'Zonder verhaal verdwijn je'

Hi D,

De hoeveelheid herkenning die jij voelde toen jij mijn brief las, had ik niet gelijk. Misschien omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Het eerste gevoel wat jij mij gaf met je  geschreven brief was de warmte, de energie en het enthousiasme. Daarna kwam bij mij ook de herkenning. Voor de studie naar de stad verhuizen, wonen met katten en het zijn van een generalist. Tijdens het lezen voelt het ook alsof ik bij je op de koffie ben, dankjewel voor je warme en beeldende brief! Ik voel me meer dan welkom.

Ik moet nog een beetje wennen aan het idee dat mijn woorden op papier 'permanent' zijn

Ik moet nog een beetje wennen aan het idee dat mijn woorden op papier 'permanent' zijn. Omdat wat ik nu denk en hoe ik nu in het leven sta, weer zo anders is dan over vier jaar, laat staan in de toekomst. Het voelt definitief, terwijl ik graag nieuwe ervaringen, ideeën en informatie op doe. Dat gezegd hebbende (of eigenlijk geschreven 😉) hoop ik dat ik van jou mag leren en dat je het niet erg vind als ik ineens ergens anders over denk. Ik zal dan zeker toelichten hoe deze gedachteverandering is ontstaan.

Waar jij in het mooie Brabant bent opgegroeid, groeide ik op in de randstad van Zuid-Holland. Samen met mijn Hollandse ouders. Als ik hier aan terug denk krijg ik een lach op mijn gezicht. Mijn vader gebruikt humor in veel situaties en mijn moeder heeft een eigen bedrijf en laat mij zien wat hard werken is.

Ook krijg ik een lach op mijn gezicht als je schrijft dat ik volwassen klink. Het enige wat ik niet terughoor van mensen om mij heen is dat ik volwassen klink. Ik heb namelijk een hoge stem 😉 Wat voor stem heb jij? En hoe zie je er uit?

Over de liefde zou ik je van alles willen leren

Over de liefde zou ik je van alles willen leren, het liefst schrijf ik een handleiding. Voor jou en al m’n vriendinnen. Helaas is het enige wat ik aan je kan vertellen dat je je gevoel moet volgen. Zolang het leuk is, is het leuk. Andere tips:

Als je gevoel voor en met iemand zo sterk en warm is, dan is over randzaken te praten en zijn ruzies en meningsverschillen om te leren en te verbreden, niet om een relatie te beëindigen. Volg je gevoel!

Het duurde iets langer voor deze brief in jouw brievenbus belandde omdat ik druk aan het werk en sparen ben. Daarnaast vind ik het belangrijk om iets terug te sturen met echte aandacht. Ik beloof hierbij plechtig dat je van mij hoort als ik niet meer brieven stuur!

.... in mijn wereld verdwijn jij niet meer!

Afgelopen weken heb ik Bob, de podcast, geluisterd. In aflevering vijf vertellen ze: 'Zonder verhaal verdwijn je'. Dit greep mij aan, het gaf me een realisatiemoment dat het echt Mijn leven is. En dat wie schrijft, die blijft. Daarom vind ik het extra leuk dat wij naar elkaar schrijven. Jouw verhalen bewaar ik goed, in mijn wereld verdwijn jij niet meer!

Wanneer ik moet vertellen over wat mij fascineert in de gezondheidszorg raak ik niet uitgepraat. Aan de ene kant zijn zorgen voor, het verschil kunnen maken, contact kunnen maken en de uitdaging van de diversiteit dingen die ik fantastisch vind. De andere kant: de manier waarop zorg is, hoe ongeregeld de bedrijfsvoering van de zorg is, irriteert me.

