Wat ik écht belangrijk vind

Hallo Nienke,

Wat fijn om van jou een brief te ontvangen laatst! Dank daarvoor. Mooi om een kijkje te hebben in het leven van iemand die ik niet ken. Bijzonder ook.

Ook wel heftig om te lezen over je vriend. En mooi dat je meer ruimte ervaart nu om meer dingen te kunnen doen.

Een antwoord op één van jouw vragen die je stelde:ik houd erg van brieven schrijven, omdat ik het een bijzondere fijne manier vind om elkaar te leren kennen. Het uitwisseling van gedachten en gevoelens, opgeschreven met tijd en met liefde voor het woord. Tegenwoordig gaat alles zo snel en willen we snel antwoord op appjes, op mailtjes, op berichtjes etc. Maar een brief met (handgeschreven) woorden die wel of niet zorgvuldig zijn gekozen, die een correspondentie in gang zet zoals dat in het verleden eerder normaal was, is wel heel erg leuk!

En ik zit nu dan eindelijk mijn brief aan jou te schrijven. Excuses dat het zo lang heeft geduurd!

Ik zit aan mijn kleine tafel, aan het raam, met uitzicht op de Admiralengracht, Een fijne brede gracht in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam West. Het uitzicht over de bevroren gracht en de sneeuw is zo mooi; er klinkt zachte, rustige pianomuziek ut mijn box. Ik heb net als jij een koffie gemaakt uit een percolator, heerlijk. Ik drink’m met opgeklopte havermelk en een beetje kaneel.

Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft

Ik wil er echt goed voor kunnen zitten en er de tijd voor vrijmaken en dat is met mijn chaotische leven soms een beetje moeilijk. Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft. Waar ik me meer dan senang bij voel hoor. Maar het betekent af en toe wel dat het een beetje chaotisch kan aanvoelen. En dat accepteer ik dan wel weer.

Want dat is waar ik heel erg goed in ben: accepteren van alles dat is. Van alles wat er gebeurt. Dat doe ik mijn leven lang al. Ik ben dan ook een rasoptimist. Een positiveling. En dat komt nu wel erg goed van pas. Nu in deze maffe tijden.

Inderdaad vóór deze covid-tijd trad ik paar dagen per week op. In binnen- en buitenland. Vloog van hot naar her. En leefde uit een reistas. Dit was mijn leven, mijn leven waarvan ik superveel hield. Niet alleen om mooie andere plekken te zien, maar vooral ook om te verbinden met andere mensen. Sowieso met mensen, want dat mis ik nu wel heel erg. Wanneer ik optreedt is dat zo fijn. Mijn liedjes brengen, energieën uitwisselen etc. LOVE IT. Dit is waarom ik dit mooie vak ook koos. En in 2019 ging het me erg voor de wind. Qua optredens en qua lekker-in-m'n-velgevoel.

Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium

Toen kwam daar letterlijk in een keer een einde aan. En voor mij was het andersom: ik had de eerste drie,vier maanden heel erg veel moeite om me aan te passen aan de nieuwe situatie. Ik dacht toen nog 'tijdelijk', helaas bleek dat niet waar. Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium. Zonder mijn muziek live te kunnen brengen. Wow, wennen was dat. Ik werd verdrietig, onrustig, bozig en down.

Maar na die weken heb ik de knop omgezet. Ik ben echt wel meer dan dat podiumbeest hoor. Ik ben gewoon een leuk mens die ook iets is zónder dat podium. Ik ging een ochtendritueel ontwikkelen. Yoga, mediteren en ochtendpagina’s schrijven. Dat hielp allemaal.

Ik maakte plannen om tóch op te kunnen treden. Ik ben met mijn gitarist, Lorijn een duo begonnen. Ik deed mijn try-out hier in de buurt, het was heerlijk. Dertig mensen, dichtbij, intiem, klein. Ik kon echt mijn verhaal brengen tussen de liedjes door. Mensen hadden tegen die tijd (was in juli) ook echt weer behoefte aan live muziek, dus iedereen luisterde heel erg aandachtig. Super dankbaar publiek.

Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was

Dat smaakte naar meer! Ik heb mijn hele leven lang in dienst gestaan van mega toffe projecten maar nooit echt solo een eigen project gehad. Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was. En dat pad kan prima parallel lopen met Kraak & Smaak en andere projecten. Maar mijn focus ligt nu op Berenice solo. Ik heb toen nog een aantal kleine concerten geregeld en zo konden Lorijn en ik toch nog wat optredens doen.

En inderdaad komt er dus een EP! We gaan zo snel mogelijk opnemen. Ik heb een klein bedrag gekregen uit een noodfonds voor muzikanten, opgericht in de covidperiode. Anders had ik het nooit kunnen doen. Muziek maken en opnemen kost geld. En helaas veel geld…..

En deze crisis heeft zeker invloed gehad op de liedjes die ik heb geschreven. Ik heb vier nieuwe liedjes geschreven in deze periode. Ik vertel je in de volgende brief meer over de inhoud, en zal ik je wat stukjes uit de teksten laten zien met de betekenis, als je dat leuk vindt.

Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook

Naarmate het jaar vorderde voelde ik meer en meer de rust over me heen komen en de acceptatie van alles dat er is. Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook. Want ik voel en merk ook echt dat ik voor de covid veel te druk was met te veel dingen die ik niet echt belangrijk vond. Ik kijk nu veel meer naar wat ik écht belangrijk vind.

Kleine dingen. Lief zijn voor jezelf en voor de familie en vrienden. Ik heb veel intensiever contact met mijn familie en vrienden. Ik was zo vaak weg, ook in de weekenden dat ik helemaal niet zo sociaal kon zijn. Nu wel. En dat voelt goed.

En natuurlijk duurt het veel te lang nu. Dus is er ook vaak een gevoel van, okay genoeg nu. Ik wil weer openheid van spontane acties en knuffels. Maar geduld. Ja, dat is het. Nu meer dan ooit.

Ik ga vanmiddag naar een vriendin rijden in Terborg, in het oosten van het land. Morgen is ze jarig. We gaan wandelen in de mooie buurt. Het is daar prachtig!

Maar eerst ga ik zo even schaatsen. Hier in het Erasmuspark. Ik heb mijn schaatsen gisteren laten slijpen. Ben benieuwd of ik het nog kan, maar volgens mij verleer je dat niet.

Gaan jullie nog schaatsen?

Ben jij eigenlijk opgegroeid in Hengelo?

Ik ben benieuwd naar jouw bezigheden verder. Je schrijft toch?

En heb jij deze periode iets nieuws geleerd en/of gedaan?

Ik heb bijvoorbeeld een zuurdesembrood gebakken. Heel erg leuk en dat heeft geleid tot een volgend plan. En dat vertel ik je graag in de volgende brief.

Veel liefs,

Berenice

Hoe kunnen we meer positiviteit in de wereld brengen?

Beste Karin,

Daar begin ik dan met typen, omdat ze mij bij ‘Schrijven naar de Toekomst’ hebben gevraagd te starten. Het eerste begin is wat onwennig, stond in de introductiemail. Maar het voelt helemaal niet zo onwennig voor mij. Voor jou dan?

Waarom ik het niet onwennig vindt? Jij lijkt me een heel leuk iemand met jouw missie de wereld een beetje mooier te maken. Die opdracht stel ik mezelf ook. Kijken naar de mogelijkheden: hoe is er een positieve draai aan iets te geven? Hoe kunnen we meer positiviteit in de wereld brengen? Dus ik heb zin om je beter te leren kennen, te horen over jouw leven!

Daarnaast hebben we overeenkomsten, zie ik. Jij zet je in voor jongeren als jeugdconsulent bij een gemeente. Voordat ik ziek werd, was ik beleidsmedewerker jeugd. In die functie had ik regelmatig contact met jeugdconsulenten.

