Mijn vertrouwen in de politiek is de laatste maanden behoorlijk gedaald

Beste  Adnan,

Hartelijk dank voor je brief, die ik met interesse gelezen heb.

Leuk te lezen dat je twee kleine kinderen hebt. Ik hoop dat je daar volop van geniet. Een onvergetelijke periode. Ik heb daar zelf enorm van genoten.  Alle periodes in mijn leven met de kinderen waren op hun manier waardevol. Het bijzondere van de periode, dat ze nog zo klein zijn, is dat ze nog zo dicht bij je staan en je contact met hen zo vanzelfsprekend en intiem is. Maar let op, die periode is ook zo weer voorbij. En er is altijd het gevaar, dat je te veel aandacht besteedt aan zaken, die wel de aandacht trekken, maar lang niet zo belangrijk zijn.

Wat denk je, of hoop je dat je kinderen later in hun volwassen leven zullen staan? Hoe zijn ze als mens geworden?Denk je, dat jij en je vrouw daar veel invloed op hebben?

Ik ben zoals dat heet links.

Ik weet niet, of je geïnteresseerd bent in politiek, ik ben dat wel. Naar mijn mening is de politiek bepalend voor veel zaken van het leven. Ik volg dat ook, via tv en het lezen van de krant en internet. Nou wat dat betreft heb ik het de laatste tijd druk gehad. Vluchtelingenbeleid, het beleid van de nieuwe Amerikaanse president, de toeslagenaffaire, de leugens van de regering Rutte, om maar een paar dingen te noemen. Mijn vertrouwen in de politiek is de laatste maanden behoorlijk gedaald. En dan moet ik nog zeggen dat dat al niet hoog was. Ik ben zoals dat heet links. Stemde vroeger altijd PvdA. Maar na hun deelname in verschillende rechtse regeringen ben ik erg in hen teleurgesteld geraakt. Sindsdien stem ik GroenLinks of SP. GroenLinks vooral omdat zij een goed beleid hebben in de klimaatproblematiek. Helaas vind ik hun beleid op andere terreinen nogal zwak. Ook hebben zij weinig oog voor de mensen met lagere inkomens. De SP heeft in ieder geval een goed beleid voor de zwakkeren in de samenleving en de overtuiging dat fundamentele maatschappelijke veranderingen noodzakelijk zijn. Hoe denk jij over deze dingen?

Daar had in de planning rekening mee moeten worden gehouden.

Nog even wat over de buurt. Ik vind het maar raar, dat het afronden van de werkzaamheden aan de Burgemeester de Vlugtlaan met twee en een halve maand is uitgesteld. Ook jij zal hierover wel een brief van de gemeente/het stadsdeel gehad hebben. De redenen die ze daarin noemen voor de vertraging vind ik zwak. Dat het koud geweest is en gevroren heeft, lijkt mij iets waar je als bestuurder/gemeente niet verrast door mag zijn in de winterperiode. Daar had in de planning rekening mee moeten worden gehouden. Dat ineens bleek dat de rioleringen niet goed meer waren. Het groot onderhoud en veranderingen aan de Burgemeester de Vlugtlaan zijn zeer ingrijpend en grootschalig. Zo worden er ook allerlei leidingen verlegd en vervangen. Het is gewoon een ernstige tekortkoming dat de professionele diensten die daarvoor verantwoordelijk zijn, bij het maken van plannen niet bedenken dat de rioleringen vanwege hun leeftijd mogelijk aan vervanging toe zijn. Ik ben misschien te kritisch maar ik vind de kwaliteit van het bestuur, niet erg best. De inrichting en het beheer van de openbare ruimte in onze buurt, is nog steeds niet op orde. Het ophalen van het huisvuil is een ramp. Dat vind ik jammer.

Je noemde in je brief onze buurt met veel verschillende culturen, wat je waardeert. Ook ik vind dat een positief punt van onze buurt. Vergeleken met 60 jaar geleden zijn we steeds meer naar elkaar toegegroeid en ook met elkaar vergroeid.

Mocht je over de door mij geschreven dingen vragen hebben, aarzel niet om ze te stellen. Ik zou graag horen wat jij denkt over de onderwerpen die ik genoemd heb. Maar natuurlijk ook over alles wat jij wil zeggen.

Vriendelijke groeten,

Joop

Ik voel me geen minderheid

Beste Joep,

Wat schandalig dat ik zo lang niet heb geantwoord! Ik weet niet wat er gebeurt, maar tijd lijkt op een andere manier voort te bewegen sinds er weer ‘van alles mag’. Nou ja, het loopt zoals het loopt, maar het is wel een beetje stom van mij. Met name omdat ik met Marilien juist zo intensief bezig ben geweest met het brievenproject en de crowdfunding opzetten en dergelijke (heb je al gedoneerd?), dat het jammer is dat ik het creatieve deel van het project heb laten liggen.

