duitsland ga weer een mini cultuurshock herleef. Bizar hoe vreemd ik me dan in mijn eigen land voel.

Niemand wordt geboren als een crimineel

Je vroeg me dus in jouw brief ook waarom ik psychologie ging doen. Soms als mensen met dat vragen verwachten ze waarschijnlijk zo'n antwoord ‘Ik wil graag mensen helpen'. En ik zeg niet dat dit niet een van de redenen is waarom ik deze studie wilde gaan doen. Maar zo simpel is het antwoord toch niet voor mij. Als ik heel eerlijk ben denk ik wel dat ik mensen wilde begrijpen en dan vooral criminele mensen: moordenaars, verkrachters en kindermisbruikers; mensen die dingen doen waarvan je bijna niet kan geloven wat er in hun hoofd gebeurt of wat er mis is gegaan, waardoor ze zulke verschrikkelijke dingen kunnen doen. Ik denk namelijk niet dat iemand dit soort dingen kan doen zonder zelf ooit iets heel afschuwelijks ervaren te hebben. Niemand wordt geboren als een crimineel. Ik wil dus gevangenispsycholoog worden en dit soort mensen helpen. Hun een kans geven om zichzelf beter te begrijpen en het leven opnieuw op te pakken na de gevangenis.

Nou nu heb je echt een prima indruk van me haha ☺ Ik hoop nu niet dat je verkeerd over me denkt- ik bedoel: we hebben wel een enorm project om aan te gaan werken. En ik heb er heel veel zin in! Ik moet wel zeggen dat ik er ook heel erg respect voor heb- ik heb echt heel lang niet meer iets creatiefs moeten doen. Soms voelt het alsof mijn hoofd niet meer creatief kan denken- maar dat komt hopelijk snel weer terug, ik heb wel vertrouwen in ons!

Ik vind wel heel vet wat je allemaal op zo'n jonge leeftijd al aan projecten doet

Maar genoeg over mij. ik wil meer over jou weten! Ik vind wel heel vet wat je allemaal op zo'n jonge leeftijd al aan projecten doet. Lijkt me wel een leuke manier om een tussenjaar door te brengen. Bijna alsof je gewoon een beetje van alle ervaringen die bij jouw opleiding passen kunt genieten voordat het echt begint. De beste beslissing die je had kunnen nemen als je het mij vraagt. Een tussenjaar nemen is volgens mij echt nooit verkeerd!

En wat cool dat je bij Artis werkt. Ik ben er wel soms met mijn vroegere oppaskinderen geweest en ook een keer tijdens de introductieweek. Eigenlijk vind ik het idee van een dierentuin heel verschrikkelijk – dieren horen niet opgesloten te zitten. Elke keer als ik er ben, vind ik het zielig voor de dieren: wat voor een leven moet dat zijn? Maar voor kinderen is het ook weer een leuke activiteit, dus ik weet nooit echt wat ik erover moet denken, lastig onderwerp.

Ik ben wel heel moe inmiddels en merk wel hoe mijn concentratie steeds minder wordt, dus misschien kan ik nu beter stoppen. Ik ben ook al bijna in Amsterdam zo. Fijn, om zo in mijn bed te kunnen liggen, ook omdat ik morgen de hele dag moet werken. Gelukkig vind ik mijn werk wel heel leuk! Ik werk in een vintagewinkel, Marbles vintage heet die ☺

Ik kan het niet afwachten om jou overmorgen te leren kennen. Fijne zondag nog! Liefs,

Roza

Wij gaan in ieder geval verder met elkaar

Dag lieve Christine,

Wat was ik blij en opgelucht met je mooie lieve brief. We kennen elkaar nog te weinig om te voelen welke kant dingen op kunnen gaan. Wij gaan in ieder geval verder met elkaar en dat vind ik superfijn en gezellig.

Je verhaal over je zoon en jullie relatie vind ik hartverwarmend. Hem nog zo voor jezelf hebbe,n geeft de tijd van zo'n basisschool toch echt wel. Ze hoeven nog niet op zoek te gaan naar hun identiteit en mogen de gezelligheid, veiligheid en warmte van thuis nog heerlijk koesteren zonder te veel inmengingen en onzekerheden. Ik voelde in die tijd toch echt dat je ze nog voor jezelf had.
De middelbare school wordt een ander verhaal waarin de puberteit een uitdaging wordt voor beide partijen. Ik vond die tijd beslist intensief maar ook prachtig. Dit is ook de tijd dat we ophielden met de pleegkinderen, omdat we vonden dat onze eigen kinderen de ruimte, aandacht en rust moesten krijgen in deze nieuwe fase. Het grote geluk was dat ik toen kon doorstromen naar de jeugdzorg waar ik pubers mocht begeleiden en ondersteunen. Dus toch verder gaan met pubers maar niet in ons eigen huis, ideaal. Ik hoop stiekem dat we nog vaak over je zoon mogen mijmeren.