Je doet goed en belangrijk werk. Werk waar ik bewondering voor heb. Want jij komt in het leven van allerlei kinderen die het om wat voor reden dan ook lastig in het leven hebben. Wat mooi dat jij ze dan weer een eindje op weg mag en kan helpen.

Je schrijft in de introductie dat je kinderen in de puberleeftijd het leukst vindt om mee te werken vanwege hun elasticiteit, flexibiliteit en creativiteit. Dat boeit me. Waarin zie je hun creativiteit? Ook vind je hun denkwijzen enorm interessant. Ik ben daar benieuwd naar. Ik heb zelf geen kinderen en weet daarom helemaal dus niet goed wat er in die leeftijdsgroep omgaat, wat hen bezig houdt en hoe zij naar de toekomst kijken. Welke verschillen zie je bijvoorbeeld met toen jij zelf in die leeftijd zat? Heel benieuwd of je nieuwe thema’s ziet bij ‘de jeugd van tegenwoordig’ (bah, ik klink net als een oud mens zo ;))

En welk effect merk jij dat corona op de jongeren heeft?

En zo heb ik nog wel meer vragen. Bijvoorbeeld: hoe doe jij je werk op dit moment nu er corona is? Kun jij nog bij gezinnen thuis komen of gaat alles via videochat? En welk effect merk jij dat corona op de jongeren heeft? Ze zeggen in het nieuws dat door de contactbeperkingen jongeren meer in een isolement zitten en eerder depressief worden. Ook hoor ik dat huiselijk geweld groter is. Merk jij dit soort effecten? Is je werk nog wel goed uitvoerbaar of is er op het moment zoveel vraag dat je met enorme achterstanden werkt? Dat zijn zomaar wat vragen die bij me opkomen als ik aan jouw werk denk.

Ik merk trouwens dat ik je overlaad met vragen, terwijl ik nog niet zoveel over mezelf heb verteld. Het komt denk ik doordat mijn enthousiasme om een nieuw iemand te leren kennen zo groot is, dat ik vergeet mezelf te introduceren.

Laat ik dan toch nu ook over mezelf vertellen. Ik ben 48 jaar, ik heb een lieve vriend waar ik nu al bijna 23 jaar mee samen ben en we wonen in een mooi zelf verbouwd woonboerderijtje aan een toeristische vaarroute in Friesland. We hebben vier katten (nou ja, eigenlijk vijf, want de kat van de buren vindt het hier ook fijner, hihi).

Leven in een ziek lijf vind ik lastig

Klinkt mooi, he? Is het ook, behalve dat ik vier jaar geleden ziek ben geworden en ik in mijn leven nu veel te maken heb met pijn en beperkingen. Een (volledige) diagnose is er nog niet. Leven in een ziek lijf vind ik lastig. Veel leuke dingen die ik voorheen kon, kunnen nu niet meer. Omdat anderen niet kunnen voelen wat ik voel, is het lastig om erover te praten. Niet alleen daarom, maar het praten erover doet me ook extra beseffen in welke situatie ik zit. Alles wat ik aandacht geeft groeit. Ik wil niet dat mijn pijn extra groeit. Dus daarom heb ik het er zo weinig mogelijk over. Als je het goed vindt gaan we in deze correspondentie het er ook niet te veel over hebben, want dat is helaas te moeilijk voor mij. En gelukkig is een mens meer dan alleen zijn ziekte, dus er blijft nog genoeg over om over te vertellen.

Sinds ik geen werk meer heb, ben ik me volledig op de kunst en het schilderen gaan storten. Ik voeg wel wat foto’s toe, dan krijg je een beeld van wat ik maak.

Het schilderen begon twee jaar geleden. Ik heb toen  in ca. twee maanden 25 keer Texel geschilderd. Waarom? Ik wist dat ik vanwege zonlichtgevoeligheid daar niet meer zou kunnen komen, terwijl ik zo van de eilanden houd. Door het te schilderen kon ik er toch weer zijn. In mijn verbeelding.

