Lieve Ingrid,

De mondkapjesplicht en afstand zijn verleden tijd. Voor hoelang weet niemand. Gelukkig maar.

Toen ik negen jaar was, brak er een epidemie uit door de Rama margarine. Daar zat landbouwgif in. Een aantal mensen in mijn straat zijn daardoor overleden en er w3aren honderden doden in Nederland te betreuren. Dat heeft toen grote indruk op mij gemaakt. Later, in de jaren '60 maakte 'Neerlands Hoop' met Bram Vermeulen en Freek de Jonge daar een grap over. 'Hare Chrishna, Harin Rama. Chrisna is Pakistaans voor uitjes en Rama is margarine.'

Onze toenmalige regering is na deze calamiteit begonnen met melkpoeder, enzovoort, eerst naar Afrika te zenden. Daar, in Afrika zijn toen talloze baby's gestorven door het melkpoeder. Het was de heren op het Binnenhof een zorg. Hoe kunnen 'wij' het melkpoeder beter maken, zodat onze kinderen niet sterven? Nederland zal nooit iets doen zonder daar zelf beter van te worden. Toen niet in de verre geschiedenis en nog steeds niet. Waarom moeten wij burgers, boeten voor de zeer hoge prijzen. Wij staan bovenaan de ladder als het gaat over prijsverhoging. De benzineprijs gaat omlaag. Mwa, eerst maar eens meemaken.

Het is voor mij een tijd van bezinning. Een positieve tijd van stilstaan. Ik heb je verteld dat mijn vriend in december in zijn slaap overleden is. Wij kenden elkaar 27 jaar. Op vier maart jl. is weer een goede vriend gestorven na een ziekbed van twee maanden. Hij was een huisgenoot van vriendin A. Ik ken haar achttien jaar, dus Jan ook. Vreemd dat zij er niet meer zijn. Lege plekken in herinneringen. En vriendin C. heeft een CVA gehad. Zij heeft gelukkig geen zware uitval maar vergeet veel.  Later bleek het een TIA te zijn geweest. Je kunt een TIA creëren als je overwerkt bent. Maar ook als je onderwerkt bent. En dat is C.. Niets doen en je laten verzorgen, de hele dag zitten kan ook gevaarlijk zijn.

In een gesprek met een andere vriendin zei ik; 'Ik voel mij een egoïst. Blij dat ik het leven en gezondheid wel heb.' Ik kreeg een positief standje van haar. Zij zei dat het menselijk is en dat deze gedachte als eerste bij een mens naar boven komt. Jij bent er altijd om te helpen, zei zij. Een prachtige vrouw, Ingrid!

Het is raar hè! Jij weet dat ook. Ik moet wennen aan die leegte. Natuurlijk ken ik de sterfelijkheid maar dat het zo dichtbij komt. Minder leuk, verdrietig.

Nu het fijne nieuws. Jjjeeeaaahhh!

26 maart a.s. komt Jona vanuit Amsterdam naar mij toe om een opname te maken. Ik lees een verhaal voor en dat wordt gelezen in april in DeLaMar West. Wat een eer hè, Ingrid. Jona en ik gaan eerst lunchen en dan naar huis en naar Beppie.

Ik ben op zoek naar een vriendinnetje/ vriendje voor Bep. De poes moet voldoen aan het profiel van Bep. Rustig, sociaal en lief. Dus ik ga niet over één nacht ijs.

En ik ben gebeld door een redacteur van de Twentse Courant Tubantia. Leuk he! Zij heeft geluisterd, ik gepraat. Over mijn zware jeugd, mijn adolescentie en schrijven. Daarna is Lisa, de fotograaf geweest. Ze wilden persé een foto('s) van mij en Bep. Ze zijn leuk geworden en Beppie vond het prachtig. Kijkt recht in de camera. Het is een heerlijke poes! Nu wachten totdat het geplaatst wordt. Dat zou al gebeurd zijn, maar een artikel over Oekraïne ging voor. Allemaal waardevolle gebeurtenissen die mij en mijn werk ondersteunen in wie ik ben en wat ik doe in mijn leven.

Lieve Ingrid, het is vandaag zondag de dertiende maart. Heb je gisteren campagne gevoerd? Dit moet een spannende tijd voor je zijn en chapeau dat je hier tijd voor vindt met je drie kanjers en alles eromheen.

Het was voor mij een tijd van verdriet afgewisseld met vreugde. De beloning die op mij wachtte.

Sterkte bij de Gemeenteverkiezingen en dat je 'wensen' gestalte mogen krijgen. Ik ga stemmen.

Tot later Ingrid. Later in de tijd in de hoop dat de Russische hoge pieten der strijdmacht tot inkeer komen en de vrede terugkeert in Oekraïne.

Liefs van Ineke