Want aan kinderen begin je niet zomaar...

Hoi Tanja,

Dank voor je mooie en uitgebreide mail. En wederom heeft het even geduurd voordat ik antwoord. Je gaf aan dat je druk bent met andere dingen, dus dat je het niet erg vindt. Gelukkig maar.

Mijn leven is momenteel ook best druk. Maar wel positief druk. Vol met dingen die ik leuk en boeiend vind. Ik vind het mooi wat je zegt over alleen verantwoording aan jezelf verschuldigd zijn. Dat geeft wel vrijheid.

Voor mij is dat nog een hele klus. Al gaat het de laatste jaren wel beter. Vroeger was ik veel bezig met mijn ouders trots maken en me daar dan weer volledig tegen afzetten. Nu heb ik daar meer rust en balans in gevonden en doe ik het inderdaad vooral op mijn voorwaarden.

Bij 'mijn voorwaarden' hoort inderdaad ook dat ik iets voor anderen wil betekenen. Ik voel een grote verantwoordelijkheid van betekenis te zijn, omdat ik het zelf zo goed heb. Ik voel me zo bevoorrecht in zoveel dingen, dat het inderdaad mooi is om dat te kunnen delen. Ik vind het heel inspirerend en mooi wat je betekent voor de Eritreeërs. Onlangs keek ik naar ‘de Wasstraat.’ Een programma op Human, gemaakt over een wasstraat waar 90% van de medewerkers mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt is. Ik vond het een prachtige serie van vijf afleveringen. De enige voorwaarde om in de wasstraat te mogen werken is motivatie. Er werkt ook een Eritrese jongen die kampt met PTSS. Het is zo mooi om te zien hoe die eigenaar van de wasstraat zich blijft inzetten voor deze jongen. Ik zou het van harte aanbevelen er eens naar te kijken. Ik moest er aan denken omdat ik ook erg ontroerd was door deze jongen en jij natuurlijk veel Eritreeërs om je heen hebt die je goed kent.

Zijn grote droom is om een sociale werkplaats op te zetten waar ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen werken.

Toen ik er naar keek voelde ik wel een droom om ook zoiets op te zetten. Mijn man is maatwerkspecialist en klusjesman en komt zelf uit een milieu waar ook weinig mogelijkheden en kansen waren. Zijn grote droom is om een sociale werkplaats op te zetten waar ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen werken. Dat lijkt me zoiets moois om op te zetten. Om meer inclusieve werkplekken te genereren waar het niet alleen maar gaat om ervaring en opleiding. Maar dat we juist kijken naar de talenten en motivatie van mensen. In deze serie kun je zien hoe bijzonder en mooi dat kan werken. Mensen te zien voor mens en niet voor CV.

Dit sluit ook aan op wat jij in je vorige brief zo mooi zei: laten we voorbij eisen, protocollen en hokjes kijken. Dat zou ik wel een mooi streven vinden voor een toekomstige samenleving. Ik geloof ook dat we veel minder uitval door burn-out bijvoorbeeld zouden hebben als we meer mensgericht kijken.

Wil ik kinderen krijgen en ze laten opgroeien in een wereld die straks misschien te heet is om op te leven?

Tot slot wilde ik nog iets persoonlijks delen. Ik ben afgelopen zomer 31 geworden en dit is de leeftijd dat veel mensen vragen of ik en mijn man aan kinderen gaan beginnen. We zijn afgelopen zomer getrouwd, vooral omdat we onze liefde wilden vieren. Niet om vervolgens direct een gezin te stichten. Nu weet ik zelf helemaal niet zeker of ik moeder wil worden. Ik heb niet een heel sterk verlangen. Tegelijkertijd voel ik ook niet een absoluut 'Nee, dat wil ik niet'. Soms denk ik dat het gemakkelijker zou zijn als ik wel of heel sterk 'ja' of heel sterk 'nee' zou voelen. Een belangrijke overweging is voor mij ook de toekomst van de aarde. Misschien een gek idee, maar dat vind ik een belangrijke vraag om te stellen. Wil ik kinderen krijgen en ze laten opgroeien in een wereld die straks misschien te heet is om op te leven? Is dat überhaupt iets wat je in overweging neemt bij zo’n keuze? Ik denk het wel, maar veel mensen om mij heen lijken dat toch geen reden te vinden. In ieder geval speelt de toekomst van de aarde bij mij een belangrijke rol. En of ik zelf kinderen wil natuurlijk ook. Dan is natuurlijk ook nog de vraag of je ze wel kunt krijgen, dat is ook geen gegeven. Toch vind ik het ingewikkeld, zoals je misschien kunt lezen. Eerder dacht ik altijd dat dat antwoord vanzelf wel zou komen, nu lijkt het toch alsof dat antwoord niet komt. Dat ik er toch echt zelf een keuze in moet maken, maar hoe doe je dat?

Fijn om deze gedachtes eens op te schrijven. Want aan kinderen begin je niet zomaar, vind ik.

Oke, dat was het weer voor deze keer. Er zijn veel dingen die ik interessant vind om over te schrijven, maar die komen vanzelf wel.

Ik kijk er naar uit weer van je te horen.

Liefs,

Charlotte