Een avontuur buiten de orde van het dagelijkse
Beste Fleur
Deze brief heeft lang op zich laten wachten. Een bomvolle maand hier was zeker de oorzaak. Ik ben beland in een avontuur met een streamer voor een grote serie. En alhoewel de eerste scene nog geschreven moet worden vroeg het project al veel tijd.
Zo zat ik een week lang in een writers room om de serie op te zetten. Een groep schrijvers in een ruimte. De ene nog briljanter dan de andere. Tot overmaat van ramp was de conversatie in het Engels omdat een groep Canadezen ons aan de hand namen met een systeem om snel en efficiënt te brainstormen. In het Engels ben ik niet op m’n sterkst, ik schat zo’n 30% van wat ik kan.
Mijn man typeert mij als schaamtevol en schaamteloos
Wat een grappige ontdekking was, of eigenlijk meer een bevestiging van wat me wel eens eerder was opgevallen; als ik onzeker ben ga ik juist naar voren. Ik struikelde over m’n zinnen maar nam initiatief en stuurde de brainstorms regelmatig de kant op die ik wilde. Ik kon de soms glazige en meewarige blikken door mijn onnavolgbare zinnen blijkbaar voor lief nemen. En op de fiets naar huis schaamde ik me dood voor mijzelf. Mijn man typeert mij als schaamtevol en schaamteloos.
Een schrijver uit mijn team merkte na die writers room op dat het voelde alsof we een weekje waren teruggekeerd op de middelbare school. Tegen elkaar opbieden; wie komt met het beste idee? Een spierballengevecht over karakters en mogelijke verhaallijnen was het soms. Diegene met het hoogste woord kregen meer ruimte dan degenen die op de achtergrond bleven. Terwijl notabene de serie die we aan het bedenken zijn over ongelijke machtsverhoudingen gaat.
Hoe leef je een leven wat niet wordt opgeëist door werk
Over machtsverhoudingen praten terwijl we aan tafel zelf een scheve machtsverhouding creëren. Bizar. Wij mensen kunnen blijkbaar alleen de ander doorgronden en onszelf niet. Mijn broer was eens een keer aan het klagen dat onze vader vroeger niet veel aandacht voor zijn kinderen had en tijdens dat gesprek vroeg zijn eigen zoontje wel vijf keer om zijn aandacht maar kreeg die niet van mijn broer. Die tegenstrijdigheid van mensen vind ik fascinerend.
Wat leuk dat je zoveel plezier in het schilderen hebt. Een groot wit vlak en dan gewoon beginnen… da’s wel erg stoer. Schilderen lijkt me zo fijn direct, net als muziek maken. Het is er gelijk. Een toon aanslaan en die klinkt en een kleur op een doek die staat.
Ik heb genoten van je beschrijving over die feestjes. Van ongemak naar het antwoord: 'Op dit moment niks’ en hoe razend interessant dat eigenlijk is voor de ander. Hoe leef je een leven wat niet wordt opgeëist door werk, een vast stramien van activiteit.
Laten we vooral imperfecte brieven aan elkaar schrijven
Je schrijft over perfectionisme wat in de weg zit. Dat ken ik heel goed. Voor deze briefwisseling is dat natuurlijk niet nodig. Laten we vooral imperfecte brieven aan elkaar schrijven. Schreef ik terwijl ik bovenstaande al vier keer overgelezen heb. Haha.
Er zat ook iets bij mij in de weg in het schrijven van een antwoord op je brief. Die bomvolle maand beschreef ik al maar er waren ook mailtjes van dit project of ik een foto van mijzelf wilde sturen, over een ontmoetingsmiddag en over een misschien naderend einde van het project. Die mailtjes verbraken een beetje de magie van onze briefwisseling. Opeens moest ik nadenken of ik je wilde ontmoeten en vroeg me af; ‘wil Fleur mij ontmoeten? En stuurt Fleur wel een foto, en vindt ze het dan heel stom dat ik geen foto stuur?' Alsof de buitenwereld al heel vroeg aan ging kloppen terwijl wij voor mijn gevoel net begonnen zijn in een afgesloten ruimte van anonimiteit.
Het dilemma van wel of niet ontmoeten heeft zich vanzelf opgelost. De middag ging niet door. Maar het verzoek heeft me wel duidelijk gemaakt dat ik het liefst deze briefwisseling met jou anoniem wil en blijf doen. Omdat we onszelf dan kunnen ontslaan van het tot elkaar verhouden zoals we dat met zoveel mensen in ons dagelijks leven al doen. Ik heb me aangemeld voor dit avontuur. Om met iemand ervaringen uit het leven uit te wisselen die ik niet zelf heb uitgezocht. Een avontuur buiten de orde van het dagelijkse.
Dat jouw reden om mee te doen in eerste instantie was om anderen te helpen met Nederlands vind ik heel lief en dat je nu bent verzeild in deze uitwisseling ook best grappig.
Ik ga je nog wel een keer schrijven over mijn diepe liefde voor Madonna die ik als tiener had
Tja idolen. Ik ga je nog wel een keer schrijven over mijn diepe liefde voor Madonna die ik als tiener had en hoe die liefde verdampte en opeens in een seconde keihard terugkeerde toen ik jaren later naar een concert van haar ging en in huilen uitbarstte toen ze uit de rook tevoorschijn kwam. Ik zal je dan ook uit de doeken doen dat ik al vanaf mijn 10e geobsedeerd ben door de Top 40 en op mijn 50ste nog steeds op vrijdag om 18.00 uur opgewonden de nieuwste lijst check.
Voor nu wens ik je alvast een hele fijne decembermaand. En ben benieuwd wat je meeste dierbare kerstherinnering is.
Ho, Ho, Ho
Jacob.