Ik snap niet dat ons land zo gefocust is op geld

Misschien zit hier een irritatie bij mij. Ik wil zo graag iedereen het best mogelijk helpen. Ik snap niet dat ons land zo gefocust is op geld, hier komt dan ook mijn irritatie over politiek vandaan. Ik volg het ook, maar niet het soap-gehalte. Meer in de hoop dat het land iets minder kapitalistisch wordt. En of mijn denkbeeld over het leven niet 'te' vreemd is. Ik ben ook nieuwsgierig naar jouw werk. Wat houdt het in? Waar bestaan jouw dagelijkse taken uit? En heb je een aanrader of een film die ik echt gezien moet hebben?

Als laatste zou ik graag aan je willen vertellen dat ik zo erg van thuis rommelen hou. Ik heb minstens een keer in de drie maanden de inhoud van mijn huis verplaatst, en vind opruimen en schoonmaken heerlijk. Het maakt niet alleen ruimte in mijn hoofd, maar ook letterlijk in mijn omgeving.

Op de valreep kreeg ik jouw kaartje binnen van Schiermonnikoog. Wat een mooie plaat! Hoe was het daar? Wat heb je allemaal gedaan? En had je je katten mee? Ik vind je handschrift hartstikke leesbaar hoor!

Ik kijk uit naar je volgende brief.

Liefs,

LouisB

Ik heb inmiddels zo'n verrassend leuk beeld van jou!

Hey ouwe taart ;-),

In je onesie en met je hipster overnight oats in amandelmelk. Ik heb inmiddels zo'n verrassend leuk beeld van jou!

Ik kan je helemaal volgen wat betreft die dubbele moraal ten aanzien van het vliegen. Die heeft iedereen die zegt dat ze milieubewust willen leven. Ik gooi er nog een gezegde in (vindt je man vast leuk); gelegenheid maakt de dief.

Kijk, zolang het bijzonder makkelijk en goedkoop wordt gemaakt om te vliegen, heeft iedereen wel een goede reden om in dat vliegtuig te stappen. En niemand zou je jouw contact; je bezoek aan je kind en kleinkind willen ontzeggen. Dat zou te wreed zijn. Maar hoe is jouw kind eigenlijk aan die andere kant van de wereld terecht gekomen? Omdat het kon! En hij is daar gaan settelen, waarschijnlijk, omdat hij ervan uitgaat dat zijn familie te allen tijde het vliegtuig kan pakken en jullie elkaar kunnen blijven zien. Zodra we die gelegenheid weg zouden nemen, zouden mensen ook andere keuzes gaan maken. Dat corrigeert zich vanzelf.

....nu de term 'derde wereldoorlog' is gevallen lopen we het risico dat we totaal afgeleid zullen raken

Nu kunnen en moeten we ons heel erg zorgen maken over het klimaat, maar nu de term 'derde wereldoorlog' is gevallen lopen we het risico dat we totaal afgeleid zullen raken. Ik kan het niet geloven, dat er zo gemakkelijk dat soort dreigingen worden geuit. Ze zullen ons toch niet in de ellende storten? Ze zeggen altijd dat we de leiders krijgen die we verdienen, maar ik ben van mening dat we onze leiders juist kiezen om verstandigere beslissingen te nemen dan wij zelf kunnen. We ondersteunen die beslissers met een enorme batterij van ambtenaren en kennis, we zorgen dat ze middelen hebben om die goede beslissingen ook uit te voeren, in de verwachting dat ze de juiste dingen voor ons doen. En dat is in de allereerste plaats: de vrede bewaren! Dat is een plicht die ze tegenover het volk hebben.

Gelukkig gaat dat voor ons in West-Europa al ruim 70 jaar goed, maar nog op zoveel plaatsen niet. Hoe kan dat toch? We hebben zoveel religies, over de hele wereld verspreid, met stevige aanhang, die ons allemaal in de kern aansporen om vergevingsgezind, vredelievend, empathisch etc. in het leven te staan... hoe kan het dan dat nog veel te vaak de vlam in de pan slaat?