Daarna heb ik me veel laten inspireren door Van Gogh. Van Gogh, die het psychisch zo moeilijk had en de wereld toch wist te verfraaien en verblijden met de prachtigste schilderijen. ‘Art is to console those who are broken by life,’ zei hij. Zo ervaar ik het ook. Door hem ben ik zonnebloemen en andere bloemen gaan schilderen en ze stralen hier nu permanent in de woonkamer. Zo heb ik altijd een fris bos bloemen in huis 😉 Ik word er vrolijk van als ik er naar kijk.

Met de kunst beleef ik mijn avonturen. Mijn schilderijen deel ik in ‘the Van Gogh inspires group’. Daar heb ik bijzondere digitale ontmoetingen aan overgehouden. Zo gingen vorig jaar allerlei kunstenaars als eerbetoon aan coronazorgpersoneel belangeloos schilderen.

Karima, een IC verpleegkundige in Engeland, had een hele bijzondere wens. Ze wilde geschilderd worden in Van Gogh- stijl, omdat ze hem zo bewondert. Ze deed een oproep in de Van Gogh inspires group. Ik denk: laat ik het proberen. Ik maakte dit schilderij. Ik schilderde haar voor een pad, symbool voor het pad dat wij in het leven lopen. Ze staat tussen twee cipressen. Van Gogh gebruikte cipressen om symbolisch het verschil tussen goed en kwaad weer te geven. Keuzes waar Karima op de IC met ernstig zieke mensen dagelijks mee te maken heeft.

Het Van Gogh museum zag dit schilderij en poste het op hun facebookpagina. Ik kreeg geloof ik meer dan 6.000 likes van over de hele wereld. De volgers van het Van Gogh museum werden er door verwarmd, zeiden dat dit soort kunst juist in een tijd van Black Lives Matter zo belangrijk is. Karima was erg blij met het schilderij. Ik heb haar zus ook nog mogen schilderen, met een doorzichtig hoofddoekje. Dat was erg precair, want niemand mocht vanwege haar geloof haar haar zien. Maar omdat ik een vrouw ben, mocht ik haar wel zo schilderen. En nu heeft de zus van Karima nu voor haar persoonlijk een schilderij dat alleen haar directe naasten mogen zien. Ik ben blij dat ze door mij dat stapje durfde te zetten.

Het avontuur met Karima was nog maar net voorbij of het avontuur met Arban begon alweer. Arban is een Indiase schrijver. Hij zag mijn schilderijen van Karima en hij vroeg me of ik hem ook wilde schilderen, zodat hij dat schilderij op zijn boekomslag kon plaatsen. Door hem leerde ik van alles over de Brahmaputra rivier, waar hij zich sterk voor in zet om deze schoon en veilig te houden. Of hij mijn schilderij nu het klaar is ook werkelijk op een boekomslag gaat plaatsen? Geen idee, maar het was in ieder geval weer een prachtig avontuur. Arban heeft me net als Karima niet betaald voor de schilderijen. Dat maakt ook niet uit. Maar het grappige is dat hij denk ik nu uit een vorm van compensatie superlovend is over mij en wat ik maak. Wij zijn inmiddels facebookvrienden en hij prijst me echt de zevende hemel in, zo lyrisch drukt hij zich uit.

Om je een indruk te geven:

’Mirna, I will forever remain grateful to you for your kind gesture. Your art is immortal and will transcend time. Love you.’

’Oh, these are just mindblowing’

’You brought in a fresh energy and riot of colours through these paintings. Your large heart, generosity and appreciation of goodness in others are all evident in your work. That’s amazing! I love you and your artistic vision, Mirna’

‘Oh, Mirna! You have amazing hands and fascinating creativity! You turned the mundane into priceless art. Carry on, dear friend! You have a creatively stimulating journey ahead.’

En zo kan ik nog wel even doorgaan….Heerlijk toch, zo’n bewonderaar aan de andere kant van de wereld? Maakt dan haast niet uit hoe ziek ik me dan ook kan voelen, ik lach dwars door alles heen als ik dit soort bevlogen adoraties lees, hihi.

