Leven in sciencefiction

Lieve Mirjam,

Wat een geweldige kennismaking hebben we al gehad. Er is nog veel meer kennis te maken uiteraard. Maar het begin is er.
Ik had de oproep ook gezien in de Kampioen 🙂 Haha en wat veel raakvlakken heb jij gezien!
Ik ben dertien april jarig en zie dan Sarah zoals ik al had geschreven. Ik denk er over om een online escaperoom te gaan doen met vrienden vanuit onze eigen huizen. Want we hebben zeker al drie online pubquizzen gehad met verjaardagen, dus die is iedereen wel zat…
Verder heb ik het weekend daarna een natuurhuisje geboekt in Limburg met het gezin en de hond. Zo vieren we het dan maar.

Ik weet niet zeker of ik zo van verrassingen houd

Wellicht is er nog iets stiekems aan de gang omdat ik vijftig word, maar dat moet ik afwachten. Ik weet niet zeker of ik zo van verrassingen houd, maar in deze tijd zijn de verrassingen toch beperkt dus is het vast leuk. Voor mijn veertigste hadden twee vriendinnen mijn heilige yoga-avond gekaapt; ze stonden op de stoep met verkleedkleren die ik aan moest. Ik moest een soort cowgirl zijn. Een andere goede vriendin uit een andere ‘groep’ om het zo te zeggen, waarschuwde al dat ik het misschien niet zo leuk zou vinden. Het verkleden is vooral een ding bij die twee vriendinnen. En zij hadden de ambush georganiseerd dus…
Nou ik was eerst helemaal van de kaart door de yoga-avond die opeens door mijn neus geboord werd. Dus het schakelen was enorm voor mij. En die kleren… ik werd er niet blij van. Het werd uiteraard wel heel gezellig, maar toen merkte ik dat ik toch niet zo goed tegen verrassingen kan blijkbaar. Mocht het zijn geweest op een lege avond of middag dan hadden ze al meer enthousiasme kunnen verwachten, maar die yoga-avond was altijd heilig voor mij hahaha.
Wanneer ben jij jarig, in april?

Ik wilde er blanco in

Ik heb je opgezocht op LinkedIn! Vooraf aan de eerste mail wilde ik je nog niet ‘opzoeken’ dan zou mijn beeldvorming misschien al beïnvloed worden. Ik wilde er blanco in. Maar na jouw brief heb ik toch even gekeken. Uit welke hoek je komt, zeg maar. En om een beeld te krijgen bij de persoon die die leuke brief schreef naar mij. Leuk om je te zien!
Tegelijk zag ik een gemeenschappelijke bekende. Hij woont in Haarlem en ik ken hem sinds kort. Hij was door corona zijn werk als cameraman grotendeels kwijt en dat kwam ook wel op een moment dat hij ‘iets anders’ wilde. Een soort carrièreswitch. Hij fietste langs het Fort bij Vijfhuizen en vond het onmiddellijk een prachtige plek, zag onze beheerder op de maaimachine zitten en sprak hem aan. Hij wilde graag voor een dag vrijwilliger worden en lekker buiten werken in het onderhoud. Maar we hadden ook net een vacature voor twee dagen voor assistent-beheerder. Dus toen het klikte is hij assistent-beheerder bij ons geworden. Ik denk nu sinds een half jaar. Grappig! Hoe ken jij hem?

Wat het verhaal en de brand met familie X betreft, daar moet ik nog achteraan. Mijn zus en ik proberen elkaar al enige tijd te bellen, maar zelfs een belafspraak lukte niet. We werden iedere keer ergens door onderbroken. En nu heeft ze een puppy in huis dus ook weer druk. Ik heb het dus nog niet kunnen verifiëren.
De schoonmoeder van mijn zus is overigens de tweede vrouw van pake (de schoonvader van mijn zus). Dus daarom een heel jonge beppe en ze wil dan ook absoluut niet beppe genoemd worden. Dus ze is de stiefmoeder van mijn zwager die veertig is en mijn zus is tien jaar ouder.

Maar gaandeweg vind je je draai met af en toe nog een moment van angst

Bij ons in huis zijn ook de nodige stokjes door de neus gehaald ondertussen. Alleen de jongste van de tweeling nog geen enkele keer. Mijn dochter twee keer en verder ik, mijn jongste zoon, en man ieder één keer.
Mijn dochter besprak uitgebreid het schrapen langs het begin van haar hersenen. Haha. Wat een gekke tijd toch. Ik ben een jaar geleden echt verlamd geweest van schrik. Maar gaandeweg vind je je draai met af en toe nog een moment van angst zoals bij het overlijden van mijn oom en mijn bezoek aan verpleeghuizen voor cliënten. Ik wilde dat toen even niet meer… Nu heb ik nog één cliënt die thuis woont en daar kom ik twee keer per week. Dus dat is overzichtelijker.
Nog heel vaak vind ik onze gesprekken thuis over het virus en wat ik op tv zie net een sciencefictionverhaal. Dan hoop ik altijd nog dat we tijdelijk in een parallel universum leven en dat ik op een ochtend wakker word en het toch niet waar was. Dus mijn brein kan er nog altijd niet aan wennen.