Zoals wij naar vluchtelingen kijken vind ik zó weinig empathisch

Het is een van mijn grootste angsten, dat ik nog eens een oorlog ga meemaken. Dat ik zelf moet vluchten, onderduiken, honger en kou zal leiden. Denk je dat eens in! Je hoeft maar één keer je verkeerde leider te kiezen en je bent de sjaak. Dan sta je zomaar voor de beslissing om alles achter te laten en te smeken om een nieuw plekje op aarde waar het wel vrede is. Daar ben je zomaar tien jaar van je leven mee kwijt. Want ze geven je dat stukje niet zomaar, daar moet je voor lijden. Voor niets gaat de zon op, toch? Zoals wij naar vluchtelingen kijken vind ik zó weinig empathisch.

En ook hier is die dubbele moraal aantoonbaar. We delen onze welvaart niet met andere landen, laten daar ellende ontstaan, en zijn dan verbaasd dat er vluchtelingenstromen op gang komen die om een plekje komen vragen. En dan voelen we ons wel verplicht om iets te bieden, maar 't gaat niet echt van harte. Nou ja. Het is natuurlijk vele malen complexer dan dat, ik sla het allemaal wel heel erg plat, maar soms moet je iets ook gewoon terugbrengen tot de kern: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet. Of positiever geformuleerd: Behandel anderen zoals je door hen behandeld wil worden.

Nou, genoeg wereldpolitiek. De poes (eigenlijk kat) komt gezellig even door mijn beeld heen lopen, eist zijn aandacht op, het is het knuffeluurtje. Alsof hij aanvoelt dat deze overpeinzingen te somber zijn, komt-ie me afleiden en brengt-ie me weer naar het hier en nu. Heb jij eigenlijk huisdieren? Ik vermoed dat jij een hond hebt.

Ik zal onze mails opsturen. En wellicht zie ik je bij de workshop! Dat zou grappig zijn... zo na het uitwisselen van al die woorden.

Groetjes,
Sanne

Mijn vertrouwen in de politiek is de laatste maanden behoorlijk gedaald

Beste  Adnan,

Hartelijk dank voor je brief, die ik met interesse gelezen heb.

Leuk te lezen dat je twee kleine kinderen hebt. Ik hoop dat je daar volop van geniet. Een onvergetelijke periode. Ik heb daar zelf enorm van genoten.  Alle periodes in mijn leven met de kinderen waren op hun manier waardevol. Het bijzondere van de periode, dat ze nog zo klein zijn, is dat ze nog zo dicht bij je staan en je contact met hen zo vanzelfsprekend en intiem is. Maar let op, die periode is ook zo weer voorbij. En er is altijd het gevaar, dat je te veel aandacht besteedt aan zaken, die wel de aandacht trekken, maar lang niet zo belangrijk zijn.

Wat denk je, of hoop je dat je kinderen later in hun volwassen leven zullen staan? Hoe zijn ze als mens geworden?Denk je, dat jij en je vrouw daar veel invloed op hebben?

Ik ben zoals dat heet links.

Ik weet niet, of je geïnteresseerd bent in politiek, ik ben dat wel. Naar mijn mening is de politiek bepalend voor veel zaken van het leven. Ik volg dat ook, via tv en het lezen van de krant en internet. Nou wat dat betreft heb ik het de laatste tijd druk gehad. Vluchtelingenbeleid, het beleid van de nieuwe Amerikaanse president, de toeslagenaffaire, de leugens van de regering Rutte, om maar een paar dingen te noemen. Mijn vertrouwen in de politiek is de laatste maanden behoorlijk gedaald. En dan moet ik nog zeggen dat dat al niet hoog was. Ik ben zoals dat heet links. Stemde vroeger altijd PvdA. Maar na hun deelname in verschillende rechtse regeringen ben ik erg in hen teleurgesteld geraakt. Sindsdien stem ik GroenLinks of SP. GroenLinks vooral omdat zij een goed beleid hebben in de klimaatproblematiek. Helaas vind ik hun beleid op andere terreinen nogal zwak. Ook hebben zij weinig oog voor de mensen met lagere inkomens. De SP heeft in ieder geval een goed beleid voor de zwakkeren in de samenleving en de overtuiging dat fundamentele maatschappelijke veranderingen noodzakelijk zijn. Hoe denk jij over deze dingen?

