Zonder plan, gewoon mijn neus achterna

Dag Charlotte,

En weer zijn er drie weken voorbij voordat ik me ertoe zet om je te antwoorden. Daarmee raak ik gelijk aan jouw vraag over frequentie. Ik vind  één brief per twee weken per persoon een mooi streven. Dus ik schrijf jou nu, jij schrijft mij volgende week, ik jou de week daarna enzovoort. Ik gebruik nadrukkelijk het woord 'streven', omdat het wat mij betreft niet als 'moeten' moet voelen. Wat vind je daarvan?

Wat lekker dat jullie er een paar dagen tussenuit zijn geweest. Ik vind het ook heerlijk om even in een andere omgeving te zijn, al is het maar voor een dag. Even een dagje in een andere stad rondstruinen, in een parkje zitten, koffie drinken, winkeltjes bekijken, misschien een museum bezoeken en vooral lopen, lopen, lopen. Zonder plan, gewoon mijn  neus achterna.

De laatste keer dat ik dat deed was in september, in Deventer. Daar kwam ik doorheen op de terugweg van kraambezoek bij een Eritrees gezin, en ik besloot uit te stappen. Sindsdien is er niet veel meer aan om in welke stad dan ook rond te hobbelen. Winkels dicht of alleen op afspraak, café's dicht of alleen afhalen, musea dicht.

Er is alleen niet precies gedefinieerd wat 'lockdown' inhoudt, en dus wanneer de opvang weer gesloten wordt. Als de theaters weer open gaan? Als het hoger onderwijs vijf dagen per week geopend is?

Dat is één van de nadelige gevolgen van corona. Ik probeer te bedenken of er ook voordelen of positieve kanten zijn. Voor de Eritreeërs zonder papieren (en mensen die om andere redenen geen onderkomen hebben, maar ik houd me nu eenmaal vooral met Eritreeërs bezig) is er in Amsterdam opvang zolang de lockdown duurt. Dat is dus een voordeel voor hen. Er is alleen niet precies gedefinieerd wat 'lockdown' inhoudt, en dus wanneer de opvang weer gesloten wordt. Als de theaters weer open gaan? Als het hoger onderwijs vijf dagen per week geopend is?

Ander positief effectje: Ik wilde eens onderzoeken of het mogelijk is om zonder een mondkapje te dragen aan boodschappen te komen. Dat was best een leuke zoektocht. Ik heb voor het eerst van mijn leven online boodschappen besteld. Dat voelt best luxe, dat het zomaar tot aan de deur bezorgd wordt. Beetje onhandig is het wel dat je op dat tijdstip dus thuis moet zijn, en daardoor iets minder flexibel bent. En ik heb de markt herontdekt. Wat is daar veel te koop! Groente, fruit en vis natuurlijk, maar ook noten, brood, honing en soms mijn favoriete Braziliaanse heimweefrisdrank: Guaraná.

......'s avonds heb ik soms een hele treincoupé voor mezelf.

Laatste voordeeltje: 's avonds heb ik soms een hele treincoupé voor mezelf. Maar ik ga maar af en toe met de trein, vooral als ik naar mijn moeder ga. En zo lang ik een stoel heb, maakt het me niet zoveel uit hoeveel mensen er verder in die trein zitten.

Verder heb ik er vooral last van. Mijn baantje, waar ik net mee was begonnen, werd opgeheven. Ik had vier lessen Nederlands gegeven, toen de lessen online verder gingen, de groepen daarom werden samengevoegd en ik, als nieuweling niet degene was die de lessen ging geven. Met een ander baantje, dat in januari zou starten, ben ik nog steeds niet begonnen. Ik zou les geven aan Brazilianen, in een bibliotheek. Maar ja, die is dicht. Ook vind ik het erg onhandig dat ik niet, zoals ik gewend was, met iemand in een koffietentje kan afspreken, om samen zijn brieven door te nemen of te bellen naar een instantie. Nu moet ik steeds naar mensen thuis. Of ik moet proberen het online te doen. Dat lukt lang niet altijd met mensen die digitaal niet zo handig zijn.

Niet even de Hema in kunnen lopen voor fietslampjes of onderbroeken is ook niet handig.

Tot zover de voor- en nadelen wat mij betreft. Verder probeer ik maar zo gewoon mogelijk te leven en me niet al te druk te maken. Dat lukt redelijk; ik ben nogal stabiel (vinden mijn vrienden). Maar als ik voor de zoveelste keer lees dat we nog 'even' moeten volhouden, zinkt de moed me soms wel in de schoenen. Wat betekent 'even'? Hoe lang is dat? Hoe lang houden we het vol om niet naar restaurants, café's, sportscholen, theaters, feestjes, workshops, bioscopen, bibliotheken te gaan? Hoe lang houden die bedrijven het nog vol te bestaan?

Wat spannend dat je nu meer gaat werken dan je ooit gedaan hebt. Hopen dat het inderdaad zo goed aansluit als je denkt. Het is nogal cliché maar daarom niet minder waar dat een baan die heel goed bij je past niet aanvoelt als werken. Houd me maar op de hoogte hoe het bevalt. En bedenk dat je nergens aan vast zit. Niet echt. Ook al heb je een contract getekend, ook al heb je veel moeite gedaan om de baan te krijgen, ook al heb je het geld nodig, als het echt niet meer leuk is, moet je wegwezen.

Met vriendelijke groet,

Tanja te Beek