Ik las je brief net weer en werd teruggebracht naar de zomervakantie toen je schreef over Ommen en de Vecht. "Eten, slapen, zwemmen, meer hebben we eigenlijk niet nodig". Heerlijk!

Ik wil ook graag nog ingaan op wat je schrijft over Sjoerd en de mensen in de delta en de  definitie van originaliteit (die helemaal raak is, maar waar ik nooit bij stil heb gestaan), maar er is iets anders dat me erg heeft beziggehouden de laatste tijd. Iets wat ik graag zou willen delen en waarvan ik benieuwd ben naar hoe jij daarin staat.

Ik wilde namelijk onlangs solliciteren op een functie bij een groot fonds voor de podiumkunsten. Ik was niet echt op zoek, maar de functie was op mijn lijf geschreven vond ik zelf, ik kon alle vakjes aankruisen. Ik heb wel eens gelezen dat vrouwen alleen solliciteren als ze aan tien van de tien functie-eisen voldoen en mannen ook als ze er maar aan zes van de tien voldoen (herken jij  dat?). Nou, in dit geval kon ik met een gerust hart een brief insturen. De brief moest naar Colourful People, een recruitmentburo dat diversiteit bevordert. Hmmm. Daar kwam de vraag: ben ik colourful? Een halve Italiaan, dat wel, maar ik ben wit. En Italiaans is nog steeds Europees, dus dat telt niet echt. Bovendien was een van de competenties die gevraagd werd ‘integer’. Kan ik integer zijn als ik mijn afkomst gebruik om voor een baan in aanmerking te komen, terwijl ik me helemaal niet ‘colourful’ voel en me ook nooit zo zou profileren? ‘Je bent toch een vrouw?’, zeiden mijn vriendinnen. ‘Dat is toch ook iets? Er moeten meer vrouwen in hogere posities komen en dat kan alleen maar zo, door meer kans te krijgen bij sollicitatieprocedures.’ Maar daar zit hem juist het probleem. Ik voel me geen minderheid, niet als vrouw en niet als halve Italiaan en ik heb geen enkele intentie me zo te gaan zien of profileren. Ik vind en voel niet dat ik minder kansen heb dan een witte man en wil dat statistische gegeven al helemaal niet inzetten om een baan te krijgen. Mijn vriendinnen vonden dat ik niet zo moeilijk moest doen, de sollicitatiebrief kon immers alleen via dat buro en niet rechtstreeks, dus ik had geen keus. Dat was voor mij het enige geldige argument. Ik heb de brief gestuurd, ben niet uitgenodigd. Er waren 150 reacties blijkbaar. Dat kan natuurlijk en is niet het probleem. Wat ik lastig vind aan de hele kwestie is dat ik me afvraag hoe dergelijke positieve discriminatie gaat helpen. Als geen enkele witte man meer gaat solliciteren op een dergelijke vacature (en in de culturele sector wordt er op dit moment bij ALLE vacatures voorrang gegeven aan mensen met een divers profiel, wat dat ook moge zijn, want niemand definieert dat), wat betekent dat voor de lange termijn? Iemand zei laatst: ‘Ik heb medelijden met al die witte theatermakers die nu van de toneelschool komen, want die komen nergens aan de bak.’ De volgende stap is dat ze zich niet meer zullen aanmelden. Weg diversiteit.

Kan ik integer zijn als ik mijn afkomst gebruik om voor een baan in aanmerking te komen(..)?

Uiteraard valt er winst te behalen door sollicitatiecommissies en toelatingscommissies een ‘unconscious bias’-training te laten doen, zodat ieders (onbewuste) vooroordelen bij het selecteren van brieven of het aannemen van studenten aan de oppervlakte komen. Maar op voorhand al uitsluiten dat bepaalde mensen überhaupt reageren lijkt me niet de manier. Zou jij solliciteren als je brief naar Colourful People moest?

Enfin, ik worstel er best mee, met die hokjes en hoe die gaan zorgen voor een diversere samenleving. Want daar ben ik uiteraard voor (voordat je denkt dat ik een Thierry Baudet- aanhanger ben!). Ik ben links, maar heb persoonlijk wel de drang om ergens te komen vanwege mijn kwaliteiten, niet omdat ik het vrouwenquotum omhoog moet krikken. Toen ik ooit als vwo-leerling naar de open dag van de School voor Journalistiek ging, zeiden ze: ‘O, ben je Italiaan! Dan kun je hier zo komen zonder toelating, want we hebben 5% buitenlanders nodig.’ Daar ga ik dus zeker niet heen, dacht ik toen.

Enfin, het is een groot en lastig onderwerp. Maar goed, als we ‘schrijven naar de toekomst’ moeten we ook deze thema’s durven aanpakken, toch? Later kom ik nog terug op de andere onderwerpen, zoals sport, dat bij jou ook een belangrijke plek inneemt zo te lezen.

Zoveel om over te schrijven!

Goed weekend,

Sally

P.S. We rijden een Dacia Logan. Al willen onze zoons graag een Lamborghini.