Daar had in de planning rekening mee moeten worden gehouden.

Nog even wat over de buurt. Ik vind het maar raar, dat het afronden van de werkzaamheden aan de Burgemeester de Vlugtlaan met twee en een halve maand is uitgesteld. Ook jij zal hierover wel een brief van de gemeente/het stadsdeel gehad hebben. De redenen die ze daarin noemen voor de vertraging vind ik zwak. Dat het koud geweest is en gevroren heeft, lijkt mij iets waar je als bestuurder/gemeente niet verrast door mag zijn in de winterperiode. Daar had in de planning rekening mee moeten worden gehouden. Dat ineens bleek dat de rioleringen niet goed meer waren. Het groot onderhoud en veranderingen aan de Burgemeester de Vlugtlaan zijn zeer ingrijpend en grootschalig. Zo worden er ook allerlei leidingen verlegd en vervangen. Het is gewoon een ernstige tekortkoming dat de professionele diensten die daarvoor verantwoordelijk zijn, bij het maken van plannen niet bedenken dat de rioleringen vanwege hun leeftijd mogelijk aan vervanging toe zijn. Ik ben misschien te kritisch maar ik vind de kwaliteit van het bestuur, niet erg best. De inrichting en het beheer van de openbare ruimte in onze buurt, is nog steeds niet op orde. Het ophalen van het huisvuil is een ramp. Dat vind ik jammer.

Je noemde in je brief onze buurt met veel verschillende culturen, wat je waardeert. Ook ik vind dat een positief punt van onze buurt. Vergeleken met 60 jaar geleden zijn we steeds meer naar elkaar toegegroeid en ook met elkaar vergroeid.

Mocht je over de door mij geschreven dingen vragen hebben, aarzel niet om ze te stellen. Ik zou graag horen wat jij denkt over de onderwerpen die ik genoemd heb. Maar natuurlijk ook over alles wat jij wil zeggen.

Vriendelijke groeten,

Joop

Als ik jouw idealen zo lees, zit dat wel goed

Beste Erica,

Bedankt voor je eerste brief. Allereerst excuus dat mijn reactie even op zich heeft laten wachten, maar laat dat de pret niet drukken.

Wij (mijn vriendin en ik) wonen sinds januari 2020 in de Kolenkit. Eind november 2019 kregen we de sleutel van onze woning en door een strakke planning konden wij er snel in. De eerste twee weken wel nog zonder keuken. Het was best leuk om een woning casco te kopen zodat je alles zelf mocht uitkiezen. In een bestaande woning vervang je zaken die nog “goed” zijn toch minder snel. Althans, dat is mijn ervaring. Daarnaast waren wij ook een stuk bereidwilliger om zaken goed aan te pakken nu het ons eerste koophuis betrof. Ik begrijp dat jij alle bouwfases in de buurt vanaf de eerste rij hebt mogen meemaken. Ik kan mij goed voorstellen dat dit een twijfelachtige eer betreft. Uit bovenstaande zou je trouwens wel al kunnen opmaken in welk blok wij wonen. Gezien jij in 2018 van het gas bent afgesloten lijkt mij dat jullie niet de eerste bewoners (van een nieuwbouwhuis) zijn?

Ben je dus net als ik ook import?