Je hebt me nieuwsgierig gemaakt, laten we beginnen met je danscarrière in Amsterdam.

Ik wil graag nog even terugkomen op de kennismakingsbrief. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt, laten we beginnen met je danscarrière in Amsterdam. Als je enkele uren per dag hiermee bezig was mogen we toch wel spreken van een professionele opleiding. Wat heeft je doen besluiten om er niet mee verder te gaan? Ik vind dans geweldig om te zien en een dansvoorstelling móet in ons programma zitten, dat we ieder jaar samenstellen voor de schouwburg.
Zelf heb ik jazzballet gedaan maar de aanleg was er niet echt, maar... dansmarietje op mijn twaalfde jaar ben ik dan wel weer een carnavalsperiode geweest en dat vlak je niet zomaar uit!!!

Voor mijn gevoel sta ik al weken halve dagen in de keuken om al onze groenten te verwerken. De diepvries puilt bijna uit van de soepen en ons kleinkind krijgt allerlei groentevariaties voorgeschoteld. Ook passeren veel nieuwe recepten de revue want al die kilo's sperziebonen, komkommers, enzovoort, enzovoort, wil je toch graag variëren.

Geen maand zonder twijfels, geen maand zonder op en neer gaande emoties, geen maand zonder er aandacht aan te besteden.

Vertel me niets over die altijd terugkerende maandelijkse cyclus. Altijd er weer van in de war raken, altijd er weer versteld van staan en er altijd weer over praten met je vriendinnen. Geen maand zonder twijfels, geen maand zonder op en neer gaande emoties, geen maand zonder er aandacht aan te besteden. Het altijd weer uit balans raken, moest besproken worden. Wat een gedoe toch!
Voordeel; poetsaanvallen, die na de overgang verdwenen en die ik beslist mis. Daar moest ik het toch vaak van hebben, want aan poetsen heb ik vaak een broertje dood. Natuurlijk waren er ook de maandelijkse mooie rustige en tevreden momenten. Dat zijn de krachtige en sterke momenten dat je voor jezelf kunt en mag kiezen.
Dat voel ik bij je museumbezoek. Heerlijk zo'n intens geluksgevoel, zo helemaal content met jezelf in je eentje.

Je vraag om onze brieven door te sturen vind ik prima hoor. Maar volgens mij worden we na zo'n drie briefwisselingen er sowieso uitgepikt.
Schrijven naar de toekomst en de ervaringen tijdens de coronatijd komen nog niet echt voor in ons contact, maar ik denk dat dat ook nog wat vroeg is, omdat elkaar een beetje leren kennen voor nu veel belangrijker is.

Christine, ik kijk uit naar je volgende brief!
Lieve groeten
Marjan

Een echte brief met woorden

Hi Martine,

Wat was het leuk om een keer een ‘echte’ brief te ontvangen! Met echte woorden. Geen brief van de Belasting of een reclame folder, maar een echte brief met woorden. Deze heb ik, denk ik al jaren niet meer ontvangen als je postkaartjes niet meerekent. Ik heb inderdaad drie kindjes. Een zoontje van twaalf, een dochter van elf en een meisje van zeven. Het is wel druk inderdaad, maar ik vind het wel fijn om iets voor mezelf te doen. Heb echt jarenlang fulltime voor mijn kinderen gezorgd, maar op een gegeven moment mis je toch wel je eigen ding hoor.

Ik heb nu wel minder tijd voor het schilderen. Ik merk wel dat ik dat mis. Het is echt een uitlaatklep, waarbij je toch even je hoofd leeg kan maken. Ik denk net zoals jij en het rondstruinen op de markt? Of heb je nog andere hobby’s?

Ik heb niet zo heel veel schilderijtjes gefotografeerd, maar zou met liefde een keer wat laten zien.

Het is een generatie die uitsterft.