Op het moment zit ik dus in het avontuur van een eigen prentenboek schrijven. Mijn eerste. Maar daarover een volgende keer meer. We moeten iets over houden om over te schrijven, toch? Maar je merkt wel, kunst brengt me veel. Zelfs deze briefinhoud wordt er kleurrijker door. Ik las trouwens ook dat jij schildert. Ik ben heel benieuwd naar wat jij maakt! Vertel me er graag meer over.

Soms zeggen ze dat er een reden is dat iemand op je pad komt

Waar ik ook heel graag met jou over zou willen schrijven is je wens iemand te ontmoeten om je leven mee te delen. Soms zeggen ze dat er een reden is dat iemand op je pad komt. Weet je, hoe raar het misschien ook voor je klinkt als je dit leest: ik zou echt heel graag met jou mee willen denken hoe wij die iemand voor jou gaan vinden. Ik heb dat eerder gedaan, dat ik daarin meedacht.

Een vriendin van mij had tot midden in de dertig nog nooit een relatie gehad. Het is misschien wel leuk dat ik je daar wat meer over vertel. Mijn vriendin en ik hebben er in ieder geval destijds wel smakelijk om kunnen lachen. Om wat ze beleefde tijdens haar zoektocht naar een partner. Op een gegeven moment was ze het zat alleen te zijn en er ook erg verdrietig over. Ze was er zo klaar mee dat ze besloot maar naar een therapeut te gaan. Wie weet zou die haar verder kunnen helpen. Wat ze echter niet had verwacht was dat de therapeut aan een soort confrontatietherapie deed. Die zei tegen haar: "Ach, waarom moet jij zo nodig een man en kinderen? Dat is maar zo’n opgelegde norm en een patroon vanuit de maatschappij. Jij hoeft helemaal geen partner, die hebben je zussen namelijk al. Jij hebt lekker het hele rijk voor jou alleen en als jouw ouders straks hulpbehoevender worden, kun jij mooi voor ze zorgen, want daar heb jij dan lekker alle tijd voor." Mijn vriendin was heel gauw klaar met die therapie. Voor de vorm ging ze er nog één keer heen en toen kapte ze ermee. Vervolgens zijn zij en ik maar gaan nadenken over hoe zij iemand zou kunnen ontmoeten. En wat denk je? Binnen een paar weken of maanden vond ze haar vriend. Nu, vijftien jaar later, zijn ze nog samen. Ze is op latere leeftijd zwanger geraakt en ze hebben een dochter gekregen. Het kan dus prima.

Ik geloof dat dat net zo goed voor jou zo kan gaan lopen. Jij bent een leuk iemand, je staat positief in het leven, hebt zoveel liefde te geven. Dus er gaat iemand voor jou zijn, diegene moet alleen nog even op jouw pad komen. Ik zou dus ook graag met jou mee willen denken en met jou mee beleven/lezen hoe dat avontuur gaat, stel dat je daar energie in zou willen steken. Maar geef maar aan of je daar voor open staat en of je het daar in onze brieven over wilt hebben. We kennen elkaar nog maar net, het is een vrij persoonlijke zoektocht en misschien zit je er helemaal niet op te wachten om dit allemaal met mij te delen. Dus als je het er niet over wilt hebben, dan heb ik daar alle begrip voor.

Ik merk dat ik nog niet ben begonnen over wat je schreef, dat je last hebt van haaruitval. Ik vind het mooi dat je daar zo open in bent en dat je daar zelfs mee in de Margriet hebt gestaan. Knap hoor. Ik zou het artikel over jou in de Margriet wel willen lezen, zodat ik er een beter beeld bij krijg wat het in jouw leven betekent. Kun je me misschien een pdf van het artikel mailen? Zou ik fijn vinden.