Het wonen (en werken) in de buurt bevalt ons heel goed. Veel kinderen en levendigheid. We moesten wel even wennen aan het bijna dorpse gevoel dat hier toch wel heerst. Ik denk dat dat mede komt door de afwezigheid van winkels en horeca zoals er op andere plekken in Amsterdam toch meer zijn. Ik deel je wens dat er nog wat leuke lunch-, koffie- en borreltenten zullen worden geopend. Hiervoor woonde ik in andere buurten. Waar heb jij hiervoor gewoond (in de buurt van Villa Mondriaan)? Ben je dus net als ik ook import? Dat zeg ik wel in de veronderstelling dat je nooit import-af wordt (ook niet ná ruim tien jaar).

Zoals ik net hintte, werken wij ook sinds maart 2020 thuis. Op dat vlak is onze woning wel een verademing, hiervoor hadden we samen aan de keukentafel gezeten. Nu zitten we gelukkig in een aparte ruimte en gezien het aantal telefoontjes op een dag is dat wel echt een must. Mijn vriendin is ook aan het werk, wel in een andere tak van sport. Wij hebben elkaar ook op de universiteit – in de pauze - ontmoet.

Je schreef dat de politiek in paniek was. Dat heb ik ook zo ervaren.

Wat vervelend om te lezen dat je van dichtbij corona hebt moeten ervaren. Ik hoop dat je vader snel helemaal is hersteld. Wij hebben in onze omgeving wel een aantal gevallen voorbij zien komen maar gelukkig zonder blijvende gevolgen. Je schreef dat de politiek in paniek was. Dat heb ik ook zo ervaren. Ik zou voor geen goud met Rutte en/of De Jonge willen ruilen, maar ze hadden wat mij betreft soms wel oogkleppen op. Voor de goede orde: de ernst van corona spreek ik niet tegen. Wat mij stoorde was(is) dat alles moest wijken: reguliere zorg, kinderen (pubers) die niet naar school mochten. Van dat laatste heeft jouw man wel het een en ander mogen ervaren denk ik? Wat ik wil zeggen: soms was het perspectief een beetje verdwenen. Verder heb ik geprobeerd om zo normaal mogelijk door te leven. Met name de avondklok maakte dat een stuk lastiger.

Genoeg over corona. Wat ik van de ontwikkelingen van de Kolenkit vindt? Lastig en een politiek beladen onderwerp. Heb je de documentaire “Terug naar de Akbarstraat” gezien? Dat is wel een aardige serie, laat wat verschillende perspectieven zien. Vooral ook hoe iedereen vanuit een eigen perceptie de wereld bekijkt en vooral ook beoordeelt. Gentrificatie (of het nu positief of negatief is) zal in de kern goed bedoeld zijn. Onze wens ten aanzien van horeca en wijnzaken is een direct gevolg van gentrificatie denk ik?! Maar ik kan mij voorstellen dat de mensen die hier woonden niet positief tegenover deze ontwikkelingen staan. Het is ook lastig, ik ben het niet altijd eens met de verzorgingsdrang van de staat/gemeente. Aan de andere kant, als je ziet dat er een groot lerarentekort is in het centrum of als er mensen op straat moeten leven, dan blijkt het toch zo gek niet. Mijn ervaring is in ieder geval dat bijna iedereen in onze buurt er het beste van probeert te maken met als gevolg dat het een fijne buurt is om in te leven. Al stoor ik mij wel aan de mensen die het vuil op straat gooien of naast de prullenbank zetten :).

Mijn ervaring is in ieder geval dat bijna iedereen in onze buurt er het beste van probeert te maken met als gevolg dat het een fijne buurt is om in te leven.