Ik moet je eerlijk zeggen, dat ik echt heb moeten lachen om je brief over Marokko. Je weet er meer over dan ik geloof me! Hahaha. Ik zou graag weer naar Marokko willen gaan.. Dat komt omdat ik het laatste jaar in 2021 zoveel familieleden verloren heb, ook in Marokko. Dat deed me ook beseffen dat ik zoveel familie heel lang niet gezien heb. Dat doet wat met je. Je weet nooit wanneer het leven ophoudt. Ik zou zo graag sommige tantes en andere familieleden die nog over zijn, willen zien. Misschien zelfs knuffelen als het nog kan. Het is een generatie die uitsterft. Dat heeft mij in ieder geval wel het gevoel gegeven, dat ik graag het land van mijn ouders weer terug wil zien. Ik heb niet zoveel steden gezien helaas.

Ik ben vroeger een aantal keren in Egypte geweest geweest. Mijn plan was om daar eens in een koude periode een rondreis te maken. Er is zoveel geschiedenis en kunst, daar hou ik echt van. Vooral de geschiedenis. Qua cultuur valt het dan wel tegen als ik eerlijk mag zijn. Hahha. Maar ik hou wel van musea. Voor corona had ik nog een jaarkaart en gingen we er geregeld heen, maar nu…. niks meer.

Ik heb altijd gezegd dat ik moeder wilde worden.

Wat leuk, dat je denkt aan moeder worden. Ik was geloof ik 25? Het overkwam me eigenlijk, maar was welkom. Ik heb altijd gezegd dat ik moeder wilde worden. Ik was vroeger zo gek op kinderen. Nog steeds, alleen maken deze bijna puber en pubers me nu wel horendol, haha! Maar toch zou ik ze niet willen missen! Het verrijkt je leven toch. Ik denk dat je een fantastische moeder zal zijn!

Over Marokko en eten nog even. Ja, ik moet zeggen, niet om bevoordeeld te zijn hoor, maar ik vind Marokkaans eten toch wel echt heerlijk. Er zit gewoon veel smaak aan. Vind het echt een rijke keuken. Je hoeft in Marokko niet verlegen te zitten om eten. De mensen daar zijn inderdaad vaak erg dankbaar en gastvrij met het beetje wat ze hebben. Zelf raak ik daar ook door geïnspireerd. Hou zelf ook van verwennen. Voor corona hield ik, als het kon wel leuke gatherings. Gewoon ladiesdagjes en dan kletsen met allemaal lekkere dingetjes erbij. Lijkt wel eeuwen geleden! Hoop dat dit snel weer kan!

Ik ben echt benieuwd naar je indrukken van de wijk. Je vertelde me in je brief dat je daar de volgende keer meer over zou vertellen. Ik hoop ook op je eerlijke mening. haha.

Sporten was echt een momentje voor mezelf.

Je vroeg me hoe ik me oplaad. Dat is nu echt wel moeilijk soms, helaas. Ik werk nu thuis n verband met de maatregelen en kom soms gewoon amper buiten. Even snel een boodschapje en dat is het. Ik was net lekker aan het wandelen in de bossen, Slotermeer, Geuzenveld of Erasmus park. En op de sportschool was ik zodra het kon. Sporten was echt een momentje voor mezelf. Nu is het soms even op de bank als de kinderen slapen. Kopje koffie erbij en iets lekkers als ik niet in de zoveelste lijnpoging zit ( en dan nog). Dat is nu voor mij bijkomen.

Ik kan niet wachten tot het mooier weer wordt en de cijfers een beetje teruglopen. Ik ging vaak naar Artis bijvoorbeeld. Dat is iets wat ik mis. Met m’n kinderen naar de dierentuin. Of een terrasje pakken met m’n vriendin. Even snel naar de Bijenkorf en een koffietje met cheesecake nemen. Heeeeerlijk!

Help mensen graag. Dat is iets wat ik met liefde doe.

Wat heftig, jouw werk! Ik doe het je niet na, nogmaals. Al klinkt dat echt reuze interessant dat je dokters moet controleren. Heftig joh om een zorgverlener waar mensen tegenop kijken op z’n vingers te tikken. Rare wereld leven we in. Gelukkig zijn er mensen, zoals jij, die dat in de gaten houden!

Ik heb zelf rechten gestudeerd, maar ben nu op een laag pitje bezig. Ik vond het namelijk erg leuk om te doen, maar ben liever dienstverlener. Help mensen graag. Dat is iets wat ik met liefde doe. Het sociale aspect.

Ik ben benieuwd naar jouw volgende brief. Soms weet ik gewoon niet meer waar ik het over moet hebben. Als je nog vragen hebt, dan hoor ik het graag!

Warme groet van Sarah