Wat betreft de toekomst, daar durf ik vaak niet aan te denken. Ik hoop maar dat het zo gaat als met de Spaanse griep en dat onze lichamen aan dit virus wennen, zodat uiteindelijk alles weer normaal wordt. Maar de doemscenario’s waar we bijvoorbeeld ieder jaar gevaccineerd moeten worden voor mutaties of een complete maar langzame wipe-out van de bevolking en een apocalyptisch landschap van uitgestorven steden dringen ook wel eens door in mijn gedachten. Survival of the fittest. Misschien moeten we altijd wel alert blijven op een uitbraak van dit virus zoals bij ebola. Ik wil er eigenlijk niet te veel aan denken, dat doet mijn gevoel geen goed.

Mijn hond ruimt namelijk zwerfafval op

Even wat anders:
Vorige week was ik druk met andere Haarlemmers voor Landelijke Opschoondag. Mijn hond ruimt namelijk zwerfafval op. En ik ook tijdens onze wandelingen. Hij doet dat al zalang als ik het me kan herinneren. Hij ziet blikjes en plastic flesjes voornamelijk als een speeltje. Maar op een moment maakte ik een grapje met mijn buurman die een hardloper is en actief plogt en op Instagram probeert te ‘influencen' (plogging = rennen en afval opruimen , Zweedse term) Misschien heb je er al wel eens van gehoord? Ik maakte het geintje dat wij ook opruimen en ook een Instagram account zouden moeten beginnen. De eerste Plogdog…
Nou zo toch gedaan en zo werd Bob the Plogdog geboren. Onze hond heet Bolton, we noemen hem Bol/Bollie/Bol.com/Pluizebol/Warbol etc. haha maar Bob klonk beter.
Nu hebben we samen een Insta-account en zitten we in een hele community online van mensen die opruimen en bijvoorbeeld kunst maken van gevonden plastic etc. Het is echt een ontzettend positieve en betrokken community.
De verschillende eenlingen en opruim-initiatieven in Haarlem hadden de handen ineengeslagen en een promotie filmpje gemaakt om het ‘plogstokje’ door te geven. We hebben onwijs veel lol gehad en veel schoongemaakt afgelopen zaterdag. Weliswaar niet allemaal met elkaar maar wel verbonden met elkaar. Een aantal heeft even kennis gemaakt in levende lijve voor zover dat mogelijk was.

Ik weet nog wel in het begin van de corona crisis en niemand meer iets durfde op te pakken. Op het strand kon het wel met aangespoeld materiaal, maar stads zwerfafval… Toch vind je daar na een tijdje ook wel weer je draai in en al die mondkapjes kun je ook niet laten liggen :-0 Al die bedreiging voor de dieren en onze planeet het is soms veel. Tot nu toe heb ik er niets van opgelopen en ik ruim alles op met handschoenen en mondkapjes soms ook nog met een knijpertje en doe ze in een apart zakje, niet bij het andere afval. Dus op Insta vind je de avonturen van mijn hond en mijzelf en het afval in onze buurt.
Ik ben ook bezig met een verhaal voor een prentenboek. Ik hoop dat dat gerealiseerd wordt!

Nu ga ik stoppen want mijn nek en schouders zijn aan het schreeuwen tegen me 😉

Heel veel liefs en ik zie uit naar jouw brief.

Lieve groet,
Simone

Hoe sta jij trouwens tegenover vaccinatie?

Hoi Marc,

Om te beginnen alle goeds voor 2021. Ik hoop dat jullie ondanks alle restricties een gezellige kerst en oudejaarsavond hebben gehad. Laten we hopen dat de rust wederkeert in de goede zin van het woord, niet de corona-“rust” waar we allemaal de buik vol van hebben, maar gemoedsrust. Met een vaccin dat ons hopelijk onze bewegingsvrijheid teruggeeft, dat ons in staat stelt onze vrienden en familie weer te omarmen en het benauwende mondkapje overbodig maakt; met een nieuwe regering in de VS, zonder de gevaarlijke clown die nu vanuit het Witte Huis de verblinde massa opjut. Jij hebt waarschijnlijk ook aan CNN gekluisterd gezeten de afgelopen dagen. Terwijl ik woensdagavond vol verbazing naar het Washingtons drama op tv zat te kijken, kwamen er allerhande berichtjes binnen van mijn familie daar, die het al over een burgeroorlog in wording hadden. Scary shit! Ik appte dat dit de republikeinen alleen maar verder zou verdelen. Mijn broer appte dat ze nu republicans en retrumplicans hebben. Die vond ik wel geestig. Al is het natuurlijk uitermate triest dat een (westers) land dat andere landen zo vaak bekritiseert om het lage democratische gehalte van hun instituties nu zo op zijn bek gaat. De Xi Jinpings, Rohani’s en andere totalitaire macho’s lachen zich rot. Hoe dit verder gaat? Ik ben heel benieuwd. Maar ik maak me ook zorgen, want het kan ook gierend uit de klauwen lopen, met veel geweld en bloedvergieten. Enfin, genoeg hierover.