4 juni 2021

Mijzelf in één woord vatten?! Dat is lastig. Daar kom ik later even op terug. Idealist vind ik in ieder geval een mooie keuze. Althans, dat zeg ik nu wel. Maar de idealen die je vervolgens aanhangt zijn daarin natuurlijk doorslaggevend. Als ik jouw idealen zo lees, zit dat wel goed. Duurzaamheid is ook wel iets dat wij hier proberen na te streven. Wel beduidend minder actief dan jij als ik het zo lees. Vlees en vis eten we zeer zelden en we proberen ook (wel via internet) lokaal verbouwde of gemaakte boodschappen te halen. Niet dat fruit, dat uit een ander werelddeel wordt ingevlogen. Aan het zonder plastic boodschappen doen, heb ik mij nog niet gewaagd. Heel veel van deze dingen zou ik ook graag doen, alleen je hebt er wel echt een dagtaak aan, zoals je zelf al schetst. Ik denk ook niet dat we echt mega duurzaam zijn. Ik probeer vooral alle quick-wins mee te pakken. We hebben een zeer goed geïsoleerd huis, de (stads-)verwarming is weinig aan geweest en per saldo leveren we door onze zonnepanelen ongeveer even veel stroom terug als dat we gebruiken. Oja, en we rijden elektrisch. Al vraag ik me af of dat niet gewoon een verplaatsing van het probleem is. Bovendien is een mega nadeel dat je dus niet fatsoenlijk met de auto op vakantie kunt... Gelukkig hoorde ik dat er weer een nachttrein rijdt naar Innsbruck. Dat zou ideaal zijn: een fatsoenlijk high-speed treinnetwerk in Europa. Het liefst niet pas als ik 60 ben (ik ben nu net 30 geworden). Reizen is wel iets wat wij enorm leuk vinden. Nieuwe plekken zien en andere culturen beleven en in de winter skiën.

Hoeveel mensen ik ken in de Kolenkit? Nou vooral mensen in het blok: als je ergens allemaal tegelijk komt wonen dan worden er nogal wat best-practices gedeeld in de groepsapp en op straat. Ook met de overburen hebben wij afgelopen zomer een kennismakingsstraatborrel georganiseerd. Dat was erg leuk. Verder eigenlijk relatief weinig. Wel wat bekenden die hier toevallig zijn komen wonen. Dit is in ieder geval een manier om daar verandering in te brengen. De wijze waarop is er vast een die jou – als schrijver – zal aanspreken.

Wordt vervolgd. Ik ben benieuwd. Groet, Bob

Gelukkig, we verschillen ook!

Ha die Anne,

Eerlijk gezegd denk ik dat er niet zoiets bestaat als 'de werkgevers', of 'de politiek'. Het doet me denken aan vroeger, toen ik op een activiteitencentrum werkte voor mensen met een auditieve- en verstandelijke beperking. De mensen die op de woongroepen werkten zeiden dan tegen me, “wat doe jij op het activiteitencentrum, je bent veel meer iemand voor wonen”. Later werkte ik ook op woongroepen. Toen ik ondernemer was, vonden mensen mij geen type voor werken in loondienst, enz, enz. Ik ben werkgever geweest en werknemer. Werkte op activiteitencentra en woongroepen. Zat in leidinggevende posities en werkte op de vloer. Was /ben ondernemer en werkte/werk in loondienst. Wat ik eigenlijk bedoel is: overal werken mensen en overal zijn oprechte mensen te vinden met de beste intenties, ook onder werkgevers en ook in de politiek. Misschien is dat een naïeve veronderstelling, maar eentje die ik kies te geloven. Ik richt me op die mensen en die intenties. Ik denk wel dat de systemen hoognodig aan verandering toe zijn en dat het binnen die systemen zelf misschien niet mogelijk is om die transformatie te bewerkstelligen. Dus in die zin ligt mijn hoop niet in de eerste plaats bij de huidige politiek, maar stemmen ga ik zeker. Omdat ik vind dat ik, zolang ik gebruik maak van voorzieningen van deze samenleving en een mening heb over wat er gebeurt, ik ook moet deelnemen. Ik voel dat als een verantwoordelijkheid ofzo, al kan het zeker ook een keuze vanuit verantwoordelijkheidsgevoel zijn om niet te stemmen, dat besef ik maar al te goed. Gelukkig, we verschillen ook!

Over zeven jaar..., dan ben ik bij leven en welzijn 55, mijn dochters bijna 13 en 21!

