Jullie zijn onze Nederlandse familie

Dag Charlotte,

Oei, ik had nog niet eens op je 'aankondiging' gereageerd, en je stuurt me al je eerste echte brief. Sorry! Vandaag ga ik er eens echt voor zitten. Ik vind digitaal wel zo makkelijk, dus wat mij betreft houden we het daarop.

Over mijn 'echte', dat wil zeggen, betaalde werk, vertel ik binnenkort wel wat.

Wat mij, zowel in uren als in energie, meer bezighoudt is wat ik na en naast mijn werk doe. In 2015 heb ik een aantal Eritreeërs leren kennen in de noodopvang voor asielzoekers waar ik toen vrijwilliger was. Ik gaf er Nederlandse les en draaide mee in het organiseren van de opvang. Met een paar Eritreeërs raakte ik bevriend en hield ik contact, ook toen ze de noodopvang verlieten en werden geplaatst in AZC's overal in het land. Ik belde, ging op bezoek, zocht uit waar vrijwilligerswerk of Nederlandse les was. En toen de meesten een verblijfsvergunning en later een huis kregen (een aanral kwam terug in Amsterdam), hielp ik zoeken naar goedkope meubels.

Toen ze gesettled waren, hielp ik met brieven en andere zaken die nogal overweldigend kunnen zijn als je nieuw bent. Waterstand doorgeven, inschrijven bij een taalschool, huurtoeslag, een cv maken, klantmanager, gemeente, vluchtelingenwerk, huisarts, DUO-lening aanvragen.

Een aantal Eritreeërs zijn echt goede vrienden geworden. Ik vind het bijzonder om te zien hoe ze steeds een andere fase van hun Nederlandse leven ingaan, en hoe onze vriendschap steeds gelijkwaardiger wordt.

Sedrabet betekent 'familie' in het Tigrinya, de belangrijkste taal van Eritrea. We hebben die naam gekozen omdat sommige mensen zeiden: 'Jullie zijn onze Nederlandse familie.'

Via die eerste groep, uit de noodopvang, kwam ik in contact met hun buurman, broer, vrouw, vriend, kind. De groep werd steeds groter. Intussen had ik met twee andere vrouwen die ook in de noodopvang vrijwilligerswerk hadden gedaan, en die net als ik vooral naar de Eritreeërs trokken, een stichting opgericht: stichting Sedrabet. Sedrabet betekent 'familie' in het Tigrinya, de belangrijkste taal van Eritrea. We hebben die naam gekozen omdat sommige mensen zeiden: 'Jullie zijn onze Nederlandse familie.'

Met Sedrabet hebben we de afgelopen jaren twee betaalde opdrachten gehad. Dat was fijn, maar tegelijk moet je je dan wel voegen naar de wensen van de opdrachtgever, in dit geval de gemeente en een stadsdeel. Dus sinds 2020 doen we alles weer zonder er voor betaald te krijgen. Hierin herken ik wel wat jij zegt over het werken met mensen met dementie: dat het een groot deel van je leven in beslag neemt, omdat de betrokkenheid groot is. Zolang je er energie van krijgt en het idee hebt dat je een positieve bijdrage hebt aan het leven van anderen, denk ik dat het goed zit.

Precies vandaag heb ik een vraag afgewimpeld omdat het ging om iemand die ik nog niet ken én omdat het een ingewikkelde vraag was over iets wat ik niet eerder heb gedaan. Ik denk dat ik daar mijn grenzen ga stellen: geen nieuwe mensen meer erbij en geen ingewikkelde vragen als het ook door professionals (b.v. vluchtelingenwerk, maatschappelijk werk of de gemeente) opgelost kan worden. Zo, heb ik gelijk een voornemen voor 2021 geformuleerd!

Met vriendelijke groet,

Tanja te Beek

Rotterdam, 15 januari 2021