Zo, dit was het dan: mijn eerste brief aan jou. Het is best een lange geworden. Heel benieuwd welke verhalen, belevenissen en avonturen, gedachten, ideeën jij mij kunt vertellen, want daarmee verrijk je mijn wereld.

Tot onze volgende brief, Karin! Ben heel benieuwd.

Groetjes,

Mirna

Het vaccineren gebeurt dus echt

Hi Dewi,

Dankjewel voor je brief, ik vond het best spannend om de enveloppe te openen om een eerste kijkje in jouw leven te nemen. Allereerst wil ik je feliciteren met je zwangerschap, wat een vrolijk nieuws in deze tijd. Ik kan me heel goed voorstellen dat de manier waarop dit nieuws gebracht werd niet makkelijk was en de tijd waarin we leven maakte dat dit even heel snel schakelen was. Heel fijn om te horen dat het goed met je gaat.

Het was de eerste jaren best zwaar, maar nu romantiseren en bagatelliseren we dat allemaal lekker weg

Onze tweede kwam ook volstrekt onverwacht. We kwamen erachter toen onze dochter nog geen jaar oud was en wij net bezig waren met de aankoop van ons huis. Achteraf het beste wat ons heeft kunnen overkomen, gewoon meteen door en geen tijd om te wikken en te wegen over wat nou het beste zou zijn, qua timing.

Het was de eerste jaren best zwaar, maar nu romantiseren en bagatelliseren we dat allemaal lekker weg en kijken we terug op hele mooie jaren waar we het toch allemaal maar deden. Op een of andere manier kom je dan in een flow, waarin je het toch wel weer regelt.

De lockdown heeft de kids dichter bij elkaar gebracht, misschien wel iets te veel. Ze willen heel graag bij elkaar in de buurt zijn en bij ons. We zijn sinds de kerst nu heel erg aan het stimuleren dat de kinderen ook ergens anders gaan logeren en het liefst alleen. Inmiddels hebben we wat kleine stapjes in de goede richting gemaakt, maar ik voel nog wel angst bij ze. Corona heeft, in mijn ogen, de zelfstandigheid van de kinderen en hun ontwikkeling daarin zeker niet bevorderd.

De avondklok helpt daar ook helemaal niet bij, mijn zoon wil eigenlijk niet dat ik om acht uur 's avonds nog een klein rondje ga maken richting mijn 10.000 dagelijkse stappen. Hij is veel te bang dat ik te laat binnenkom en word opgepakt door de politie. Sinds vorig jaar maart was de avondwandeling een zeer gewaardeerde, dagelijkse routine geworden, net zoals het gezamenlijke wandelingetje na het afleveren van de kinderen op school in de ochtend.

Soms denk ik dat we onderschatten wat voor impact deze tijd heeft of gaat hebben op onze kinderen

Soms denk ik wel eens dat we onderschatten wat voor impact deze tijd heeft of gaat hebben op onze kinderen. Er is een angst bijgekomen die ervoor niet was. Gelukkig wordt deze ook wel weer gecompenseerd door een grotere weerbaarheid. Ach, ik kan ook niet in een glazen bol kijken, time will tell.

Graag wil ik even terugkomen op de goede voornemens. Een paar dagen na mijn brief heb ik besloten om me in te schrijven voor een behoorlijk zware fietstocht (Marmotte) in Frankrijk op 27 juni. Inmiddels voel ik me heel erg prettig met een stip op de horizon en een duidelijk doel. Om 5000 hoogtemeters en 170 kilometer te fietsen moet ik wel een beetje fitter en lichter zijn tegen die tijd. Ik heb de afgelopen weken best veel binnen en buiten gefietst om in vorm te komen. Ik houd er uiteraard rekening mee dat het evenement uitgesteld of geannuleerd zou kunnen worden, ik accepteer dit en vertrouw erop dat de voorbereiding ernaartoe al een leuk process gaat worden. Hoe vaak is het niet zo dat de weg naar een doel misschien nog wel waardevoller en leuker was dan het bereiken van het doel zelf?