Ik merk dat ik heel thuis ben bij mezelf..

Ik heb geen plan en zeker niet iets vastomlijnds in gedachten. Eigenlijk ben ik heel tevreden met mijn leven zoals het nu is. Work in progress is het altijd, ook over zeven jaar. Ik hoop me over zeven jaar nog net zo omringd te voelen door dierbare vrienden en familieleden als nu. Ik voel me rijk en krachtig en verbonden, zonder dat ik de hele tijd loop te juichen hoor. Ik merk dat ik heel thuis ben bij mezelf. Zou mooi zijn als dat over zeven jaar nog altijd zo is, maar ach.., vasthouden of pogingen daartoe werken averechts. Er kan zo veel gebeuren in zeven jaar, ik kijk er met nieuwsgierigheid naar uit. Mijn verlangen is om weer steeds meer in direct contact te zijn met mensen met 'onbegrepen gedrag', daar wordt ik het gelukkigst van. Rechttoe rechtaan werk, plezier, eenvoud, aandacht. Mijn verlangen is om daarin te exploreren, out of the box, te vernieuwen in alle eenvoud en daar dan van te kunnen leven, vrij en zorgeloos. Ik zou mijn huis willen verduurzamen. Minder afval willen produceren. Mild en lief zijn voor mezelf. Bijdragen aan een nieuwe wereld. Genieten. Ontspannen. Stap voor stap. Net als nu.

Liefs,

Nicole.

Er komt vast iets moois voor terug,

Goedemorgen Nicole,

Laten we nog een toevalligheid toevoegen aan het lijstje? Ik beoefen al 14 jaar de Tibetaanse Ohm meditatie. Daarnaast is mijn leven ook enigszins ingericht op het pad van studie en zie ik wat op mijn pad komt als kansen om van te leren. Het helpt mij de dingen lichter te zien. Ik heb ook doelbewust mijn huidige leven op een afstandje bekeken en keek vooral waar ik nog  ‘rotzooi’ kon opruimen.  Dit huidige stuk is voor mij het loslaten wat ik nog heb te doen. Zoals de slang zijn oude huid los laat.  Dat kan nu alle drie mijn kinderen zelfstandig zijn.  Mijn huis is nu weer van mij, ik ben verhuisd naar een andere slaapkamer en denk niet meer wat mijn kinderen er van zullen vinden, maar ik doe waar ik mij prettig bij voel.

Er komt vast iets moois voor terug, daar ben ik zeker van.

het is ongehoord hoe werkgevers zich gedragen.

De boosheid mag ook bij deze periode van ziek zijn, het is ongehoord hoe werkgevers zich gedragen. Ik heb ook contact met C-support, die konden niet veel bieden, want ik had zelf mijn ‘dossier’ al op orde.

Over 7 jaar mediteer ik nog steeds, zal ik een partner naast mij hebben, die mij stimuleert om meer met mijn creatieve kant te doen en zal mijn lijf weer mee doen. Ik heb geleerd te luisteren naar wat het nodig heeft door de blijvende schade die covid heeft aangebracht aan mijn organen. De samenleving zal meer samen zijn, zelfstandiger, losser van de overheid en hierdoor sneller in staat te reageren op noodsituaties. Ik hoop dan te kunnen knuffelen met kleinkinderen. Ik verwacht dat enkele of alle kinderen in het buitenland zullen wonen en dat ik hen waarschijnlijk ga volgen.

Hoe ziet jouw leven er over 7 jaar uit Nicole?

Ik stem trouwens niet

Ik stem trouwens niet. Ik zie de politiek niet als een toevoeging, want ik kan mijn stem aan geen enkele partij geven, die staat waar ik voor sta: een Universele eenheid in broederschap die er voor elkaar is in Liefde & Licht,

Heb een fijne dag! Geniet een beetje voor mij van de zee, doe ik dat voor jou in ons prachtig bosgebied,

Liefs en groet 🙏🌹 Anne