Hoi Clannad!

Een dagje vrij midden in de week. Dagje om de administratie bij te werken en lekker zonder bh en sokken in huis rond te lopen. De koffie en de kwark zijn op, maar ik doe het met oplosspul en yoghurt vandaag.

Straks nog wel een uurtje naar buiten. Gisteren een flink ommetje gemaakt in de stromende regen. Dat was genieten. Ik kwam maar twee mensen tegen: zo rustig is het hier in de regen, een jonge vrouw en een hardlopende man. We deelden blikken ‘ja, dit vinden wij heerlijk’.

Heeft jouw team de rugbywedstrijd gewonnen? Ik heb nog aan je gedacht op Koningsdag. Mag Nederland promoveren?

Ik lig uit de sokkenwedstrijd. Zo’n razend ingewikkeld patroon. Als ik net een week vrij voor de boeg had, dan was ik er wel aan begonnen, maar ik zit al zoveel achter schermen met mijn fulltimebaan. Ik heb wel eerst allerlei filmpjes bekeken hoe ik ‘brioche’ moest breien en dan gelijk van die ingewikkelde figuren. Het voelt wel een beetje als falen, maar ik houd mezelf voor dat ik het voor de lol moet doen.

Ik mag overigens gewoon mee blijven breien, en ik krijg nog alle patronen van de volgende rondes, maar ik kan niet meer winnen. Nou kan ik dat toch al niet want degene die wint, breit serieus een keer of vijf sneller dan ik, maar ik ken mezelf: nu ga ik foefelen. Breiwoord voor: je niet helemaal aan het patroon houden en hier en daar een foutje niet erg vinden.

Gisteren in een teams meeting me uitgesproken dat ik er soms helemaal klaar mee ben, met dat opgehokt zitten. Dat al die sukkels doen waar ze zin in hebben en dat ik daarom niet ingewerkt ben en soms geen idee heb waar ik hulp moet halen. Dat luchtte op en wat dacht je wat? Bijna alle collega’s hebben precies hetzelfde gevoel. Dan is mijn leed al weer voor de helft geleden.

Heb jij dat ook? Dat het schrijven van een blog, hoe kwetsbaar het onderwerp ook is, al een opbrengst op zich heeft? Dat je een probleem al bijna getackeld hebt door het woorden te hebben gegeven?

Ik vierde mijn tweede lockdownverjaardag. Vorig jaar heb ik de straat op cake getrakteerd. Dit jaar was het een drukke werkdag. Ik kreeg een stuk of acht kaarten met de slakkenpost. Ik had verwacht dat we elkaar meer echte post gingen schrijven, maar dat heeft niet doorgezet. Jammer.

Afgelopen maandag was een bijzondere dag. Onze jongste was bij ons en wij zijn samen op excursie geweest. Hij bestudeert voor de studie de Nederlandse landschappen en we zijn door Overijssel getoerd. Het Brinkdorp Bathmen, hoogveen bij het Wierdense veld en de oudste polder in Nederland, de Mastenbroekerpolder. Tussendoor nog twee gecoaches gevonden en ook een van mijn projecten bekeken. Dat is de N35 tussen Nijverdal en Wierden; die wordt verbreed. Als dat project ooit doorgaat, gezien de stikstofproblemen in dit land. Supergezellige dag. Altijd leuk om op plekken te komen waar je zelden of nooit komt. Wij zijn ook expres nog even de Noordoostpolder ingereden om wat bollenvelden te zien. Bij jou om de hoek zijn er plenty natuurlijk, maar hier moet je er even voor rijden. Wij hebben dan weer asperges 🙂

Veel succes met het laatste deel van je minor!

Liefs,

Ina