Heb je een mooie blog in voorbereiding?

Goedemorgen Clannad,

Zondagmorgen. Buiten is het mistig en stil, binnen is er Vroege Vogels op de radio en verse koffie. Heerlijk.
Hoe gaan we dat straks weer doen, in wat we het nieuwe normaal moeten gaan noemen? Dan had ik nu vast de koelkast vol omdat er vanavond vrienden komen eten, of ik stond al op het treinperron omdat ik met een vriendin ging wandelen, of een museum zou gaan bezoeken.

Hoe is het met jou? Ik zie je regelmatig langskomen op Instagram. Mooie kwetsbare geluiden laat je horen, zeg. Ik lees niet alles, dat voelt bijna als onbeleefd.

....... stop me in een wedstrijdje en dan wil ik toch winnen.

Ik zit nog steeds in de sokkenbreiwedstrijd! Gisteren is Ronde twee goedgekeurd. Een best mooi, maar vooral idioot arbeidsintensief werk deze keer. Ik heb naast het werk (en ook tijdens veel scherm-meetings) weinig anders gedaan dan breien. Ik denk altijd niet zo competitief (ik zeg altijd compiTAtief, bedenk ik me nu. Waar zou dat vandaan komen?) ingesteld te zijn, maar stop me in een wedstrijdje en dan wil ik toch winnen. Niet zozeer van een ander, maar van mezelf.

Heb jij trouwens scherp of wij ondertussen onze brieven ook niet een keer moeten uitdraaien en aan Schrijven naar deToekomst laten lezen? Want we doen niet alleen voor het gezellig, maar ook voor de kunst mee, toch?
Ik was bij de lancering van de website. Beetje tegen mijn zin, want ‘s avonds weer in een zoommeeting is geen feestje voor mij, omdat ik al van 8 tot 18 tegen mijn laptop koekeloer. Toch erg benieuwd en daar zat ik. Wat een aanfluiting! Letterlijk verging horen en zien me. Ik heb behoorlijk last van misofonie en voor mijn oren was het echt de hel. Gek genoeg werd ik er enorm vrolijk van. Jonge mensen snappen het dus ook soms niet, hoe dat te doen met filmpjes delen en technische onvolkomenheden oplossen. Daar kan een 56-jarige enorm van opkikkeren. Na 20 minuten heb ik de boel wel de boel gelaten.
Ik heb jou toch niet gemist op een filmpje??

Ik had een enorme picknick bij me

De zussendag was weer heerlijk. We hebben vooral op de Hoge Veluwe rondgestruind. 16 km in totaal. Ik had een enorme picknick bij me en in de middag kwamen we twee gezamenlijke vriendinnen tegen. Die hadden een enorm verhaal over een vogelkijkcursus die ze aan het volgen waren. Ze hadden heerlijke chocolaatjes, bestek, bordjes en echte glazen bij zich. Ik laadde uit mijn auto een krat vol met salade, broodjes en kaas.  Mijn zusje dacht toch nog zeker een half uur dat het toeval was, dat we elkaar daar troffen. Zoals zij zelf zei: ‘O, wat is dat toch erg als je de jongste bent. Je kunt mij nog steeds alles wijsmaken.’
Maar ze kon er erg om lachen.

Ben jij speciaal genoeg om eerder gevaccineerd te worden? Of moet je net als bijna iedereen wachten wachten wachten? Al moet ik in mijn pyjama over straat, als mijn huisarts mij belt dat-ie een prik over heeft, dan spring ik op de fiets en stroop mijn mouw op. Niet dat-ie gaat bellen, maar bij wijze van spreken.

Had ik je verteld dat ik samen met mijn zoon een seizoenkaart van Feyenoord heb? De wedstrijd van volgende week zondag is een Field Lab Experiment. Gistermorgen kon ik proberen twee van de 6500 kaartje te bemachtigen. Pelle zelf was onderweg voor school met een excursietje. Na een uur wachten en klikken had ik toch nog één kaartje te pakken. En wat doet een liefhebbende moeder dan (zucht)? Die geeft dat kaartje aan haar kind 😀

 Heerlijke zondag wens ik jou. Heb je een mooie blog in voorbereiding? Wat heerlijk dat je nog een jaar mag studeren. Je kunt je hele leven leren, en ook allerlei opleidingen volgen, maar het is toch het makkelijkst in de tijd dat je nog niet gebonden bent aan een baan, of een gezin.
Mijn zoon doet de lerarenopleiding aardrijkskunde. Na wat omzwervingen lijkt dit helemaal passend. Hij blij, wij blij. Onlangs moest hij een podcast maken. Hij scoorde zowaar een 9. De school waar hij stage loopt is in Utrecht en heet Academie 10. Google maar ‘ns, ‘t is een bijzonder concept.

Wat een talenten die kerels

O, ik geniet ook altijd zo van Even tot Hier! Hoogtepunt is voor mij de uitleg in één minuut over een best wel ingewikkeld onderwerp. Wat een talenten die kerels. Ik moest gisteren ook hard lachen om de parodie waar de e-bike te kakken werd gezet. Ik heb zo’n ding, al vijf jaar. Superheerlijk. Ik rij natuurlijk heel veilig, dat snap je 😉

Vandaag mag ik niet breien. De handen hebben echt minstens twee dagen rust nodig. Nog maar een heerlijke bak koffie, en ‘ns browsen op de site van voordekunst. Zeker ook nog een flink stukje fietsen of wandelen vandaag.

Tot de volgende keer.
Warme groet,

Ina