Vanmiddag (8/1) een heerlijke wandeling gemaakt onder een schitterende zon. Het was zelfs zo warm dat muts af en handschoenen uit moesten. Daar word je toch wel weer een beetje vrolijk van. Volgende maand onze twee appelbomen en de druiven snoeien. En nog een maand of twee dan kunnen we weer voorzichtig de tuin in, alles klaarmaken voor het voorjaar, de verdroogde stengels en rotte bladeren (als die er nog zijn) in de kliko. Ruimte voor het licht en het nieuwe groen. Mijn tuin is niet zo heel groot, 9 x 17 geloof ik, maar hij is wel heel gevarieerd. We hebben vrij uitzicht en op dit moment gaat de zon onder en verkleurt de lucht langzaam van blauw naar oranje en donkerpaars. Prachtig! Ik hou van dit moment van de dag, als de zon al onder is, vlak voor het echt donker wordt. Alles, de dieren en de hele natuur, lijkt dan tot rust te komen (het spitsverkeer even daargelaten, haha).

Ken je de boeken van Carlos Castaneda, o.a. The Teachings of Don Juan? Die waren in de jaren 70 heel populair. Daarin kwam een indiaanse (Yaqui) sjamaan voor, Don Juan dus, die dit moment van de dag karakteriseerde als “the crack between the worlds”, de smalle kier of breuklijn tussen parallelle werelden of werkelijkheden. Zo voelt het voor mij ook soms wel. Overigens is nooit duidelijk geworden of Castaneda de hele boel bij elkaar gefantaseerd had of dat hij, zoals hij in zijn boeken suggereert, deze sjamaan echt had ontmoet. Ik heb zijn boeken destijds verslonden. Het was dan ook de tijd van hasj en lsd! Er werd heel wat af gediscussieerd over deze boeken. Ik denk dat er op google nog steeds wel info ronddwarrelt.

Het gaat zo hard dat we nog voorzichtiger zijn geworden dan we al waren

Hoe sta jij trouwens tegenover vaccinatie? Zelf laat ik me liever vandaag dan morgen vaccineren. Wij mogen in maart (jij moet geloof ik nog wat langer wachten J). Heel wat mensen twijfelen of zijn ronduit negatief, maar gaan vervolgens wel op vakantie naar allerlei tropische oorden, waarvoor ze moeten worden ingeënt of pillen moeten slikken met heel vervelende bijwerkingen. Dat is dan kennelijk geen probleem. Internet staat bol van de rare theorieën en als dat je enige informatiebron is (en dat is het voor veel mensen), ben je aan de heidenen overgeleverd, so to speak. De superbesmettelijke Engelse variant van het virus baart me best wel zorgen. Het gaat zo hard dat we nog voorzichtiger zijn geworden dan we al waren. Morgen gaan we voor het eerst in zes maanden op bezoek bij mijn 96-jarige “stiefvader”, de tweede man van mijn moeder. Hij ligt al dik drie jaar alleen nog op de bank op zijn dood te wachten, maar zijn 61-jarige (!) Colombiaanse vriendin vindt dat ze hem koste wat kost in leven moet houden. Daarom weigert ze zijn twee kinderen en mij de toegang. Het zal wel een cultuurverschil zijn, maar ik denk dat die man op een gegeven moment toch ergens aan dood moet. Niet dat hij van mij corona mag krijgen, maar maanden eenzaam en alleen op de bank lijkt me ook geen pretje.

Inmiddels is het 11 januari. En hebben we gehoord dat de lockdown met drie weken verlengd wordt. Het zat er natuurlijk dik in. Slikken en doorgaan maar weer. Ik vul mijn dagen met wandelen, fietsen, lezen en schilderen. In het najaar hebben we (academie Crejat) weer exposities, in het gemeentehuis van Koggenland en in het Poldermuseum, beide in het kader van het landelijke thema Ode aan het Nederlandse Landschap. Eigenlijk ben ik niet zo’n landschapsschilder, maar nu probeer ik toch iets van dat oer-Hollandse erin te krijgen, bijv. koeien.

Geen idee waarom dat beest nu opeens op zijn kop staat. Dit is een werk in wording, er moet nog van alles aan gebeuren, maar dan heb je een idee

Of wisenten.

Omdat de lessen van Crejat ook opgeschort zijn, gaan we met ingang van aanstaande woensdag over op zoom. Ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken.

Zo, dat is het wel weer voor vandaag. Eerst maar eens naar buiten voordat het gaat regenen.

Hartelijke groet,

Regina

NB Ik weet niet of jij ook donateur bent van het schrijfproject, maar ter informatie: op 15 januari om 10.00 uur zit Marilien Mogendorff bij Koffietijd (tv) om erover te praten.