Mooi voorbeeld: afgelopen zaterdag ben ik met een vriend naar Friesland gefietst om kilometers te maken, dit werd uiteindelijk een kort weekendje met de de twee families in het eerste lenteweekend van 2021. Het was heerlijk en het zou heel goed kunnen dat de stip op de horizon ons daar samen heeft gebracht.

Deze covid-situatie heeft me er nog meer van bewust gemaakt dat je nog steeds leuke ervaringen kunt hebben, alleen moet je ze wel vaker zelf organiseren en creëren. Het lijkt wel of ik vóór covid meer bezig was om mezelf te beschermen door goed te prioriteren, er kwamen altijd dingen op me af. De challenge was om gezond te blijven en de dingen die je deed wel goed te doen en in the moment te zijn en blijven. Vandaag de dag is het anders. Een leuke ervaring zul je vaak dan toch echt zelf moeten organiseren, bijvoorbeeld, restaurants zijn dicht en eten kan dus niet meer spontaan. Toch kan de voldoening na een beetje planning - ondanks het meestal veel kleinere gezelschap - soms zelfs groter zijn. Ik hoop dat ik deze ervaring mee ga nemen, ook als we weer teruggaan naar normaal.

Ik heb genoten van jouw uiteenzetting van al de 'beginnen' die je gemaakt hebt en met name de wending richting de opportuniteit/het positieve. Uit jouw woorden krijg ik de indruk dat er heel veel snelheid in je leven zit en dat je in control bent, het klinkt heel gaaf!

Op een gegeven moment ben je ook wel klaar met afspreken in een bos

Zelf zit ik in een positieve flow op dit moment, althans stukken beter dan begin januari, dit komt ook zeker door het mooie weer en het voorjaar dat in aantocht is. Er zijn nog een paar andere dingen die me daar gebracht hebben: we hebben twee nieuwe extra oppassen gevonden tijden de schoolsluiting. Twee creatieve studenten die ons uitstekend geholpen hebben tijdens de lockdown en zowel ons als de kinderen heel blij maakten/maken. Ze voelen beiden ons en de kinderen heel erg goed aan en ze zijn proactief, maar ook weer heel verschillend. Deze andere soort aandacht heeft de kinderen plezier, vertrouwen en wat spontaniteit gegeven. We hebben besloten om helemaal te stoppen met de BSO en met hen door te gaan. Het feit dat ze beiden op minder dan 300 meter afstand wonen, geeft ons hopelijk binnenkort ook extra ruimte om bijvoorbeeld eens wat vaker samen uit te gaan.

Mijn vader van tachtig jaar is vorige week gevaccineerd, het vaccineren gebeurt dus echt. Toen ik dit nieuws met mijn dochter deelde, reageerde zij zo opgewonden: “Echt!”. Haar blijdschap en de twinkeling in haar ogen maakte mij heel gelukkig op dat moment. Dit maakt het afspreken met hem wat gemakkelijker, op een gegeven moment ben je ook wel klaar met afspreken in een bos. Niet dat ik me zorgen maak om de gezondheid van mijn vader, maar hij is wel heel voorzichtig tot dusver.

Mijn focus van dit moment zorgt ervoor dat ik wat minder kranten lees en dus ook wat minder negatief ben over de wereld. Er staat ons ongetwijfeld veel te wachten, maar op dit moment kan ik daar niet zoveel aan veranderen. Dat neemt niet weg dat ik wel de ambitie heb om mijn horizon te verbreden nu de kinderen weer wat zelfstandiger worden. Ik zou me graag wat maatschappelijk willen verbreden en iets toevoegen op dit vlak. Ik deel je zorgen over ongelijkheid volledig en vindt het schrijnend hoe covid dat nog meer op de oppervlakte brengt. Ik ga het hier bij laten en ik spreek de ambitie uit dat ik je de volgende keer sneller ga terugschrijven. Een leuk en spontaan schaatsweekendje en wat crisis op het werk gooiden mijn planning een beetje door de war.

Groetjes,
Jasper